บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ ตะพาบ หมายเลข 128 |
|
คุณตูน ไปเป็นเพื่อนผมหน่อย |
ที่ไหนพี่ หลวน |
ไปบ้านหนองชิ่ม กับ เกาะเปริด |
ได้พี่ ไปค้างหรือ กลับ |
อาจจะค้าง เอารถผมไปคันเดียว แหะ ๆ แวะไปที่บ้านผมก่อนนะ |
ลืมไรพี่ |
ก็ ๆ ให้เมียผมเห็น หน้าคุณตูนหน่อย เขาจะได้เชื่อว่าผมไปทำงาน |
ทายว่า พี่หลวนต้องไปบ้านลูกค้า สาว ๆ พี่ผู้หญิงเลย...หึง |
คุณตูนนี่แสนรู้จริง |
อ้าว ๆ พี่หลวน |
|
ถ้าเมียพี่ถาม ก็ว่าไปทำงานบ้านลูกค้าเก่าหลายราย แก่ ๆ ด้วย เข้าใจ๋ |
|
จอดรถไว้ที่ บ้านคนรู้จักที่ ท่าแฉลบ ซ้อนท้ายพี่หลวนไปหาพี่ผู้หญิง |
ไม่ให้ครอบครัว เขาเจอพายุ เพชรหึง 555 |
เรื่องน่าจะจบแล้วนะครับ คุณเป็ดสวรรค์และเพื่อน ๆ แต่ยังครับ จิ๊บ ๆ แม้เรื่องจะ |
ผ่านมาหลายปี ยังจำไม่ลืม |
|
หนองชิ่ม มันอยู่ที่ไหน |
ก็อยู่ใกล้เกาะเปริดไง อย่าถามว่าเกาะเปริดอยู่ตรงไหนอีกละ |
555 ไม่ถามก็ได้ เลี้ยวขวาไป อ.แหลมสิงห์ แปลกเนาะพี่หลวน |
แปลกไง |
เจอฝนมาตลอดทาง แถวนี้กลับมี แดดเปรี้ยง ร้อนจังวุ้ย |
ทนอีกหน่อยไม่นาน นั่นไงถึงแล้ว |
เอ้าฝากรถไว้บ้านพี่ จิน แล้วเราเดินลัดทุ่งไปโน่น ทิวเขา ลิบ ๆ ไหวปะ |
พอไหว ไปบ้าน พี่บังอร หรือน้องอร ดูประวัติอายุ 52 พี่หลวนอายุ 36 ถามจริง |
น้องอรเป็นลูกค้าบริษัทแน่นะ |
วะ รู้อีก... น้องอรจะเป็นลูกค้าในอนาคต นะ 555 |
งั้นประวัติลูกค้าที่พี่กางให้พี่ผู้หญิงดู ก็ ปลอม มิน่าพี่ผู้หญิงเลยสงสัย บอกมานะ |
ว่าที่พี่ไม่กลับบ้าน มาบ้านนี้เหรอ เป็นสาวแก่ หรือสาวน้อย |
ก็ ๆ สาว อายุเท่าคุณตูน อย่าไปบอกที่บ้านพี่นะ |
ซวยเลยเรา..ต้องโกหกอีกแล้ว.. |
|
ไปถึงปล่อยให้ ทั้งสองเขาคุยกันเป็น ชั่วโมง แล้วก็ |
อาศัยนั่งรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างของคนรู้จักไป บ้านเกาะเปริด พี่หลวนติดต่องานเสร็จ |
เจ้าบ้านเป็นเจ้าของเรือประมง ชวนกินข้าวเที่ยง |
มีหรือจะขัดข้อง กำลังหิว กับข้าวมีไม่กี่อย่าง ยำกุ้งแห้งตัวโต |
แช่น้ำนุ่ม เคล้าน้ำมะนาว โปรยด้วย หอมซอยขะยุ้มใหญ่ พริกขี้หนูสวนซอย |
พอใช้ตะเกียบคีบ เข้าปาก อร่อยมาก ๆ |
|
อย่างอื่นจำไม่ค่อยได้แล้วครับ มันนานหลายสิบปี แต่ที่จำได้ พี่หลวนเอ่ยปากฝาก |
ให้ผม นั่งเรือจากเกาะเปริด ไปขึ้น บ้านท่าแฉลบ |
