บันทึกความทรงจำของ พล.ต.อ.วสิษฐ เดชกุญชร

บันทึกความทรงจำของ พล.ต.อ.วสิษฐ เดชกุญชร

ในคืนวันหนึ่งของปีพ.ศ. ๒๕๑๐ (ยศในขณะนั้นพันตำรวจโท)......หลังจากได้รับพระราชทานเลี้ยงอาหารค่ำแล้ว ในวังไกลกังวล........
.......ผมจำได้ว่า คืนนั้นผู้ที่โชคดีได้เข้าเฝ้าฯ รับพระราชทานพระจิตรลดา เป็นนายตำรวจ 8 นาย และนายทหารเรือ 1 นาย....

.....พระเจ้าอยู่หัว เสด็จลงมาพร้อมด้วยกล่องใส่พระเครื่องในพระหัตถ์ ทรงอยู่ในฉลองพระองค์ชุดลำลอง.....

.....ขณะที่ทรงวางพระลงบนฝ่ามือที่ผมแบรับอยู่นั้น ผมมีความรู้สึกว่าองค์พระร้อนเหมือนเพิ่งออกจากเตา.....

.....ภายหลัง เมื่อมีโอกาสกราบบังคมทูลถาม จึงได้ทราบว่า พระเจ้าอยู่หัวทรงสร้างพระเครื่ององค์นั้น

ด้วยการนำเอาวัตถุมงคลหลายชนิดผสมกัน เช่น ดินจากปูชนียสถานต่างๆ ทั่วประเทศ

ดอกไม้ที่ประชาชนทูลเกล้าถวายในโอกาสต่างๆ และเส้นพระเจ้า(เส้นผม) ของพระองค์เอง เมื่อผสมกันโดยใช้กาวลาเท็กซ์เป็นตัวยึดแล้ว

จึงทรงกดลงในพิมพ์ (อ.ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ ซึ่งต่อมาเป็นศิลปินแห่งชาติ เป็นผู้แกะถวาย) โดยไม่ได้เอาเข้าเตาเผา.........

.....หลังจากที่ได้รับพระราชทานแล้ว ทรงพระกรุณาพระราชทานพระบรมราโชวาทมีความว่า.......

" พระที่ให้ไปน่ะ ก่อนจะเอาไปบูชา ให้ปิดทองเสียก่อน แต่ให้ปิดเฉพาะข้างหลังพระเท่านั้น "

........พระราชทานพระบรมราชาธิบายด้วยว่า ที่ให้ปิดทองหลังพระก็เพื่อเตือนตัวเองว่า การทำความดีไม่จำเป็นต้องอวดใคร

หรือประกาศให้ใครรู้ ให้ทำหน้าที่เพื่อหน้าที่ และถือว่าความสำเร็จในการทำหน้าที่เป็นบำเหน็จรางวัลที่สมบูรณ์แล้ว.....

.....ผมเอาพระเครื่องพระราชทานไปปิดทองที่หลังพระแล้ว ก็ซื้อกรอบใส่ หลังจากนั้นมา

สมเด็จจิตรลดาหรือพระกำลังแผ่นดินองค์นั้น ก็เป็นพระเครื่องเพียงองค์เดียวที่ห้อยคอผม........

.....หลังจากที่ไปเร่ร่อนปฏิบัติหน้าที่อยู่ไกลห่างพระยุคลบาท ผมได้มีโอกาสกลับไปเฝ้าฯ ที่วังไกลกังวลอีก

.....ความรู้สึกเมื่อได้เฝ้าฯ นอกจากจะเป็นความปีติยินดีที่ได้พระยุคลบาทอีกครั้งหนึ่งแล้ว

ก็มีความน้อยใจที่ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความตั้งใจ ลำบาก และเผชิญอันตรายนานาชนิด

บางครั้งจนแทบเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ปรากฎว่ากรมตำรวจมิได้ตอบแทนด้วยบำเหน็จใดๆ ทั้งสิ้น........

......ก่อนเสด็จขึ้นคืนนั้น ผมจึงก้มลงกราบบนโต๊ะเสวย แล้วกราบบังคมทูลว่า ใคร่ขอพระราชทานอะไรสักอย่างหนึ่ง..........

........พระเจ้าอยู่หัวตรัสถามว่า "จะเอาอะไร?" และผมก็กราบบังคมทูลอย่างกล้าหาญชาญชัยว่า จะขอพระบรมราชานุญาต

ปิดทองบนหน้าพระ ที่ได้รับพระราชทานไป พระเจ้าอยู่หัวตรัสถามเหตุผลที่ผมขอปิดทองหน้าพระ.....

........ผมกราบบังคมทูลอย่างตรงไปตรงมาว่า....พระสมเด็จจิตรลดาหรือพระกำลังแผ่นดินนั้น

นับตั้งแต่ได้รับพระราชทานไปห้อยคอแล้ว ต้องทำงานหนักและเหนื่อยเป็นที่สุด เกือบได้รับอันตรายร้ายแรงก็หลายครั้ง

มิหนำซ้ำกรมตำรวจยังไม่ให้เงินเดือนขึ้นแม้แต่บาทเดียวอีกด้วย......

.....พระเจ้าอยู่หัวทรงแย้มพระสรวจ (ยิ้ม) ก่อนที่จะมีพระราชดำรัสตอบด้วยพระสุรเสียงที่ส่อพระเมตตาและพระกรุณาว่า

ปิดทองไปข้างหลังพระเรื่อยๆ แล้วทองจะล้นออกมาที่หน้าพระเอง.......

Create Date : 20 สิงหาคม 2550 Last Update : 20 สิงหาคม 2550 22:58:27 น. Counter : 748 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

พ่อลืมไป

พ่อลืมไป

ฟังพ่อหน่อย ลูกชายของพ่อ : พ่อพูดในยามที่ลูกกำลังนอนหลับ มือน้อยๆ ของลูกข้างหนึ่งแนบอยู่กับแก้ม และผมหยิกหยอยสีทองของลูกเปียกติดอยู่กับหน้าผากที่ชุ่มเหงื่อของลูก พ่อแอบเข้ามาในห้องนอนของลูกแต่คนเดียว เมื่อสักสองสามนาทีมานี้เอง ขณะที่พ่ออ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องสมุด พ่อเกิดอึดอัด ด้วยความรู้สึกเสียใจในการกระทำของพ่อ พ่อมาหาลูกข้างๆ เตียง อย่างผู้กระทำความผิด
พ่อกำลังนึกถึงเรื่องอะไรต่ออะไรหลายอย่าง พ่อโกรธลูก พ่อดุด่าลูกขณะลูกแต่งตัวไปโรงเรียน เนื่องจากลูกเช็ดหน้ากับผ้าเพียงแผล็บเดียว พ่อด่าว่าลูกที่ไม่เช็ดรองเท้า พ่อตวาดเสียงลั่นด้วยความโมโห เมื่อลูกโยนอะไรต่ออะไรลงกับพื้น
เมื่อตอนกินอาหารเช้า พ่อก็พบความผิดของลูกเช่นเดียวกัน ลูกทำน้ำแกงหก ลูกกินมูมมาม ลูกเอาข้อศอกเท้าโต๊ะ ลูกทาเนยบนขนมปังหนาจนเกินไป ขณะที่ลูกกำลังจะไปวิ่งเล่น และพ่อออกจากบ้านเพื่อขึ้นรถไฟไปทำงาน ลูกหันมาโบกมือกับพ่อ และตะโกน " สวัสดี พ่อ! " พ่อขมวดหน้าและร้องตอบ " ยืนให้ไหล่ตรงหน่อยซี! น่าน…….ยังงัาน! "
ครั้นแล้วเริ่มมีเรื่องขึ้นอีกในตอนเย็น ขณะพ่อเดินมาตามถนน พ่อส่ายตามอง เห็นลูกกำลังคุกเข่าเล่นลูกหินกับเพื่อนๆ พ่อมองเห็นถุงเท้าของลูกขาดเป็นรู พ่อทำให้ลูกขายหน้าเพื่อนๆ ด้วยการสั่งให้ลูกกลับบ้าน โดยออกเดินไปข้างหน้าพ่อทันที ถุงเท้ายาวราคาแพง และเนื่องจากพ่อต้องควักเงินซื้อมา ลูกจะต้องระวังหน่อย คิดดูให้ดีซีลูกรัก คิดดูว่าคนที่เป็นพ่อนี่แหละมีภาระอย่างไรบ้าง!
ลูกจำได้หรือเปล่าว่า ต่อมาอีก ในขณะที่พ่ออำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องสมุด ลูกมาหาพ่ออย่างหวาดๆ พร้อมกับมีประกายปวดร้าวในดวงตา พ่อชำเลืองมองข้ามหนังสือพิมพ์ แสดงความเบื่อหน่าย รำคาญที่ลูกเข้ามายุ่ง ลูกหยุดรีรออยู่ที่ประตู พ่อพูดตะคอก " แกต้องการอะไร ? "
ลูกมิได้พูดเลยแม้แต่คำเดียว หากวิ่งปราดตรงมาหาพ่อ ใช้แขนทั้งสองของลูกโอบรอบคอพ่อไว้และจูบพ่อ ซึ่งขณะจูบ แขนเล็กๆ ของลูกรัดพ่อแน่น เป็นการแสดงความรัก ซึ่งพระเจ้ามอบให้บานเบ่งอยู่ในหัวใจของลูก ความรักซึ่ง ความเฉื่อยชา เฉยเมยของพ่อ มิได้ทำลายให้มันเหี่ยวแห้งได้เลย ครั้นแล้วลูกไปจากพ่อ พ่อได้ยินเสียงลูกขึ้นบันไดไปชั้นบน
แปลกมาก ลูกรัก ต่อมาอีกไม่นานหนังสือพิมพ์หลุดจากมือของพ่อ พร้อมกับสะดุ้งกลัวอย่างร้ายแรงขึ้นในใจของพ่อ พ่อเกิดมีนิสัยบางอย่างเกิดขึ้นกระมัง ใช่แล้ว นิสัยคอยจับผิด คอยดุด่าว่าลูก นี่แหละคือรางวัลของพ่อที่ให้ลูกในฐานะลูกเป็นเด็กผู้ชาย มิใช่เพราะว่าพ่อมิได้รักลูก แต่เป็นเพราะพ่อมุ่งหวังจะให้ลูก ซึ่งยังเป็นเด็กทำในสิ่งเกินวัยของลูก แต่พ่อลืมคิดไปว่าอายุของลูกยังไม่มากเท่าของพ่อ


