No. 349

ลืมตาตื่นขึ้นมา มองหน้าต่างยังมืดสนิท ค่อย ๆ ขยับตัว

ย่องออกจากห้องนอน ไปที่ห้องพักผ่อน

อากาศหนาว เพื่อน ๆ ที่เดินทางไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกัน ยังนอนหลับ

เปิดไฟ เปิดโน๊ตบุค พร้อมทั้งแอนดรอยอีกเครื่อง กดปุ่มคำสั่งพิเศษ

ใช้บลูทูธ เข้าช่วย เชื่อมต่อกัน

ไม่นานโน๊ตบุคก็รับสัญญาญเน็ตได้ เข้าเช็คเฟช เห็นข้อความข่าว

จากเพื่อน ต้องบอกว่าตื่นกันเช้าจัง ตี 4 เอง อ้าวเพื่อนอยู่ ตปท.นี่นา

ส่วนในไทย หนุ่มสาวยังไม่ตื่นกัน มีแต่ ส.ว.ส่งข่าวกันแล้ว

อ๊ะ งั้นเราก็ ส.ว.ตามไปด้วยซินะ 555

เคยตื่นตี 4 ลุกมานั่งเช็คคอมพิวเตอร์งานบัญชีที่ลูกน้องคีย์ไว้

ก่อนจะขับรถไปทำงานประจำในเมืองตอน 6 โมงทำหลายปีเลยชิน

ไปเที่ยวเชียงใหม่พาเพื่อน ไปพักที่ บ้านห้วยฮ่าง ต.สันมหาพน

อ.แม่แตง เลยตื่นมาอ่านข่าวในเฟช แน่นอนใน บล๊อกแกงค์ด้วย

ทักทายเพื่อนทั้งสองกลุ่มเสร็จ นั่งเขียนบล๊อกต่อ

แล้วก็หาภาพมาประกอบ ย่อภาพเสร็จดูเวลา 6 โมงกว่า คว้ากล้องไป

ถ่ายภาพยามเช้า วันนี้ตั้งใจจะถ่ายหยาดน้ำค้าง กับ

สายน้ำไหลที่ยัง ไหลรินอยู่ตลอดเวลา

ข้างนอกอากาศหนาวค่อนข้างมาก เทอโมมิเตอร์ข้างประตูบ้าน

อ้อ.. 14 องศาเซลเซียส ใช้ได้เลย เดินไปมาในท้องนาที่เกี่ยวข้าวหมด

เหลือแต่ตอซังข้าวสีเหลือง แสงแรกของวันค่อย ๆ สาดแสง

ผ่านหมอกบางเป็นแผ่น ที่ลอยเรี่ยไปกับตอซังข้าวที่อยู่ไกลออกไปกว่า

200 เมตร บางส่วนไหลลอยแทรกไป ค้างถั่วฝักยาว

ใช้ฝ่ามือลูบใบถั่วสีเขียว รู้สึกเย็น สดชื่นที่สุด

ยืนรอพระอาทิตย์ขึ้นให้มาก ไล่หมอกให้จาง จะได้ถ่ายภาพได้สวย

จะได้ให้เพื่อน ๆ ดูนะว่า อ.แม่แตงก็มี ท้องนาสวยกะเขาเหมือนกัน

รอนานมาก จนเมื่อยขา คว้าฟ่อนฟางมาวาง นั่งรอ ใบหญ้าสีเขียว

มีหยาดน้ำค้าง เริ่มส่องเป็นประกาย

ครู่เดียว เพื่อนที่มาเที่ยวด้วยกัน ก็ตามมาถ่ายภาพ จะเรียกว่าเพื่อน

ก็ยังได้อยู่มั้ง อายุห่างกันไม่เยอะเท่าใด ไม่ถึง 35 ปี หรือมากกว่านั้น

ไม่รู้ซินะ 555

อยู่สัมผัสอากาศหนาว กลางทุ่งนาที่เย็น หนาว.....ไม่นานก็เข้าบ้าน

ไปทานข้าวเช้า กันง่ายก็ ข้าวต้มกับ เตรียมตัวไปเที่ยว อ.เชียงดาว

บอกเพื่อน ๆ ว่าถนนเส้นนี้สวย วิศวกรออกแบบทำให้ขับง่าย

ขึ้นเนินสูง จะเห็นถนนที่ลงไปตรง แล้วเชิดขึ้น ให้เร่งเครื่องส่งได้เลย

จากบ้านพัก ไป เชียงดาว 30 กว่า กม.

เลยถ่ำเชียงดาวไปไม่เกิน 5 กม.. ถนนเส้นเดียวกัน ไปถ่ำวัด

ผาปล่อง

แต่ก่อนไป เราแวะ ถ่ำเชียงดาวก่อนดีกว่า เพื่อน ๆ ที่ไปยังไม่เคยเห็น

และเพื่อนบางคนที่เคยไปถ่ำนี้แล้วก็จริง แต่ไม่ได้เข้าไปแบบที่ไวน์ไป

เพราะส่วนใหญ่ เขาคิดว่า เป็นถ่ำที่มีถนนคอนกรีตทอดยาว มีไฟแบบที่

เขาถ่าย ๆ กันมา

เราไปกันเช้า ไกด์ท้องถิ่นเข้าคิวบริการกว่า 20 คน คอยจับฉลาก

ว่าใครจะได้เป็นไกค์คิวแรก

ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าใครเป็นไกด์ จ่ายเงินค่าตะเกียงเจ้าพายุ 100 บาท

ให้วัด เดินเข้าไปถ่ำจ่าย ค่าบำรุงอีกคนละ 20 บาท

เราถือโอกาศที่รอไกด์ ถ่ายภาพมาให้ดู