เหตุการณ์ต่อเนื่อง

สืบเนื่องจากอีลิงก์ข่าวเจ้าปัญหาเมื่อสองวันก่อน จนวันนี้มันยังไม่หยุดแชร์กัน จริงๆ มันก็ดีนะ เพราะหลายคนมีอารมณ์ร่วมกับข่าวนี้ กระตุ้นให้คนที่ไม่แสดงตัวก็แสดงตัวชัดขึ้น แค่กดไลค์ หรือแชร์ก็ถือว่าเป็นถือว่าดีแล้ว เมื่อเทียบกับอีเพจ anti-tqf ของเราที่แทบไม่มีใครสนใจเลย

แต่ที่เราไม่ชอบเท่าไหร่คือ เราไม่อยากให้ใครสงสัยว่าเราเป็นใคร นิสัยยังไง และไม่อยากให้คนรู้จักเห็นสักเท่าไหร่ อย่างวันนี้กินข้าวเที่ยงเสร็จก็แวะร้านกาแฟข้างคณะ เจ้าของร้านเดินปรี่มาทักทายเรา เราก็คิดว่าคงจะมาสวัสดีธรรมดา เพราะเราไม่ได้มาร้านนี้สักครึ่งปีเห็นจะได้ ปรากฏว่าผิดคาด เขาทักว่า "ข่าวที่อาจารย์ให้สัมภาษณ์ลงในกรุงเทพธุรกิจแรงดีนะครับ"

โอยยย เราเอาหมวกปิดหน้าเลย ไม่อยากให้ใครมาจดจำเรา แต่อยากให้จดจำเรื่องที่เราพูดมากกว่า ไม่อยากดัง ไม่อยากกระฉ่อนว่อนเนต แต่อยากให้มันเกิดมรรคผล อยากให้สะกิดอะไรขึ้นมาบ้าง เพราะได้พูดแทนเพื่อนครูทั่วประเทศแล้ว

กลับมานั่งทุกข์กับเรื่องที่คนจำได้อีกว่า แล้วไอ้ที่เราสมัครงานใหม่ไปล่ะ จะมีผลกับเรามั้ย ถ้าคนที่เห็นตรงข้ามกับเรา หรืออยากให้เราไปช่วยทำงานเอกสาร เขาได้อ่านข่าวนี้เขาอาจจะรังเกียจ หรือไม่ชอบใจที่มีผู้ใต้บังคับบัญชาที่ก้าวร้าว แข็งข้ออย่างเราก็ได้ เรื่องอะไรจะเอามาอยู่ในองค์กร ถ้าเป็นงั้นจริง นั่นคือจุดจบของเราเลยนะ ความพยายามดิ้นรนสุดท้ายของเราก็หมดสิ้นกันพอดี

แต่ก็เอาเหอะ หากไม่มีใครเอาเราแล้ว แต่การที่ได้พลีชีพครั้งนี้เพื่อปฏิรูปการศึกษาไทยแบบไม่ต้องเสียงบประมาณสักบาท เราก็ยอมล่ะ...

Create Date : 22 เมษายน 2558		0 comments
Last Update : 22 เมษายน 2558 21:45:01 น.
Counter : 1625 Pageviews.
Share Tweet