เฮ้อ..เราหมดความหมาย ก็ผลักใสเราไปไกล ๆ |
|
เจ้าของเรือชอบซะอีกที่มีคนไปกับเรือ |
ส่วนพี่หลวน อย่าอึงไป แกจะไปค้างบ้านน้องอร... ตัวใครตัวมันเนาะ ตูนไม่รู้เรื่องด้วย |
|
เรือที่ไปเป็น เรือหาปลาเล็ก จะไปซ่อมเครื่อง กับซ่อมบางอย่างในเรือที่ท่าแฉลบ |
เรา 3 คนออกเรือ อ้อมเกาะไปด้านนอก แล้วแล่นเรียบริมฝั่งมุ่งไปเรื่อย ๆ |
|
ไต๋ ไง ฟ้ามันออกเหลือง ทางโน้นนะ |
จะมีลมนะ ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าคุ้งน้ำท่าแฉลบทัน คุณตูนเคยออกเรือมั่งเปล่า |
ยังไม่เคย ครับไต๋ |
เสียงเรือดังแต๊ก ๆ ๆ บางทีก็ตึ๊ก ๆ เสียงแปลก.. ไม่นานท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม ลมพัดแรง เรืออื่นรีบเข้าฝั่ง แต่ ไต๋ ของเรา บอกว่า เราไปใกล้เดี๋ยวก็ถึง |
ไต๋ ขืนพังงา ให้ออกนอกฝั่งนิด ๆ ไม่งั้นติดฝั่ง |
ทั้งฝนทั้งลม ซัดเข้าตัวเรือ เปียกโชกกันทุกคน คลื่นใหญ่ซัดตลอดเวลา บางตัว |
เป็นคลื่นหัวแตก ไต๋ รีบเบนหัวออกจากฝั่ง ตั้งหัวเรือตัดคลื่น |
ตัวเรือโยนตัวขึ้นลงตามคลื่น ไม้ที่มัดติดตัวเรือ ถูกกระชากด้วยแรงคลื่นลม ซัดไม้ |
เข้ากระจกข้างเรือ แตกดังเปรี้ยง กระจกแหลมกระจาย น้ำเริ่มเข้าข้างใน ยุ่งแล้ว |
|
ลูกเรือที่มาด้วย รีบหมุนสูบน้ำออกจากเรือ เท้าแดงเถือก คงถูกกระจกบาดเลือดไหล |
โกร๊ก ก้มลงใช้ผ้าแถวนั้น รัดขา ผมรีบเข้าไปหมุนสูบน้ำต่อ |
ไต๋ คงยืนทะมืนมองคลื่นที่ซัดเข้ามา หมุนพังงาตัดคลื่น |
ลมลูกใหญ่พัดอย่างแรง เข้ามาพร้อมกับน้ำก้อนโต มองไม่เห็นอะไร เรือเอียงวูบ |
|
เฮ้ย ไอ้เกียก เอาเชือกมันเอวไว้ คุณตูนด้วย เร็ว ดีเหมือนกัน ลมคลื่นแรง จะได้ไม่หลุดจากเรือ |
เรารีบเอาเชือกมัดโยงติดกับเสา เสร็จแล้วเกียกลูกเรือก็หมุนเอาน้ำออก ส่วนผมรีบ |
ใช้ชักลูกสูบ อีกอัน น้ำมันซัดเข้าในตัวเรือ เยอะมากเกือบหัวเข่า ดีที่เครื่องยนต์ไม่ |
ดับมันเป็นเครื่องดีเซล รอบกายมืดสนิท น้ำจากคลื่นด้านหน้าคงซัดเข้าเป็นระยะ |
หัวเรือดิ่งลง แล้วเงยตัดคลื่น |
ไต๋ เราออกมาไกลนะ ไม่ตัดเข้าฝั่งเหรอ |
เลี้ยวเรือไม่ได้ คลื่นจะซัดเรือจม |
เกือบชั่วโมงที่เรือแล่นตัดคลื่น มุดลงล่าง เงยหน้าคลื่นตลอดเวลา เราต่างคนต่าง |
เหนื่อยแต่ไม่กล้าหยุดสูบน้ำ |
เฮ้ยเกียก ดูซิ ซ้ายมือเรือใคร |
