หลายปีก่อน งานที่ทำลดน้อยลงมาก

ทำไปก็แค่นั้น คือ ทำแล้วไม่ค่อยได้เงิน เรียกเก็บเงินลำบาก ลูกค้าไม่ค่อยมีเงินจ่าย

มองไปไม่ต้องไกลตัว กิจการร้านค้าทั่วไป นิ่งอั้นไม่แตกต่างกัน

มีเงินได้ไม่มากนัก จะการทำงานกลางคืน ผับบาร์ ลูกค้าเขาลดน้อยลง

น่าใจหาย บางแห่ง เหมือนกับมีลมหายใจที่ รวยริน

เจ้าของเขา ได้แต่คิด ๆๆ เราได้แต่มองไม่รู้จะช่วยอย่างไร เลยบอกบางแห่งว่า

งานที่ทำ คงไม่รีบร้อนที่จะต้องทำ... ให้เด็กช่วยกันทำเท่าที่จำเป็นพวกการเสียภาษี

เดี๋ยวผมจะสอนแคชเชียร์ให้ทำแทนนะ

งานอื่นพอถึงสิ้นปีผมค่อยมา จัดการรวมให้เลย

เจ้าของพยักหน้า ขอบคุณ..ที่เข้าใจ

นั่งทำงานประจำไป ก็คิดถึงว่า จะทำอะไรดี หากเศรษฐกิจมันแย่...ไปทั่ว

นึกได้ว่า มีที่ดินว่างเปล่าอยู่ต่างจังหวัดหลายสิบไร่

ระยะนั้นยังพอมีกำลังที่จะลงทุน หรือจ่ายค่าน้ำมันรถไป ใช้เวลาวันหยุดไปเตรียมการ

ปลูกพืช สร้างกระท่อมเล็ก ๆ หากกิจการที่ทำมันแย่มาก ๆ

ก็ย้ายครอบครัว ไปปลูกผัก เลี้ยงปลากิน ก็คงจะได้...อยู่มั้ง

คิดแบบนั้นจริง ๆ

......

อีกอย่างคือ การไปปลูกต้นไม้ ยืนต้นในที่ดินว่างเปล่า เป็นการเพิ่มมูลค่าที่ดินได้

เป็นอย่างดี เพราะเคยอยู่ที่ อ.ท่าใหม่ จันทบุรี ราคาที่ดิน ที่สวนแพงมาก ๆ แม้จะไม่

ขายก็ได้ผลไม้ขาย พออยู่ได้

ถ้าหาก มีคนสนใจ ขอซื้อที่สวน ที่มีไม้ผล จะได้ราคาไม่ใช่น้อย

สิบโมงเช้าของเดือนเมษายน เราขับรถเข้าสู่ บ้านนายายอาม อ.ท่าใหม่

เลี้ยวซ้ายเข้าไปมุ่งสู่ อ.แก่งหางแมว ผ่านป่ายาง ทั้งสองข้าง ซ้ายมือภูเขาสูงใหญ่

อยู่ซ้ายมือ ใช่แล้ว เขาชะเมา...เป็นภูเขาสูง กว้างกินพื้นพี่ ระยอง จันทบุรี

เขานี้เป็นต้นน้ำ และน้ำตกเขาชะเมา แต่เราอยู่อีกด้านของที่เคยไปเที่ยวน้ำตก ระยะ

ทางน่าจะเกินกว่า 20 กม..

จากปากทางสุขุมวิท ถึงทางสามแยก หนองเจ็กสร้อยเกือบ 18 กม. ขับ

เข้าไปอีก 7 กม.

......

