วาจาของอริยะ

วาจา เป็นสิ่งสำคัญที่จะบันดาลความเป็นไป ไม่ว่าจะในด้านบวกหรือลบให้แก่เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น

ในยุคปัจจุบันที่การสื่อสารผ่านสื่อมีความสำคัญ วาจาที่ถูกสื่อสารผ่านสื่อออกมานั้น
ก็ยิ่งทวีความสำคัญมากขึ้นไปด้วย วาจาในยุคนี้เป็นสิ่งมีค่า มีราคา และขายได้
จะเห็นได้จากหนังสือหลายเล่มที่จับเอาวาจาที่เหล่าดารานักแสดงมาเขียนขายจนมีรายได้เป็นกอบเป็นกำ
ซึ่งหากมองในมุมกลับกัน วาจาที่ถูกจับมาพลิกและสร้างให้ กลายเป็นข่าวซึ่งเป็นประโยชน์แก่ผู้ผลิตนั้น
ก็สร้างความเสียหายต่อผู้ที่เป็นข่าวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และทำให้ผู้ที่ตกเป็นข่าวนั้นต้องออกมาแก้ข่าว
ซึ่งเป็นการสิ้นเปลืองทั้งเวลา และทรัพย์สิน

ความจริงเรื่อง 'วาจา' ที่ว่านี้ มีให้เห็นมาตั้งแต่โลกเริ่มมีผู้คนและมีการสื่อสารเกิดขึ้นในหมู่ผู้คนนั้น แต่ถ้าจะไม่
ย้อนไปไกลเป็นหมื่นปี ตั้งแต่ในสมัยพุทธกาล ก็มีตัวอย่างของการใช้วาจาให้เห็นในแง่มุมต่างๆ มากมาย

ในที่นี้ขอยก อริยสัจจากพระโอษฐ์ ในเรื่อง สัมมาวาจาขั้นสูงสุด มาให้ลองอ่านกัน ดังนี้

"ทัณฑปาณิสักกะได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
'พระสมณะมีถ้อยคำอย่างไร มีการกล่าวอย่างไร อยู่เป็นประจำ ?'

เพื่อนเอ๋ย ! คนเรามีการกล่าวอย่างไรแล้ว ไม่เกิดการทะเลาะวิวาทกับใครๆ ในโลก
พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์อยู่ ก็ดี,
อีกอย่างหนึ่ง คนเรามีปกติกล่าวอย่างไรแล้ว สัญญา (เรื่องราวก่อนๆ) ไม่มาติดตามอยู่ในใจผู้นั้น
ซึ่ง (บัดนี้) เป็นผู้หมดบาป ไม่ประกอบตนอยู่ด้วยกาม ไม่ต้องกล่าวด้วยความสงสัยว่า อะไรเป็นอย่างไรอีกต่อไป
มีความรำคาญทางกายและทางใจอันตนตัดขาดแล้วปราศจากตัณหาในภพไหนๆ อยู่ ก็ดี,
เพื่อนเอ๋ย ! เรามีถ้อยคำอย่างนี้ มีการกล่าวอย่างนี้ อยู่เป็นประจำ, ดังนี้"

และเพื่อเป็นการเน้นย้ำถึงความสำคัญของการใช้ วาจา ในชีวิตของคนเราทุกวันนี้ สาวิกา ฉบับที่ 83
ขอเสนอเรื่องราวของ วาจาของอริยะ คือคำตอบที่จะทำให้เรารู้จักการใช้ชีวิตอย่างเคารพคำพูดของตัวเอง
และเคารพบุคคลที่เราพูดด้วย ตลอดจนเคารพเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเรา
และทำให้เกิดความมั่นใจมากยิ่งขึ้น

ถ้าหากในแต่ละขณะเราสามารถกลับมาสื่อสารกับตัวเราเองได้ด้วยสัมมาทิฐิที่ตั้งไว้ว่า
'ทุก ๆ เรื่องมีไว้ให้เห็น ไม่ได้มีไว้ให้เป็น' เราอาจจะกลับมาเคารพการสื่อสารในกันและกันได้

และไม่ว่าโลกนี้จะยังมีเรื่องราวใดๆ นั้น ก็จะมีไว้เพื่อเห็น ไม่ได้มีไว้เพื่อให้เป็นทุกข์ มีไว้ให้เพื่อศึกษา
เพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไปอย่างมีความเป็นอิสระได้

ถ้าในทุกๆ วันที่เราตื่นขึ้นมาแล้วเราต้องใช้การสื่อสาร ไม่ว่าจะเป็นกายกรรม หรือแม้แต่วจีกรรม ที่มีมโนกรรม
ที่ตั้งด้วยชอบแล้วว่า เราจะไม่ทำให้ใครเจ็บปวดเพราะเราอีกต่อไป เราจะเห็นว่าวาจาของเราศักดิ์สิทธิ์ขึ้น

ไม่ใช่เพราะคนอื่นชอบฟัง แต่เพราะเราจะเห็นความอาจหาญโดยธรรมของการสื่อสารของเราอีกครั้งหนึ่ง
ที่ทำให้ใจของเราไม่ประมาทในการดำเนินชีวิตต่อไป

ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ แต่เราสามารถทำให้เรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง...จบเรื่องได้

ขอให้คุณรู้จักสื่อสารกับตัวของคุณเอง อย่างที่จะเคารพคนที่คุณได้สื่อสารด้วย
และเพื่อให้เรากลับมาสื่อสารกันในโลกนี้อย่างคนที่ช่วยกันพัฒนาโลกนี้
มีสังคมที่สงบเย็นและเป็นสุขร่วมกัน โดยการไม่ละเลยว่า
ทุนของชีวิตคือจิตที่ไม่ขุ่นมัวนั้น เป็นกระบวนการอันสำคัญของการสื่อสาร

ที่มา สาวิกา ฉบับที่ 83 'วาจาของอริยะ'

Create Date : 03 มิถุนายน 2552		1 comments
Last Update : 3 มิถุนายน 2552 21:37:26 น.
Counter : 1464 Pageviews.
Share Tweet