และในอุปนิสัยของลูกปรากฏชัดว่า มีสิ่งดีงามและกตัญญูอย่างมากทีเดียว หัวใจเล็กๆ ของลูกมีขนาดใหญ่เท่าแสงแห่งรุ่งอรุณ ซึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือยอดเขายาวเหยียด ทั้งนี้ แสดงให้เห็นโดยการกระทำด้วยความสมัครใจของลูกเอง ที่วิ่งปราดเข้ามาหาพ่อ และจูบพ่อกล่าวราตรีสวัสดิ์ คืนนี้ไม่มีอะไรสำคัญหรอกลูกรัก พ่อได้มาที่ข้างๆ เตียงลูกในความมืดมิด และพ่อคุกเข่าลงด้วยความรู้สึกกระดากอาย
มันเพียงแต่เป็นสิ่งชดใช้ความผิดของพ่อเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง พ่อรู้ดีว่าลูกคงจะไม่เข้าใจความหมายของสิ่งเหล่านี้ ถ้าพ่อบอกลูกในขณะยังไม่หลับ แต่พรุ่งนี้แหละ พ่อจะเป็นพ่อที่แท้จริงของลูก พ่อจะเป็นเพื่อนที่ดีของลูก จะทุกข์ทรมานเมื่อลูกทุกข์ทรมาน จะหัวเราะเมื่อลูกหัวเราะ ถ้าหากพ่อเหลืออดเหลือทน อยากจะกล่าวคำพูดดุว่าลูก พ่อจะกัดลิ้นของพ่อเอง และพ่อจะท่องในใจซ้ำๆ ตลอดเวลาว่า " ลูกยังเป็นเด็ก…เป็นเด็กเล็กๆ "
ที่แล้วมาพ่อลืมคิดไปว่า ลูกยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ ครั้นเดี๋ยวนี้..ลูกรัก พ่อเห็นลูกนอนขดอยู่บนเตียงน้อยๆ คล้ายจะเหน็ดเหนื่อยหมดแรง พ่อได้พบความจริง ลูกยังคงเป็นเด็กเล็กๆ ดีๆ นี่เอง เมื่อเร็วๆ นี้ แม่ของลูกยังอุ้มลูกไว้ในอ้อมแขน หัวของลูกพาดอยู่กับไหล่ของแม่ พ่อต้องการหลายสิ่งหลายอย่างจากลูกมากจนเกินไป เกินไปอย่างที่สุด พ่อขอสารภาพผิด ยกโทษให้พ่อด้วย…ลูกรัก

