คุณอยากเป็นเช่นไรและชีวิตตอนนี้ยังสบายดีอยู่หรือ
คุณอยากเป็นเช่นไรและชีวิตตอนนี้ยังสบายดีอยู่หรือ
เจ้านายของฉันยังไม่ถึง 50 ปี มีลูกน้อย 2 คน
เธอมีรายได้จากการดูแลบริหารบริษัทฯ ในแถบเอเชียทั้งหมด ตัวเลข แน่นอน มาจากกำไรของผลประกอบการของบริษัทต่างๆ
ทำงานไม่เป็นเวลา เอาแน่นอนไม่ได้ ไม่มีวันหยุด ไม่มีพักร้อน เครียดกับเอกสารที่กองพะเนินบนโต๊ะ
แต่มาถึงวันนี้ เธอล้มป่วยโดยไม่รู้สาเหตุที่แน่นอน ได้แต่นอนมองเพดานเป็นเวลาเกือบเดือนแล้ว
เงินทองที่หามาได้ ก็ไม่สามารถทำให้เธอมีโอกาสลุกขึ้นมาใช้มัน
และยังไม่รู้เลยว่า ท้ายสุด จะได้มีโอกาสเห็นความเติบโตของสายเลือดหรือไม่
ชั้นเป็นลูกน้อง, กินเงินเดือน 1 ในสิบของนาย อยู่บ้านหลังเล็กๆ ขับรถคันเก่าๆ มีลูกน้อยกลอยใจหนึ่งหนุ่ม ทำงานวันละ 8 ชั่วโมง
เสาร์ - อาทิตย์ เป็นเวลาของกิจกรรมออกกำลังกาย ลูกชายว่ายน้ำเป็นตั้งแต่ 4 ขวบ, ขี่จักรยาน, ตีแบต ฯลฯ
เพื่อเตรียมร่างกายต้อนรับเช้าวันจันทร์อย่างสดชื่น จำกัดเงินที่แบ่งออกเป็นสี่ส่วน มีวินัยในการใช้ชีวิต
บริจาคของในบ้านทุกชิ้นที่เกินความจำเป็น ไม่ต้องเสียเวลาดูแลรักษา รวมทั้งได้ช่วยคนที่เค้าขาดมากกว่าเรา
กินอาหารที่มีประโยชน์ ไม่บริโภคเกินต้องการ หาความสุขกับการอ่านหนังสือ - ดูโทรทัศน์ - และมีความสุขกับบ้านสะอาดโปร่งตา
คุณสมชายเพื่อนร่วมงาน เงินเดือนพอๆ กัน แต่ตัวคนเดียว ไม่มีภาระ บ้านอยู่ต่างจังหวัด พ่อแม่มีที่นาเพียบ
เธอใช้ชีวิตแบบกร่ำสุราทุกวันศุกร์ แล้วกินฉลองวันหยุดสุดสัปดาห์ยาวเรื่อยไปจนถึงเย็นวันอาทิตย์
เช้าวันจันทร์ ก็จะเริ่มงานด้วยใบหน้าอวบอูมเพราะฤทธิ์เมรัย ไม่รู้จักว่าการออกกำลังกายคืออะไร
มีความสุขกับการได้จิบเหล้า - แทงสนุ๊ก โยนโบว์ ยังดีว่ามีโอกาสส่งเงินให้พ่อแม่
อนาคตเธอบอกว่าไปเรื่อย ๆ ไม่ซีเรียส ถ้าตกงาน ก็กลับบ้านนอก ต้มผัก - หาปลากิน เพราะบ้านเธอ ไม่ต้องใช้เงินก็อยู่ได้
เซลส์แมนมือหนึ่งของบริษัท ตัวคนเดียวเหมือนกัน ขับรถหาลูกค้าจนผมหงอก หน้าตาเต็มไปด้วยริ้วรอย
เพราะต้องต่อสู้กับสารพัดลูกค้าในตลาด วุ่นวายกับธุรกิจจนไม่มีเวลาดูแลกระเพาะตัวเอง
แต่เค้าก็กินหรู, อยู่หรู เพราะต้องรักษามาตรฐานตนเองไว้ ขับรถรุ่นล่าสุด, ซื้อบ้านในเวลา 2 ปี และมีเงินเก็บเป็นล้าน
แต่ไม่มีสามารถคุยกับคนอื่นได้อย่างจริงใจ ด้วยว่าผ่านประสบการณ์ในชีวิตเซลส์มามาก
