!!! อย่าสงสาร .... ผู้หญิงหาเงิน !!!
ย้อนไปเมื่อ 7 กพ.
หลังจากเสร็จกิจแบบติดค้างกับเด็กหาเงินออนไลน์คนหนึ่ง
นิยายเรื่องเดิมๆก็วนกลับมา
คนพวกนี้ถ้าไม่เพราะภาระเกินตัวที่ตนเองสร้างมา
ก็ไปแบกภาระที่เกินกำลังที่ไม่รู้จักปฏิเสธ
..ผมไล่เรียงปัญหาเธอได้ว่า ..
เธอจะต้องเดือดร้่อนเดือนละ 4000 ทุกๆเดือน
และทางออกของเธอคือ... ขายตัวทั้งที่ไม่อยากทำ
เธอพูดอย่างมุ่นมั่นว่าต้องการอีกแค่นั้น
แล้วเธอจะไม่ทำแบบนี้อีก
ใครช่วยเธอได้เธอจะสำนึกบุญคุญอย่างสุดซึ้ง ฯลฯ
ผมปรายหางตามองเธอยิ้มมุมปาก.....
"ผมก็ไม่ค่อยมีเงินนะ แต่ขายกับผมคนเดียวมั๊ยละ
แล้วผมจะลืมเรื่องคุณเคยขายตัว ผมอยากช่วยคุณ"
แน่นอน... ผมเดาทางจบของมันได้
เพราะคุณค่าของคนในสายตาเธอคือ...เงิน
เวลาผ่านไป...
เธอเริ่มเปลี่ยนไป...
จากไปเดินเล่นแล้วอยากได้รองเท้า
พอผมบอก"ซื้อซิ แต่ผมไม่ค่อยมีเงินนะ"
เธอก็ว่า ... "ไม่เป็นไร เก็บไว้ก่อน"
กลายมาเป็น... "ผมมีแค่นี้นะ"
เธอก็ว่า ... "ต้องได้เท่าันั้น"
เธอเริ่มอ้างว่า
เธอมีอะไรก้บผมเป็นคนแรก ผมติดค้างเธอมาก
( ถ้าครั้งนั้นผมไม่ช่วยต่อ ... ผมจะติดค้างอะไรเธอ)
เธอบอกว่า ... เธออาจจะท้อง ผมต้องรับผิดชอบ
(ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยเสร็จกับเธอเลย)
ฯลฯ... สุดแต่จะปั่้นปั่นเรื่องราวต่างๆมา
เธอคิดว่า สิ่งเหล่านั้นมันผูกมัดผม
ให้ผมควักจ่ายให้เธอได้
แต่ที่เธอไม่คิด คือ ผม Do และ " ดู"....
เธอไม่ใช่คนที่พูดว่า ชอบกุหลาบขาวที่สุด
แต่เป็น คนกระหายแค่รายได้และการทำอะไรตามใจ
เธอลืมที่มาเริ่มแรกจริงๆ
เพระาการหล่อหลอมให้มองแต่กับ ไม่ใส่ใจข้าว
ทำให้ขาดกตัญญู ไม่รู้คุณคน ก็ขาดกตเวที
เธอคิดว่า ล่อใจผมเพื่อซื้อเงินผม
แต่ผมใช้เงินผม เพื่อเปิดหัวใจแท้จรีิงของเธอว่า
... คบได้รึไม่...
ความสงสารในตอนแรก
จึงกลายเป็นน่าเบื่อหน่าย
เหมือนในหนังสือสมบัติผู้ดีเขียนไว้ว่า
ผู้ขอย่อมเป็นภาระของผู้ถูกขอ
และผู้ถูกขอย่อมถูกชังจากผู้ขอ
ผู้ดีขึงไม่บังควรให้เกิดคำว่า...ขอ
ผมเข้าใจ เงินเป็นเพียงการแปรรูปกำลังและงาน
ขาดกำลังเราก็คงอยู่ไม่ได้
ซึ่งเราต่างจากเดรัจฉานก็ตรงรู้จักใช้ปัญญาหากำลังมาใส่ตน
แต่ไม่ว่า จะปัญญา รึกำลัง
เราก็ใช้ "ใจ" บังคับมัน
เราถึงไม่ใช่เดรัจฉานที่เอ่าแต่ตะกายหากำลังมาใส่ตน
เพราะใจคนเรามีเมตตาได้มากกว่ามัน
ซึ่งพวกเธอไม่เข้าใจ
ดังนั้น...
ความเชื่อว่า ไม่มีใครอยากเลว
แต่บางทีความดีของเขาอาจจะไม่ตรงกับเรา
ความคาดหวังว่าอาจจะมีซักคนที่
เขาจะกลับตัว กลับใจได้
จึงอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ถูกนัก
ผมเรื่มซึ้งคำว่า .... อุเบกขามากขึ้น
เราไม่ควรไปสงสารคนที่ไม่ควร
และคนพวกนี้ไม่ว่าน่าสงสารแค่ไหน
ก็อย่าได้ไปมีน้ำใจสงสารให้
เพราะเขาจะสูบเราจนกว่า
จะมีที่ใหม่ไป หรือ เราไม่มีให้เท่านั้น
| Create Date : 03 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 3 กรกฎาคม 2554 21:51:03 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 937 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: 9A  วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:31:55 น. |
|
| โดย: umi IP: 192.168.4.32, 125.27.98.170 วันที่: 28 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:34:34 น. |
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
จนนาทีสุดท้ายเทียวนั่น..ง