BlogGang.com : : merveillesxx : เที่ยวห้อง CUD38 ห้องสาม : ภาคฉลองจบการศึกษา

เที่ยวห้อง CUD38 ห้องสาม : ภาคฉลองจบการศึกษา

โดย ต่อ/ฉ่อง CUD38

สาธิตจุฬารุ่น 38 ห้องสาม ไปเที่ยวห้องกันครั้งสุดท้ายกันตั้งแต่ตอนจบ ม.6 (ปี 2546 นู่นนนน) พวกเราทุกคนยังจำทริปนั้นได้ดี เพราะอย่างน้อยทุกคนก็คงจำได้ว่ามีไอ้บ้าคนนึงทำแว่นตกทะเล แถมไปลองใส่คอนแท็คในร้านอยู่เกือบชั่วโมงก็ใส่ไม่ได้ (ได้ข่าวว่านั่นคือกูเอง)

หลังจากเที่ยวคราวนั้น พวกเราก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตในมหาลัยกัน 4 ปีเต็ม บางคนก็รุ่ง บางคนก็ร่วง บางคนก็ได้ F (ใช่มั้ยหวาย?) บางคนก็ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง (กูเอง ฮ่าๆ) เมื่อเรียนจบกันแล้ว ก็อยากไปเที่ยวห้องด้วยกันอีกสักครั้ง ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงาน ไปเรียนต่อ ไปแต่งงาน ไปแสวงบุญ ฯลฯ

และแล้วทริป “เที่ยวห้องสาม : ภาคฉลองจบการศึกษา” ก็บังเกิดขึ้น

แต่...เดี๋ยวก่อน!...โลกไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบปานนั้น ปัญหามากมายประเดประดังเข้ามา จนเกือบจะทำให้ทริปหวิดล่มอยู่หลายครั้ง บ้านพักเต็มบ้างล่ะ คนเบี้ยวไม่ไปบ้างล่ะ (จากตอนแรกไปกัน 20 ไปๆมาๆ เหลือ 10) ไปจนถึงเกิดเหตุห่าน้ำท่วม เกือบถูกประกาศเป็นเขตภัยพิบัติซะงั้น (จะได้ตายด้วยกันก็คราวนี้) ถึงขนาดวันก่อนเดินทางก็ยังไม่ชัวร์เลยว่าตกลงมีคนไปกี่คน งานนี้เล่นเอา “แป้มดำ” (คนจัดทริป) และ “ฉ่อง” (PR) เครียดจัด จนเกือบจะเป็นฮิสทีเรียตาย (อนึ่ง ฉ่องโทรหาเพื่อนจนหน้าจอมือถือพัง)

และแล้วในที่สุดก็ถึงวันออกเดินทาง...

เสาร์ 5 พฤษภาคม 2550

เที่ยวห้องคราวนี้เราไปกันที่ หาดเจ้าสำราญ จ.เพชรบุรี ก่อนจะไปก็ต้องเช็คข่าวกันใหญ่โตว่าที่นั่นโดนน้ำท่วมมั้ย โชคดีว่าไม่โดน แต่ก็ต้องไปลุ้นอยู่ดีว่าจะเจอฝนรึป่าว

สถานที่นัดหมายกันก็คือ หน้าโรงเรียนสาธิตจุฬาที่คุ้นเคยนั่นเอง เวลานัดคือ 12.00 ฉ่องกับพีมาเป็นคนแรก ตามด้วยป้อง นั่งคุยกันสามคนอยู่พักใหญ่ ไม่มีใครมาสักที ก็เลยหยิบขนมมานั่งกินกัน กินมันตั้งแต่ยังไม่ออกเดินทางนี่แหละ (เพื่อความประหยัดฉ่องจึงโทรสั่งให้ทุกคนเอาขนมมาจากบ้าน) หลังจากโทรตาม โทรด่า โทรจิก จิ ปุ้ย บุ๊ค หวาน หมิง และแป้มดำ ก็มาถึงจนได้

แต่ก็ยังออกเดินทางไม่ได้อยู่ดี เพราะยังติดปัญหาว่า “แอน” (คนนี้ดีกรีสูงมาก เป็นถึงผู้เข้ารอบ 12 คนสุดท้ายของมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์สที่เพิ่งประกวดไป ถ้าจำไม่ผิด เบอร์ 14) อยากไปเที่ยวด้วย แต่แม่ไม่ค่อยอยากให้ไปเท่าไร ก็โทรถามกันไปมาอยู่หลายรอบ แอนก็บอกว่าขอเวลาเคลียร์กับที่บ้าน เดี๋ยวโทรกลับมาบอก

พวกเราทำการปรึกษากัน ก็ลงความเห็นว่าจะลองรอแอนสักชั่วโมงนึง (คนยิ่งเยอะ ตัวหารยิ่งเยอะ 5555) ระหว่างนี้ก็เลยรอกันไปเรื่อยเปื่อย และวิธีการฆ่าเวลาที่ดีที่สุดก็คือ ....การนินทาเพื่อนๆ ที่ไม่มานั่นเอง ฮ่าๆๆๆ นี่แหละอีพวกที่ไม่ยอมมา มันต้องถูกลงโทษแบบนี้!

บรรยากาศการรอ “แอน” (นั่งรอกันแถวครุอาร์ตเพราะโรงเรียนมันปิด)

ในที่สุดคุณนายแอนก็ยุรยาตรมาถึงโรงเรียนจนได้ ก็ได้เวลาออกเดินทางจริงๆ ซะที (นัดเที่ยง ได้ออกกันบ่ายสาม!) ตอนแรกกลัวว่าคนขับรถตู้จะหนีไปแล้ว แต่ปรากฏพี่เค้าก็ยังรออยู่ และพี่เค้าก็น่ารักมากๆ ด้วย บอกว่า “ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร” (แต่ใจจริงอาจจะ “อีห่า อีเด็กเปรต”) กะว่างานหน้าไปเที่ยวไหนจะใช้บริการเค้าอีก (รถตู้นี้อีหวานเป็นคนจัดการ)

ตามจริงแล้ว แอนควรจะถูกเพื่อนรุมด่าประณาม แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะยังมีคนที่น่าด่ากว่านั้น นั่นก็คือ “หวาย” เนื่องจากมันทำตัวกระแดะเป็นคุณชาย ไม่ยอมมาที่โรงเรียน แต่ให้ไปรับมันที่บ้าน ซึ่งอยู่นครปฐม! หวายบอกว่า “มาทางอ้อมน้อยนะ ใกล้นิดเดียว” (แถมเมื่อคืนฉ่องบอกให้แป้มถามหวายดูว่าถนนแถวนั้นน้ำมันท่วมมั้ย อีแป้มดันไปบอกหวายว่า “ถนนขาด” มันสื่อสารกันยังไงวะเนี่ย!?) แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกว่ามัน “อ้อมน้อย” เลย เสียเวลาไปตั้งชั่วโมงนึง (เพื่อไปรับมันคนเดียว) พอหวายขึ้นมาบนรถ ทุกคนก็เลยพร้อมใจกันด่าประมาณว่า “อ้อมน้อยบ้านมึงสิ!” แล้วก็ลงโทษให้มันไปนั่งกับพี่คนขับข้างหน้า

สรุปแล้ว ทริปนี้ก็มีผู้ร่วมเดินทาง 11 คน ดังนี้ : ฉ่อง ป้อง หวาย จิ ปุ้ย บุ๊ค (ผู้ชาย 6 คน) หวาน แป้ม แอน พี หมิง (ผู้หญิง 5 คน)

ระหว่างทางขับรถไปยังที่หมาย ฝนก็ตกลงมาตลอดทาง บางคนก็เลยเริ่มเครียดว่าจะต้องไปนั่งดูฝนที่นู่น (อย่างไรก็ดี เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนในทริปนี้ยังสามารถปักตะไคร้ได้ ฮ่าๆ) ก็เลยแก้เครียดด้วยการกินขนม (สรุปหมดตั้งแต่ยังไม่ถึงที่พัก) แล้วก็เม้าท์สัพเพเหระไปเรื่อย ช่วงนี้หวายจะไม่ค่อยมีปากเสียงเท่าไร เพราะพูดอะไรขึ้นมาก็จะถูกด่า ประณาม หยามเหยียด และถูกตั้งฉายาใหม่ให้ว่า “อีอ้อมน้อย”

ขับรถไม่นานมาก ประมาณสองชั่วโมง (ยังไม่รวมตอนที่ขับไปรับไอ้หวาย) ก็ถึงที่พัก นามว่า “เจ้าสำราญบีชรีสอร์ท” (ซึ่งแป้มเป็นคนจัดแจงหามาให้) แป้มกับหวานไปจัดการติดต่อที่พัก ก็ได้ห้องมาครอบครอง 3 ห้อง (ตอนแรกจองไว้ 4 แต่พวกเบี้ยวเยอะ โชคดีว่าเค้ายอมให้คืนห้อง) ห้องก็ดีทีเดียวมีสองเตียงคู่ มีแอร์ มีทีวี มีน้ำอุ่น (ที่ตอนแรกไอ้หวายแม่งบ้านนอกเปิดไม่เป็น การเรียนวิศวะมา 4 ปีไม่ช่วยอะไรมันเลย)

ถึงที่พักแล้ว ทยอยกันลงจากรถตู้

นี่แหละห้องของพวกเรา (วันแรกถูกขนาบด้วยสองห้องที่พาหมามาเป็นพรวน นึกว่าจะเสียงดัง แต่ก็ไม่แฮะ)

ภายในห้อง และสามสาว แอน พี หมิง

ระหว่างที่เก็บของกันอยู่ หวานก็เดินมาถามพวกเราว่า เย็นนี้จะออกกันไปไหนอีกหรือเปล่า ถ้าไม่ก็จะได้ให้พี่คนขับรถเค้ากลับไปเลย (เค้าไปแชร์ห้องพักกับเพื่อนเค้าที่ขับรถมาแถวนี้เหมือนกัน) เราก็บอกว่าคงไม่ไปไหนแล้วให้พี่เค้ากลับไปเถอะ แต่สักพักเราก็ฉุกคิดได้ว่า ตังค์ค่ารถก็จ่ายให้เค้าไปหมดแล้ว ถ้าเกิดเค้าชิ่งหนีไปไม่กลับมา แล้วจะกลับกรุงเทพกันยังไงหว่า (ฮา) แต่ก็เห็นว่าพี่แกก็ดูเป็นคนดี ไม่น่าทำงั้นหรอกมั้ง เหอะๆๆ

เมื่อมาถึงทะเลแล้ว สิ่งแรกที่ควรจะทำก็คือ ไปเดินกินลมชมวิวริมทะเลเสียหน่อย หลังจากเลือกห้อง เก็บข้าวของกันแล้ว 11 ชีวิตก็พากันไปเดินเฉิดฉายที่ชายหาด