ความจริงเหล่านั้น จึงฝังลึกอยู่ในจิตใต้สำนึก ถ้าไม่มีผลประโยชน์ ก็ไม่รู้จะคบไปทำไม
คุณแม่บ้าน - กินเงินรายวัน วันละ 162 บาท มาทำงานแต่เช้า วุ่นวายกับการทำความสะอาด, ดูแลห้องน้ำ, เก็บขยะ, ล้างแก้ว ฯลฯ
วันไหนที่ป่วย ไม่มาทำงาน ก็ถูกหักเงินค่าแรง กว่าจะกลับบ้านนอนได้ ก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว กินอยู่อย่างกระเบียดกระเสียร
ไม่รู้จักสถานเริงรมย์ ไม่ต้องการเสื้อผ้าหรือเฟอร์นิเจอร์ฟุ้งเฟ้อ เก็บเงินทุกบาทส่งลูกน้อยต่างจังหวัดเรียนหนังสือ
อยากหางานใหม่ แต่ความรู้ไม่มี
ยังมีอีกหลายชีวิตใน office ที่ชั้นเฝ้าดูความเป็นไป และอดไม่ได้ที่จะสงสัยในความเหลื่อมล้ำ คนดี
แต่ไม่สามารถมีความสุขได้ คนทำงานหนัก กลับได้ผลตอบแทนแสนจะน้อยนิด
คนที่มีความจำเป็นต้องใช้จ่ายเงินทอง กลับหาได้ไม่มาก คนที่ไม่ค่อยมีความต้องการ
ก็กลับมีจนล้นเหลือ
แล้วคุณล่ะ
มีความสุขกับชีวิตดีอยู่หรือ?
มีความสุขกับชีวิตแบบไหนเอ่ย.............
fw mail
ความหมายของนิ้ว
ความหมายของนิ้ว
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระเจ้าได้ทรงเรียกนิ้วทุกนิ้วมาเข้าประชุมเพื่อจัดตำแหน่งของนิ้วต่างๆ
นิ้วแรกมีนิสัยเกเร และชอบกลั่นแกล้งนิ้วอื่นที่อ่อนแอกว่า จึงไม่มีใครชอบและอยากคบด้วย
พระเจ้าจึงทรงตั้งชื่อนิ้วนี้ว่า "นิ้วโป้ง"
พระองค์ทรงจัดให้นิ้วโป้งอยู่ไกลจากนิ้วอื่นๆ มากที่สุด
และทรงเสกให้นิ้วโป้งเป็นนิ้วที่สั้นที่สุดเพื่อไม่ให้รังแกผู้อื่นได้อีก
ต่อไป นิ้วต่อไป มีนิสัยถือตนว่าตัวเองมีอำนาจ ชอบใช้อำนาจสั่งโน่นสั่งนี่
พระเจ้าจึงทรงตั้งชื่อนิ้วนี้ว่า "นิ้วชี้" และทรงวางนิ้วชี้ไว้อยู่ข้างๆ นิ้วโป้ง
เพื่อนิ้วโป้งจะได้เกรงกลัวจนไม่กล้าเกเรหรือกลั่นแกล้งใครอีก
นิ้วต่อไปมีนิสัยรักความยุติธรรมมีความกล้าหาญและรักความถูกต้อง
พระเจ้าจึงทรงเสกให้นิ้วนี้เป็นนิ้วที่ยาวที่สุดเพื่อที่จะคอยดูแลนิ้วอื่นๆได้และได้วางไว้ข้างๆนิ้วชี้
เพื่อคอยเตือนสตินิ้วชี้ให้รู้จักใช้อำนาจที่มีอย่างยุติธรรม และด้วยนิสัยรักความยุติธรรมนี่เอง
พระเจ้าจึงทรงตั้งชื่อนิ้วนี้ว่า"นิ้วกลาง"
นิ้วต่อไป เป็นนิ้วแห่งความรักและคำสัญญา มีนิสัยอ่อนโยน
ซื่อสัตย์และมั่นคงในความรักด้วยนิสัยคล้ายผู้หญิงนี่เอง
พระเจ้าจึงทรงตั้งชื่อนิ้วนี้ว่า "นิ้วนาง" และจัดวางนิ้วนางให้อยู่ข้างๆ
นิ้วกลาง เพื่อนิ้วกลางจะได้คอยดูแลนิ้วนางที่อ่อนโยนได้
