Bloggang.com : ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง : คำแนะนำเพื่อทำใจสำหรับคนเคยถูกข่มขืน

คำแนะนำเพื่อทำใจสำหรับคนเคยถูกข่มขืน

ถาม
เคยถูกข่มขืน โดนทำร้ายทั้งร่างกายและเอาทรัพย์สินไป ไม่สามารถลืมได้แม้ผ่านมานานช่วงหนึ่งแล้ว
ขอคำแนะนำดีๆที่จะทำให้สบายใจหน่อยได้ไหมคะ?

หลังๆ ผมมักได้รับคำถามที่ยากจะตอบให้รู้สึกดี
เพราะคำปลอบมักไม่ได้ผลสำหรับคนที่ประสบพบเจอ กับเหตุการณ์เลวร้ายจริงๆ
โดยเฉพาะกับเพศหญิงซึ่งควรได้รับการทะนุถนอม
แต่ขณะเดียวกันก็เป็นฝ่ายถูกกระทำได้ง่าย โดยคนอายยาก เตือนยาก เปลี่ยนสันดานยากจำนวนหนึ่ง

ในกรณีของคุณที่กล่าวว่าเหตุการณ์ผ่านมานานช่วงหนึ่งแล้ว ทำให้เข้าใจได้ว่าเป็นเรื่องที่เกิดหนเดียวทีเดียว
และคุณไม่คิดต่อความยาวสาวความยืดทางคดีความ จะแก้แค้นทางกฎหมายหรือกฎหมู่
ซึ่งก็นับว่าน่าเห็นใจมากครับ ไม่ว่าจะตอบโต้อย่างไร ฝ่ายหญิงดูจะต้องถูกกระทำให้อับอายหนักขึ้นเสมอ
ทั้งแง่ของการตรวจร่างกาย และทั้งแง่ของคำให้การบรรยายรายละเอียดต่อพนักงานสอบสวน

และเรื่องแย่ๆ แบบนี้ การปลอบกันด้วยหลักกรรมวิบาก อาจยิ่งทำให้รู้สึกย่ำแย่หนักขึ้น
เพราะเอาภาพเหตุการณ์จริงในอดีตชาติมาฉายกันไม่ได้ว่า ใครเคยทำอะไรมากันบ้าง
ฉะนั้นจึงควรเรียนรู้หลักวิธีการ ‘ทำใจ’ กันอย่างตรงไปตรงมา น่าจะดีที่สุดครับ

เวลานึกย้อนไปถึงอดีตที่เลวร้ายแล้ว โกรธแค้นเขาแน่นอก พอคิดสาปแช่งเขาให้หนำใจสุดฤทธิ์สุดเดช
จะแผดเสียงอยู่ในรถหรือผรุสวาทอยู่ในใจก็ตาม ลองสังเกตว่ามีอะไรดีบ้าง
นับเริ่มจากทำความรู้สึกไปที่แก้วตาตัวเอง ทำความรู้สึกไปที่แก้วเสียงหรือกระแสความคิดตัวเอง
เห็นให้ชัดว่า ‘อกุศลธรรม’ ปรุงแต่งเราให้มืดได้ประมาณนี้

ที่ตรงนั้นขอให้ตระหนักดีๆ ว่านี่แหละที่เรียกว่าการทำร้ายตัวเอง
โดนคนอื่นทำร้ายไม่พอ มาขังตัวเอง ทำร้ายตัวเองในคุกมืดต่ออีก
ยิ่งคิดถึงเขาในทางมืด ยิ่งสาปแช่งเขาให้หมกไหม้ ตัวเราเองกลับถูกความมืดครอบและเดือดร้อนก่อนใคร
ถ้าขาดใจตายไปด้วยดวงจิตที่ยังมืดบอดและร้อนรุ่มเหมือนอย่างนี้ ก็ยากที่จะไปดีกับใครได้

และถ้าต้องไปร้าย ก็แปลว่าคุณไม่ยุติธรรมกับตัวเองเลยครับ
ที่ได้รับความเจ็บปวดจากน้ำมือคนอื่นแล้วยังส่งตัวเองลงต่ำ ซ้ำเติมเข้าให้อีก
คนอื่นทำได้แค่ให้ร่างกายคุณเกิดแผล แต่มีคุณคนเดียวที่ทำให้จิตวิญญาณตัวเองบาดเจ็บเกินเยียวยา!

