ตำนานกระถินริมรั้วหน้าบ้านผม
ด้วยพื้นที่ผืนเล็กๆ แค่แปดสิบกว่าวา ในโซนใจกลางเมืองหลวงที่วุ่นวาย รั้วหน้าบ้านพอมีที่ว่างบ้างเล็กน้อย กันที่ไว้ส่งขยะแล้ว แม่ก็ปลูกต้นไม้ เป็นแปลงสวนครัวเล็กๆ กระถิน พริก เป็นต้น แม่บอก เวลาเราอยากกินได้ไปเด็ดกินได้ แล้วชาวบ้านที่เค้าอยาก เหลือก็แบ่งๆ กันไป จากวันนั้น แม่รดน้ำต้นไม้ก็มักโดนข้างบ้านบ่น เพราะน้ำไปโดนรถที่เขามาจอดหน้าบ้านเรา ขยะไม่ต้องคิด วางกองหน้าประตูหมือนเดิม เพราะเข้าไปเก็บไมไ่ด้ ติดรถที่มาจอด กระถิน พริกนะเหรอ ซื้อกินเหมือนเดิม เพราะไม่เคยเหลือให้เก็บซักที สุดท้ายก็ต้องปล่อยเป็นซากต้นไม้ไป เพราะพวกคนที่มาจอด นอกจากฟันต้นไม้แล้ว เ้ค้าถ่ายน้ำมันเครื่องรถแล้วเทลงไปที่แปลงไม้ ..... ตายยกแปลง
วันนึงแม่อยากกินกระถินเลยเดินไปร้านที่เคยซื้อ วันนี้ไม่มี .. ไม่มีมานานแล้วคนขายบอก แม่ถาม ทำไมละถึงไม่มี
บ้านที่เคยเก็บมาขายเค้าปล่อยให้ตาย ใจดำจริงๆ คน กรุงเทพ ... อือ กรูปลูก กรูต้องซื้อของกรูกิน มาทำให้ตาย แล้วยังมาด่าเราอีก เฮ่ออ
การอยู่ในสังคมเมือง คนกรุงจริงๆ เหลือน้อย คนละโมภจากที่ต่างๆ เข้ามากอบโกย อวดศักดากันด้วยทรัพย์สินที่ตัวเองโกยมาได้ บางทีไม่ใช่ว่าเราใจดำ ไม่แบ่งปัน แต่คนโลภต่างหากไม่เคยหยุดคิดซักวันว่า เขากำลังทำอะไรกับตนเองและสังคม แต่ เนี่ย บ้านผมนะ แง่บๆ
Ps:( เมื่อก่อนคนเหนือไปบ้านก็มีขนมแปลกๆมาฝากเช่น มันกันยา คนใต้ก็หิ้วผลไม้มาแบ่งกัน คนกทมไม่มีอะไรให้ก็แกงก็ทำขนมไปแจก ตกเย็นบางทีก็มาเตะตะกร้อกัน... เดีี๋ยวนี้นะเหรอ... ไฟไหม้บ้านยังไม่เรียกกันเลยมัง แง่บๆ
Create Date : 01 กันยายน 2552 |
Last Update : 1 กันยายน 2552 13:49:55 น. |
|
8 comments
|
Counter : 1042 Pageviews. |
|
|
|
|
อยากได้ใครดี
ไม่มองอนาคตนานๆๆ
ปลุกพืชแต่ไม่ได้ผล
ทำนองนั้นมั่ง