พี่อย่าเถียงซิต้นข้าวมันต้องเตี้ยๆ..เฮ่อเด็กเมือง
กับวันว่างวันหนึ่งเลยโทรชวนน้องสาวคนนึงไปเที่ยวอยุทยา ไปโต๊ะตาเกี่ย โต๊ะกีแซ เจดีย์ภูเขาทองที่ใหญ่อลังการณ์ แล้วก็จบที่ขากลับขณะขับรถผ่านเส้นเลี่ยงเมืองผ่ากลางทุ่งนาเขียวขจี ก็ตกลงกันว่าจะแวะร้านที่ติดริมแม่น้ำเป็นการปิดทริป ทันใดนั้นตาผมก็แว่บเห็นร้าน รุ่งรังสี ไก่บ้านอบฟาง รู้สึกตัวอีกทีก็กระดิ๊กๆ กับพี่เจ้าของร้านซะแล้ว ไก่บ้านอบฟางที่นี่อร่อยจริงๆ หนังกรอบ กลิ่นหอม น้ำจิ้มเด็ด มีทัังแบบแมงดา และแบบกึ่งซีฟูด แต่ไม่แนะนำให้พาสาวๆไป เพราะเป็นไก่บ้านเนื้อนุ่ม ปนกรุบๆ ดังนั้นจะกินให้อร่อยจึงต้องใช้มือ ขณะที่นั่งชมวิวทุ่งนาเล่นเพื่อรอไก่ย่างที่ทำสดๆนั่นเอง น้องเค้าก็พูดขึ้นมาว่า "คนแถวนี้แปลกนะพี่ ปล่อยที่ให้หญ้าขึ้นไม่หัดทำประโยชน์" ("นั่นนาข้าวว ว้อยย") "หือ อะไรนะ?" ผมสงบใจถามต่อ"เคยกินข้าวรึเปล่า เค้านิยมปลูกแถวไหนเหรอ" "อิสานซิพี่ปลูกข้าว พอหน้านาพวกนี้ก็กลับไปเกียวข้าว" เธอตอบเสียงใส "ดูซิหน้านา มอเตอร์ไซท์รับจ้างแถวบ้านไม่มีเลยกลับบ้านกันหมด" (ฮืมม..ตรรกะดี แต่วิชั่นอาจจะแคบนะเนี่ย แง่บๆ) "ต้นข้าวหนูก็เคยเห็น นั่งรถผ่านต้นมันเตี้ยๆ แบบเนี๊ยมันต้นหญ้าเหมือนแถวบ้าน" "แลัวถ้าผมบอกว่า นั่นหละต้นข้าวล่ะ" "พี่อย่ามาอำหนูเลย หญ้าชัดๆ ข้าวต้องต้นเตี้ยๆ" "ไอ้ติ๊งงง แล้วที่มันตกรวงอยู่นั่นนะ มันเม็ดหญ้ารึไง... ต้นข้าวว้อยยย กูรไม่ได้เถียงแต่มันต้นข้าว ฮือๆ "
Create Date : 22 ธันวาคม 2551 |
Last Update : 22 ธันวาคม 2551 11:31:59 น. |
|
3 comments
|
Counter : 754 Pageviews. |
|
|
|
|
เพิ่งเห็นบล็อกนี้ครั้งแรก
ยิ่งอ่านก็ยิ่งมันส์ สั้นๆ แต่สนุก แฝงอะไรไว้หลายอย่างใน
ไม่กี่บรรทัด ทั้งปรัชญาและอารมณ์ขันแบบตลกร้าย
เขียนได้แหล่มมากคับ แต่ละเรื่องทำให้ต้องเหลือบซ้ายแล้วคลิกต่อ ๆๆ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับ อิอิ
ว่างๆ จะตามมาอ่านอีกคับ