กูขับรถชน..ทั้งเมาๆเนี่ยแหละ...แต่
ตีสอง... กับความรู้สึกโลกแตก
หมด... กดดัน... เสือกอะไรกับชีวิตกู
โลกนี้แม่งไร้สาระ มีแต่คนเห็นแก่ตัวกับการหลอกลวง
เกียมัต จงมาเถอะ กูเหนื่อย อัลลอฮ แตรดังซะทีเถอะครับ
บรึ๊นน.. สิ่งเดียวที่นึกได้
กูจะกลับ กูจะขับ คนดีไม่ควรอยู่มีในโลก และกูยิ่งไม่ควร
บรึ๊นน.. สบายใจ หนีออกจากทุกอย่าง
กูจะมันส กูจะเมา ก็มันไม่มีอะไรทำอะไรกูได้ ..หนี หลุด
บรึ๊น.. ขวางทำไม ช้าก็อย่าขับ
หน้าหมา ช้าขับขวาชาวบ้านมาเท่าไหร่ ไม่เกรงใจกันก็รักษากฏซิวะ
บรึ๊น..ไล่ไฟสูง ตัดซ้าย ปาดขวาให้มันรู้สึกซะบ้าง สะใจ
แคร่บบ..โดนแม่งอ่ะ
หนี..ซิวะอยู่ทำไม
แว่บๆ .ๆ. หนีทำเหี้ยอะไร
กูทำ กูปาด กูผิด กูต้องบ้าบิ่นกับปัญหา
ชลอจอด เปิดกระจก
"เฮ้ย ไอ้น้อง โดนพี่น่ะ"
"ขอโทษครับ ผมผิด เป็นอะไรบ้าง ให้ผมชดใช้อย่างไร"
เค้าลงมาดู "มาจากไหนวะ"
"กลับบ้านครับพี่ แต่ผมขอโทษ ให้ผมทำไงได้บ้าง"
"มาจากไหนวะ"
"กลับบ้านครับพี่ ผมขอโทษ รถพี่เป็นไรมากรึเปล่า ผมทำอะไรได้บ้าง"
เขาเดินวน... "อือไม่เป็นไร กลับบ้านดีๆ แล้วกัน"
แกร่บ..เก๊ะหน้ารถเขาปิดลง พร้อมๆ กับปืนที่วางไว้โดนเก็บเข้าไป
"พี่ๆ มีเบอร์ติดต่อรึนามบัตรรึเปล่าครับ"
บรึ๊นน...
ถึงผมจะเลว ถึงผมจะคิดหนี แต่
ผมผิด ผมสำนึก ผมอยากแก้ไข
ถึงเขาไม่ให้โอกาศแก้ตัว แต่ผมก็ยังอยากกลับไปแก้
ไม่ว่าตอนที่เมา รึแม้แต่ตอนนี้
โชคดีที่ผมไม่หนี
โชคดีที่เขาไม่ยิงออกมา
โชคไม่ดีที่ผมไม่มีโอกาศกลับไปแก้สิ่งที่ทำ
โชคร้ายกว่าคือไม่ได้แก้ปัญหาที่ตนเองก่อกับเขา
และเขาก็ไม่ให้โอกาศแล้ว
การรู้จักสำนึก มันไม่ได้สร้างในวันเดียว
ความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองกระทำ มันไม่ได้อยู่แค่ปีเดียว
แต่ความผิดจากสิ่งที่ตัวเองกระทำ มันสร้างได้ในวูปเดียว
และความรู้สึกผิดนั้นมันอาจจะอยู่กับผู้สำนึกไปตลอดชีวิต
เพราะ สิ่งใดทำไป หลบได้ หนีได้
แต่มันก็ยังอยู่ และมันกลับมาแน่ไม่ว่าสภาพไหน
คนที่ทำสิ่งสมควร ย่อมยืดอกภูมิใจ แม้ว่าจะมีน้อยกว่า
รึไม่มีอะไรได้เสมอ ไม่มีติดค้างใคร ไม่หลบในรูหัวใจ
และที่ผมต้องการตอนนี้คือ
ขอไปแสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ
แต่ไม่มีโอกาศนั้นแล้ว
และคุณล่ะ เคยปล่อยโอกาศกลับไปเพื่อรับผิดชอบและแก้ไข
ให้หลุดลอยไป แล้วปล่อยให้ตัวเองจมไปกับสิ่งทำบ้างรึเปล่า?
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 30 พฤษภาคม 2551 13:08:13 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 750 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