ระหว่างที่ทุกคนเพลิดเพลินอยู่กับการถ่ายรูป ฉ่องกับหวายก็แยกกันเดินออกไปอีกทาง เพื่อรำลึกความหลัง และจุดชวนถ่านไฟเก่าอีกครั้ง แต่แล้วก็มีคนโทรมาตามว่าให้กลับไป เพราะเค้าจะกินข้าวเย็นกันแล้ว (นี่ก็คือ ข้อดีอย่างนึงของมือถือ ถ้าเป็นสมัยก่อนคงต้องวิ่งตามกัน) มื้อเย็นวันนี้พวกเราฝากความหวังไว้กับร้าน “ครัวคุณย่า” ซึ่งก็เป็นร้านอาหารในรีสอร์ทนั่นแล ก็สั่งไปมากมายหลายอย่าง (และก็เหมือนเคย แม้จะมาทะเล อีแป้มก็ยืนกรานว่าต้องสั่งไข่เขียวมาให้มันด้วย) มื้อนี้เสียที่ว่าอาหารมันมาทีละอย่าง ลงโต๊ะมา ไม่ถึง 2 นาทีก็เกลี้ยงแล้ว ก็เลยกินกันไม่ค่อยจุใจเท่าไร

หวาย (อีอ้อมน้อย ฉายาเก่า “ผู้ต้องมนต์ดำ” เพราะแฟนมันดำ) และบุ๊ค (ฉายา “แฮร์รี่” เนื่องจากขนดกดำอันเซ็กซี่)

จิ ฉ่อง ป้อง สามคนนี้เป็น “สายแข็ง” เวลากินข้าวไม่ค่อยมีใครอยากนั่งใกล้ๆ

จบจากมื้อเย็น ทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ กลางคืนก็มารวมกันที่ห้องกลาง ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นศูนย์บัญชาการ เพราะความเจริญทุกอย่างถูกรวมอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นขนม และอุปกรณ์บันเทิงทั้งหลาย (และก็จะกลายเป็นห้องที่ซวยที่สุด เพราะมันจะเละที่สุด) ต้องอธิบายหน่อยว่าทริปพวกเราเป็นทริปไฮเทคโนโลยีกันมาก มีทั้งเกมบอย, เพลย์สเตชั่น 2 ไปจนถึงโน้ตบุ๊ค (นี่ตกลงพวกมึงมาเที่ยวทะเล หรือมาสัมมนากันแน่) แต่อนิจจาทีวีในห้องพักไม่สามารถต่อเครื่องเพลย์สองได้ คืนนี้จึงต้องเล่นเกมในโน้ตบุ๊คไปก่อน

ตอนฉ่องเดินเข้าไปในห้องก็เห็นกลุ่มนึงกำลังเล่นเกม Mario Cart (เกมขับรถ) อย่างเมามันส์ ส่วนอีกกลุ่มก็คงกำลังเล่าเรื่องผี หรือเม้าท์อะไรสักอย่าง จากนั้นพวกเราก็เริ่มกิจกรรมหมู่อย่างเป็นทางการ เอ่อ อย่าเพิ่งคิดไปไกล หมายถึงเล่นไพ่นะจ้ะ ก็มีทั้งอีแก่ สลาฟ ไพ่ตอแหล อะไรประมาณนี้แล (ส่วนพวกที่เล่นเกมก็ยังแหกปากเสียงดังต่อไป)

จำได้ว่าทีวีวันนั้น รายการ “จับเข่าคุย” มีระเบียบรัตน์มาออก ระหว่างเล่นไพ่ไป ก็ดูยัยป้านี่ไปด้วย ก็ฮาดี โดยเฉพาะประโยคที่ว่า “เค้าชอบพูดกันว่า เห็นหน้าดิฉันแล้วหมดอารมณ์ทางเพศ” (ซึ่งแน่นอน พวกเราทั้ง 11 คนล้วนเห็นด้วย ฮ่าๆๆ) แล้วตอนดึกๆ ช่อง 5 ก็มีรายการเพลงอะไรสักอย่างของ RS พวกเราได้ดูเอ็มวีเพลง “ขัดใจ” ของ Kamikaze และ MSN ของเฟย์ฟางแก้ว ก็ได้แต่ อึ้ง อึ้ง อึ้ง และก็อึ้ง เพราะไม่อยากจะเชื่อเลยว่า RS ยังคงทำเพลงเห่ยๆ เหมือนสมัยตอนที่เราเรียนอยู่มัธยมเด๊ะๆ ว่าแล้วเราก็ร่วมกันไว้อาลัยให้กับวงการเพลงไทยเป็นเวลา 3 นาที (อนึ่ง ในคืนนั้นพวกเราได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเหตุใดเอ็มวีเพลงไทยสมัยนี้จึงต้องมี “ซับไตเติ้ล” ให้ และการถือสัญชาติไทยนั้น ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะฟังเพลงไทยรู้เรื่อง)

เวลาล่วงเลยมาเกือบตีสอง ทุกคนก็แยกย้ายไปนอน แต่ตัวฉ่องยังไม่ค่อยง่วง ก็เลยออกไปดูทางฝั่งห้องไอ้หวาย เผื่อมันจะเม้าท์กันต่อ แต่แนบหูฟังแล้ว ก็ได้ยินแต่เพียงเสียงของความเงียบ (ถ้าคนผ่านมาเห็น เค้าคงนึกว่าไอ้นี่โรคจิต) ฉ่องจึงต้องจำใจกลับไปนอน แต่ก็มิอาจนอนหลับได้ง่ายๆ เนื่องจาก....ไอ้บุ๊คมันกรน

อาทิตย์ที่ 6 พฤษภาคม 2550

เช้าวันที่สอง ยังไม่แปดโมงดี ปุ้ยก็ตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก ตามด้วยไอ้จิ และแน่นอนสิ่งแรกที่ไอ้จิทำก็คือ...เล่มเกม เสียงเกม ติ๊ดๆ ตื๊ดๆ ก็ทำให้ฉ่องกับบุ๊คตื่นจนได้ จากนั้นพวกเรา 4 คนก็เดินไปกินอาหารเช้า เนื่องจากแป้มดำโฆษณาไว้เสียดิบดีว่าที่นี่เค้ามี “บริการ breakfast ฟรี” ในสมองพวกก็คิดไปถึง ไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปังปิ้ง แต่สิ่งที่เราเดินไปเจอก็คือ

“ข้าวต้มวิญญาณหมู”

อยากจะวิ่งไปลากคออีแป้มมาถามเหลือเกินว่า “แถวบ้านแกเค้าเรียกไอ้นี่ว่า breakfast เรอะ !?” แต่เนื่องจากมันยังไม่ตื่น ก็เลยต้องทนกินข้ามต้มนักโทษนี่ไปก่อน (มีแต่ข้าวกับน้ำชืดๆ ส่วนหมูไปหมดแล้ว) จากนั้น 3 สาว พี แอน หมิง ก็เดินมาสมทบ (และแน่นอนว่าต้องบ่นๆ เรื่อง breakfast สุดไฮโซนี่เช่นกัน ฮ่าๆ) พวกเราก็คิดว่าควรจะเดินไปซื้อเสบียงมาเพิ่มเติมแล้ว (ขนมที่เอามาจากบ้านหมดไปแล้วเรียบร้อย) ว่าแล้ว ชาย 4 หญิง 3 ก็เดินขบวนกันไป 7-11 ซึ่งก็อยู่ไกลจากที่พักไม่มากเท่าไร

พอไปถึงใกล้ๆ เซเว่น ก็พบว่ามันมีมินิมาร์ทสองอันเปิดตรงข้ามกัน อันนึงคือ 7-11 ส่วนอีกอันคือ “ประโลมมาร์ท” แต่พวกเราก็ตัดสินใจกันเดินเข้าเซเว่นกันหมดเลย (ถ้าเกิดอีกอันมันชื่อว่า “เล้าโลมมาร์ท” อาจจะเปลี่ยนใจ)

นี่คือประโลมมาร์ท

หลังจากช็อปถล่มแหลกในเซเว่นกันแล้ว พอดีเห็นไก่ย่างห้าดาวตั้งอยู่ข้างหน้าพอดี ก็เลยซื้อไปฝากเป็นข้าวเช้าให้อี 4 ตัวที่ยังไม่ตื่น (หวาย ป้อง หวาน แป้ม) เสียหน่อย ตอนขากลับไอ้จิก็แวะร้านเครื่องไฟฟ้า เพื่อซื้ออุปกรณ์ต่อเพลย์สองกับทีวีที่ห้องให้ได้ (มันช่างมีความพยายามจริงๆ)

กลับมาถึงที่พัก ไอ้ 4 ตัวนั้นก็ยังคงไม่ตื่นต่อไป จนพาลสงสัยว่าเมื่อคืนมันทำอะไรกันหว่า?? (แต่ป้องกับหวายคงไม่สิ้นคิดขนาดนั้น) แล้วไปส่องดูหน้าต่างห้องมัน ก็มีไอน้ำเต็มไปหมดเลย แสดงว่าข้างในต้องเปิดแอร์หนาวมากๆ เพราะงั้นพวกมันก็อาจจะแข็งตายห่าไปแล้วก็ได้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ ทุกคนก็เดินไปนั่งกินไก่ย่างที่โต๊ะม้าหินริมชายหาด (อ้าว ไหนว่าซื้อมาฝากเพื่อน!) พร้อมด้วยขนมที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ (แล้วมันจะอยู่ถึงคืนนี้มั้ยเนี่ย) สักพักไอ้ 4 ตัวนั้น ก็ทยอยตื่นขึ้นมาทีละคนสองคน ได้มากินเศษๆ ไก่ที่เพื่อนๆ เหลือไว้ให้

และในที่สุดไอ้จิก็สามารถต่อเพลย์สองจนได้ ว่าแล้วการเล่มเกมจึงเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

บรรยากาศของ “ห้องกลาง” / คนที่นั่งอยู่คือ ไอ้จิ ส่วนที่อยู่บนตักมันคือ “จอยตีกลอง” (มันก็บ้าจี้แบกมาด้วย)

รู้สึกว่าเกมที่เล่นกันแรกๆ จะเป็นเกม Worm แต่เนื่องจากฉ่องเล่นไม่เป็น ก็เลยเอาเกมบอยของอีแป้มมานั่งเล่น Mario Cart กับ Mario ภาคตะลุยด่าน เล่นไปก็เป็นการรำลึกความหลังสมัยเด็กๆ ไปด้วย (แต่รู้สึกว่าฝีมือตัวเองจะห่วยลงเยอะ ที่เค้าบอกว่ายิ่งเรียนยิ่งโง่นี่สงสัยจะจริงแฮะ)

หลังจากเล่มเกมกันไปได้พักนึง จิ ปุ้ย ฉ่อง บุ๊ค และแป้ม ก็ออกไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ซึ่งก็ดันไปได้ร้านที่ไม่ค่อยอร่อยเท่าไร (คิดดูข้าวผัดปูมันยังห่วยเลย) แถมไอ้จิแม่งสั่ง “ทะเลกระเทียม” ก็เสือกได้ “กระเพราทะเล” มาแทน (ฮา) กินเสร็จ อีแป้มก็เกิดเฮี้ยนอยาก “ตกหมึก” ขึ้นมา (ย้ำว่าตกหมึกนะ ไม่ใช่ตกเบ็ด) แต่ไม่รู้ว่าแถวนี้เค้ามีให้ตกมั้ย มันก็เลยเนียน เดินไปซื้อหมึกย่าง แล้วก็ถามนู่นถามนี่จากคนขาย (แม่งทำยังกับหนังนักสืบ) สรุปว่าแถวนี้ไม่มีหมึกให้ตก