ขับรถไปเป็นถนนสีดำ ราบเรียบ แคบเพียงรถขับสวนกันได้ สองข้างทาง

หญ้าปล้องสีเหลืองปนเขียว โน้มสู่ถนนที่แคบ ให้แคบลงอีก

ที่ดินสองข้างทาง เต็มไปด้วย ป่ายางพาราที่สูง ดูแล้วต้นยางน่าจะมีอายุประมาณ

15 - 20 ปีกำลังโตเป็นสาวเป็นหนุ่มให้น้ำยางแก่เจ้าของไม่ใช่น้อย

มองลึกเข้าไป สวนยางราบเรียบ ปกคลุมไปด้วยใบยางที่ร่วงหล่น ต้นยางปลูกเป็น

แถวเป็นแนว สวย... แดดใกล้เที่ยงส่องไปทั่ว เล็ดลอดสู่โคนต้นยาง เป็นลำแสง

สวย... ตอนนั้นได้แต่คิดว่าสวนยางสวย. แต่ไม่เคยคิดที่จะปลูก

เพราะยางพาราซื้อขายกันเพียง กก.ละ 19 บาท

ต้องบอกว่า เชอะ ไม่สนหรอก 555 หยิ่ง…..

ขับผ่าน บ้านคน ไร่สัปรด ไร่มันสำปะหลัง สวนยาง  ก็ถึงบ้าน

ของคนรู้จัก เรียกว่ารู้จักแบบผิวเผิน คนทั่วไปเรียกว่า เฮียตี๋

เป็นคนที่สุภาพมาก ๆ เวลาผมเข้าไปเยี่ยมที่บ้าน เฮียตี๋นั่งเหยียดขา อยู่ พอเห็นผม

ก็ หดขา ยกมือไหว้ เชือเชิญให้นั่ง ใบหน้ายิ้มนิด ๆ

ส่วนใหญ่ผมจะไปแวะหา นำของไปเยี่ยมที่เคยรู้จัก แต่แหะ ๆ ไม่ค่อยกล้า

คุยนานครับ อาชีพเท่าที่รู้กัน เฮียเป็นมือปืนรับจ้าง

ถ้าเฮียรู้ว่าผมไป แกมักจะไปเยี่ยม ที่ผมไปพักอาศัย น้านงค์ ก็ชาวบ้านที่รู้จักกัน

ใกล้กับที่... เฮียตี๋เป็นคนมีน้ำใจ ใจกว้าง ชาวบ้านชอบนะครับ

เพราะแกไม่เคยทำอะไรใคร ในอำเภอนี้ครับ 555

เข้าไปเกือบถึงที่ดินแล้ว ฝนเริ่มตกปรอย ๆ เม็ดฝนตกใส่ใบยางที่เขียวเข้มแล้ว

ร่วงสู่พื้นร่าง กระทบถนนสีแดงให้เปียก... เสียงรถพิคอัพคู่ใจยังคงครางค่อนข้างดัง

ก็เป็นรถอิซซูสุ ชนิด สี่ประตู เสียงเลยดังกว่ายี่ห้ออื่น

ผมชอบใช้ครับ เวลาวิ่ง ๆ ได้เร็วกว่า 140 กม. ถ้าวิ่งอยู่ในความเร็ว 120 กม

มันไม่ค่อยกินน้ำมันเหมือนยี่ห้ออื่น

ข้างหน้า มีบ้านอยู่ 3 หลัง เป็นบ้านน้าอนงค์ กับ บ้านของลูกเขยอีก 2 หลัง

เลี้ยวเข้าไปจอด ใต้ต้นมะพร้าว กับต้นสะตอ หิ้วข้าว กับของกินไปฝากน้านงค์

หวัดดีน้า น้าผู้ชายไปไหน

ใครนะ อ๋อ น้องเองหรอกหรือ... เข้ามาเลย น้าผู้ชาย นอนอยู่ในมุ้งโน่น

ทักทาย กันผมก็เดินเข้าไป ตักน้ำกินในครัว แบบคนกันเอง

คือผมกับ บ้านน้านงค์สนิทกัน เคยมาพักค้างหลายครั้ง อาศัยน้าเขาทำกับข้าวให้กิน

ไม่นาน ลูกเขยน้านงค์ ชื่อเอม กับ บุญยอด กับเมีย ๆ มาคุยด้วย

ตอนบ่าย หลังจากฝนหยุดตก ผมกับ เอม เดินถือมีดหวด เข้าไปดูสวน เกือบ 2 ชม.