พ่อ

from fw mail

Create Date : 20 สิงหาคม 2550 Last Update : 20 สิงหาคม 2550 22:57:52 น. Counter : 1220 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

คำขอของลูก

คำขอของลูก

คุณพ่อคุณแม่ที่เคารพ

คนอื่นเขาบอกว่า คุณพ่อคุณแม่รักลูกมาก บางครั้งลูกเองก็มีความรู้สึกอย่างนั้น แต่บางครั้งลูกรู้สึกว่า คุณพ่อคุณแม่เกลียดลูกมากที่สุด เพราะมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ลูกรู้สึกอย่างนั้น
บางวันลูกถูกบังคับร้อยแปดพันประการ ถูกด่า และถูกตวาด จนลูกคิดว่าลูกคงไม่ใช่เป็นลูกคุณพ่อคุณแม่ บางครั้งลูกร้องไห้อยู่คนเดียว คิดจะหนีไปไกลๆ ก็เคยคิดมาแล้ว คิดจะไปโดดน้ำตาย ก็เคยคิด คิดไปต่างๆ นานา แต่แล้วลูกก็ตัดใจได้ เพราะคิดว่า ลูกคงไปรบกวนคุณพ่อคุณแม่มากเกินไปนั่นเอง ลูกเป็นคนไม่ดีเอง
บางวันลูกรู้สึกเหงา เห็นคุณพ่อคุณแม่กลับจากทำงาน ลูกดีใจอย่างที่สุด ลูกวิ่งเข้าไปหา ลูกอยากกระโดดกอกคอคุณพ่อ อยากหอมแก้มคุณแม่ แต่ลูกทำไม่ได้ เพราะลูกถูกดุมาพอแล้ว คุณพ่อหาว่าลูกแต่งตัวมอมแมม คุณแม่ว่าลูกหน้าตาสกปรก อย่ามาถูกตัวแม่ ลูกเสียใจมาก ลูกขอขอบคุณที่ไม่ลืมซื้อขนมมาฝากลูก ซื้อตุ๊กตาตัวโตๆ มาฝากบ่อยๆ แต่ลูกอยากซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกของคุณพ่อคุณแม่มากกว่า เพราะรู้สึกว่ามันอุ่นอย่างประหลาด ดีกว่าได้ตุ๊กตาเป็นไหนๆ
ลูกรู้ตัวดีว่าจิตใจของลูกไม่ปกติ มันบอบบางยังไงก็บอกไม่ถูก ลูกเขียนจดหมายมาถึงคุณพ่อคุณแม่ เพื่อขออะไรบางอย่าง คิดว่าคงไม่มากเกินไปนัก ลูกพูดไม่เป็น แต่ลูกพอจะเขียนได้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่โกรธลูก ลูกก็ขอกราบอภัยด้วย และต่อไปลูกจะไม่รบกวนอีกเลย
ลูกขอให้คุณพ่อคุณแม่จงให้อาหารแก่ลูกทั้งทางกายและทางใจ ให้ความอบอุ่น ให้ความมั่นคงและความรัก ขอให้ลูกได้มีโอกาสพัฒนาตนเองในด้านการฟัง การดู การสัมผัส และการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ด้วยตัวของลูกเอง ขอให้ลูกได้ทำของแตกหักบ้างตามวัยของเด็ก ลูกรู้สึกปวดร้าวทางใจมาก เมื่อลูกทำแก้วใบใหญ่ใบหนึ่งแตกเมื่อเช้านี้ คุณพ่อได้ตบหน้าลูก คุณแม่หาว่าลูกสอนไม่รู้จักจำ ทำตัวเป็นคนเลวตลอดเวลา ลูกรู้สึกว่าหัวใจลูกมันร้าวและถ้าหากมันแตกได้ มันคงจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มากกว่าแก้วใบนั้นเสียอีก
ลูกต้องการคำสอนจากคุณพ่อคุณแม่ เป็นคำสอนที่ให้รู้จักรับผิดชอบ มีเหตุมีผล ช่วยบอกลูกด้วยว่าทำไมเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ เพราะบางอย่างลูกไม่เข้าใจ ลูกนำไปคิดก็คิดไม่ออก
บางวันลูกทำเสื้อผ้าสกปรก ลูกรู้สึกว่ามีความสุข แต่คิดว่ามันคงจะนำความลำบากให้แก่คุณแม่มาก เพราะคุณแม่ต้องซักต้องรีด หลายครั้งที่ลูกได้พยายามไม่ทำตัวมอมแมม แต่แล้วมันก็มอมแมมจนได้ สังเกตดูคนอื่นก็มอมแมมเหมือนกัน เพราะเราเล่นกัน ในเรื่องนี้คงจะไม่เกินไปนักถ้าลูกขอทำตัวมอมแมมบ้าง แต่ขอให้คุณพ่อคุณแม่คิดว่าเป็นไปโดยไม่ตั้งใจก็แล้วกัน