กินข้าวแล้วก็กลับมาเล่นเกมต่อ คราวนี้เปลี่ยนไปเล่นเกม Soul Caliber อะไรประมาณนี้แหละ ที่มันเป็นเกมต่อสู้ ฟันดาบๆๆ กันอ่ะ เกมนี้มันฮาที่ว่าสามารถทำให้คู่ต่อสู้ “ตกเวที” ตายได้ แต่ก็มีฉ่องคนเดียวเท่านั้นที่แสดงอัจฉริยภาพ เดินตกเวทีไปเองเฉยเลย (ฮา) จากนั้นก็เปลี่ยนไปเล่นเกมที่อีแป้มมันพรีเซนต์ว่าดีนักดีหนา ซึ่งเกมนี้เราจะต้องบังคับลูกกลมๆ อะไรไม่รู้ แล้วก็ให้มันกลิ้งทับข้าวของ ตึกรามบ้านช่องในเมืองให้มากที่สุด ...นี่มันเกมห่าอะไรวะเนี่ย ปลูกฝังแนวคิดทำลายล้างให้เด็กนี่หว่า ชิบหายมากๆ

สรุปว่าทั้งวันก็เอาแต่เล่มเกม ไม่ได้ออกไปไหนไกลๆกันเลย (เสียค่ารถไปฟรีๆ หนึ่งวัน) แต่ก็อย่างว่า แถวนี้มันไม่มีอะไรให้เที่ยวเลย มีแต่เขื่อนกับวัด ซึ่งฉ่องก็ยืนยันว่าไม่อยากไปวัด เพราะกลัวร้อน

อ้อ เกือบลืมไป ระหว่างที่เล่นเกม หวาย กับ ป้อง ก็หายตัวไปอย่างลึกลับเป็นเวลานานมาก จนพาลทำให้เราสงสัยว่าพวกมันไปทำอะไรกัน (หรือจะมาสว่างจิต รู้รสนิยมตัวเองกันตอนนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าหนัง Brokeback Mountain จะมีอิทธิพลขนาดนี้) แต่ปริศนาก็ไขกระจ่างจากรูปที่มันถ่ายกันมา นี่คือสิ่งที่มันไปทำกันมา...

เห็นมั้ยครับว่า “การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรเลย”

เวลาล่วงเลยมาเกือบๆ ห้าโมงเย็น พวกเราก็เคลื่อนขบวนไปลงทะเลกัน (มาทะเลทั้งที ไม่เล่นน้ำทะเลก็กะไรอยู่นะ) ก็ลงกันหมดเลย ยกเว้น แอน พี หมิง เนื่องจากฉ่องกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เดี๋ยวแว่นตกทะเลอีก ก็เลยรีบวิ่งเอาแว่นไปฝากแอน (โปรดสังเกตมีการเจาะจงคนฝาก อิอิ) ทะเลวันนี้สะใจดี เพราะคลื่นแรงมาก ก็ลงไปลอยตุ๊บป่องๆ ให้คลื่นซัดเล่น แต่พอพยายามจะไปหาคลื่น คลื่นมันก็หนีไปอีกที่นึงซะงั้น เล่นไปซักพักฝนก็ตกปรอยๆ ลงมา (หลังจากวันนี้ทั้งวันไม่ตกลงมาเลย) ก็เลยทยอยกันขึ้น กลัวจะเจอแมงกะพรุน

ตอนเล่นน้ำทะเลไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เอารูปวิวทะเลไปดูแทนแล้วกัน

บริเวณรีสอร์ท ต้นไม้มากมาย แถมก็มีชิงช้าให้นั่งด้วย

ร้านอาหารในรีสอร์ท มุมนี้วิวสวยมาก

อันนี้เป็นมุมจากม้าหิน ที่อยู่แถวๆ ห้องพักของเรา

ทะเล ท้องฟ้า หาดทราย

หลังจากทยอยกันอาบน้ำ ก็ได้เวลาข้าวเย็น (ทำไมทริปนี้มีแต่กินๆๆ) วันนี้พวกเราลองเปลี่ยนร้านดู ก็เดินมั่วๆ กันไปเรื่อย ไปจนถึงท้ายตลาด ก็ไปได้ร้านอะไรก็ไม่รู้ (จำได้ว่าร้านนี้ที่มีแมวชอบมาวนๆ เวียนๆ ใต้โต๊ะ) ไปถึงก็สั่งแหลก แต่ก็คิดเมนูกันไม่ค่อยจะออกเท่าไร บางอันก็ลอกๆ จากของเมื่อวานมา และแน่นอน...ต้องมีไข่เจียวให้ไอ้แป้ม (เฮ้อ)

ถ่ายรูปกันหน่อยก่อนที่อาหารจะมา (โปรดสังเกตสีเสื้อสุดเร้าใจของฉ่อง)

อาหารมาแล้ว ไม่มีใครสนใจใครทั้งนั้น เพื่อนก็เพื่อนเถอะ

กิน กิน กิน

สำหรับอาหารมื้อนี้ก็โอเคเลยทีเดียว แต่ก็ซ้ำรอยกับเมื่อวานคือ อาหารมันมาทีละอย่าง ลงปุ๊บ หมดปั๊บ นอกจากนั้นฉ่องก็ยังงี่เง่าโอดครวญอยากกิน “ปูเผา” แต่ปรากฏว่ามันแกะปูไม่เป็น! (นี่คือคนที่จบเศรษฐศาสตร์ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งครับท่าน) ฉ่องก็แก้ตัวว่า “ก็ปกติ แม่แกะให้นี่หว่า”

หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งมื้อ พวกเราก็แวะเข้าไปถล่มเซเว่นอีกรอบ ตอนแรกฉ่องจะชวนเพื่อนๆ กินเหล้ากัน แต่ก็คิดว่าซื้อไปก็คงไม่คุ้ม เพราะทริปนี้ผู้หญิงเยอะ คงไม่ค่อยกินกันมั้ง...แต่แล้วฉ่องก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้อย่างหนึ่งว่า “4 ปีผ่านไป เราไม่รู้หรอกว่าแต่ละคนเปลี่ยนไปขนาดไหน” และแล้วมันก็เริ่มขึ้น เมื่อแอนถามขึ้นมาว่า “ฉ่อง ทริปนี้จะ NO L จริงๆเหรอ?” (NO L = ปลอดแอลกอฮอล / ขอย้ำอีกที นี่คือคำพูดจากผู้เข้ารอบ 12 คนสุดท้ายมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส) หลังจากนั้นชาวห้องสามจึงเลือกเหล้าเบียร์กันอย่างสนุกสนาน จนทำเอาชาวบ้านแถวนั้นมองด้วยสายตาเซ็งๆ ประมาณว่า “เมื่อไรพวกมึงจะออกไปซะทีเนี่ย!”

ภาพห้องสามเดินขบวนกลับ หลังถล่มเซเว่นจนราบไปแล้ว (อนึ่ง ตอนออกมาจากเซเว่นใหม่ๆ หวายมากระซิบข้างหูฉ่องว่า “ไปซื้อมาอีกขวดดิ๊” โธ่ พี่หวายของเรา ชอบของดำ แล้วยังชอบของมึนเมาอีกนะ)

ตอนขากลับก็มีเรื่องน่าตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะไปเจอผู้ชายกลุ่มนึงกำลังเมาได้ที่ตรงชายหาด หวาย ฉ่อง ป้อง ก็เลยรีบไปเดินรอบนอก กันพวกแอนไว้ แต่ที่ฮาคือ ไม่มีใครสนใจไปกันแป้มกับหวานเลย ฮ่าๆๆ (เห็นหน้าสองคนนี้ชัดๆ พวกนั้นคงหายเมา)

คืนที่สองนี้พวกเราเปลี่ยนห้องรวมมาที่ห้องริมขวาบ้าง เพราะถ้าเกิดเอาเหล้าเป็นกินในห้องตรงกลางอีก มันคงจะเน่าจนเกินทน จากนั้นก็ยังมีเรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นต่ออีก เพราะอยู่ดีๆ ก็มีตะขาบตัวเบ้งโผล่ที่ห้องน้ำของพวกแอน พี่ป้องก็เลยไปช่วยจัดการให้ (ว้าย แมนมากๆ แต่เอ๊ะ ได้ข่าวว่าตะขาบมันหนีลงท่อไปเองนะ) ส่วนที่ห้องรวมก็ดันมีแมลงสาบโผล่ขึ้นมา ไอ้หวายก็ใช้เวลาอยู่เกือบ 10 นาทีกว่าจะเอาไปมันออกไปได้ (ส่วนฉ่องร้องกรี๊ด กระโดดหนีขึ้นเตียง เนื่องจากกลัวแมลงสาบยิ่งกว่ากลัวอกหัก) ทั้งนี้อีหวายเป็นคนเดียวที่บ่นตั้งแต่คืนแรกว่า “ได้กลิ่นแมลงสาบ” จนต้องขอย้ายเตียงไปมา ทำเอาคนอื่นเค้าวุ่นวายไปหมด สรุปแล้วอีนี่นอกจากจะบ้านไกลแล้ว ก็ยังเรื่องมากด้วย

เนื่องจากคืนนั้นมันมีบอล (ใครแข่งกัน จำไม่ได้แล้ว) จิ กับ ปุ้ย ก็เลยขอดูบอล ไม่มาร่วมวงเหล้าด้วย ส่วนพีก็ไม่มาเพราะต้องเตรียมพรีเซนต์งาน พวกเราก็ดื่มเบียร์ไป กินขนมไป ดูบอลไป เม้าท์นู่นนี่ไปเรื่อย พอตอนบอลพักครึ่ง ก็ออกไปนั่งชิงช้าเล่นกันข้างนอก ตรงแถวนั้นมีไม้กระดก ป้องก็พยายามชวนฉ่องเล่น แต่ฉ่องไม่กล้า กลัวทำของเค้าพัง (อย่างไรก็ดี เช้าวันรุ่งขึ้นก็ได้ลองเล่นกันสมใจอยาก และค้นพบว่าพวกเราลืมไปแล้วว่าไม้กระดกนี่มันเล่นยังไง) ตอนที่ไกวๆ ชิงช้ากันเล่น ก็มีตะขาบโผล่มาอีกแล้ว สงสัยว่าจะเป็นตัวเดิม ซึ่งคิดได้ 2 อย่าง คือ 1.มันอาฆาตไอ้ป้อง หรือ 2.มันติดใจแอน แหะๆ

ตรงชิงช้านี้ พวกเราก็เล่มเกมที่ชื่อว่า “คิดอะไรออก ก็บอกมาเลย” (มีด้วยเหรอวะ) ประมาณว่า ถ้าใครพูดอะไรขึ้นมา ก็ให้คนถัดมาไปพูดอะไรก็ได้ (คน สัตว์ สิ่งของ) ที่นึกขึ้นได้ทันที โดยที่จะมี หรือไม่มีสหสัมพันธ์กันก็ได้ อย่างเช่น

ทาทายัง > นมใหญ่ > ศัลยกรรม > เปมิกา > ม้านิลมังกร > วรรณคดี > ภาษาไทย > อาจารย์ลิลลี่ > กะเทย > ม้า อรนภา > สลิมอัพเซ็นเตอร์ > …

