ใครละกิเลสได้มากกว่ากัน ถือว่าเป็นพระได้มากเท่านั้น ไม่ว่าจะอยุ่ที่ไหน บวชนิกาย ธรรมยุต ไม่สำคัญใจมีข้อวัตรปฏิบัติเพื่อละกิเลสตันหาใช้ได้หมด บางคนข้อวัตรปฏิบัติเพิ่มตันหา ทิฎฐิมานะเยอะไป บวชนานไปกิเลสยิ่งเพิ่มถ้าไม่มีการปฎิบัติ แต่เราอาจไม่รู้ตัว พระป่าบางทีไม่เห็นรูป เสียง กลิ่น รส....เหมืนอจะสบาย พอมาเจอรูป ...เอาไม่อยู่เวลาบิณฑบาต ต้องเดินหยิกเนื้อตัวเองไปเรื่อยๆๆเพื่อให้คลาย แม้แต่อยู่ป่าเขามันคิดนึกสารพัด กายห่างแต่ใจคลุกคลีด้วยสัญญาอารมณ์มันหนักสาหัสสากรรจ์ ไปอยู่ป่ากับเพื่อนเวลามันเกิดกำหนัดขึ้นมา เอามดแดงกัดก็มีนะ ผูกตัวเองไว้กับรังมด ให้นั่งภาวนาทั้งคืน หมู่เพื่อนบอกว่าให้ถางป่าทั้งภูเขา แล้วความกำหนัดลดลงก็จะยอมแรก เวลาอยู่ป่าเห็นคนมาหาของป่าขี้ริ้วขี้เหร่มันยังชอบเอามานึกคิด ได้ยินหรือเห็ฯหมาติดสัดคือฤดูผสมพันธุ์ มันคิดปรุงร้อยแปด คำพูดที่เงียที่สุดคือความคิดมันไปทุกซอกทุกมุมหาอยู่หากินเงียบๆและนำความเร่าร้อนมาใส่ตนเอง ที่เล่ามาเล็กน้อยมาก มีทีเด็ดอีกเยอะแยะมีโอกาสจะเล่าให้ฟัง สุดจะบรรยาเรื่องกิเลส

ฮาดีครับ

555+ ตลกดีอ่ะ

เหอะๆๆๆ
ทำไมลามกจัง
555+
เมนท์อย่างที่คิด
หุหุ

โอ้ว...มายก๊อด
มิน่า ผัวป้าบอกซื้อเสื้อผ้าให้มิดชิดหน่อย
สงสารพระ มั่งเหอะ เหอๆ ของจริงมาเล่าเอง
เห็นภาพเลย น่าเห็นใจ ไม่โดนกับตัว ก็ไม่รู้สึก เนอะ

เคยได้คุยกับบางท่านบนเว็บ
ขนาดปลงอสุภะ ถ้าขาดสติกำหนัดเกิดก็ยังเห็นศพสวยเลย
กิเลสมัน ร้ายเหลือ