นิ้วสุดท้าย "นิ้วก้อย" นิ้วก่อยเป็นนิ้วแห่งมิตรภาพ เพราะฉะนั้นนิ้วนี้เป็นนิ้วที่เล็กที่สุด ฉะนั้น
จึงมักโดนนิ้วโป้งจอมเกเรแกล้งอยู่เป็นประจำ พระเจ้าจึงทรงจับนิ้วก้อยไปวางไว้ข้างๆ นิ้วนาง
ซึ่งไกลจากนิ้วโป้งมากที่สุด
บางทีพระเจ้าก็บอกอะไรเราจากนิ้วของเราเอง
พระองค์เสกนิ้วโป้งให้สั้นๆ ดูน่าเกลียด เพื่อจะเตือนเราว่า ถ้าเราเป็นคนเกเร นิสัยไม่ดี
ถึงแม้ว่าเราจะดูดีอย่างไร เราก็จะเป็นคนน่าเกลียดในสายตาคนอื่นไม่มีใครอยากจะสมาคมด้วย
พระองค์จับนิ้วชี้ไว้ข้างๆ นิ้วโป้งเหมือนจะเตือนเราว่า บางทีคนที่เกเรมากๆ
ก็อาจต้องให้คนที่มีอำนาจเหนือเขาหรือคนที่เขาเคารพเชื่อฟังดูแลเข้าจึงจะทำให้เขาหยุดนิสัยเสียนั้นได้
พระองค์ทรงจัดนิ้วชี้ไว้ข้างนิ้วกลาง เพื่อเตือนเราเอีกว่า
ถ้าเรามีอำนาจอยู่ในมือ เราก็ต้องใช้มันอย่างถูกต้องและยุติธรรม
พระองค์ทรงสร้างนิ้วก้อยและนิ้วนางไว้อยู่ข้างกัน
เพื่อบอกเราว่า...มิตรภาพที่ดีนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก
และไม่มีความรักแท้จริงใดๆ ในโลกที่ปราศจากมิตรภาพและการให้อภัยเช่นกัน....
fw mail
จดหมายแนะนำตัว
จดหมายแนะนำตัว
คุณกำยำแจ้งความจำนงขอลาออกจากบริษัทสาโท ตรา "ช้างกอดไห"
เนื่องจากเขาจะไปสมัครงานใหม่ ที่บริษัทสาเกทาโนะคุระ
บริษัทสาเกฯ ขอให้คุณกำยำหาจดหมายรับรอง หรือจากบริษัทเดิม
โดยให้หัวหน้าคนใดคนหนึ่งในบริษัทเก่าของคุณกำยำเป็นผู้เขียนเรคคอมเมนต์
ให้ปัญหาของคุณกำยำคือ ไม่มีใครอยากเป็นผู้เขียน เรคคอมเม็นด์ดังกล่าวให้เลย นั่นก็เพราะ
คุณกำยำเป็นคนที่ทั้งบริษัทไม่มีใครรัก กล่าวคือ เป็นคนดื้ออย่างมหาวายร้าย
พูดอะไรก็ไม่ค่อยฟัง มักจะยืนยันความคิดเดิมของตนแบบหัวชนฝา แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อย
ชอบจีบพนักงานหญิง สูบบุหรี่จัด กินเหล้าเป็นน้ำ ชอบวางอำนาจกับลูกน้อง นิสัยตระหนี่ขี้เหนียว พูดจาโผงผาง
หัวเราะเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใคร ปากเสียชอบวิจารณ์คนอื่นแรงๆ นอกจากนี้ยังชอบแอบหลับในเวลางานและทำงานช้า
กว่าจะเสร็จได้ก็ต้องเกือบๆ เส้นตาย แถมเกรดที่จบมา ก็ค่อนข้างต่ำ
แถมใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็นด้วย คุณกำยำหาคนเรคคอมเมนต์ให้ทั่วบริษัท
ก็มาหยุดที่ห้องทำงานของคุณภูหิน เจ้านายคนแรกของเขา และเป็นคนที่เลือกเขาเข้ามาทำงานในบริษัทนี้ด้วย
คุณภูหินฟังเรื่องราวทั้งหมด แล้วก็ตกลงว่า