นะครับที่เดินเข้าไปดู มองไปข้างหน้ามันโล่งก็จริง แต่เป็นทุ่งหญ้าสูงท่วมหัว

รอบ ๆ ที่สี่เหลี่ยมผืนผ้ากว่า 32 ไร่ เป็นสวนยางพาราที่สูงใหญ่ กับสวน

มะม่วงหิมพานต์ สวนยางที่ต้นยางไม่สูง ชาวบ้านเขาลง สัปรดแทรกไว้ระหว่างแถว

เดินแหวกหญ้า เลาะไปริมที่ดิน เจอลำรางน้ำ พาดกลางสวน

มีน้ำหรือเปล่า เอม

มีพี่ แต่หน้าฝนนะ มันจะพาดไปตรง โคกดินสูง ต้นไม้ใหญ่ 5 ต้นตรงโน้น

เราเดินไปดูหน่อยนะพี่

โน่นพี่ ตรงแอ่ง นั้นมีน้ำอยู่ ผมมาหากบ กับกระต่าย ถ้าฤดูฝนน้ำเยอะมาก

บางทีผมเดิน ไป ตรงโคก จะมีน้ำพุ่งออกมา

น้ำพุเหรอเอม

เปล่าพี่ คงเป็นน้ำจากโคกสูง ในไร่ข้างบนโน่น มันซึมไว้เยอะ เลยทะลักลงในที่พี่

เด็ก ๆ มาเล่นน้ำรูกันบ่อย

รอยตีนหมาเปล่านั่น

เล็ก ๆ แบบนั้นรอยกระต่ายนะพี่ แถวนี้ชุม

หมูป่ามีบ้างปะ

ไม่มีพวกผมยิงกินเยอะแล้ว แต่นาน ๆ มีหลงลงมาจาก เนินเขาพวานั่นบ้าง

บางทีช้างป่า เดินหลงจากเขาชะเมา มาก็มี

ชาวบ้านไม่กลัวช้างเหรอ

กลัวซิพี่ ถ้าเห็นต้องหลบให้ไกล ๆ ผมเคยถูกมันวิ่ง เขย่า หา วิ่งตับแลบเลย 555

ลำห้วยอยู่ตรงไหนนะเอม เคยเดินเจอ

โน่นพี่ ทางตะวันตก ตรงนั้นเป็นลำห้วย ลึกหน่อย รกสิ้นดี

เดินไปดูหน่อยนะเอม

ได้เลยพี่ เดินตัดไปตรงทิวโน้นเลย พี่เดินไปแถวนั้น ถ้าไปคนเดียวใช้ไม้หวด

สองข้างทางไปด้วยนะพี่

มันรกมากเหรอ

ก็ รก ๆ อยู่ มีต้นไม้ยืนต้นเยอะ แต่เป็นไม้เนื้ออ่อน เถาวัลย์พัน ยั๊วเยี๊ย

พี่เดินไป คอยดูระดับคอ กับ ดูตรงตีนด้วยนะ

 ไม่เป็นไรหรอก ผมว่าเถาวัลย์สวยดี

งูนะพี่ บางทีเราดูไม่ดี มันพาดเถาวัลย์อยู่ ส่วนข้างล่างงู มันจะออกจากรูตรงโน้น

เลี้ยยมากินน้ำ ตรงลำห้วย

ตัวคงโตมากซินะ

ก็โต... ถ้าข้างล่างหน้านี้เป็น งู จงอาง ตัวยาวกว่า 2 เมตรสีดำ มองไม่ค่อยออก

เป็นงูตัวผู้กะ ตัวเมียอยู่คู่กัน ผมเจอบ่อย

งูกับผมไม่ค่อยถกกัน งั้นเราใช้มีดหวดซ้ายขวา หน่อยก็แล้วกันนะเอม

ได้เลยพี่

ความที่อยากเห็น ลำห้วย กับน้ำซับ มีตะใคร้น้ำติดตามก้อนหิน ต้นไม้

อยู่เลยต้อง ทำใจ... เดินต่อ..

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

end 542,629
visit บล๊อก 540,777 st

=1,252

งานเขียนประเภท Diarist