ความรัก กับ ความเป็นเพื่อน
ความรัก กับ ความเป็นเพื่อน
.... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึก
ทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่นๆอีกมาก
วันหนึ่ง มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่าเกาะกำลังจะจมน้ำ
ดังนั้น ความรู้สึกฯ ทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะความรักต้องการที่จะอยู่จน
กระทั่งวินาทีสุดท้าย เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจ
ขอความช่วยเหลือ ......
ความรวยแล่นเรือผ่านมา และตอบว่า " ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไม่ได้
เพราะเรือฉันน่ะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่ให้คุณ "
ความรักตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วย
" เรือลำงาม ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย "
" ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณน่ะทั้งเปียกอาจจะทำให้
เรือฉันเปียกด้วย "
ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
" ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ "
" โอ้ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลยฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ "
ความสุขได้ผ่านความรักไปแล้วเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้
เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา " มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง "
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามชื่อว่า
ใครคือผู้ใจดีผู้นั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง
ก็จากไปตามทางของแต่ละคน ความรักนึกขึ้นมาได้ว่า
ลืมถามชื่อผู้ที่ช่วยเหลือเขา ความรักจึงถามความรู้
" ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน " ความรู้ตอบอย่างภาคภูมิใจ
ในความรอบรู้ของตนเองว่า " เวลา " ความรักถามต่อว่า
" แต่ ทำไมเวลาถึงช่วยฉันละ " ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง
แล้วตอบความรักว่า " ก็เพราะว่า เพียงเวลาเท่านั้น ที่เข้าใจว่า..
...ความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน...
แต่ว่า...มีสิ่งหนึ่งที่เราอาจลืมเลือนไป ถ้าหากจะไม่กล่าวถึงเสียเลย
ขณะที่ความรักกำลังมองหาคนช่วยออกจากเกาะ ความรักคงยุ่ง
อยู่กับการมองหาผู้อื่น..จนลืมมองมาที่ความเป็นเพื่อน...ซึ่งเลือก
ที่จะอยู่เคียงข้างความรักตั้งแต่แรกแล้ว เพราะความเคยชิน
จึงทำให้ความรักมองไม่เห็นความสำคัญของความเป็นเพื่อน....
ในขณะที่ความรักจากไปพร้อมกับเวลา ความเป็นเพื่อนรู้สึกดีใจมาก
ที่ความรักปลอดภัย และแม้จะต้องห่างกัน แต่ความเป็นเพื่อน
กลับรู้สึกเป็นสุข เพราะความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า.....
ถึงแม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร์ ....แต่...ความเป็นเพื่อน
จะยังเป็นอมตะในใจของความรักตลอดไป แม้จะไม่ยิ่งใหญ่
แต่จะคงอยู่เคียงข้างความรักเสมอ
ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่จากไปเหมือนกาลเวลา
ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่รังเกียจกันเหมือนความเห็นแก่ตัว
ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่แบ่งชั้นกันเหมือนความรวย
ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่อ้างว้างเหมือนความเศร้า
และความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนความสุข
ทั้งนี้ก็เพราะ... " ความเป็นเพื่อนจะอยู่ในใจตลอดไป "
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
