หลังจากที่เราฟันฝ่ามากับตำแหน่งอันทรงเกลียดที่ไม่ยินดีจะรับ และรับมาก็เป็นภาระกับชีวิตมากที่สุดกว่า 8 เดือน เราสุดแสนจะทรมานมากมาย โดยเฉพาะงานหลักสูตรที่ไม่เคยรู้เรื่องอะไรกับเขามาก่อน กลับกลายจะต้องเป็นคนรับรู้มากที่สุด

เป็นอันว่าวันนี้คือวันที่เหมือนยกภูเขา 5 ลูกออกจากอก---เราเข้าประชุมแต่ด้วยความตื่นเต้น มีบิ๊กๆ ของมหาลัยนั่งเต็มไปหมด รวมทั้งคณาจารย์ที่มาเข้าฟังคอมเม้นต์ของหลักสูตรตัวเอง

แรกๆ ไม่ค่อยรู้สึกอะไร มีเพื่อนนั่งด้วยก็เม้าท์ๆๆ เรื่องอื่นไป จนใกล้ถึงวาระของตัวเอง มือเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ หัวใจเต้นแรงขึ้น บอกเพื่อนว่า "เฮ้ย ตื่นเต้นว่ะ"  

จนในที่สุด เราก็ต้องชี้แจง เราใช้เวลาพูดไม่เกิน 1 นาทีจบ ทุกคนเงียบ เพราะไม่คิดว่าจบแล้ว เราก็พยักหน้าว่าจบแล้ว กรรมการซึ่งสนทนาแบบ video conference จากกรุงเทพฯ ก็คอนเม้นต์ประโยคแรก "ทำตามกรอบ TQF ถูกต้องดี" วู้ๆๆๆๆ เราเผลอตบมือดีใจอย่างลืมตัว นึกขอบคุณตัวเองที่ยอมมาอบรมการเขียนหลักสูตรเมื่อเดือนก่อน ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นอย่างนี้แน่ๆ

แล้วเขาก็คอมเม้นต์ต่ออีกไม่เกิน 5 นาที กรรมการคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ในห้องประชุมก็ไม่คอมเม้นต์อะไร เรายิ้มหวานให้ทุกคนที่สบตา นึกในใจอย่าถามอะไรนะ ในที่สุดก็ผ่าน เย้! จุดพลุให้ตัวเองไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะง่ายขนาดนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้หลักสูตรอื่นโดนซะเละ บาดเจ็บสาหัส

8 เดือนหายเหนื่อยเลย---

เอ่อ...ว่าแต่เอกสารและงานอื่นๆ อีกมากมายที่อยู่บนโต๊ะล่ะ จะจัดการกับมันยังไงดี??

Create Date : 14 พฤษภาคม 2555
Last Update : 14 พฤษภาคม 2555 19:36:39 น.		3 comments
Counter : 1712 Pageviews.
Share Tweet