หมูสะเต๊ะกับป้าย "ชวนชิม"... ก็แค่ป้ายแต่คนก็อร่อย
เมื่อวานพาแม่ไป ไหว้พระที่วัดสามจีน
แม่รีบพาไปกินหมูสะเต๊ะเจ้าอร่อยที่แม่เคยกินสมัยก่อน
ในร้านป้าย "ชวนชิม" เจ้าดังๆติดหราเป็นทิวแถว
แถมด้วยป้ายว่า "ร้านนี้ไม่มีหิ้ว ที่หิ้วนะของปลอม"
เดินไปร้านข้าวหมูแดงข้างๆก็มีป้ายชวนชิมเช่นกัน
เลยเอาฟะ กินก็กิน แม่ชมนักชมหนา ว่าสมัยก่อนแม่มากินประจำ
พออาหารมาวาง
ข้าวหมูแดงก็แดงจริงแต่ไม่ปิ้งย่างแดงด้วยน้ำหมัก
แล้วเค้าคงส่งผิดเพราะผมสั่งหมูกรอบแต่นี่ัมันเหนียว
พอหมูสะเต๊ะตามมา ขนมปังที่ไม่รู้จะเรียกว่าอังไฟดีรึเปล่า
เพราะขาวไม่มีความกรอบและกลิ่นจากการย่าง
เนื้อหมูสาบชะมัด น้ำจิ้มก็ออกมาหวานแทงประสาทไม่กลมกลอ่ม
ตับสะเต๊ะไม่ต้องพูดถึง ห่วยแตกได้อย่างไม่เคยคิดมาก่อน
แม่นั่้งกินอย่างอึ้งๆไม่พูดอะไร
ถามว่าอร่อยเหมือนเดิมมั๊ย ท่านก็ได้แต่เงียบๆ
แต่น่าแปลกใจคือโต๊ะข้างๆ
"อร่อยจริงๆ ดูซิป้ายรับรองเต็มไปหมดเลย หมูอร่อยหอมหวานจริงๆ"
ผมนั่งนึกในใจ หมูสาบขนาดนี้มันเอาจมูกเอาลิ้นไปไว้ที่ไหน
ผมกลับไพล่ไปอยากกินของปลอมที่เขาว่า ซึ่งคงอร่อยกว่านี้แน่
เลยคุยกับน้องชายว่า มิเชอลีนเมืองนอกเค้ามีการตรวจสอบ
หากตกคุณภาพเขาก็ยึดคืน แต่ดูป้ายพวกนี้ซิ เก่าจนกรอบ
นึกถึงร้านไก่ย่างแถวโรงปะปา สั่งส้มตำเนี่ยถั่วยังบุบไม่แตกเลย
ต้มเนื้อก็แปร่งๆกินแล้ว ปร่าๆลิ้น ไมได้เปรี้ยวอย่างมะนาวสด
สั่งมาเต็มโต๊ะ ได้กินแต่ส้มตำผักบุ้งกรอบกะไก่ย่าง ที่เหลือ วางไว้งั้นแหละ
นั่นก็ป้ายการันตีเยอะเช่นกัน
เมืองพุทธ คนพุทธต้องมีกามาละสูตร
แค่สิ่งที่อ้างอิงให้พอเชื่อได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นอย่างที่เขาว่า
แต่ก็นั่นแหละ คนไทยสมัยนี้ รสนิยมเป็นไปตามโฆษณา
ตัดสินกันตามที่ตาเห็น ....
ก็เมื่อเชื่อเสียแล้วว่าสิ่งนี้ดี มันก็ดี เมื่อตัดสินไปก่อนแล้วว่าเลวมันก็เลว
ดังนั้นบางทีหมูหมาส่ายหน้าจึงอร่อยขึ้นมาได้ด้วยป้ายแผ่นเดียว แง่บๆ
| Create Date : 28 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 28 ธันวาคม 2552 17:41:05 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 650 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ปีใหม่นี้ขอให้ใจ
มีพลังกายใจเต็มเปี่ยม
ยังอยู่เป็นคู่เคียง
ใหเราเยี่ยมเยียนตลอดมา
ขอให้พี่มีสุขภาพดี
ไม่สนใจโรคใดไม่กล้าแวะหา
เพราะพี่สาวสมบูรณืตลอดมา
เปี่ยมด้วยคุณค่าด้วนน้ำใจ
ไม่ว่าจะผ่านพ้นวันใด
โลกกลมๆยังสวยสดใส
เห็นรอยยิ้มพิมพ์ใจมีมอบให้ทุกวัน