อยู่สบาย ตายสงบ จากไปไม่คิดค้างใคร แง่บๆ

<<
ธันวาคม 2553
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
26 ธันวาคม 2553
 

มือผมสร้างคอนโด 69 ล้าน แต่ตาผมมองเห็นอนาคตเมืองไทย... แบบไหน?

ในโครงการใหญ่ย่านใจกลางเมืองกรุง
....
ขณะที่ผมกำลังเจรจาหว่านล้อม
ชักนำคนงานเข้ามาจากหลากหลายที
จากเจ้าพระยา รึจากลุ่มน้ำโขง กลาง ต้น ปลายถึงตนเลสาบ
แม้กระทั่งสาละวิน หลั่งไหลกันมา
หางานเพื่อประทังชีวิต
พร้อมสายตาที่หวังถึงชีวิตที่ดีขึ้น
เป็นเรื่องจริงทีเด็กไทยสมัยนี้ทำงานห่วยลงๆ
มองไม่พ้นตัว เลยไม่เคยเห็นเป้าหมายของงาน
แต่ไม่เป็นจริงเลยที่มีคนกล่าวว่า
คนไทยสมัยนี้งานต่ำๆไม่ทำกัน
เพียงแต่สำหรับคนจรแบบคนงาน
สวัสดิการณ์ต่างๆที่นายจ้างต้องจัดให้คนไทย
มันถูกเรียกร้องมากกว่าคนต่างด้าวที่มักไม่มีปากเสียงในภาษาเรา
การเรียกร้องนั้นมีกระทั่งขอลดค่าเช่าห้องสังกะสีในแคมป์
(ขนาดเท่าหนูติดใยแมงมุมตาย ห้องน้ำรวม ที่อาบน้ำเป็นแทงค์)
เพราะราคาหัวละ 900 ห้องละ 3 คน มันแพงเกินไปสำหรับเขา
แต่ที่สุดทุกห้องก็เต็มและล้นเกินกำลังผมจะจัดหาให้ได้

.. ผมยืนตัวขะมุกขมอมช่วยลูกน้องทำงาน
เพื่อเร่งงานคอนโดแบร์เชลราคา 69 ล้านให้ทันกำหนด
จาก 50 ชั้น นี่เป็นเพียงชั้นล่างๆ ไม่นับเพนท์เฮาส์ราคาหลายร้อยล้าน
ลูกน้องผมถามอย่างพาซื่อ "พี่ๆ ห้องแบบนี้คนซื้อเค้าบ้าเหรอ"
ผมถาม "ทำไมละ"
"ก็มันห้องเปล่าๆเลยนะพี่ มันไม่มีแม้แต่ผนังกั้นห้องน้ำ"
ขณะที่มือผมทำงาน ปากผมตอบ
"อือ เราส่งมอบห้องเปล่าที่มีแต่ระบบมูลฐาน
เพราะเจ้าของเค้าต้องการมาตกแต่งเอง
นี่ไม่ใช่คอนโดถูกๆนะว้อย 69ล้านนะเต็มหมดแล้ว"

เต็มหมดแล้ว... 69 ล้าน.... เกินเต็มแล้ว 900
เต็มหมดแล้ว... 69 ล้าน.... เกินเต็มแล้ว 900
เต็มหมดแล้ว... 69 ล้าน.... เกินเต็มแล้วแค่ 900 บาท
.. สมองผมติดกับคำตอบสุดท้าย ...
บนความเหมือนในความต่าง
ห้องว่างๆไม่มีแม้ผนังราคาเกือบๆร้อยล้าน แต่ก็มีคนจำนวนมากสามารถซื้อได้
ห้องสังกะสีว่างๆราคาหลักร้อย แต่มีคนจำนวนมากกว่าดิ้นรนเพื่อหาที่ซุกหัว
ในความคล้ายบนความต่าง....
กับตัวเลขที่ ศูนย์ต่างกันเกือบหกตัว
ผมเห็นช่องว่างของสังคมไทยที่นับวันจะห่างขึ้นๆทุกวัน
ผมเห็นความโป่งพองของนอนโปรคักติวิตี้พีเพิลที่มากขึ้นๆ
เพื่อนผมเคยชวนไปเป็นคนล้างจานที่ยุโรป
แต่ผมรักในงานที่ทำและ บ้าน
มากเกินกว่าจะไป.. ทุกวันนี้เธอมีบ้านหลังพองามที่นั่น
มีรถ มีคุณภาพชีวิตที่ดีที่นั่น
ผมรู้สึกว่า...
ขณะที่มือผมกำลังสร้างสิ่งที่คนเรียกว่าความเจริญ
สายตาผมกลับเห็นความล่มสลายของสังคมไทย
...ช่องว่างที่ห่างเกินไป....
และห่างออกไปทุกทีๆ


Create Date : 26 ธันวาคม 2553
Last Update : 26 ธันวาคม 2553 22:00:55 น. 1 comments
Counter : 704 Pageviews.  
 
 
 
 

มานั่งอ่านเงียบๆ

พร้อมกับวางกำลังใจไว้เป็นแรงขับเคลื่อนในการทำงานต่อไปค่ะ

อย่าลืมเก็บไปล่ะ หุหุ
 
 

โดย: reception hall วันที่: 29 ธันวาคม 2553 เวลา:10:12:35 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

itoursab
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




New Comments
[Add itoursab's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com