จะเป็นผู้เขียนเรคคอมเมนต์ให้คุณกำยำเอง และ
นัดหมายให้เขามารับเรคคอมเมนต์ดังกล่าวในวันพรุ่งนี้
เมื่อคุณกำยำไปพบคุณภูหินในวันรุ่งขึ้น
เขาก็พบคุณภูหินมีสีหน้ายิ้มแย้ม ส่งจดหมายในซองที่ยัง
ไม่ผนึกส่งให้คุณกำยำ และพยักหน้าอนุญาตให้เขาอ่านได้
นี่คือเนื้อความในจดหมายที่คุณกำยำได้อ่าน
ถึง ท่านผู้เกี่ยวข้อง,
ผมขอกล่าวถึงลูกน้องที่ผมไว้วางใจมากที่สุดคนหนึ่ง คือนายกำยำ ล่ำสัน
คุณกำยำเป็นลูกน้องในความดูแลของผมในช่วงปี 2542 - 2544
โดยความเห็นของผม
คุณกำยำเป็นผู้ที่มีความคิดแน่วแน่และเป็นตัวของตัวเอง
และเขาจะ ยืนยันที่จะรักษาจุดยืนแห่งความคิดนี้ทุกครั้งโดยไม่แปรเปลี่ยนไปตามกระแสหรืออารมณ์ ในการใช้ชีวิต
คุณกำยำเป็นคนสบายๆ ไม่ค่อยยึดติดกับแฟชั่น และมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
โดยให้มักจะสร้างความสนิทสนม
กลมเกลียวกับพนักงานอื่นๆ ทั้งในด้านการทำงานและด้านส่วนตัว
อาจจะดื่มเหล้า หรือสูบบุหรี่บ้างแต่ ผมก็เชื่อว่าเขาน่าจะเลิกมันได้ในที่สุด
นอกจากนี้
เขายังเป็นคนเด็ดเดี่ยวในการทำงานร่วมกับผู้ใต้บังคับบัญชา
มีความเป็นผู้นำสูง
มักจะใช้ความเด็ดขาดในการบังคับบัญชางานให้เป็นไปตามเป้าหมายที่วางไว้
และก็ถือเป็นคนที่จริงใจมากคนหนึ่ง พูดจาตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม
และไม่อายที่จะแสดงอารมณ์และความรู้สึกดีๆ ออกมาผ่านเสียงหัวเราะของเขา อย่างไรก็ดี
เขาเป็นคนที่กล้าที่จะชี้ข้อบกพร่องของเพื่อนร่วมงานหรือคนที่เขารู้จัก อย่างไรก็ตาม
คุณกำยำมีความสามารถในการประเมินขีดความสามารถทางกายภาพของตน หากสภาพร่างกายไม่พร้อม
เขาเลือกที่จะพักผ่อนเพื่อให้ร่างกายพร้อมที่จะรับงานที่หนักขึ้น ดีกว่าฝืนทนทำ งานจนเกินกำลังความสามารถ
งานที่กำยำทำนั้นจะเน้นความประณีตเรียบร้อยและสมบูรณ์ ดังนั้น
เขาจะแก้ไขงานของเขาเสมอ จนกว่าจะถึงเวลาที่จะต้องนำงานนั้นไปใช้งานจริง
เขาจึงจะยอมปล่อยงานในสภาพสมบูรณ์ที่สุดออกไป คุณกำยำเป็นนักกิจกรรมที่ดี
ซึ่งทดแทนการวัดผลในทางวิชาการได้เป็นอันมาก และที่สำคัญที่สุด
เขาเป็นคนที่ทำงานได้โดยไม่ต้องพึ่งพาคอมพิวเตอร์
แม้อยู่ในสภาวะที่คอมพิวเตอร์ทั้งบริษัทไม่สามารถทำงานได้ แต่คุณกำยำก็สามารถทำงานของเขาไปได้อย่างลุล่วง
ผมขอแนะนำทรัพยากรบุคคลอันทรงคุณค่าผู้นี้ ต่อองค์กรของท่าน
และเชื่อมั่นว่าท่านจะ
สามารถดึงศักยภาพสูงสุดของเขาออกมาได้ เช่นที่เราทำได้
