พ่อไม่มีปาก พวกหนูถึงหนีออกจากบ้าน !!!
คำบอกเล่าจาก
เด็กหนีออกจากบ้านคนนึง
ขณะที่เธอนั่งกับผมเื่พื่อทำกิจกรรมแบบเคยๆ
ว่า
แม่เธอ... ไล่น้องชายออกมาอยู่กับเธอ
พ่อเธอ... กลายมาป็นคนขี้เหล้า เมาแ้ล้วร้องไห้
เธอ.. ถูกตั้งความหวังด้วยการบีบคั้น จนทนไม่ได้ หนีออกมา
น้องเธอ... ถูกระแวงว่าจะซ้ำรอย สปอยจนเหลิง หลุดออกมา
สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยต่าง
แม่เธอ ใช้ความเป็นหญิง ใช้ปากและอารมณ์ ผลก็เลยเหมือนเดิม
พ่อเธอ มีความเป็นชาย ใช้ผลงานแต่ไม่รู้จะพูดอย่างไร ผลก็เลยเหมือนเดิม
คำพูดเธอ.."พ่ออะไร แค่ออกมาปกป้องลูกแค่นี้ยังทำไม่ได้"
คำพูดผม.. "แม่เค้าเคยทำกับคุณแบบนั้น แล้วคิดว่าเค้า้จะเปลี่ยนเหรอ"
คำพูดผมที่ไม่ไ้ด้บอก...
คุณนะแหละ ไม่ใช่ครอบครัว
ครอบครัวคือเราทิ้งกันไม่ไ่ด้
ในสถานะของครอบครัว อาจจมีบางส่วนที่เราไม่ชอบ
แต่ด้วยความรักในส่วนอื่นก็ยังดึงเราให้รวมกันได้
แค่เม็ดพริกในจานเราคงโยนข้าวทิ้งทั้งจานไม่ไ่ด้
รักน้องมั๊ย.. รัก
รักพ่อมั๊ย.. รัก
รักย่ามั๊ย.. รัก
และทั้งหมดแม้แต่แม่รักเค้ามั๊ย ...รัก
คนเราเค้าถึงจำเป็นต้องให้น้ำหนักสิ่งดีมากกว่าร้าย
เธอจึงไม่เคยฟังสิ่งที่พ่อเธอพูดด้วยการกระทำ
นั่นแหละที่มาของคำว่า รู้จักรับผิดชอบ
บางทียุคสมัยนี้
มันหมดเวลาที่จะบอกว่า
หากผู้ชายพูด คือปากกระเทย
ผู้คงสถานะของหัวหน้าครอบครัว
ก็ควรต้องทำหน้าที่กันบ้างเช่นกัน
เราควรพูดเมื่อเวลามาถึง
อย่าให้ผ่านไปน้ำตาก็ดับไฟในครัวไมไ่ด้
แต่จงพูดด้วยเหตุผลแหละหลักการ
สิ่งใดถูกผิดว่ากันตามนั้น
ประสพการณ์อาจจะคล้ายๆกัน
แต่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน
และต้องยอมรับว่า
"พ่อไม่ดีที่สุด แต่พ่ออยากให้ลูกดีกว่าพ่อ"
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 26 กรกฎาคม 2552 17:33:48 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 600 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