ไอ้เกมนี้มันจะสนุกตรงที่การพยายามโยงเรื่องไปด่าเพื่อนสักคน อย่างเช่น

กรุงเทพ > ขับรถ > ทางไกล > บ้านนอก > อ้อมน้อย > ไอ้เหี้ยหวาย > ของดำ

ทีวี > ข่าว > สรยุทธ์ > ช่องสาม > กาละแมร์ > ดำ > ไอ้เหี้ยหวาย

(หมายเหตุ : ปัจจุบันหวายตาสว่าง “เลิก” ชอบของดำอย่างเป็นทางการแล้ว)

แต่ตอนเล่นที่ฮามากก็คือ ไอ้บุ๊คนี่ถือเป็นจุดอ่อนของเกมนี้จริงๆ เพราะเวลาพูดเป็นชื่อดารา นักร้อง มันจะต่อไม่ได้ทันที ต้องใช้เวลาคิดนานมาก (บุ๊คไม่ค่อยดูหนัง ดูละคร ดูแต่หนังโป๊) แต่เล่นไปได้สักพักก็ต้องถอยทัพกลับห้อง เพราะยุงเยอะมากกกกกกกกก แม่งกัดจนพรุนเลย

บรรยากาศกิจกรรมกลางคืน

หลังจากหวายทำให้บุ๊คตกเป็นของตัวเองได้ หวายก็โทรไปอวดกับเพื่อนๆ (เอ๊ะ แต่ทำไมบุ๊คทำหน้ายิ้มดีใจ)

ป้อง กับ หวาน (หนังสือที่หวานอ่านอยู่คือ BIOSCOPE หนังสือที่ดีที่สุดในโลก เพราะกูเขียนด้วย ฮ่าๆ)

อีหวาน ขณะนั่งคำนวณเงินอย่างหน้าดำคร่ำเครียด (หวานเป็นเหรัญญิกจำเป็นของทริปนี้)

หลังจากดูบอลจบ ส่วนเหล้าก็หมดแล้ว พวกเราก็เลยตั้งวงไพ่กัน โดยแยกเป็นสองวง หวาย ฉ่อง แป้ม หวาน เล่นสลาฟกัน ส่วนอีกวง ป้อง บุ๊ค แอน เล่มดัมมี่ (แอนเล่นดัมมี่เป็น แถมเซียนซะด้วย -ฮา) ส่วนหมิงกลับห้องไปนอนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

ด้านวงไพ่สลาฟก็เกิดความคิดสนุกเอาเกม “พระราชา” ใส่เข้าไปด้วย (คนชนะสามารถสั่งอะไรคนแพ้ก็ได้) แน่นอนว่าสั่งแต่ละอย่างก็ต้องไม่ธรรมดา เริ่มจากหวายถูกสั่งให้ไปขอความรักไอ้ป้อง ถัดมาฉ่องก็ถูกสั่งให้ไปขอแอนแต่งงาน แต่มันก็จับมือขอแอนอย่างโดยดี (ทั้งที่เพื่อนๆ ไม่ได้บอกเลยว่าต้องจับมือ แถมมันรีเควสขอให้มีจูบมือด้วย แต่ไม่มีใครอนุมัติ) ส่วนหวายถูกสั่งให้ไป “เกา” ไอ้บุ๊ค (เนื่องจากบุ๊คมันชอบเกานู่นเกานี่ตัวเองตลอดเวลา คาดว่ามาจากขนดกๆ ของมันพันกัน)

ส่วนอีหวานตอนแรกถูกสั่งให้ไป “เป่าหู” แอน (ตรงนี้ฉ่องแอบเคืองว่าทำไมตอนกูไม่ยอมสั่งแบบนี้) แต่อันหลังฮากว่า เพราะมันถูกสั่งว่าให้ร้องคาราโอเกะตามเพลงแรกที่ขึ้นมาในทีวี แล้วมันก็เสือกเจอเพลง “หวง” ของ ปาน ธนพร (ฮ่าๆๆๆๆ) ไอ้ที่มันร้องว่า “ฉันหวง ฉันมาทวงผัวฉันคืน” นั่นแหละ แต่สรุปอีหวานก็ทำไม่สำเร็จ เพราะมันไม่อินกับ feel ของการทวงผัว ก็เพราะมันไม่เคยมีผัวนั่นเอง

เล่นอะไรบ้าๆบอๆ กันไปถึงเกือบตีสาม ก็ได้เวลานอนแล้ว บุ๊ค กับ ฉ่อง ก็กลับไปที่ห้องตัวเอง พบว่า จิ กับ ปุ้ย หลับไปแล้ว (แต่คืนนี้ปุ้ยสลับเอาไอ้จิไปนอนด้านขวาที่ติดกำแพง เพราะไอ้จิมันนอนดิ้นข้างขวา เมื่อคืนก่อนถีบไอ้ปุ้ยไปหลายที คราวนี้ก็ให้มันถีบกำแพงจนสมใจอยาก) ฉ่องเข้าไปแปรงฟัน แล้วก็จัดแจงปิดไฟ และแน่นอน คืนนี้ไอ้บุ๊คก็ยังกรน...เหมือนเคย

จันทร์ที่ 7 พฤษภาคม 2550

เช้าวันใหม่แล้ว แต่ปุ้ยกับจิก็ยังตื่นก่อนเหมือนเดิม เมื่อฉ่องตื่นขึ้นก็ถามปุ้ยว่าวันนี้มีอะไรกิน (ยังคงหวังถึง Breakfast ที่ไอ้แป้มโฆษณาไว้) แต่คำตอบที่ได้รับก็คือยังคงเป็นข้าวต้มนักโทษเช่นเดียวกับเมื่อวาน ว่าแล้วฉ่องกับบุ๊คจึงเดินต๊อกๆ ไปกินด้วยกัน แต่วันนี้ดีกว่าเหมือนวาน คือมันมีหมูเป็นๆ หลงเหลืออยู่บ้าง คิดว่าเป็นเพราะวันนี้แขกที่พักในรีสอร์ทน้อยลงแล้ว

กลับมาที่ห้อง พวกแอนก็นั่งดูการ์ตูนคินดะอิจิ ส่วนปุ้ยก็นั่งดูลอร์ดภาคสอง ส่วนไอ้ 4 ตัวชุดเดิมก็ยังไม่ตื่นตามเคย (ไม่มีการพัฒนาเลย) ว่าแล้วฉ่องก็เลยเข้าไปเดินๆ ในห้องให้พวกมันเกิดความสำนึกที่จะลืมตาขึ้นมาสักหน่อย ก็พบว่าอีหวานตื่นแล้ว ส่วนไอ้แป้มไม่ค่อยสบาย ตื่นมาไม่มีเสียง เจ็บคออย่างรุนแรง เดาว่าเกิดจากการกินไข่เจียวมากไป (ฮา)

แป้มในสภาพทรุดโทรม (ในมือถือปากกา เพราะมันไม่มีเสียง ต้องใช้เขียนเอา โถ...)

หลังจากตื่นกันหมดทุกคนก็ทยอยกันอาบน้ำ และเก็บของเตรียมกลับบ้าน (ไอ้เสื้อเปียกทะเลนี่เหม็นจริงๆ) พวกเรานัดรถเอาไว้ตอนเที่ยง ตอนนี้ก็ยังว่างๆ อยู่ แล้วมันก็ต้องนั่งรถนานด้วย ก็กินข้าวกลางวันไปเลยดีกว่า คราวนี้ขี้เกียจไปไกลแล้ว ก็เลยกลับมาตายรังที่ “ครัวคุณย่า” อีกครั้ง มื้อนี้สั่งแบบจานเดียว เพื่อความประหยัด

แป้มยังคงอยู่ในสภาพศพต่อไป (ข้อสังเกต - ไอ้ปุ้ยต้องนั่งหัวโต๊ะทุกมื้อเลย แสดงว่าแม่งมีแววเป็นใหญ่เป็นโต)

พี่ฉ่องเป็นคนจดเมนูให้เพื่อนๆ (ข้อสังเกต - ฉ่องใส่เสื้อสีจัดจ้านตลอดทริปนี้)

ระหว่างที่รอกับข้าวมา ฉ่องก็เพิ่งสังเกตเห็นว่า พวกเราทั้ง 11 คน ล้วนแต่สายตาสั้นกันทุกคนเลย แต่บางคนก็ใส่แว่น บางคนก็ใส่คอนแท็ค (ส่วนฉ่องพยายามจะใส่คอนแท็คที่หัวหิน แต่ใส่ไม่ได้ 555) แล้วอยู่ดีๆ ก็มี “พาเหรดวัว” ยิ่งใหญ่อลังการมาเดินชายหาดให้เราดูด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าต้อนวัวพวกนี้ไปไหน

วัว วัว วัว และ วัว (หมาที่วิ่งๆ อยู่คือ “หมาต้อนวัว”)

พอกินข้าวเสร็จ เวลายังเหลือ ก็เลยเดินไปเซเว่นกันเป็นครั้งสุดท้าย (งานนี้เซเว่นคงได้เงินจากเด็กสาธิตจุฬาไปเยอะ) แล้วก็เริ่มมีคนสังเกตเห็นว่าฉ่องซื้อน้ำส้ม ทร็อปปิคาน่า กินอีกแล้ว (ทริปนี้มันล่อไปเกือบ 8 ขวด) พอมีคนถาม ฉ่องก็ตอบว่า “แหม ก็แพนเค้กไง” ก็ได้แต่งงกันว่า ฉ่องหมายถึงว่ากินแล้วจะได้แฟนสวยๆ เหมือนแพนเค้ก หรือฉ่องอยากสวยแบบแพนเค้กกันแน่ (ฮา)

ตอนเดินกลับไปที่ห้อง ปุ้ยก็โทรมาบอกว่ารถตู้มาแล้ว (สรุปว่าเมื่อกี้ตอนเดินไปเซเว่น พวกเราเผลอทิ้งปุ้ยไว้ที่ห้อง ฮ่าๆๆ) ต่างคนก็ไปยกกระเป๋าตัวเองออกมา เช็คความเรียบร้อยว่าไม่ลืมอะไรทิ้งไว้ และก็ไม่วายที่จะถ่ายรูปกันจนหยดสุดท้าย (ปล่อยให้พี่รถตู้รออีกแล้ว แหะๆ)

บรรยากาศก่อนกลับ

บุ๊คถูกสาวๆ ใช้ให้ถือน้ำ + แบกกระเป๋า

พี่จิ พี่ป้อง มาดนักธุรกิจกันทั้งคู่ (ได้ข่าวว่าไอ้จิเล่มเกม ส่วนไอ้ป้องอ่านสตาร์ซ็อคเกอร์)

หวาย ปุ้ย ฉ่อง

หกหนุ่มบอยแบนด์ มาแรงแห่งยุค นามว่า “ดองนานกิมจิ” (แข่งกับวง “ดองบังชินกิ”)

ตอนเดินมาขึ้นรถ พวกเราเพิ่งมาเห็นป้ายนี้ แต่สิ่งที่ไอ้จิเอามาก็ล้วนเป็น “อุปกรณ์ไฟฟ้า” ทั้งสิ้น (ฮา)

จากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพ คราวนี้คงจะไปถึงเร็วหน่อย เพราะไปทางพระรามสอง ขึ้นทางด่วนแป๊บเดียวก็ถึงแถวสามย่านแล้ว (ไม่มีใครยอมผ่านอ้อมน้อยแล้ว ฮ่าๆ) ขับไปได้แป๊บนึงก็แวะร้านของฝาก ซึ่งคราวนี้ไม่ยักกะใช่พวกร้าน แม่กิมล้ง กิมไล้ กิมลั้ง แล้วแฮะ แต่เป็นร้านชื่ออะไรจำไม่ได้ ดูหรูๆ หน่อย แต่บุ๊คก็จะไซโคเพื่อนๆ ให้รีบซื้อเร็วๆ เพราะว่ามันต้องรีบไปขึ้นรถที่กรุงเทพ ไปสระบุรี (ตอนนี้บุ๊คทำงานอยู่ที่สระบุรี แหม คงได้กับกะหรี่ เอ๊ย! ได้กินกะหรี่ปั๊บจนอิ่มเลยสินะ)

บนรถตอน ขากลับ

พอขึ้นรถมา พี่คนขับก็ถามว่าจะดูหนังมั้ย ที่ฮาก็คือหนังของพี่แกมีทั้ง Hannibal Rising และ “เมล์นรกหมวยยกล้อ” (ได้ข่าวว่าตอนนั้นมันยังอยู่ในโรงอยู่เลยนะ) ตอนแรกก็ดูเรื่อง Mr.Bean Holiday กัน แต่มันเป็นพากย์ไทย ไม่เวิร์ค ก็เลยเปลี่ยนไปดู “เมล์นรก” ซึ่งก็ฮามาก เพราะมันเป็นหนังซูม แบบที่ว่าไปถ่ายมาจากโรงหนังเลย มีทั้งหัวคนข้างหน้า คนเดินผ่านไปมา แล้วก็เสียงหัวเราะแบบสดๆ จากคนในโรง แล้วยังมีกล้องไหวๆๆ ยังกะหนังเรื่อง Blair Witch Project อีกต่างหาก (คนถ่ายแม่งมือสั่น) สรุปแล้วหนังไม่ฮา ฮาไอ้คนถ่ายนี่แหละ

พอมาถึงแถวพระรามสอง พี ก็ลงจากรถไปก่อน ส่วนตอนที่รถแวะเติมน้ำมันใกล้ๆ โรงเรียน ปุ้ย จิ บุ๊ค ก็แยกไป สุดท้ายรถตู้ก็มาจอดที่หน้าโรงเรียนสาธิตจุฬาอีกครั้ง หลังจากร่ำลากับพี่คนขับแล้ว แม่แป้มก็มารับแป้มไป ตอนนี้ฝนก็กำลังตกหนักพอดี พวกเราก็เลยเข้าไปหลบในคณะครุฯก่อน พอฝนเริ่มซาๆ แม่หวานก็ขับรถมารับ ส่วน ป้อง แอน หมิง ก็นั่งแท็กซี่ไปสยามด้วยกัน หวายก็ไปต่อกับเพื่อนมหาลัยที่อยู่แถวนั้นพอดี ส่วนฉ่องก็นั่งรถใต้ดินกลับบ้าน

และแล้วเที่ยวห้องสามครั้งนี้ (ซึ่งคงเป็นครั้งสุดท้าย) ก็จบลงอย่างสมบูรณ์

พวกเราต่างแยกย้ายกันไป กลับเข้าสู่ชีวิตและทางเดินของแต่ละคนอีกครั้ง

โดยไม่รู้ว่า เมื่อไรที่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้ง

แต่พวกเรามั่นใจ...

ว่าเราจะต้องได้พบกันอีกครั้ง

Note: จากฉ่องถึงเพื่อนห้องสาม

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ไปทริปครั้งนี้ ส่วนคนที่ไม่ไป กูก็เข้าใจ เพราะแต่ละคนก็มีเรื่องของตัวเอง

ไม่พูดอะไรมากนะ แค่จะบอกว่า “กูรักพวกมึงทุกคน” ยิ่งจบมหาลัยมา ก็ยิ่งเข้าใจความรู้สึกนี้

มอบเพลงนี้ให้กับทุกคนนะ ชื่อเพลง Graduation (Friends Forever) ของ Vitamin C น่าจะเคยฟังกัน เพลงนี้ดังมากตอนพวกเราอยู่ ม.3

ลองอ่านเนื้อเพลงดู ซึ้งมากๆ

Vitamin C : Graduation (Friends Forever)

And so we talked all night about the rest of our lives
Where we're gonna be when we turn 25
I keep thinking times will never change
Keep on thinking things will always be the same
But when we leave this year we won't be coming back
No more hanging out cause we're on a different track
And if you got something that you need to say
You better say it right now cause you don't have another day
Cause we're moving on and we can't slow down
These memories are playing like a film without sound
And I keep thinking of that night in June
I didn't know much of love
But it came too soon
And there was me and you
And then we got real blue
Stay at home talking on the telephone
We'd get so excited, we'd get so scared
Laughing at ourselves thinking life's not fair
And this is how it feels

[1] - As we go on
We remember
All the times we
Had together
And as our lives change
Come Whatever
We will still be
Friends Forever

So if we get the big jobs
And we make the big money
When we look back now
Will our jokes still be funny?
Will we still remember everything we learned in school?
Still be trying to break every single rule
Will little brainy Bobby be the stockbroker man?
Will Heather find a job that won't interfere with her tan?
I keep, I keep thinking that it's not goodbye
Keep on thinking it's a time to fly
And this is how it feels

[Repeat 1]

La, la, la, la:
Yeah, yeah, yeah
La, la, la, la:
We will still be friends forever

Will we think about tomorrow like we think about now?
Can we survive it out there?
Can we make it somehow?
I guess I thought that this would never end
And suddenly it's like we're women and men
Will the past be a shadow that will follow us 'round?
Will these memories fade when I leave this town
I keep, I keep thinking that it's not goodbye
Keep on thinking it's a time to fly

[Repeat 1 (3x)]

C U D 3 8 :: R O O M 3

Create Date : 28 พฤษภาคม 2550

Last Update : 29 พฤษภาคม 2550 6:18:07 น.

45 comments

Counter : 4400 Pageviews.

ส่วนอันนี้คือรูปงานครั้งก่อนๆ นะ

เลี้ยงห้องสาม ครั้งที่ 1 (2547)

เลี้ยงห้องสาม ครั้งที่ 3 (2549)

แล้วก็พวกห้องสาม ถ้าเข้ามาดู ก็ช่วยเมนท์ด้วยนะเฟร้ย!

โดย: merveillesxx

วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:25:35 น.

แกไม่จำเป็นต้องบอกดีกรีเราก็ได้นะ ต่อ

ขอโทดทุกคนน้าที่ไปช้า m(_ _)m

เป็นทริปชิวๆก่อนกลับสู่ชีวิตจริง ทำให้รู้สึกดีจริงๆ

รักพวกแกทุกคนน้า คิดถึงมากด้วย

แล้วจัดอีกนะ ^^

ps. มันแปลกมากเหรอ ที่เราเล่นไพ่ได้ แล้วก็กินเหล้าได้อ่ะ ทีเด็นท์ยังมีแฟนได้เลย

โดย: แอน IP: 203.146.11.103 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:45:23 น.

ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่าจาจบกันหมดแล้ว (ยกเว้นบางคน พวกที่เรียนมากกว่า4ปี) เวลาผ่านไปเร็วจิงๆ ก่อนที่จะไปก็คิดในใจว่าเพื่อนคงเปลี่ยนไปกันเยอะ คงเป็นผู้ใหญ่กันมากขึ้น (ภายนอกทุกคนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ) แต่พอมารวมกัน วิญญาณความเป็นเด็กก็กลับเข้ามาเข้าสิง ได้อย่างไม่น่าเชื่อ (ใช่มั๊ยป้อง หมายเหตุ ท่าในรูปคือฟิวชั่นนะ กำลังจารวมตัวกะป้องแล้วแต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า55)

ด้วยระยะทาง เวลา และปัจจัยอื่นๆ อาจทำให้พวกเราดูเหมือนห่างกัน แต่ความเป็นเด็กความเป็นเพื่อนยังอยู่กับพวกเราตลอดไปเนอะ

คิดถึงเพื่อนๆ รักเพื่อนๆทุกๆคน (มีเพื่อนเป็นนางงามทั้งที อ้อลืม ต้องบอกไปด้วยว่า รักเด็กนะ)

ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่ได้จาก trip ครั้งนี้ :)

ps. พวกที่ไม่ได้ไป คราวหน้าก้ออย่าพลาดน้า
ติดต่อกันบ้างนะ เพื่อนๆห้องสาม

โดย: หวาย ณ อ้อมน้อย IP: 58.9.96.75 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:21:08 น.

ขอบคุณคนจัดที่เป็นธุระให้ แล้วก็แต๊งกิ้ว ทุก ๆ คนที่ไปสนุกด้วยกัน 55

ps. ขำแอนหว่ะ "ทีเด๊นท์ยังมีแฟนได้เรย" อยากให้มันมาอ่านจริง

โดย: ป้อง IP: 124.120.108.199 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:28:31 น.

เขียนได้ยาวดีจิงจัง ใช้เวลาอ่านร่วมชั่วโมง(...หรือเป็นเพราะเราเอง) แต่อ่านแล้วช่วยให้ระลึกถึงตอนที่ไปได้เลย ฮาดี 555+
ว่าแต่จะมีคราวหน้าด้วยหรอ คงเหลือประมาณ 6 คนได้ลดลงไปทีละครึ่งๆ แต่ถ้ามีก็ดีนะสนุกดี แล้วก้มีอีกหลายคนที่พลาดไป +คิดถึงเพื่อนๆด้วย

....ขอแก้ตัวหน่อย เราไม่ได้บอกว่าถนนถูกตัดนะ หวายมั่ว!!! แล้วเราก้ไม่ใช่คนเดียวที่กินไข่เจียวนะ แต่หวัดคราวนั้นเป็นนานมาก อาทิตย์กว่า กว่าจาหาย

โดย: แป้ม IP: 124.120.26.218 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:01:37 น.

กูม่ายด้ายปายยยยยยยยยยย

โดย: แพรวน้อยผู้น่าสงสาร IP: 58.8.185.19 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:57:28 น.

มะด้ายไปง่า ทำไมพวกแกต้องไปวันมอบตัวเด็กด้วยวะ ดูเด๊ะ พวกแกเที่ยวกันหลั่นล้า ชั้นต้องวิ่งไล่จับเด็กจบหมดสภาพ555

เห็นรูปแล้วคิดถึงพวกแกจังอ่ะ อยกไปบ้างงงงงงงง มันจะมีคราวหน้าอีกป่ะวะ แต่เราว่า รอไปเมาท์กันในงานแต่งง่านใครซักคนน่าจะดีกว่า เหอเหอ ใครจะเป็นคนแรกของรุ่นละเนี่ย

ปล. ไม่ใช่ชั้นแน่นอน แต่ไอ่พวกที่บอกว่าวันแต่งงานชั้นจะใส่ซองให้คนละพันอ่ะ ยังจำได้นะยะ

โดย: ครูเห็ดเองงงงง IP: 124.120.49.182 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:34:18 น.

