ลาก่อนเพื่อนรัก

หลายปีที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเริ่มจากที่เขาเป็นหัวหน้าเราก่อน เขาช่วยเหลือเราในเรื่องงานมาตลอดที่เป็นหัวหน้าเรา จนวันหนึ่งเราชวนเขาไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเป็นครั้งแรก ทำให้เรารู้จักชีวิตส่วนตัวกันและกันมากขึ้น เรารู้ว่าเขาน่าจะเป็นเพื่อนที่จริงใจและมีน้ำใจกับเราอยู่พอสมควร เวลาไปไหนเขาก็จะนึกถึงเรา ซื้อของมาฝาก แม้แต่กับข้าวกินเหลือยังนึกถึงเรา มาเคาะบ้านเอามาฝาก 555 ตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่ ก็เห็นจะมีแต่คนนี้ล่ะ ที่เป็นแบบนี้กับเรา เขาบอกเหตุผลกับใครๆ ที่คบกับเราเพราะเราคือ คนที่แสดงออกทางความรู้สึกแทนเขาได้หมด เช่น อยากพูด อยากด่าใคร ไม่พอใจอะไร เราก็แสดงออกเลย ถูกใจเขามาก เราสรุปง่ายๆ คือบ้าบิ่นกว่านั่นเอง(ฮา)   

ช่วงเวลาราวสี่ปีที่เรารู้จักกัน เราจะแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันในหลายๆ เรื่อง ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องงาน จนวันหนึ่งเราบอกเขาว่า เราจะไปแล้วนะ เพราะเราสมัครงานใหม่แล้วนะ จะได้กลับบ้านแน่ๆ ที่ไหนได้เกิดความผิดพลาดทางเทคนิค เพื่อนเราคนนี้กลับชิงลาออกก่อนเราซะงั้น หลังจากแชทกับฝรั่งจนประสบความสำเร็จ เพื่อนเราเป็นข้าราชการมา 19 ปี ลาออกโดยไม่รู้สึกเสียดายหรือคิดอะไรมากมายเลย มองไปข้างหน้าอย่างเดียวไม่เหลียวหลังกลับอีกแล้ว เขาโชคดีที่มีคนซัพพอร์ทชีวิตพร้อมลูก การตัดสินใจครั้งสำคัญของเพื่อนเราในวัย 40 เราจึงเห็นดีด้วย (แกมอิจฉาที่ได้ลาออก) 

วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะเจอกัน ณ มหาสารคามแล้ว เราชวนน้องๆ ที่ทำงานไปเลี้ยงส่งเพื่อนคนนี้ คิดๆ ไปก็ใจหายเหมือนกัน แม้จะไม่ได้อยู่สาขาเดียวกัน แต่ก็ผูกพันกันอยู่ไม่น้อย แต่เราจะไม่ดราม่าใส่กัน มีคำหนึ่งก่อนที่บอกจะจากกัน เพราะไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้เจอกันอีกหรือไม่คือ “อย่าไปไกลนะ”  

 ลาก่อนเพื่อนรัก....ขอให้โชคดี

Create Date : 26 พฤษภาคม 2558		0 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2558 22:19:48 น.
Counter : 1282 Pageviews.
Share Tweet