ช่วยเป็นกำลังใจให้แก่ลูกด้วย ในการแก้ปัญหา ขอให้ลูกได้มีส่วนร่วมในการใช้สิทธิใช้เสียง ในฐานะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวด้วย
คุณพ่อคุณแม่โปรดอย่าคิดว่าลูกเป็นเด็ก เมื่อลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว อย่าให้ลูกต้องอยู่ด้วยความไม่มั่นใจตนเองเลย พยายามแนะทางให้ลูกด้วย แต่มิใช่บอกให้ลูกต้องทำตามใจคุณพ่อคุณแม่ตลอดเวลา เพราะสิ่งนั้นจะทำให้ลูกไม่เป็นตัวของตัวเอง และลูกก็จะไม่มีวันโตเป็นผู้ใหญ่ได้เลย
ขอให้ลูกมีคุณพ่อคุณแม่เป็นที่ปรึกษา เมื่อยามที่ลูกมีปัญหาในชีวิต ขอให้ตอบปัญหาแก่ลูกอย่างตรงไปตรงมา สิ่งใดที่ตอบลูกไม่ได้ก็ขอให้บอกลูกด้วย และคงจะช่วยบอกให้ลูกทราบในคราวหน้าต่อไป เพื่อว่าลูกจะได้จดจำ นำไปใช้ได้
ขอให้คุณพ่อคุณแม่อดทนเมื่อลูกทำผิด และให้โอกาสแก่ลูกแก้ตัวบ้าง เพราะในโลกนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกิน ที่ลูกน้อยๆ ของคุณพ่อคุณแม่ต้องเรียนรู้
ลูกต้องการให้คุณพ่อคุณแม่ ให้รางวัลแก่ลูกบ้าง เมื่อลูกทำความดี และทำโทษลูกเมื่อลูกทำผิด แต่…ก่อนจะทำโทษลูก ก็ขอให้คุณพ่อคุณแม่ยั้งคิดเสียก่อนสักนิดว่า โทษนั้นเหมาะสมไหมกับความผิดของลูก
คุณพ่อคุณแม่ไม่ทราบว่าลืมสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งไปหรือเปล่า คือ คุณพ่อคุณแม่ยังเป็นหนี้ลูกอยู่ คือหนี้ของความรัก ขอให้คุณพ่อคุณแม่รักลูกอย่างไม่มีเงื่อนไข เพราะถ้าลูกรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่รักลูก ลูกก็ย่อมมีความภูมิใจ และมั่นใจที่จะดำเนินชีวิตต่อไป และลูกก็จะได้ถ่ายทอดไปยังลูกของลูกต่อไปในอนาคต ความรักนี้จะผูกพัน และส่งผลไปยังคนอื่นๆ รวมทั้งเพื่อนทั้งหลายของลูกด้วย
เหล่านี้เป็นคำขอของลูก คิดว่าคงไม่มากเกินไปนัก ลูกขอจบจดหมายแต่เพียงเท่านี้ ลูกขอไปนอนเสียที วันนี้ไม่มีคุณพ่อคุณแม่มาหอมแก้มหนูก่อนนอนอีกเช่นเคย ลูกคงต้องรอไปจนกว่าลูกจะหลับไปเอง

ขอกราบเท้ามาด้วยความเคารพ


ลูก

from fw mail

Create Date : 20 สิงหาคม 2550 Last Update : 20 สิงหาคม 2550 22:57:16 น. Counter : 654 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