นายภูหิน ร่องกล้าค
ผู้จัดการฝ่ายบุคคลุค
บริษัทสาโท "ช้างกอดไห"
คุณกำยำยกมือไหว้คุณภูหินด้วยความซาบซึ้ง ผมไม่คิดว่าบอสจะประเมินผมไว้สูงและดีเช่นนี้"
คุณภูหินยิ้มตอบ
ที่ผมเขียนไป ทุกอย่างคือคุณสมบัติแท้ๆ ของคุณจริงๆ ไม่ได้เสริมเติมแต่งเลย เพียงผมมอง อีกมุมหนึ่ง ก็แค่นั้นแหละ"
fw mail
แง่คิดดี...กะปิ
แง่คิดดี...กะปิ
> > > จะให้อะไรแก่ลิงก็ให้เถิด
> > >ขออย่างเดียวอย่าให้กะปิก็แล้วกัน
> > >ลิงนั้นเกลียดกะปิยิ่งนัก ถ้ากะปิติดมือมันเมื่อไหร่
> > >เป็นได้เรื่องเมื่อนั้น โลกจะแตก
> > >แผ่นดินจะไหวมันไม่สนใจแล้ว
> > >สนใจอย่างเดียวว่าจะทำอย่างไรกลิ่นกะปิจะหลุดไปจากมือ
> > >มันจะเอามือถู ๆ
> > >แล้วก็ดมดูว่ากลิ่นยังติดมืออยู่หรือไม่
> > >ถ้ายังติดอยู่ มันจะถู ๆ ๆ อีก และถูแรงขึ้น ๆ
> > >จนเนื้อถลอก
> > >ถ้าดมมือแล้วยังไม่พอใจ ก็ถูต่อไปแม้เลือดไหลซิบ ๆ
> > >ก็ยังไม่หยุดจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายไป
> > >กว่าลิงจะเลิกถูและเลิกดม มือก็แดงไปด้วยเลือดแล้ว
> > >มันไม่เฉลียวใจเลยว่า
> > >แท้ที่จริงสิ่งที่ทำร้ายมันไม่ใช่กะปิ
> > >หากได้แก่การกระทำของมันเอง
> > >กะปิทำความรำคาญแก่มันก็จริง
> > >แต่ที่มันเลือดตกยางออกก็เพราะทำร้ายตัวเอง
> > >แล้วอะไรที่ทำให้มันรุนแรงกับตัวเองอย่างนั้น กะปิหรือ?
> > >ไม่ใช่หรอก ความเกลียดกะปิอย่างเข้ากระดูกดำต่างหาก
> > >พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ สำหรับลิงแล้ว
> > >สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่กะปิ
> > >แต่ได้แก่ความเกลียดกะปิต่างหาก
> > >จะว่าไป ปัญหาของเจ้าจ๋อนั้น
> > >ก็เป็นปัญหาของคนเราเหมือนกัน
> > >สิ่งที่เราโกรธหรือเกลียดนั้น
> > >ไม่ร้ายเท่ากับความโกรธเกลียดที่ฝังแน่นในใจเรา
> > >ถึงเขาจะดูถูกเรา กลั่นแกล้งเรา
> > >แต่การหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับคนคนนั้น และการกระทำของ
> > >เขาวันแล้ววันเล่าต่างหาก
> > >ที่มีสิทธิ์ทำให้เราเป็นโรคหัวใจ
> > >หรือเส้นโลหิตในสมองแตกได้..................
> > >ในทำนองเดียวกัน
> > >ความตายก็น่ากลัวน้อยกว่าความกลัวตาย
> > >คนเป็นอันมากทุกข์เพราะความกลัวตาย ยิ่งกว่าเพราะความ
> > >ตายจริง ๆ เสียอีก ทันทีที่ความกลัวตายจางคลายไป ความตายกลับจะเป็นมิตรที่นำความสงบและปัญญามาสู่จิตใจ..................
