พ่อลืมไป
พ่อลืมไป
ฟังพ่อหน่อย ลูกชายของพ่อ : พ่อพูดในยามที่ลูกกำลังนอนหลับ มือน้อยๆ ของลูกข้างหนึ่งแนบอยู่กับแก้ม และผมหยิกหยอยสีทองของลูกเปียกติดอยู่กับหน้าผากที่ชุ่มเหงื่อของลูก พ่อแอบเข้ามาในห้องนอนของลูกแต่คนเดียว เมื่อสักสองสามนาทีมานี้เอง ขณะที่พ่ออ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องสมุด พ่อเกิดอึดอัด ด้วยความรู้สึกเสียใจในการกระทำของพ่อ พ่อมาหาลูกข้างๆ เตียง อย่างผู้กระทำความผิด
พ่อกำลังนึกถึงเรื่องอะไรต่ออะไรหลายอย่าง พ่อโกรธลูก พ่อดุด่าลูกขณะลูกแต่งตัวไปโรงเรียน เนื่องจากลูกเช็ดหน้ากับผ้าเพียงแผล็บเดียว พ่อด่าว่าลูกที่ไม่เช็ดรองเท้า พ่อตวาดเสียงลั่นด้วยความโมโห เมื่อลูกโยนอะไรต่ออะไรลงกับพื้น
เมื่อตอนกินอาหารเช้า พ่อก็พบความผิดของลูกเช่นเดียวกัน ลูกทำน้ำแกงหก ลูกกินมูมมาม ลูกเอาข้อศอกเท้าโต๊ะ ลูกทาเนยบนขนมปังหนาจนเกินไป ขณะที่ลูกกำลังจะไปวิ่งเล่น และพ่อออกจากบ้านเพื่อขึ้นรถไฟไปทำงาน ลูกหันมาโบกมือกับพ่อ และตะโกน " สวัสดี พ่อ! " พ่อขมวดหน้าและร้องตอบ " ยืนให้ไหล่ตรงหน่อยซี! น่าน…….ยังงัาน! "
ครั้นแล้วเริ่มมีเรื่องขึ้นอีกในตอนเย็น ขณะพ่อเดินมาตามถนน พ่อส่ายตามอง เห็นลูกกำลังคุกเข่าเล่นลูกหินกับเพื่อนๆ พ่อมองเห็นถุงเท้าของลูกขาดเป็นรู พ่อทำให้ลูกขายหน้าเพื่อนๆ ด้วยการสั่งให้ลูกกลับบ้าน โดยออกเดินไปข้างหน้าพ่อทันที ถุงเท้ายาวราคาแพง และเนื่องจากพ่อต้องควักเงินซื้อมา ลูกจะต้องระวังหน่อย คิดดูให้ดีซีลูกรัก คิดดูว่าคนที่เป็นพ่อนี่แหละมีภาระอย่างไรบ้าง!
ลูกจำได้หรือเปล่าว่า ต่อมาอีก ในขณะที่พ่ออำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องสมุด ลูกมาหาพ่ออย่างหวาดๆ พร้อมกับมีประกายปวดร้าวในดวงตา พ่อชำเลืองมองข้ามหนังสือพิมพ์ แสดงความเบื่อหน่าย รำคาญที่ลูกเข้ามายุ่ง ลูกหยุดรีรออยู่ที่ประตู พ่อพูดตะคอก " แกต้องการอะไร ? "
ลูกมิได้พูดเลยแม้แต่คำเดียว หากวิ่งปราดตรงมาหาพ่อ ใช้แขนทั้งสองของลูกโอบรอบคอพ่อไว้และจูบพ่อ ซึ่งขณะจูบ แขนเล็กๆ ของลูกรัดพ่อแน่น เป็นการแสดงความรัก ซึ่งพระเจ้ามอบให้บานเบ่งอยู่ในหัวใจของลูก ความรักซึ่ง ความเฉื่อยชา เฉยเมยของพ่อ มิได้ทำลายให้มันเหี่ยวแห้งได้เลย ครั้นแล้วลูกไปจากพ่อ พ่อได้ยินเสียงลูกขึ้นบันไดไปชั้นบน
แปลกมาก ลูกรัก ต่อมาอีกไม่นานหนังสือพิมพ์หลุดจากมือของพ่อ พร้อมกับสะดุ้งกลัวอย่างร้ายแรงขึ้นในใจของพ่อ พ่อเกิดมีนิสัยบางอย่างเกิดขึ้นกระมัง ใช่แล้ว นิสัยคอยจับผิด คอยดุด่าว่าลูก นี่แหละคือรางวัลของพ่อที่ให้ลูกในฐานะลูกเป็นเด็กผู้ชาย มิใช่เพราะว่าพ่อมิได้รักลูก แต่เป็นเพราะพ่อมุ่งหวังจะให้ลูก ซึ่งยังเป็นเด็กทำในสิ่งเกินวัยของลูก แต่พ่อลืมคิดไปว่าอายุของลูกยังไม่มากเท่าของพ่อ
และในอุปนิสัยของลูกปรากฏชัดว่า มีสิ่งดีงามและกตัญญูอย่างมากทีเดียว หัวใจเล็กๆ ของลูกมีขนาดใหญ่เท่าแสงแห่งรุ่งอรุณ ซึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือยอดเขายาวเหยียด ทั้งนี้ แสดงให้เห็นโดยการกระทำด้วยความสมัครใจของลูกเอง ที่วิ่งปราดเข้ามาหาพ่อ และจูบพ่อกล่าวราตรีสวัสดิ์ คืนนี้ไม่มีอะไรสำคัญหรอกลูกรัก พ่อได้มาที่ข้างๆ เตียงลูกในความมืดมิด และพ่อคุกเข่าลงด้วยความรู้สึกกระดากอาย
มันเพียงแต่เป็นสิ่งชดใช้ความผิดของพ่อเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง พ่อรู้ดีว่าลูกคงจะไม่เข้าใจความหมายของสิ่งเหล่านี้ ถ้าพ่อบอกลูกในขณะยังไม่หลับ แต่พรุ่งนี้แหละ พ่อจะเป็นพ่อที่แท้จริงของลูก พ่อจะเป็นเพื่อนที่ดีของลูก จะทุกข์ทรมานเมื่อลูกทุกข์ทรมาน จะหัวเราะเมื่อลูกหัวเราะ ถ้าหากพ่อเหลืออดเหลือทน อยากจะกล่าวคำพูดดุว่าลูก พ่อจะกัดลิ้นของพ่อเอง และพ่อจะท่องในใจซ้ำๆ ตลอดเวลาว่า " ลูกยังเป็นเด็ก…เป็นเด็กเล็กๆ "
ที่แล้วมาพ่อลืมคิดไปว่า ลูกยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ ครั้นเดี๋ยวนี้..ลูกรัก พ่อเห็นลูกนอนขดอยู่บนเตียงน้อยๆ คล้ายจะเหน็ดเหนื่อยหมดแรง พ่อได้พบความจริง ลูกยังคงเป็นเด็กเล็กๆ ดีๆ นี่เอง เมื่อเร็วๆ นี้ แม่ของลูกยังอุ้มลูกไว้ในอ้อมแขน หัวของลูกพาดอยู่กับไหล่ของแม่ พ่อต้องการหลายสิ่งหลายอย่างจากลูกมากจนเกินไป เกินไปอย่างที่สุด พ่อขอสารภาพผิด ยกโทษให้พ่อด้วย…ลูกรัก
พ่อ
from fw mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