ชีวิตเริ่มต้นเมื่อทำงาน

ชีวิตเริ่มต้นเมื่อทำงาน

มีเหตุผลเดียวที่คุณเบื่อคน เบื่องาน
คือคุณไม่กล้าหาญที่จะเปลี่ยนแปลง
ถ้าคุณอยากได้งานดี ๆ ทำ จงเริ่มทำดี ๆ กับงานของคุณ
ทำดี ๆ คือ ทำด้วยใจ ...
ทำโดยไม่กลัวความผิดหวัง และทำในสิ่งที่คุณต้องทำ
การทำงานที่เปี่ยมไปด้วยความเต็มใจและตั้งใจจริง
เป็นเรื่องของคนที่เติบโตเต็มที่แล้วยังมีเกียรติ
ถ้าคุณทำงานโดยไม่เห็นว่ามันสำคัญและมีค่า
คุณก็ไม่ควรทำลายคุณค่าของงานด้วยการฝืนใจทำ
คุณจะรู้จักคนรักและมิตรสหาย ก็ด้วยการมอบหมายงานให้เขาทำ
งานจะเปิดเผยธาตุแท้ของมนุษย์
ถ้าคุณทำงานเพื่อความอิ่มท้อง จิตใจของคุณก็จะกระหายหิวและเหี่ยวเฉา
ถ้าคุณทำงานเพื่อความอิ่มใจ แม้ท้องไส้ของคุณจะไม่อิ่มเต็ม
แต่มันก็จะให้พลังและกำลังใจที่คุณต้องการ

คุณต้องมีเวลาให้กับส่วนอื่น ๆ ของชีวิต
"งานมาก" ไม่อาจใช้เป็นข้ออ้างอะไรได้
เราทุกคนจะมีเวลามากพอสำหรับทุกสิ่ง
ถ้าเรารู้จักใช้เวลาให้เป็น ถ้าเราเห็นถึงคุณค่าของแผนงาน
ไม่ว่างานอะไรก็ตาม คุณจงพอใจที่จะทำ หรือจงพอใจที่จะไม่ทำ
แต่อย่าทำด้วยความไม่พอใจ
เมื่องานที่คุณรักกำลังจะล้มเหลว อย่าสิ้นศรัทธา
แม้ว่าคุณจะสิ้นทุกสิ่ง จงศรัทธาในตัวคุณเอง
คุณยังไปได้ดีกว่าที่คุณเป็นอยู่
สิ่งใดที่ทำให้คุณล้มเหลว คุณต้องเรียนรู้ ต้องเข้าใจ และต้องเอาชนะ
ชีวิตคุณจะมีความหมายก็ตรงที่มีอุปสรรคมาท้าทายคุณ แล้วคุณ
ตั้งใจจริงที่จะไม่ยอมแพ้
งานที่ดีต้องมีปัญหาและอุปสรรค
ถ้าคุณไม่มีปัญหาและอุปสรรคที่สำคัญมาท้าทาย
คุณก็ไม่อาจพบกับความรู้สึกดี ๆ ได้ในชีวิต
การค้นคว้าและขบคิดจนแก้ปัญหายุ่งยากได้สำเร็จ
การฝ่าฟันอุปสรรคหนักหน่วงจนได้ชัยชนะ
สองสิ่งนี้ให้ความรู้สึกอะไรกับคุณ คงจำได้
ชีวิตคุณถ้าไม่ได้ต่อสู้กับความยุ่งยากหนักหน่วงเสียบ้าง
ชีวิตก็คงจืดชืดน่าเบื่อหน่ายเป็นที่สุด
งานไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต คุณจึงไม่ใช่รู้จักแต่จะก้าวไปเท่านั้น
คุณต้องรู้จักที่จะหยุดพักด้วย
ชีวิตจะเหมือนหนังสือที่ไม่มีวรรคตอนและย่อหน้า
ถ้าคุณไม่รู้จักว่าเวลาใดควรทำเวลาใดควรหยุด
ทำงานในวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเป็นวันที่คุณแน่ใจได้ว่าจะได้ทำ
ทำซิ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เพราะพรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องทำ
การทำงานด้วยใจ เป็นขั้นตอนสุดท้าย ของการศึกษาทั้งปวง

ที่มา FW Mail

Create Date : 20 สิงหาคม 2550 Last Update : 20 สิงหาคม 2550 22:56:27 น. Counter : 668 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ

กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ

อาการปวดหลังยามนั่งทำงานนาน นาน หรือว่ายามขับรถ
ไม่เว้นแม้ยามนอน ยกเว้นอยู่ตอนเดียวก็ตอนร่ำสุรานั่นแล
กินยาคลายกล้ามเนื้อ มาได้เดือนกว่าๆแล้ว
ช่วยบรรเทาเบาบางไปได้แต่ไม่ทั้งหมด กล้ามเนื้อหัวใจ
ก็ยังคงเจ็บช้ำ อยู่ดี ...
ย้ายที่นอนจากบนเตียง มานอนบนพื้น ได้ ๓ คืนเข้าไปแล้ว
อาการปวดหลังจากการกดทับ หายไปเยอะ ยามเช้าตื่นขึ้นมา
ไม่รู้สึกว่าล้าที่หลังมากจนเกินไป
สงสัยว่าสูงสุดเห็นทีจะต้องคืนสู่สามัญบ้างซะแล้ว
ที่นอน ดัลล้อบพิลโล่ว สมัยที่พ่อ กะแม่ช่วยกันยัดนุ่น
คงต้องเปลี่ยนไปเป็นนอนบนพื้นพรม กับผ้าแพรเพลาะแทน
ห้องอื่นๆ ใครเค้าก็พากันเปลี่ยนมานอนที่นอน แบบแผ่นเดียว
กันทั้งบ้านแล้ว มีห้องลูกสาวที่รักอยู่ห้องเดียวที่ยังใช้ที่นอน
แบบสามท่อน แบบโบราณ โบราณอยู่เล้ยยยย
แต่ที่นอนสามท่อน ที่ว่านี่ อยู่ในความทรงจำของฉันดีนะ
จำได้ว่าเป็นที่นอนสมัยตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ
สมัยที่บ้านเราๆยังนอนที่เดียวกันอยู่
ภาพที่พ่อกับแม่ และฉัน ช่วยกันยัดที่นอน จากนุ่นแท้ๆ
ยังจำได้ติดตา ไยนุ่นปลิวว่อน ฉันได้แต่คอยเล่นเป่านุ่น
ให้ฝันลอยฟุ้งกระจาย ภาพที่พ่อกับแม่ช่วยกันยัดที่นอน
ให้แน่นที่สุด เพื่อที่ว่าที่นอนนี้จะได้อยู่ไปนานๆ
ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่มานานหลายสิบปีจนเราย้ายบ้านไม่รู้กี่หน
ที่นอนสามท่อนนี้ก็ยังย้ายตามมาเรื่อยๆ จวบจนเรามีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว
จนฉันมีห้องนอนเป็นของตัวเอง ที่นอนของพ่อกับแม่พึ่งตกเป็นมรดก
มาถึงห้องฉันไม่กี่ปี เพราะมันย้ายตามเตียงใหญ่ที่เป็นมรดกตกทอด
มาด้วย ...