ไว้จัดทริปท่องเที่ยวยามราตรีในกรุงเทพสิ จะจองที่นั่งคนแรกเลย ไม่พลาดแน่ๆ 55+

คิดถึงเพื่อนๆทุกคนเหมือนกันนะ ยกเว้นไอ้แป้ม เพราะเจอบ่อยแล้วว่ะ แต่ก้อรักแกน้า~

จัดเลี้ยงห้องอีกทีดิ เป็นรอบเก็บตกงัย

โดย: แพรวอีกครั้ง IP: 161.200.255.162 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:50:36 น.

เสียดายวะ กุควรจะได้ไปเตะก้นใหญ่ๆของไอ้จิมันนะเนี่ย กุเคยไปเที่ยวห้องแค่ครั้งเดียวเองตอนม. 5 นั่นเปงครั้งแรก และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของกุก็ได้

กุไม่รู้หรอกนะว่าจะมีโอกาสได้ไปเจอพวกแกหรือเที่ยวด้วยกันอีกหรือป่าว แต่ที่แน่ๆ งาน...(เฮ้ย เห็ด มาเมาส์ในงานกูก็ได้ แต่คงไม่ใช่งานมงคลนักวะ กุน่าจะเป็นคนที่ 3 ของรุ่น คิดว่านะ) ของกุพวกแกต้องมาหละ ที่สำคัญ อโหสิกรรมให้ด้วยหละกัน เราขออโหสิให้ทุกคน

รักพวกแกเว้ย

ความตายใกล้พรากกุไปจากพวกแกแล้ว

PS. เฮ้ยพวกแกอย่าเครียดกะข้อความนะเว้ย กุไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดไรขึ้นเลยโพสไว้เฉยๆ

โดย: Phenny Penne IP: 124.120.128.115 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:28:25 น.

hey every one!

i just got an email and it linked me to this page. i can still recognize many people in the photos. but many of you have changed :p anyway, just wanna stop by and say hi to every one. sorry i cant type in thai on my laptop.

take care na krup~
~oat

โดย: oat IP: 66.223.225.110 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:33:22 น.

กูแค่จะมาบอกว่า นอกจากไอ้เด้นจะมีแฟนแล้วแม่งยังเที่ยวกลางคืนอีกด้วย (คาดว่าอาจเป็นการสร้างภาพอีกขั้นหนึ่ง) 555

โดย: นิม IP: 125.25.195.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:14:59 น.

เด๋วไว้รอไอ้เพ็ญหายดีแล้วจะจัดเที่ยวห้องฉลองอีกรอบ++!!! เพราะงั้นรอไปก่อนนะแพรวจัง เห็ดจัง

โดย: แป้ม IP: 124.120.26.135 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:45:09 น.

เด็วนี้ไอ้บุ้กก็ไปผับกะเค้าแล้วววววววว !!!

โดย: Joke IP: 58.64.108.31 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:49:26 น.

ดีจังเลย ได้ไปเที่ยวกันด้วย
เมื่อไหร่ห้อง1จะจัดทริปบ้างง่า
โทรมานะๆ

โดย: ยาหยี IP: 124.120.184.233 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:44:59 น.

โอโห อยากไปเที่ยวมั่ง

คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนทุกห้องเลย T T

ปล. อยากคันฉ่องเห็นเวลาแกบ้าๆอีกอ่ะ ฮาดี

โดย: Rabbitboy IP: 124.121.55.223 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:23:39 น.

ขอบอกว่า ดองนานมากมาย.... กว่าจะได้อ่าน ชั้นเข้ามาอ่านบล็อกแกจนพรุนไปแล้ว...
คิดถึงเพื่อนๆมากมาย คิดว่าดีแล้ว ที่ได้เจอกันก่อน เพราะอนาตตไม่รู้จะได้มีโอกาส กลับเป็นเด็ก หรือบ้าบอคอแตกกันแบบนี้ได้อีกหรือเปล่า
ดูรูปถ่ายแล้วฮาหนัก แล้วเจอคำบรรยายแบบ..ต่อ ก็เห็นภาพเป็นหนังวิ่งอยู่ในหัวเลย
สนุกมาก ยุงเยอะมาก ทำเราต้องไปซื้อยาแก้แพ้มาทาหลายวัน ขาบวมเพราะแพ้ยุง

ป้อง : ชั้นไม่คิดเลย ว่าแกยังกล้าทำท่าผิวชั่น..
แป้ม : คราวหน้ามีไรให้ช่วยบอกนะ ยินดี
หวาย: อยู่อ้อมน้อย ตอนเรียนแกทำไงวะ ไกล.......หนัก
แอน : มาช้าจัง...นึกว่าชวดมาเที่ยวซะแล้ว
พี :คราวหน้าไม่ต้องเอางานมาทำนะโว้ย
หวาน: แกเหมือนเดิม..โคตรๆ ลองเปลี่ยนทรงผมหรือย้อมสีดูบ้างดิ
จิ : ถ้าไม่มีคอมของจิ คงไม่ได้เล่นโกลคาร์ด..?
บุ๊ก : ความรักทำให้คนตาบอด...
ปุ้ย : ออนแล้วก็คุยกันได้นะ
ต่อ : ถ้าขาดแก เราคงขาด...ข่าว(เรื่องนินทา..)

โดย: หมิง IP: 58.64.77.45 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:32:48 น.

อืม... ผมไม่รู้จักใครในนี้เลยคร้าบ
แวะมาแอบอ่านเฉยๆ...

ฮาประโลมมาร์ท กับ ข้าวต้มโคตรซากวิญญาณหมู

โดย: ืnanoguy IP: 125.24.78.47 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:04:37 น.

ฮะโยวฮะเย ชะเชิงเอย พรรคไทยรักไทย ถูกยุบไปแล้วจ้าาาาา

ตอบ แอน

แอนมาช้าไม่เป็นไรจ้ะ ต่อรอได้ เพราะรอแล้วคุ้ม (!?) แต่ถ้าเป็นแป้มหรือหวานคงต้องคิดอีกที

แต่ "ทีเด็นท์ยังมีแฟนได้เลย" << อันนี้นี่ฮาจริงๆ เดี๋ยวเดนท์มันเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว วันนั้นโทรไปคุย ถามมันว่า "ตอนนี้ทำอะไรอยู่" (หมายถึงทำงาน/เรียนต่อ/ว่าง) มันตอบว่า "กูอยู่กับแฟน" เห็นมะ ร้ายมากนะเดี๋ยวนี้ แถมตอนนั้นก็สี่ทุ่มครึ่งแล้ว เสียงก็ดูเงียบๆ ไม่ใช่อยู่ข้างนอกแน่ๆ เหมือน...อยู่ในห้องกันสองคนเลย ไอ้เดนท์แม่งกู่ไม่กลับแล้ว แม่มันจะรู้ยังเนี่ย โทรไปรายงานหน่อยดีกว่า

ตอบ หวาย ณ อ้อมน้อย

ไม่ต้องทำเป็นเขียนซึ้ง เฟคโคตรๆ คิดจะกลบเกลื่อนความผิดตัวเองอ่ะดิ

ตอบ ป้อง

กูว่าจริงๆ เดนท์มันอาจจะมาอ่านแล้วก็ได้ แต่มันไม่ยอมตอบ ก็รู้อยู่ว่ามันเป็นคนยังไง แต่มันไม่ไปน่ะดีแล้ว ถ้ามันไปอาจจะได้ออกกัน หกโมงเย็น

ตอบ แป้ม

แกต้องใช้เวลาอ่านนานกว่าคนอื่นแน่นอน อย่างที่เราบอกไป สมองข้างซ้ายแกเปื่อยไปแล้วแน่ๆ กูว่าอาจจะเพราะกินไข่เจียวมากไปนี่แหละ

สรุปว่างานครั้งหน้า แกก็จะเป้นคนจัดอีกใช่มั้ย ดีมากๆ

ตอบ แพรว

เอ้อ! ใช่ ชั้นลืมเล่าไปได้ไงเนี่ย ว่าแกไม่ไปเพราะอะไร เหตุผลของ(แม่)แกนี่ทำเอาชั้นอึ้งไปเลย ไม่รู้จะช่วยยังไง 5555

ท่องราตรีอะไรกัน แกก็ทำงานแบบนั้นตรงแถวธนิยะอยู่แล้วนี่ ฮ่าๆๆๆ เค้าคิดยังไงถึงจ้างแกวะ หรือว่าคนสมัยนี้รสนิยมแปลก

ตอบ ครูเห็ด

เออ คิดไม่ออกเหมือนกัน ใครจะแต่งงานคนแรก แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่ไอ้หวายแล้ว (ฮ่าๆๆ) และก็ไม่ใช่กูด้วย เอ๊ะ หรือจะเป็นพี่ตั๋ง !?

ตอบ อีเพ็ญ

อีห่า อย่ามาทำเป็นคร่ำครวญ มึงไม่ใช่นางเอกหนังเกาหลีนะโว้ย คนถึกๆ อย่างมึงไม่ตายง่ายๆ หรอก เพื่อนๆ เค้าก็รอเจอมึงทั้งนั้นแหละ เพราะฉะนั้นต้องเข้มแข็งดิวะ!

ตอบ oat (ภูริภัค)

ขอบคุณที่แวะเข้ามาตอบ สรุปว่าที่บอกว่าเพื่อนๆ เปลี่ยนไป นี่คงในทางที่แย่ลงใช่มั้ย ฮ่าๆ

ตอบ นิม

ถึงว่าล่ะ วันนั้นกูไป RCA เจอคนหน้าคล้ายๆ เดนท์กำลังถูกเกย์คิงกลุ่มนึงล้อมๆ อยู่ หน้าขาวๆ อย่างไอ้เดนท์นี่แหละ พวกนั้นมันชอบ

ตอบ Joke

นอกจากบุ๊คมันจะไปผับแล้ว ตอนไปเที่ยว มันก้ยังกินเหล้าด้วย (บุ๊คเปี๊ยนไป๋!!)

ตอบ ยาหยี

นี่ๆ วันนั้นโหวตเทพีอะไรสักอย่างให้เธอไปแล้วนะ ตกลงได้ป่าววะ

ตอบ Rabbitboy

เฮ้ย นี่ใครวะ แสดงตัวหน่อยเด๊ะ

ตอบ หมิง

ของแบบนี้มันต้องช้าๆ ได้พร้าเล่มงามเว้ย เข้าใจป่าวว่าการเขียนบล็อกนี่มันป็นศิลปะแบบหนึ่ง เพราะงั้นมันต้องใช้ feeling เว้ย เข้าใจป่ะคำว่า feeling เนี่ย

เออ อียุงนั่นไม่ไหวแล้ว ยุงห่าอะไรไม่รู้กัดแล้วตุ่มไม่ยอมยุบ เรากับหวายก็เหมือนกันอ่ะ ตั้งเกือบๆ สองอาทิตย์กว่าจะหายสนิท แม่งต้องเป็นเพราะคำสาปของไอ้บุ๊คแน่ๆ เลย เพราะไอ้หวายแท้ๆ เสือกไปสั่งให้เกาคาง เกาขามัน

เดี๋ยวนะ แล้วกูงงๆ นิดนึงอ่ะ ตรง "ปุ้ย : ออนแล้วก็คุยกันได้นะ" ทำไมแกสองคนดูห่างเหินกันพิลึกๆ วะ นี่พวกแกมีอะไรกันป่าวเนี่ย??? อ๊ะ หรือว่า....

