เขาว่า...ผมขี้เมา

กิติศัพท์ผมกระฉ่อนเรื่องความคอทองแดงในการเสพสุรา
เดินไปแค่คนเห็นหน้าก็ชี้หน้าแล้วว่าผมเนี่ยขี้เมาตัวจริง
แต่ความจริงที่น่าขันที่เขาไม่เคยคิดว่า
หน้าตาบอกเผ่าพันธ์
สำเนียงบอกที่มา
การเจรจาบอกอารมณ์
เนื้อหาบอกว่าคนเป็นแบบใดและต้องการอะไร
และบังเอิญคนส่วนใหญ่เลือกมองส่วนอื่นไปเสียหมดแล้ว
เขาจึงปักใจเชื่ออย่างที่เขาคิด ไม่ได้ใส่ใจเนื้อหา
ดังนั้นเรื่องง่ายกว่านั้นที่เขาไม่รู้คือ
ผมมักกินเหล้าเฉพาะเวลาเทศกาล หรือวันหยุดที่ไปกับเพื่อนฝูง
แต่วันธรรมดาจะงดกินเ้ว้นแต่ไปออกงาน
ยึดคติที่นายเก่าผมพูดไว้
"Gentle in the night must gentle in the day too"
และผมไม่กินเวลาเครียด เศร้า ผมต้องกินเวลาผมสบายใจเท่านั้น
เพราะเหล้าจะไปขุดอารมณ์ให้แสดงออกโดยง่าย
ดังนั้นเขาปักใจว่าผมกินประจำทุกวันๆเพราะหน้าตาผมเหมือนใช่
เขาปักใจเพราะเวลาไปกับผม ผมไ่ม่เคยออกอาการเมาให้่เขาเห็น
ไม่ว่าจะมอมอย่างไร ผมก็ประคองตัวดูแลคนอื่นได้
ก็แน่หละ ผมกินผสมโค๊กนิ
พ่อขี้เมาสอนผมไว้อย่างนั้น
กินเหล้าน่ะเลี้ยงตัวให้พอกึ่มๆ เอาสนุก
ต้องกินข้าวก่อนกินเหล้าจะได้มีแรง
และนั่งกินแบบคนมีน้ำใจ ใกล้โต๊ะน้ำแข็ง
ช่วยเพื่อนได้ และเราผสมเองได้
กินผสมโค๊ก ใส่หนักเบาก็ไม่มีใครรู้
แก้วไหนใส่ แก้วไหนไม่ใส่ใครจะคอยหยิบดู
แล้วมันจะเมาได้ไงละคร้าบบบ พี่น้อง แง่บๆ

ผมถึงมักนั่งหัวเราะเป็นคนสุดท้ายว่า
อือ มันไม่เหมือนที่คิด ชิมิ แง่บๆ

Create Date : 29 ธันวาคม 2552		7 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2552 13:45:17 น.
Counter : 662 Pageviews.
Share Tweet