> > >เราทุกข์เพราะความกลัว
> > >และเรากลัวทุกครั้งที่คิดถึงพวกนั้นพูดง่าย ๆ ก็คือ
> > >จริง ๆ แล้วเรากลัวความคิดของเราเองต่างหาก
> > >เราทุกข์เพราะสิ่งที่อยู่ในใจเรายิ่งกว่าอะไรอื่น
> > >จะเรียกว่าทุกข์เพราะตัวเราเองก็ได้ สิ่งอื่น คนอื่นเป็นเพียง
> > >องค์ประกอบเท่านั้น เพราะฉะนั้น เวลาเดือดเนื้อร้อนใจ
> > >อย่าไปโทษหรือเล่นงานคนอื่นจนลืมจัดการกับใจของตนเอง
> > >อย่าลืมว่า ก ะ ปิ ข้ า ง น อ ก ไ ม่ ร้ า ย เ ท่ ากั บ ก ะ ปิ ใ นใ จ
fw mail
ตัวอักษรแสดงสัญลักษณ์ในเนท
ตัวอักษรแสดงสัญลักษณ์ในเนท
(^_^) ยิ้ม ( ธรรมดา )
(^ ^) niko niko ฮิฮิฮิ.. ( อมยิ้ม )
(*^ _^*) nikott ปิ๊งๆ ยิ้มมีประกาย
(^0^) / wa~i! ยกมือขึ้นแล้วร้อง “ว้าว”
(>_<) ita! เจ็บ... (จัง,ใจ)
(OoO)/ gyaaa! อะจ๊ากกกก!!!
p(^ ^)q ganbare! พยายามเข้า !! ไฟ้ท์โตะ
(T_T) naki gao น้ำตาไหลพรากๆ
(-_-)ZZZ neteru คร่อกก...
(._.?) hate ? ห๊ะ... อะไรรนะ ( มะเข้าใจอ่ะ พูดใหม่, อธิบายใหม่ดิ๊ )
(^_^)V pi~su ! สู้ตายค่ะ (ชนะแล้ว)
((n n;)P maitta ง่าาา แหะๆ ยอมแพ้แร้วว.. (ด้านซ้ายจับหัว ด้านขวายกธงขาว )
(p_-) mushi-megane มาให้ส่องขยายดูซิ ปิดบัง'ไร
(^^)// hakushu~! เย้... ปรบมือหน่อย
(^-^)b ne! เยี่ยม'ป่าว..เห็นด้วยไม๊ ?
(-_-) mutt.. เงียบ... ( รู้ป่าว..ไม่พอใจนะ แต่ไม่แสดงออก )
(^/^ ) onegai! ขอร้องหล่ะ ( ภาษายิปปุ่งๆ จะไม่ใช่ตัว slash และ back slash จะเป็นตัวโค้งอ่อนช้อย
กว่านี้ )
(@_@) me ga mawaru อ๋อยย มึนน
(^_^;) ... แหะ... มันยังไงกันนี่ ( ประหลาดใจจนไม่พูดออก )
(._. )( ._.) kyorokyoro อยู่ไหนน๊า..? ( เหลียวซ้ายแลขวา )
((((((^_^;) susususutt.. แหะ... ขอแว่บบบ ก่อนหล่ะ
(>_< )( >_<) bun bun ไม่..ไม่..ไม่....
( ^_^)/U*U(^_^ ) kampai! คัมไป.... ชนแก้ว
m ( _ _ ) m gomennasa~i, yoroshiku-onagaishima~su โปรดให้อภัยข้าน้อยด้วยเถิด ,ฝากเนื้อฝากตัวด้วยฮับ
o (^_-) O paanchi!) ปั่กกก... ขอซัดหน่อยเหอะ
W(`0`)W ฮึ่มมมมม.... ร้องโกรธอย่างแรงง
(^3^) – Chu!! จุ๊บๆๆขอจ๊วบดังๆ ทีนะ
(^.^)/~~~ bai ba~i โบกผ้าเช็ดหน้าพร้อมกับกล่าวลาก่อน
(;_;)/~~~ bai ba~i ร้องให้โบกผ้าเช็ดอำลาหน้าพร้อมน้ำตา
(-.-)y-.o0O tabako สูบบุหรี่อย่างผ่อนคลาย
(^^)y-~~~ tabako สูบบุหรี่อย่างมีความสุข
(^_-)-* uinku ปิ๊งปิ๊ง กระพริบตาให้
(^_-)db(-_^) yubikiri เกี่ยวก้อยสัญญานะ
(/^o)/(/o^)/ odori ออกมาเต้นน เอ๊า..ออกมาเต้น
(=^.^=) neko เมี๊ยววว
~~~~~(m--)m yuurei ผีตาโบ๋มา...
(o|o) Ultraman อุลตร้าแมนงัยย
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