ดูไม่ออกพี่ มันจมลงแล้ว พี่เฉียดเข้าไปดูหน่อย เพื่อเจอใคร |
เออ.. |
ไต๋บังคับเรือ เฉียดไปใกล้ไม่เห็นใคร พายุเริ่มแรงอีก เลยต้องใช้หัวเรือตัดคลื่นต่อ |
เกือบครึ่งชม. กระแสลมลดลง ฟ้ามืด มีฟ้าแลบเป็นระยะ |
พี่ไต๋ เรากลับเข้าฝั่งได้เปล่า |
ได้ ผมกำลังหา นั่นไงเฉียงไปซ้ายมือ |
อ้าวไม่ใช่ขวามือเหรอไต๋ |
ไม่ใช่ เรือเราหมุนไปมา หลายรอบ ทีแรกผมก็ งง.. นะ แต่จำไฟตรงนั้นได้ |
หยุดปั้มน้ำได้แล้ว ออกไปเยอะแล้ว |
|
พี่เกียก กับผม นอนแผ่ หมดแรง มาจากช่วยกันปั้มน้ำออกจากเรือ |
ต้องเกรงตัวรับแรงคลื่น ผมซัดน้ำทะเลเข้าไปจากปากขม จนไม่ขม อ๊วกแตก |
หลายครั้ง เรานอนหงายนานมาก ๆ ไต๋ก็พาเรือเข้าสู่คุ้งน้ำ |
เห็นต้นไม้ดำมืดอยู่สองข้างทาง ข้างหน้าแสงไฟวับแวม |
|
ดูนาฬิกา อ้าว หายไปแล้ว เป็นนาฬิกายี่ห้อโอริส สายหนัง กระเป๋าเอกสาร |
แบนมีซีบรูด กระเด็นหายไปนานแล้ว.. แว่นตากันแดด หายช่างมัน |
ราคาไม่แรง รองเท้าหนังสีน้ำตาลเหลือข้างเดียว.. เซ็ง.. |
แต่ที่เสียดายถึงวันนี้ แหะ ๆ ยำกุ้งแห้งตัวโต อร่อยที่สุด มันหลุดจากคอหอยสู่ทะเลหมด |
|
ไต๋นำเรือไปจอดที่อู่ ผมเลยยกมือไหว้ ขอบคุณที่พาเข้าฝั่งได้ ดีนะครับเครื่องเรือ |
ไม่เป็นอะไร เกิดเครื่องดับ เรือขวางคลื่น ตายลูกเดียว... |
|
เดินไปเอารถมอเตอร์ไซค์ที่ฝากไว้กับบ้านลูกค้า แล้วขี่ผ่านบ้าน |
พี่หลวน แถว เนินวง ก็ใกล้กับ ค่ายเนินวงนะครับ ไฟเปิดสว่าง แต่ไม่กล้าแวะเข้าไป |
แหะ กล้วพี่ผู้หญิงถามหาพี่หลวน สามีแก |
|
ยังสงสัยเหมือนกันว่า พายุเพชรหึง กับ พายุทะเล จันทบุรีลูกนั้น ลูกไหนจะแรงกว่า |
ผมละเสียวแทนพี่หลวน ก็เมียแกนะ ใช้ปืนลูกซองแฝดคล่อง |
เพื่อนเข้ามาอ่าน คิดพวกเซลแมว เอ้ย เซลแมน เชื่อไม่ค่อยได้.... |
น่าจะเป็นเช่นนั้นเนาะ |
คนชื่อตูนไม่เกี่ยวนะครับ |
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อทุกภาพ ยกเว้นภาพขาวดำ ถ่ายกับเพื่อนที่ทำงานด้วย น้ำตกพลิ้ว จันทบุรี end 503,391 visit บล๊อก 502,054 st =1,337 งานเขียนประเภท Diarist |
อ่านแล้ว ..
555555555555555
ขำ .. ค่ะ ..
พายุ ใจ .. กะ พายุ จริง ..
ดู ท่า พี่หลวน จะกลัว พายุ ใจ .. (ของ เมีย แก) มากกว่า .. นะคะ ..
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น