เรื่องสั้นกับฝันสลาย วันนี้เพื่อนคนหนึ่งส่งไลน์มาบอกว่า เรื่องสั้นที่เขาส่งประกวดนายอินทร์อวอร์ดปีนี้ ตกรอบไปแล้ว ชื่อเรื่อง "หำ" สงสัยจะน่ากลัวไปหน่อย เราว่าถ้าเขาตก เราก็คงตกด้วย เพราะเขาเล่าเรื่องเก่งกว่าเราเยอะเลยเขียนบทหนังมาเยอะแยะมากมาย แถมพี่ชายเป็นนักเขียนอีกต่างหาก แต่เราสมัครเล่นกว่าเยอะเลย แล้วก็ดูรายชื่อเรื่องที่เข้ารอบ ปรากฏว่า ตกรอบจริงๆ ด้วย เรื่อง "สวัสดีปีใหม่" เรื่องสั้นฮาร์ดคอร์ สุดหฤโหดของเรา 555 ฝันสลายวันดอกฝ้ายบานเลยทีเดียว เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเพิ่งเอานิยายรักเรื่องเก่าของตัวเอง(สองปีที่แล้วก็ส่งนายอินทร์อวอร์ดแล้วตกรอบเช่นกัน) มาอ่านให้จบ เออ...ขนาดเราเขียนเองเรายังจำไม่ได้เลยว่าเราเขียนไว้อย่างนั้น การทิ้งงานไว้นานๆ แล้วกลับมาอ่านใหม่อีกรอบ มันดีนะ ทำให้เกิดความคิดใหม่ๆ แล้วเติมแต่งให้สมบูรณ์ได้เพิ่มขึ้น เรากำลังคิดว่า ถ้าเราแก้หรือรีไรต์เสร็จ เราจะเอามันไปไว้ไหนดี จะส่งสำนักพิมพ์ เราก็รู้ว่าเรื่องของเรายังไม่เข้าขั้นนั้นแน่ๆ คงได้แค่นิยายเล่มละยี่สิบบาท จะเผยแพร่ทาง blog เราก็รู้สึกเขินสำนวนตัวเอง ปกติแล้วไม่ค่อยเขียนเรื่องแต่งใน blog สักเท่าไหร่ โดยมากจะเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น เพราะเราดันใส่เรื่องราวไดอารี่ชีวิตประจำวันไปเสียเยอะ คนที่ติดตาม blog ก็รู้เรื่องราวเราเยอะแล้ว เขียนนิยายมาก็อาจจะไม่น่าเชื่อ หรือไม่อินสักเท่าไหร่ ทำไงดีล่ะทีนี้ อุตส่าห์แต่งมาก็อยากจะเผยแพร่เนาะ แต่อายตัวเอง 555 ใครที่ชอบอ่านนิยายใน blog คิดเห็นยังไงบ้างคะ? อยากรู้จัง... Create Date : 19 พฤษภาคม 2557 Last Update : 19 พฤษภาคม 2557 21:18:23 น. 0 comments Counter : 1348 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก