ของสะสมส่วนตัว เมื่อเสาร์อาทิตย์ว่างจัด นั่งเขียนบทความเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับจริยธรรมสื่อ โดยมีเคสจากคนใกล้ตัวซึ่งเราหมดความอดทนแล้ว จะว่าไป เราอาจจะถูกเพื่อนร่วมงานเกลียดหนักเลยก็ได้ที่อ่าน ขณะเดียวกันการที่เราเปิดเผยชื่อตัวเองว่าเขียนเรื่องนี้ ก็เท่ากับเราเปิดหน้าเล่นกับหน่วยงานยักษ์ใหญ่ไปแล้ว หาเรื่องตายไวไม่ทันแก่ 555 แต่ไม่เขียนไม่ได้ อัดอั้นสุดๆ แล้วไม่งั้นนอนไม่หลับ ความตั้งใจของการทำงานในวันนี้คือ การส่งบทความเรื่อง เมื่อจริยธรรมสื่อถูกซื้อด้วยเงิน ให้แก่ผู้บริหารของเอเอสทีวี รบกวนให้ส่งต่อไปยังเว็บผู้จัดการได้พิจารณา ไม่ถึง 10 นาที บทความนี้เด้งขึ้นบนหน้าเว็บอย่างรวดเร็ว //www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9570000140995 เราตื่นเต้นนะ ไม่ใช่ตื่นเต้นดีใจ แต่ตื่นเต้นว่าจะเจอผลกระทบอะไรหรือเปล่า ทีแรกเราระบุชื่อหน่วยงานไปเลย แต่ก่อนส่งเราทบทวนอีกครั้ง (จริงๆ ทบทวนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ) แล้วก็ถอดชื่อหน่วยงานออกหมด เพื่อป้องกันการถูกฟ้อง เราถามผู้บริหารที่เราส่งให้เขาอ่านแล้วว่ารู้มั้ย เขาบอกไม่รู้ ส่งให้เพื่อนนักข่าวอ่านให้ทายก็ตอบผิด เลยคิดว่าโอเคไม่น่ามีปัญหา คนที่รู้คือ คนที่ทำงานเราเอง เพราะเห็นอย่างเดียวกัน แต่ก็ได้แต่นินทา เราเบื่อการนินทา เสียเวลา บอกให้โลกรู้เลยดีกว่า อย่างน้อยก็เป็นการปรามเพื่อนร่วมงานด้วยกัน และปรามหน่วยงานนั้นๆ ด้วย เราแก่แล้ว ไม่มีอะไรจะเสีย คิดอะไรอยู่ในสมอง ถ้าไม่เอาออกมาก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าคิดอะไร ต้องพูดและทำเลย คนอื่นจะเกลียดก็เกลียดไป ไม่เน้นถูกใจ แต่เน้นถูกต้อง ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่เอามาพูด พี่สาวประชดว่า "จะกลับมาทำงานที่บ้านแล้วใช่มั้ย" บอกเลยตอนนี้ของสะสมส่วนตัวของเราคือ "ศัตรู" 5555 ไม่เป็นไร ทำประกันชีวิตไว้แล้ว Create Date : 08 ธันวาคม 2557 Last Update : 8 ธันวาคม 2557 22:45:52 น. 0 comments Counter : 1208 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก