ฉันเองก็ไม่เคยนึกว่าคนอื่นๆจะมาจากฉันไปก่อนเลยนะ
แต่ฉันชอบคิดว่า
ฉันต่างหาก
ที่อาจจะจากพวกเขาไปก่อน

ธรรมะ.....ขี้โม้ 2.0
//www.pantip.com/tech/coffee/topic/JX2893917/JX2893917.html

มันเป็นความจริงที่เจ็บปวดที่สุด เรารู้ว่าสักวันเขาต้องตายจากไปจากโรคภัยไข้เจ็บที่เขาเป็นอยู่ แต่ขอโทษนะ เรายอบรับว่าเราปล่อยวางได้ยากเหลือเกิน ไม่ว่าจะมีเหตุผลใดๆก็ตามให้เราเปิดใจยอมรับ ความรักและการยึดติดมันเป็นบ่วงที่เราค่อยๆสะสางไปที่ละน้อย วันเวลาอาจช่วยได้มาก และเราจะพยายามหาจุดสงบของใจได้สักวัน

ดิฉันเห็นด้วยกับคุณกัลยวรรธน์ มันทำใจได้ยากสำหรับคนที่เสียบุคคลอันเป็นที่รัก ดิฉันก็เหมือนกันยิ่งคนของเราเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีและมีสิ่งดีดีที่ๆได้ทำร่วมกันมันเจ็บปวด แน่นอนเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ไม่มีอะไรที่มันจะผ่านไปไม่ได้ ดิฉันขอเอาหัวใจช่วยคุณและผู้หญิงอีก ๆ หลาย ๆ คนที่เจอเรื่องแบบนี้เหมือนเรานะคะ

ดิฉนก็เพิ่งเสียคนรักไป เมื่อวันที่ 18 กย.55 นี้ เองทำใจไม่ได้เลยค่ะ มันทรมาน ร้อนรุ่มในอก หมดเรียวแรง ยังไม่รู้เลยว่าจะผ่านพ้นไปได้อย่างไร

เพิ่งเสียสามีไปได้3เดือนกว่าด้วยอุบัติเหตุคบกันมา19ปีเค้าเป็นคนดีมากเราเกิดอุบัติเหตุพร้อมกันเค้าจากไปทันทีแต่ฉันสลบไป15วันตื่นมาก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้วช่วยแนะนำหน่อยคะว่าจะทำใจได้อย่างไร

มันยากที่จะทำใจได้ทุกวันนี้ทำบุญก็คิดถึงแต่เขาน้ำตาตกทุกวันยามที่เขาอยู่ถึงป่วยเราก็ยังอุ่นใจที่ยังมีเขาเป็นเพื่อนมันยากที่จะทำใจได้แต่ก็อยู่สู้เพื่อลูก

บัวเพิ่งเสียพี่ชายและทวด 2 คน ไปค่ะ บัวเสียใจมาก กว่าจะทำใจให้ยอมรับได้ ใช้เวลาเกือบครึ่งปี เพิ่งเสียพวกเขาไปเมื่อเดือน มกรานี้เองค่ะ

คนที่ไม่เคยเจอประสบการณ์เรื่อง ความสูญเสียคนรักไม่รู้หรอกว่ามันทุกข์ทรมานขนาดไหน
คำสอนคำแนะนำทุกอย่างมันดีหมด เพียงแต่การนำไปปฏิบัติเพื่อให้ดีขึ้น สบายขึ้นมันยากเหลือเกิน
เราเองพึ่งเจอเหตุการณ์ความสูญเสียเหมือนกัน คิดเลยว่าเราอยู่ไม่ได้แน่ๆ เราอยากจากโลกนี้ไปเพื่อจะได้มานั่งทุกข์ใจ
สิ่งที่พอจะช่วยได้คือ สติ และเวลา พอผ่านมาระยะหนึ่งเราจะทนได้ หากเรายังมีสิ่งที่ต้องทำเพื่อคนอื่น และคนอื่นยังต้องอาศัยเรา เช่น ลูก หรือ พ่อ แม่
เวลาจะทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ เป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน

อยากถามคุณ ที่มีประสบการณ์แล้วน่ะค่ะ ว่าเวลาจริงหรือที่ช่วยคุณ มุมมองของดิฉัน ยังคิดว่าเวลาอยู่ของมันเฉย ๆ และผ่านเลยไป หากแต่มุมมอง และความคิด ความรู้สึกต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของเราต่างหากที่เปลี่ยนไป
คุณคิดยังไงคะ
ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ ว่าคุณผ่านความคิดอะไร ในช่วงนั้นมาบ้าง และจัดการมันอย่างไร
ดิฉันอยากช่วยให้คน ๆ นึงหายเศร้ามาก แต่ตัวฉันเอง ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจนักว่าเค้าต้องอยู่กับอะไรบ้าง อยากให้ช่วยอธิบายให้เห็นภาพด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

เสียสามีเหมือนกันค่ะไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันนี้ ทรมารสุดๆ เหมือนตายทั้งเป็น อยากตายแต่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ เข้าใจความรู้สึกทุกคนค่ะ ตอนนี้รักใครไม่เป็นอีกแล้ว

ความรู้สึกชอคมาก ฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่สูญเสียสามีกระทันหัน มันเหมือนฝันไป แต่สุดท้ายมันเป็นความจริงที่สุดแสนจะเจ้บปวด ฉันคิดถึงเขามาก ทุกวันฉันไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงเขามาก รักเธอที่สุด...

ความรู้สึกชอคมาก ฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่สูญเสียสามีกระทันหัน มันเหมือนฝันไป แต่สุดท้ายมันเป็นความจริงที่สุดแสนจะเจ้บปวด ฉันคิดถึงเขามาก ทุกวันฉันไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงเขามาก รักเธอที่สุด...

กลัวกับการสูญเสียเหลือเกินค่ะ คิดว่าเราจะอยู่ได้อย่างไรหากไม่มีคุณยาย ซึ่งเป็นคนที่เลี้ยงเรามา เรารักท่านมาก และนอนกับท่านทุกคืน พูดคุย หยอกล้อ เเละเล่นกับท่านทุกวัน ทั้งวัน หากท่านจากไปเราคงไม่รู้จะปรึกษาใครเวลาทุกข์ เวลาที่ท่านเจ็บป่วย ไม่สบาย เราทุกข์ใจเหลือเกิน และไม่อยากให้ท่านเจ็บปวดเลย เรากลัวค่ะ กลัวจนน้ำตารินทุกครั้งที่คิดว่าวันนึงท่านก็ต้องจากไป เราควรทำอย่างไรคะ

เป็นอีก 1 คน ที่จะต้องทำใจ หากเขาจะต้องจากไป
มันเป็นอะไรที่ทุกข์ทรมาร จิตใจ แทบจะไม่อยากอยู่หายใจ เพราะอยู่กันมาเป็นแบบเพื่อน เป็นระยะเวลานานถึง 17 ปี เมื่อกลับบ้าน เห็นของใช้ส่วนตัวของแขาแล้ว น้ำตามันไหลออกมา รู้สึกคืดถึงมาก ยังไม่มีการได้พูดคุยอะไรก่อนเลย
มันช็อคจริงๆๆๆ

แฟนเราก็เพิ่งจากไปไม่นาน มันหลายอารมณ์บอกไม่ถูก ช็อค อยากเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นจริง ไม่เคยคิดเลยว่าเค้าจะมาจากเราก่อน เราก็อยู่ได้นะ แต่ยอมรับว่าเหงา และหมกหมุ่นคิดถึงแต่เค้า เหมือนไม่อยากลืม พอคิดก็ทุกข์ เสียใจ แต่ถ้าไม่คิดก็ไม่เป็นไร แต่พอว่าง ๆ ก็คิดถึงอีกเหมือนเดิม คิดว่าเวลาน่าจะช่วยทำให้เราดีขึ้นเรื่อย ๆ ทำใจนะคะ ตอนนี้ถามว่าทุกข์ไหม ไม่ทุกข์คะ แต่ขอบอกว่าอยากไปอยู่ซะด้วยกันน่าจะดีกว่าเพราะที่ผ่านมาเราคือคู่ทุกข์คู่ยากมาด้วยกัน ทำใจคะทำบุญให้เค้าด้วยคะ

แฟนกับลูกและหลานเสียไป ด้วยอุบัติเหตุที่เราเองขับรถกระบะ ไปชนท้ายรถเก๋ง และแฉลบไปชนท้ายสิบแปดล้อพ่วง ชีวิตนี้ตอบอะไรไม่ถูก บอกไมไ่ด้
เราน่าจะรับรู้และเห็นในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่กลับไม่มีความทรงจำอะไรเหลือ
มันหายไป ตกไปจากสมอง ตื่นมาก็พบเจอญาติๆ ลูกคนเล็กสมองบวม เครื่องช่วยหายใจพยูงชีพ หมอทำอะไรไม่ได้ผ่าตัดก็ไม่สามารถช่วย พยาบาลถือเอกสารให้พ่อลงชื่ออนุญาติถอดเครื่องยังชีพ ทำอะไรไม่ถูก คิดไม่ออก ลูกไม่ต้องทรมาน ขอให้เจ้าไปดี มีสุขเถอะ ลงชื่อให้เขาจัดการต่อไป
ตัวเองก็เจ็บรักษากันไป ผ่านไปแล้ว 4 เดือน คิดถึงเมื่อไร น้ำตาไหล
พ่อขอโทษและขออโหสิกรรมจากทุกคนด้วย คนที่อยู่คงได้แต่ทำบุญให้ทุกคนได้รับ ไม่ทราบจะนานแค่ไหนที่จะลืม มันยังจดจำอยู่ในใจตลอดไป

เสียใจด้วยนะคะเข้าใจถึงการสูญเสียทั้งแฟนและลูก...ขอให้คุณเข้มแข็งนะคะ

สามีเสียกะทันหัน ก่อนถึงวันเกิดเรา 1 วัน เพิ่งแต่งงานกันมาจะครบ 1 ปี อีก 2 อาทิตย์ เหมือนฝัน อยากจะให้เป็นความฝันเหลือเกิน ยังทำใจไม่ได้ คิดถึงทุกวัน เพราะเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ฉันรักเขามาก และเขาก็รักฉันมากเช่นกัน คิดเมื่อไหร่น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากทำบุญให้เขาอยู่ในภพภูมิที่ดี

อยากจะบอกทุกๆ ความรู้สึกของคนที่สูญเสียสามี ตอนนี้ดิฉันกำลังเป็นอยู่ค่ะ เพิ่งผ่านมาได้แค่เดือนกว่าๆ เอง ทำใจยากจริงๆ ค่ะ เพราะเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก 18 ปี เคยทำใจไว้แล้วว่าสักวันก็ต้องไป แต่พอถึงเวลาจริงกลับทำใจยอมรับไม่ได้เลย ช่วงเวลานี้ทรมานสุดๆ รู้ค่ะชีวิตคนเราต้องเดินต่อไป เพื่อลูกและพ่อกับแม่ของเรา แต่จะอีกนานแค่ไหนยังตอบใจตัวเองไม่ได้เลยว่า ให้ทำใจยอมรับความจริงได้แล้ว ยิ่งเวลาอยู่คนเดียวมันยิ่งคิด ตอนนี้พยามเอาธรรมะเข้ามาเป็นที่พึ่งทางใจ ใส่บาตร สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทุกวัน เพื่อให้ใจเราปล่อยวาง

อยากจะขอพื้นที่ระบายบ้างครับ ผมเองก็เพิ่งเสียภรรยาสุดที่รักที่อยู่ด้วยกันมายี่สิบปีด้วยโรคหัวใจล้มเหลวกระทันหันเมื่อตอนเดือนนี้เอง ทั้งๆที่เขาเป็นคนสุภาพดี ไม่มีโรคประจำตัวอะไรเลย เสียดายที่ไม่เคยได้เตรียมตัวเตรียมใจกันมาก่อน ตอนนี้เลยเหมือนตกนรกทั้งเป็น ได้แต่พยายามเดินต่อไปเพื่อลูก และพยายามเข้าหาธรรมะเป็นที่พึ่ง ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านตรงนี้ไปได้สักที

้คิดถึงเขา และเหงาเหลือ้เกืน ขอให้วิญญาณพี่วีไปสู้ภพภูมิใหม่ที่ดี

ฉันสูญเสียสามีสุดที่รักไปด้วยอุบัติเหตุ เมื่อ2 ปีที่แล้ว เขาเป็นคนดีแล้วเราก็รักกันมาก ถึงวันนี้แม้ทำใจได้บ้างแต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน โชคดีที่มีลูกเป็นกำลังใจ ทำให้มีพลังที่จะอยู่และสู้ต่อไป ฉันขอเป็นกำลังให้ทุกท่านที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก จงเข้มแข็งเพราะชีวิตเราต้องเดินไปข้างหน้า สู้ๆค่ะ

ฉันสูญเสียสามีสุดที่รักไปด้วยอุบัติเหตุ เมื่อ2 ปีที่แล้ว เขาเป็นคนดีแล้วเราก็รักกันมาก ถึงวันนี้แม้ทำใจได้บ้างแต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน โชคดีที่มีลูกเป็นกำลังใจ ทำให้มีพลังที่จะอยู่และสู้ต่อไป ฉันขอเป็นกำลังให้ทุกท่านที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก จงเข้มแข็งเพราะชีวิตเราต้องเดินไปข้างหน้า สู้ๆค่ะ

เราเพิ่งรู้ว่าเขามีค่ามากสำหรับเราก็เมื่อตอนเขาจากไป เขาจากไปโดยไม่ได้ลากันเลย วันเสาร์ก่อนเขาจากไปเป็นอีกครั้งที่นานมากที่นั่งกินข้าวด้วยกัน เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนคู่อื่นๆ เราเพิ่งรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุด ที่รู้ว่าเขาหายไป อย่างไร้ร่องรอย แต่เมื่อพบ กับจับต้องสัมผัสสุดท้ายไม่ได้ สงสารเขาสุดที่ต้องตายอย่างทรมาน เขาต้องอยู่กับความทรมานถึง 13 ชั่วโมงกว่าจะสิ้นลมหายใจ เมื่อตาย พวกเราก็ยังหาไม่เจอ เมื่อเจอแล้ว ลูกๆเมียไม่อาจกอดบอกลาได้เลย ทรมานสุดๆ ขอให้พี่รับรู้ไว้ เขาและลูกๆหลาน รักคิดถึงพี่ตลอดเวลา เขาจะมีพี่อยู่ในใจทุกเวลา จะดูแลลูกหลานของเราให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้เขาด้วยน่ะ ให้เขาต่อสู้กับความเป็นได้ตลอดไป

หลวงพี่ก้อเพิ่งเจอเหตุการณ์นี้มาเหมือนกันคบกับแฟนมา7ปีแฟนประสบอุบัติเหตุถูกรถชนเสียชีวิตทันทีมันกะทันหันมากหลวงยังไม่ทันได้ดูใจเลยบอกตรงๆว่าหลวงทำใจไม่ได้เลยหลวงเลยบวชให้โยมเขาตั้งใจอุทิศส่วนบุญกุศลให้กับโยมเขาเขาจะได้สู่ภพภูมิที่ดีถึงแม้ร่างกายเขาจะจากหลวงไปแล้วแต่จิตเขายังอยู่กับหลวงตลอดเวลาเจริญพร

ไม่เคยรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นอย่างไร คิดว่าความตายเป็นเรื่องไกลตัว สุดท้ายมาเสียน้องชายไป มันเสียใจสุดๆ