ตอบ น้อง nanoguys

เป็นไง สนใจเพื่อนพี่คนไหนบ้างมั้ย (ยกเว้น คนเสื้อชมพูนะ คนนี้ห้าม)

โดย: ฉ่อง IP: 203.209.91.253 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:26:52 น.

เราไม่ได้อยู่ห้อง3 หรอก อิอิ แต่แอบเข้ามาดูคนนินทากัน หนุกดีๆ อิจฉาจางงง เมื่อไหร่ห้อง 4 จะมีไปเที่ยวกันบ้างเนาะ

โดย: นุช (ห้อง4) IP: 124.121.149.15 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:01:09 น.

ไปแอบอ่าน space คนอื่นๆมา เห็นว่ามีเขียนถึงเที่ยวห้องสามด้วย ก็เอามาแปะๆรวมตรงนี้แล้วกันนะ

------------------

แอน
//sukinatsuki.spaces.live.com/

เที่ยวห้อง3
ถึง เพื่อนๆทุกคน

ครั้งแรกที่มีคนบอกว่าจะจัดเที่ยวห้อง3นะ
ขอบอกว่าดีใจมากกกกก ตั้งใจเต็มที่ว่าไงก็จะไปให้ได้
แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องเลื่อนกำหนดการออกไป จากช่วงที่เราว่างกลายเป็นอาทิตย์แรกที่เราทำงาน
เพื่อนๆที่บอกว่าจะไปกัน ก็เริ่มหายไปทีละคน
ต้องนั่งแก้ปัญหาขนานใหญ่เพื่อให้ไปเที่ยวด้วยกันได้
แต่บางคนก็สำเร็จ...บางคนก็ไม่
แล้วยังมีเรื่องที่พายุเข้า โดยประกาศให้เป็นเขตระวังภัยพิบัติ
แล้วก็ยังมีงานมากมายที่พร้อมใจกันเข้ามาในอาทิตย์นั้น
ขอบอกนะว่าปวดหัวมากกกกกกกก
เครียดจนนอนแทบไม่ได้
ไม่รู้จะทำไงดี
แม่ก็บอกว่าไม่อยากให้ไป... งานก็ยังไม่เสด.. แล้วยังมีงานใหม่เข้ามาอีก...
บอกตามตรงคิดว่าจะไม่ไปอยู่แล้ว
จริงๆมานั่งนึกดู ถ้าว่าด้วยเหตุผลล่ะก็ มีเหตุผลมากมายที่เราไม่ควรไป
แต่มีเหตุผลเดียวเลยที่เราอยากไป
คือ... เราอยากเจอเพื่อนๆ
เราตัดสินใจไปในวินาทีสุดท้าย
บอกเพื่อนๆว่า ถ้ารอเราทำงานเสร็จ เราก็จะไป
...เพื่อนๆทุกคนยอมรอ
ขอบคุณเพื่อนๆจริงๆ
เป็นทริปชิวๆ ที่เรารู้สึกว่าได้หลบจากความวุ่นวาย ความเครียด เหมือนได้ย้อนนึกถึงเมื่อตอนเรียน
เป็นการชาร์จพลังงานก่อนจะกลับสู่โลกความเป็นจริง มันทำให้เรามีกำลังใจขึ้นมากเลย
เป็นเรื่องราวดีๆในชีวิต ที่ไม่มีวันลืม

ขอบใจหมิงที่ปลอบใจเราตลอด
ขอบใจแป้มที่จัดทริปนี้ขึ้นมา... เรารู้แกลำบากมาก ขอโทดด้วยที่ด่าแกอ่ะ
ขอบใจต่อที่เป็นPRจำเป็นของห้อง3ให้เสมอ แถมต้องยอมฟังคำด่าของเพื่อนๆ
ขอบใจปุ้ยที่ปลอบเราเรื่องน้ำท่วม (บ่นกับมันทางเอ็มไปหลายรอบ)
ขอบใจเพื่อนๆทุกคนสำหรับเวลาดีๆทั้งหมด

รักพวกแกทุกคน
แอน CUD38 ห้อง 3

-------------------------------

ปุ้ย
//nikkipui.spaces.live.com

May 10
ทะเล้ ทะเล ^^
ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลมานานมากกกก พึ่งจะได้ไปกับเพื่อนๆห้อง 3 เนี่ยแหละ รู้สึกจะเป็นทะเลแรกในรอบ 2 ปีกว่าๆได้ - -"

ไปเที่ยวหาดเจ้าสำราญ จ. เพชรบุรี วันที่ก็ 5-7 พ.ค. 2550

เดินทางด้วยรถตู้ ที่หวานเป็นคนจัดหามา นัดเจอกันที่โรงเรียนนะแหละ แต่เนื่องจากเป็นวันเสาร์ ประตูไม่เปิด เลยกลายเป็นหน้านิเทศแทน
ตอนแรก ก็กะว่าจะมีคนไปสัก 20 คนกว่าๆ เลยจองรถ 2 คัน กับที่พักหลายห้อง แต่สุดท้ายเหลือรอดแค่ 11 คน (ที่เกือบกลายเป็น 10 คน ด้วย - -" ) ก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นจองห้อง 3 ห้อง กับรถตู้ 1 คัน แทน

นัดกันเที่ยงนะ แต่ก็อย่างว่า Thai's time ก็ + เข้าไปอีก (จริงๆก็ไม่เชิงหรอก ครบ 9 คนแล้ว มีแอนยังไม่ชัวร์เลยต้องรอ ส่วนไอ้หวายมันให้ไปรับที่บ้านมัน) สุดท้ายก็ได้ออกประมาณบ่าย 3 กว่าๆ

เนื่องจากต้องอ้อมไปรับอีกคนนึง ก็เลยไปอีกทาง ก่อนที่จะตรงไปเพชรบุรีเลย ซึ่งพอรับเสร็จคนขับรถก็บอกว่า นี่มันไม่เป็นทางผ่านเลยนะเนี่ย แบบว่าอ้อมเยอะ >_<

ที่ขำคือ ที่ๆไปรับหวายมันเรียกว่า "อ้อมน้อย" เลยด่าๆมันประมาณว่า ไหนบอกอ้อมน้อยไง นี่มันอ้อมตั้งเยอะ ฮ่าๆ (เข้าใจว่าตอนถามเส้นทางกัน หวายคงบอกว่าอ้อมน้อย เลยเข้าใจว่าเป็นทางผ่าน ฮ่าๆ)

ไปถึงที่พักก็ 6 โมงได้มั้ง

มันเป็นคล้ายๆบ้านยาวๆ แล้วมีห้องๆให้เข้าพัก ก็ไม่มีอะไร ดูปกติดี
พอเดินไปถึงห้องพัก ห้องข้างๆเค้าเปิดประตูออกมา ชะแว้บบบบ...
มีหมาออกมา!!! -->

ยังไม่พอ ห้องอีกข้าง (ถัดไป 2 ห้องแหละ เพราะเราจอง 3 ห้องติดๆกัน) ก็มีหมา!!!

สรุปว่าเป็นที่พักที่นำสัตว์เลี้ยงมาได้ ++++ ... แต่ดูๆไปน่าจะเป็นที่พักสัตว์เลี้ยงมากกว่า คือเกือบทุกห้องมีหมาหมดเลย (ถ้ามีคนเอาแมวไปคงสนุกไม่น้อย ฮ่าๆ)

วันแรกไม่ได้ทำไร ก็ลงไปเดินๆให้เท้าโดนน้ำทะเลนิดนึง แล้วก็กินข้าวกันริมหาดนะแหละ
คืนแรกก็ไม่ได้ทำไร ทั้งๆที่เอาเกมส์ไปเล่น (แต่จริงๆแล้วที่หน้าที่พักมีป้ายว่าห้ามนำอุปกรณ์ไฟฟ้าเข้ามา ฮ่าๆ)
แต่สุดท้ายเล่นไม่ได้เพราะทีวีมานห่วย - -"

คืนแรกก็เลยแค่เล่นไพ่ๆ ขำๆ นั่งเม้านิดนึง แล้วค่อยนอน สัก ตี 2 ได้ ซึงอีกอย่างคือที่นี่เค้าเลี้ยงนกยูงไว้ 2 ตัว (ดูภาพประกอบ) ที่มันชอบร้องตอนดึกๆ เสียงมันน่ากลัวดี ออกมาตี 3 ตี 4 นี่ได้ยินเสียงแล้วสยอง >_<

ตื่นเช้ามาประมาณ 6 โมงได้ จริงๆก็นอนไม่ค่อยหลับหรอก ไอ้จิมันนอนดิ้น เตะๆต่อยๆทั้งคืน

ออกไปเดินเล่น ไปนั่งๆริมหาด ฮ่าๆ เจอหมาวิ่งมาเล่นด้วยซะงั้น เลียปากซะอีกแนะ แต่ก็เอาเหอะ สนุกดี หุหุ

ก็รอคนอื่นตื่น ห้องเราตื่นก่อน (อนามัย? แต่ก็ 9 โมงนะกว่าคนอื่นจะตื่น) ก็ออกไปกินข้าวที่แป้มอ้างว่ามีอาหารเช้าให้เป็นบุฟเฟ่ scambled egg

ไปถึงที่ร้านอาหาร มีให้จริงๆ มีหม้ออยู่อันนึง กับข้าวต้มก้นหม้อ เหลือแต่วิญญาณ - -"

สุดท้ายก็ไป 7 กับพวกหมิง แอน พี แล้วก็ซื้อไก่ย่าง 5 ดาวมากินซะ เพราะอดอยาก เหะๆ

อ่อ แล้วก็ซื้อไอ้อุปกรณ์ต่อ ทีวีกับ PS2 มาด้วย เพราะ TV มันไม่มี AV ให้ ฮ่าๆ สุดท้าย ก็ได้เล่นเกมกันวันที่ 2 นี่แหละ

คืนวันที่ 2 เราไม่ได้ทำไรเลย เนื่องจากมีบอล Arsenal - Chelsea ให้ดู ฮ่าๆ ได้ฉลองแช้มให้แมนยูกันที่ทะเลทีเดียว

วันสุดท้ายก็ไม่มีอะไร แต่รู้แกว เลยรีบตื่นมากินข้าวต้ม ก่อนที่มันจะหมด ฮ่าๆ

ที่มันดูไม่ค่อยมีอะไรทำทั้งทริปเลยเพราะว่าฝนมันตกหนะ ไปเที่ยวช่วงไหนไม่ไปดันไปช่วงพายุเข้า ก็เลยนั่งงืดในห้อง เล่นไพ่ เล่นเกม กินขนม นอน เป็นส่วนใหญ่ ^^"

สุดท้ายนี้ก็ปรับโฉม Space ซะนิด รูปใครหว่า น่ารักจัง

------------------------

อีแป้ม
//pampurin.spaces.live.com/

แล้วช่วงต้นๆพฤษภาเพิ่งได้ไปเที่ยวห้อง3มา ก็สนุกดี..เพียงแต่ตอนแรกนับไว้ว่าจะไปประมาณ20คน สุดท้ายเหลือ11คน ดีจิงๆ ทีหลังจะเก็บค่ามัดจำให้หมดเลยคอยดู หึหึหึ แล้วเอาไปกินเลี้ยงกับพวกที่ไป(แต่ใครที่มีเหตุผลจำเปนจิงๆในชีวิตก้ไม่ว่ากันนะ)
เอารูปทะเลมาแปะซักรูปละกัน

--------------------------

ประกาศ

อีหวายมีสเปซกับเค้าแล้ว!!