ฉันชอบเรียนรู้วิธีการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนของแม่ ที่นอนที่เป็นท่อนๆ
แบบนี้จะทำให้เราปูเตียงได้ตึงและน่านอนเป็นที่สุด
โดยปูที่นอนจากหัวเตียงก่อน (หรือว่าจะปูจากปลายเตียงก่อนก็ได้)
เวลาที่สอดผ้าปูที่นอนไปใต้ที่นอนทั้งสองด้านหรือว่าทั้งสี่ด้านนั่นแหละ
บางบ้าน บ้างคนจะมีวิธีมัดปมไว้ที่มุมที่นอนเพื่อจะให้ที่นอนดูเรียบตึง
น่านอน ดี (จนสมัยนี้ผ้าปูที่นอนมีเย็บมุมเพื่อให้ง่ายแก่การปูนอนแล้ว)
แต่บ้านฉันมีวิธีที่เจ๋งกว่านั้น เวลาสอดผ้าปูที่นอนไปใต้เตียง
ก็สอดไปแบบธรรมดาสามัญนี่แหละ แต่เพราะที่นอนเราเป็นท่อนๆ
เราจึงต้องยกที่นอนมา หนึ่งชิ้น (ที่เป็นส่วนหัวเตียงก่อน)
เอาผ้าปูคลุมแล้วสอดลงไป
จากนั้นฉันจะข้ามมาอีกด้านเป็นด้านปลายเตียง ทำแบบเดียวกัน
แต่สอดผ้าไปให้ลึกที่สุด .. ลึกสุดใจ ..
พอวางที่นอนชิ้นนี้ลงผ้าปูที่นอนก็จะช่วยกันดึงที่นอนทั้งสองท่อน
ให้อัตโนมัติ อาจมีมือขยันมาช่วยดึงได้บ้างเล็กน้อย
จนถึงจุดที่ที่นอนตึงพอดี สวยสมใจแม่
มีวิธีทดสอบที่ดีก็ด้วยการโยนเหรียญบาท(แต่ไม่ได้ถามทาง)
ลงไปบนที่นอน ที่ตึงพอดี เหรียญจะเด้งดึ๋งดั๋ง ฉะนี้แล...
ถ้าปูไม่ตึง เหรียญจะนอนนิ่งสนิท ไม่ไหวติง ต้องยกที่นอนกันใหม่
...
จนเดี๋ยวนี้เราต่างมีที่นอนเป็นของตัวเอง คนละท่อน
มีห้องนอนกันคนละห้อง มีโทรทัศน์ กันคนละเครื่อง
มีเครื่องเสียงของตนไว้ฟังเพลงตามชอบใจ
ต่างคนต่างนอน ต่างคนต่างดู ต่างคนต่างฟังแตกต่างกันไป
ตามรสนิยม ไม่มีการแย่งกันฟังเพลงตามใจตนเหมือนตอนมีวิทยุ
เครื่องเดียวกันเหมือนเมื่อก่อน ..
ไม่ได้นอนเล่นเงาในมุ้ง เหมือนตอนเยาว์วัยที่จะมีตัวประหลาด
มาเล่นก่อนนอน ทั้งนก หมา แมว จรเข้ ฯลฯ
พื้นที่คิดฝันส่วนรวมค่อยๆถูกกลืนกิน เราต่างมีพื้นที่ส่วนตัวกันมากขึ้น
บางทีบางหนก็หลงลืมคนใกล้ตัวอย่างคนในครอบครัวไปบ่อยๆ
เวลาพูดคุยกันกลายเป็นเวลาทานข้าวเย็น เพียงมื้อเดียว
นานๆทีถึงจะพร้อมหน้าพร้อมตากันสักหน คุยกันหน้าทีวี
ถึงจะดูเป็นครอบครัวที่สุด เท่าที่เราจะทำได้
...
บางทีอาการปวดหลังเรื้อรังที่ฉันเป็น อาจจะไม่ได้มาจากที่นอนของครอบครัว
อาจจะมาจากหัวใจที่เหนื่อยล้า อ่อนแรง
การคิดเปลี่ยนที่นอนใหม่ แต่ต้องทิ้งที่นอนที่เป็นความทรงจำไว้เดียวดาย
ใต้ห้องเก็บของ ฉันอาจจะเลือกเป็นหนทางสุดท้าย เพราะนั่นหมายถึงเมล็ดนุ่น
เศษส่วนของความทรงจำในวัยเยาว์ ฉันอาจจะหล่นหายไป
สู้ยอมนอนพื้นแล้วปูเตียงไว้บนหัว เอาไว้วางข้าวของ วางหมอน วางหนังสือ
ต่อไปก็ยังดีน๊อ...

กล้ามเนื้อที่ปวดภายนอกยังพอทานยาให้คลายลงไปให้บรรเทาได้บ้าง
แต่กล้ามเนื้อหัวใจที่อักเสบมานานนับปีนี่สิ
เพียงเพราะหัวใจตนไม่ทำหน้าที่ของหัวใจตัวเองที่ดี
ไปออกเรี่ยวแรง ส่งเสียงเต้นของหัวใจ เพื่อหัวใจคนอื่น
แล้วจะไม่ให้กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบยังไงไหว
ถ้าตราบใดที่ต้องทำเพื่อหัวใจอื่นอยู่ร่ำไปอย่างนี้ ...

พิกัด สันกำแพงสถาน เชียงใหม่
๑ ตุลาคม ๒๕๔๔ ๐๑.๔๕ น.

Create Date : 20 สิงหาคม 2550 Last Update : 20 สิงหาคม 2550 22:55:20 น. Counter : 1263 Pageviews.		0 comment
Share Tweet