หลังจากเห็นโทษภัยของความผูกใจเจ็บชัดเจน ตรงนั้นให้ลองสลับไปนึกเมตตาตัวเอง
มองตามจริงว่าวิธีเดียวที่จะเมตตาตัวเองได้ ก็คือสละความคิดอาฆาตแค้นทิ้งไปเสีย
หากให้อภัยได้แม้เพียงวูบเดียว ให้ลองทำความรู้สึกเข้ามาที่นัยน์ตา ทำความรู้สึกเข้ามาที่กลางอก
แล้วเห็นให้ชัดว่าแสนสบายอย่างไร มีระดับความเยือกเย็นเกิดขึ้นแค่ไหน หรือกระทั่งเกิดแสงสว่างไสวเพียงใด
นั่นแหละครับ ตระหนักเข้าไปเดี๋ยวนั้นว่านี่คือจุดเริ่มต้นของใบหน้าที่เป็นสุข
และอาจฉุกคิดว่าทำไมคุณต้องเป็นเจ้าของใบหน้าที่เป็นทุกข์ด้วย?
ในเมื่อต้นเรื่องไม่ใช่คุณ คุณไม่ได้ทำผิดคิดร้ายกับใคร

ถ้าเจ้าคิดเจ้าแค้นประสาโลกธรรมดา ฟังดูอาจเป็นเรื่องบ้าที่ให้ยอมยกโทษกันง่ายๆ
แต่ถ้าช่างคิดช่างเลือกอย่างฉลาดสรรประโยชน์มาสู่ตน การยกโทษคือทางออกเดียวให้กับความทุกข์

ความแค้นเสียดแน่นกับวันคืนที่สกปรกจะไม่จบง่ายๆ ด้วยการทำใจครั้งเดียว
คุณต้องถูกเสียดแทงด้วยความทรงจำแต่หนหลังอีกเป็นร้อยเป็นพันครั้ง

และทุกครั้งที่เห็นข้อเปรียบเทียบระหว่างผูกใจเจ็บ กับให้อภัยเป็นทานในเวลาไล่ๆ กัน
คุณจะเห็นตัวเองฉลาดทางจิตมากขึ้นเรื่อยๆ
และจิตที่ฉลาดจะปล่อยวางภาวะไม่ดี แล้วหันมารักษาภาวะดีๆ แทนเสมอ

ธรรมชาติให้ความยุติธรรมด้วยวิธีที่เหมือนไม่ยุติธรรมนัก
เราจำเป็นต้องมีธรรมะอันเป็นเครื่องยุติทุกข์หายหรือคลายลง
นั่นแหละครับความยุติธรรมที่แท้จริงจากจิตของเราเอง

พวกเรากำลังก้มหน้าก้มตาดุ่มเดินบนเส้นทางวิบากอันกันดาร
ถ้าไม่รู้จักกฎและการทำงานของกรรมวิบาก
อย่างน้อยขอให้รู้จักกฎและการทำงานของจิตตัวเองเถิด แล้วจะพบความจริงอันเป็นที่สุด
นั่นคือไม่ว่าเรื่องราวจะร้ายแรงเพียงใด ทุกข์เป็นสิ่งดับได้
และหลังจากดับจริงด้วยปัญญา สิ่งที่เหลือคือความสุขสงบอันประณีต
คุณจะไม่รู้จักสุขชนิดนั้นด้วยความอาฆาตและการแก้แค้นเป็นอันขาด

โดย ดังตฤณ
จากหนังสือ เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่ม ๕
ที่มา : //dungtrin.com
ภาพจาก : //www.flowersop.com

Create Date : 23 มิถุนายน 2553

Last Update : 23 มิถุนายน 2553 20:51:05 น.

0 comments

Counter : 1010 Pageviews.