//waicud38.spaces.live.com/

โดย: merveillesxx

วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:45:27 น.

ไอ้เพ็ญ...ยังไม่ต้องร่ำลา มึงยังไม่ไปไหนหรอก กรูรู้ ยังอยู่กับพวกกรูไปอีกนาน อย่าเพิ่งมาทำเศร้าดิวะ

ขอบคุณไอ้แป้ม กะไอ้ต่อ เหมือนเดิม ที่ช่วยเป็นธุระให้น้า

และเสียดายที่ไปกันน้อยน้า ที่จิงแอบเซ็งคำแก้ตัวงงว่ะ 555
คราวหน้า นัดกินข้าว คนคงเยอะกว่านี้นะ หวังว่า

ไอ้แพรว ทริปราตรีนี่ บอกแล้วช่วยจัดด้วย กรูล่ะ พร้อมไปเสมอแหละ 555

โดย: หวาน IP: 58.8.59.62 วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:08:35 น.

แอบสนใจพี่แป้มครับ
ทำไข่เจียวให้กินก็อยู่ได้ กรั่กๆๆๆ

โดย: nanoguy

วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:26:59 น.

เฮ้ย กรูจะบอกว่าพวกมรึงโพสต์คำหยาบกันได้เต็มที่ แต่มันอาจจะไม่ขึ้นทันที มันต้องให้กู (เจ้าของบล็อก) กดปล่อยผ่านก่อน เข้าใจ๊?? ไม่ต้องโพสต์ซ้ำๆๆๆๆ นะ ...อีหวาน

โดย: merveillesxx

วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:5:12:59 น.

กุก้อยากไปกะเมิงนะ ... แต่กุทำงานวันเสาร์ด้วยนี่หว่า
ไว้จัดอีกเดะ สัญญาว่ากุจะลางานแล้วไปกะพวกเมิงเรย

ปล. อีอ้อมน้อยเมื่อไหร่กุจะได้ของฝากซักทีฟระ
ปล. อีฉ่อง สัญญาของเราท่าทางจะล่ม เพราะกุมีคนมาจีบแล้วนะเฟร่ยยยยยยย (แต่หน้าตานี่อีกเรื่อง)
ปล. เพื่อน ๆ ห้อง 3 คิดถึงเมิงทุกคนเรยยยยยย

โดย: เป้ ณ ดินแดนอันไกลโพ้น IP: 210.213.26.82 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:8:25:50 น.

เหมือนทุกคนเพิ่งเข้ามหาลัยมากกว่านะเนี่ย ทำไมหน้ามันเด็กทุกคนเลย

โดย: visuallyyours IP: 58.8.103.218 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:9:11:19 น.

oh such a nice trip.

โดย: thunn IP: 58.8.186.99 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:11:38:47 น.

กรู No Comment ได้มั๊ยวะ

ขำ หัวเราะจนปวดท้องกรามค้างแล้วเนี่ย

(ว่าแต่ เดี๋ยวนี้ บุคกะเด็นต์เป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอ)

โดย: ขวัญ IP: 202.28.181.10 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:16:00:11 น.

ยังไม่ได้อ่านเลย

(พึ่งกลับมาถึงบ้านเนี่ย)
แต่แค่ไปผับเพื่อไปดูบรรยากาศเอง ไม่ได้ไปหาอาหารว่างกินยามดึกซะหน่อย

ไว้อ่านแล้วจะเม้นท์ใหม่

ปล.ตาบอดนี่หมายความว่าไง

โดย: Book IP: 58.9.160.32 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:21:55:37 น.

ตอบ นุช (ห้อง4)

ขอบคุณที่แวะมาดูจ้า ขอให้ห้อง 4 ได้ไปเที่ยวกันเร็วๆ นะ

ตอบ หวาน

ขอบคุณแกเช่นกัน ที่จัดการเรื่องรถตู้ + เป็นเหรัญญิกจำเป็น

แต่ยังจำไม่ลืมนะ ที่แกด่าเด็กธรรมศาสตร์สำส่อน

ตอบ nanoguy

คิดถูกแล้วเหรอน้อง...แต่แป้มมันชอบของนอกอ่ะ มันชอบกินหมู "เกาหลี" ...เอ๊ะ เลิกชอบไปแล้วนินะ

ตอบ เป้ ณ ดินแดนอันไกลโพ้น

สัญญง สัญญา อาร้าย กูลืมไปแล้ว ไม่ต้องมาทำพูด กูก็มีของกูแล้ว มีทุกเพศ ทุกวัย ทุกขนาด เว้ยย ไม่หล่อก็เลือกด้ายยยย

ตอบ visuallyyours

ขอบคุณสำหรับคำชม ฮ่าๆๆๆ

ตอบ thunn

ขอบคุณแวะมาเยี่ยม สบายดีนะ เดี๋ยวนี้ยังชอบ yoshiki อยู่มั้ย มันออกโปรเจคต์ใหม่แล้วนะ

ตอบ ขวัญ

เสียดายขวัญไม่ไป T__T

ตอบ Book

"ไม่ได้ไปหาอาหารว่างกินยามดึกซะหน่อย" << ?????????

มี hidden agenda ป่าววะ!?

โดย: merveillesxx

วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:2:08:58 น.

เย่ๆๆ มาทักทายคับ

โดย: บุ๊ค (devil_za101

) วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:11:40:10 น.

เขียนได้กวนตีนและน่าติดตามมาก

เลยอ่านจนจบ และเริ่มคิดถึงเพื่อนเก่า

โดย: zoxmok IP: 124.183.41.128 วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:13:30:53 น.

เข้ามาอ่านตามข่าวคร้าบ ขอaDDด้วยนะครับ

โดย: เมฆชรา

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:11:25:57 น.

แง...อ่านแล้วคิดถึงความหลังสมัยเรียนมั่งอ่า..วุ้ย รู้สึกว่าตัวเองแก่จังเลย

วัยเรียนนี่เป็นอะไรที่มีความสุขที่สุด...แต่อีตอนเรียนละขี้เกียจ(อันนี้ว่าตัวเอง)พอจบมาแล้วก็ได้แต่เสียดาย

ยังไงเรียนจบแล้วก็ขอให้มีความสุขกับการทำงานและการใช้ชีวิตนอกรั้วมหาวิทยาลัยนะจ้ะ

ปล. ชอบประโยคตรงหัวบล็อกมากๆ ก็ก็อบหน่อยนะจ้ะ..ขอบคุณค่ะ...

โดย: บินหลาแห่งสายลมใต้

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:19:24:00 น.

น่าอิจฉาห้อง 3 จังวุ้ย ได้ไปเที่ยวห้องทุกปีเรยยยย >,<

ปล. ขอนอกเรื่องนิดนึง คือ พออ่านจบแล้ว กระผมละ

อยากได้..."หนังสือรุ่น" มาตะหงิดๆ เลยนะนี้พี่น้อง T_T

จะพอมีทางบ้างไหมเนี่ยที่จะเสร็จหงะ

ขอเสนอไอเดีย : จะจัดงาน วันทำหนังสือรุ่น Cud38 ไป
เลย วันเดียวก็น่าจะเสร็จ(มั้ง)

โดย: ฮง IP: 210.203.183.146 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:20:33:44 น.

ได้จ้า ประโยคนี้เอามาจากเพลง Shape ของวง Laputa แหละ

โดย: merveillesxx

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:20:57:00 น.

ไม่รู้จักใครเลย แต่อ่านแล้วฮาโคตร ช่างเป็นทริปที่ไร้แก่นสารกันดีแท้

โดย: OTTO IP: 202.134.119.218 วันที่: 6 มิถุนายน 2550 เวลา:9:36:01 น.

เฮ้ย !!!

ตอนนี้ กำลังใจดีเว้ย ถ้ากูพักฟื้นดีๆ รับรองไล่เตะพวกแกได้ทุกคนเว้ย ผลตรวจ CT Scan สมองออกมา ถึงไม่ดีมากนัก แต่ก็พอรักษาได้ ให้กำลังใจกรูเยอะๆละกันจะได้ไปไล่เตะพวกแกไวไว

โดย: Phenny Penne IP: 124.120.128.74 วันที่: 6 มิถุนายน 2550 เวลา:23:00:31 น.

กรุว่าง อู้งาน ไม่มีไรทำ เมิงอัพบ่อย ๆ เด๊ะ กรุจะได้มีอะไรอ่านแก้เซ็ง

โดย: เป้ ณ ดินแดนอันไกลโพ้น IP: 210.213.26.82 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:15:16:04 น.

กรุลืม...
เพ็ญ หายเร็ว ๆ นะเมิง จะได้มีเรื่องมาเม้าท์ให้เพื่อน ๆ ฟังอีก

โดย: เป้ ณ ดินแดนอันไกลโพ้น IP: 210.213.26.82 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:15:17:37 น.

บล๊อคหน้านี้แม่ง จะไม่มีการหยุดคอมเม๊นท์ ป่าววะ ขำดี

อีเพ็ญ เมิงหายแน่นอนกรูรู้ ไม่ต้องห่วง ไว้หายแล้ว มีอีกทริปให้ไปแน่ ๆ ฮ่าฮ่า

โดย: ป้อง IP: 124.120.102.218 วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:23:51:38 น.

เนี่ย รอไปอยู่นะ ช่วงนี้เก็บกด นั่งเช็ดขี้มูกเด็กทั้งวัน(หวัดในเด็กระบาดจ้า)
ไปเย็นวันศุกร์จะดีมาก555
อิฉันไม่ดื่มal แต่สามารถเมาดิบได้เสมอนะฮ้า...หุหุหุ

miss you all

ป.ล. เพ็ญ หายเร็วๆจะได้มาupdateเรื่องไอ่เปาให้ฟังอีก 555

โดย: ครูเห็ด IP: 58.9.40.213 วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:16:09:36 น.

จะรักษาตัวให้หายเร็วๆ รักและคิดถึงเพื่อนๆทุกคนเลย ขอบคุณนะ

โดย: Phenny Penne IP: 124.120.130.58 วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:15:55:35 น.

อยากไปบ้างอะนะทีหลังไปมารับบ้างดิ

โดย: จุนจัง IP: 222.123.192.48 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:14:13:24 น.

ขอเสียด้วยครั้วต่อไป

โดย: boonkit2535 IP: 58.8.20.122 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:4:27:08 น.

บังเอิญ เข้ามาเจอ ฮี่ฮี่

โดย: หนิน 38 IP: 113.53.36.93 วันที่: 26 มิถุนายน 2556 เวลา:19:08:23 น.