No. 504 บล๊อกประจำวัน จันทร์ ถึง พฤหัสบดี
|
|
พวกเราได้ยินชื่อเสียง ป่าตะวันตกมานาน ว่าติดเขตพม่า |
อากาศร้อนจัด ถ้าฤดูฝนจะมีฝนตกมาก เป็นเมืองแห่งขุนเขา มีเหมืองแร่ดีบุก รองจาก |
ภาคใต้ของไทย |
ข้อเสียของป่าแถบนี้ ก็คืออากาศร้อน ยังโทษกันอยู่ว่า อากาศร้อน |
เป็นเพราะฝีมือคน ส่วนเหมืองคลิตี้ น้ำเสียเพราะสารพิษจาการ ถลุงแร่ตะกั่ว |
จนมีผู้น้ำเรื่องขึ้นสู่ศาล สู้กันหลายปี จนศาลชี้ขาดลงมา ให้เจ้าของเหมืองชดใช้ค่าเสีย |
หายเยียวยาแก่ชาวบ้าน ที่ไม่อาจจะใช้น้ำที่ไหลผ่านได้อีกนาน ถ้าใช้อันตรายมาก
|
ส่วนอากาศร้อน เป็นมาหลายปี คงเป็นด้วยป่าถูกทำลาย ตัดไม้กันมาก แต่ก็แปลกที่นั่น |
มีสายน้ำมาก น้ำใส ลึก จึงมีคนยังคงไปเที่ยว
|
แน่นอนผมเอง ก็ไปหลายครั้ง กับเพื่อนหลายกลุ่ม จะเข้าพักริมน้ำ ร้อนเหรอ... |
ไม่เป็นไร ร้านเขามีที่นั่งอยู่ในน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ พวกเราก็นั่งอยู่ในน้ำ ให้ส่วนเอวอยู่ |
เหนือน้ำ ข้างหน้าเป็นโต๊ะไม้หนัก วางขวดน้ำพรรค์นั้น กับแก้ว
|
บรรยากาศช่างให้เหมาะเสียงจริง แต่..เดี๋ยวนี้ ผมเป็นคนค่อนข้างดีเสียแล้ว 555 |
งดดื่ม
|
เราสามคนขับรถไปเที่ยว อ.ทองผาภูมิ จองที่พักไว้ล่วงหน้า ทั้งที่บ้านป้าเกล็น |
กับที่ สพานมอญ ไม่ใช่สพานมอญฝั่งธนที่ขายกุ้งเผานะครับ
|
เราอยู่เที่ยว บ้านอีต่องนานหน่อย บ่ายคล้อย ก็จากบ้านปิล๊อค ขับรถย้อนกลับมาที่ |
อ.ทองผาภูมิ แวะบ้านคุณต้อ หรือแม่สามข้าวแห่งบล๊อกแก๊ง
|
ทีร้าน Crab coffee จะได้ทักทาย แล้วอุดหนุนเพื่อนซะหน่อย |
ปรากฏว่า คุณต้อนอนหลับกลางวัน ลูกสาวคุณต้อจะปลุก บอกว่าไม่ต้องหรอก |
ถ้าตื่น บอกว่า คุณไวน์ มาเยี่ยมก็พอ
ที่นี่แหละครับ ผมกับ บรรดาแม่ครัวกะทะหลุด มาค้าง ช่วยกันทำอาหาร
กินกันอร่อย คุณต้อ คุณโภชน์เปิดห้องพักริมน้ำให้พัก
|
เราซื้อเค็ก กับพวกกาแฟ ชา.. รีบบึ่งไป สพานมอญ เขาโทรตามตัวว่า ถึงไหนแล้ว |
โรงแรมที่นั่นนะครับ แต่เราหิวแวะกิน อาหารเส้น ๆ ตรงข้ามกับร้าน แปดริ้วกันก่อน |
อะ ๆ ไม่ใช่แปดริ้ว ฉะเชิงเทรานะครับ
ก่อนไป จากร้านคุณต้อ คุณโภชน์ ผมก็ถามเปิ่น ๆ ว่าอาหารขายหรือเปล่า หลานสาว ก็ลูกคุณต้อ บอกว่า ไม่มีคะ
คือรู้ทั้งรู้ว่า ร้านขายกาแฟ เค็ก มันจะมีขายอาหารได้ไง 555
|
อยู่ที่ อ.ทองผาภูมิ ที่ร้านนั่นทำอาหารอร่อย ขากลับค่อยแวะ |
|
ถนนไปสพานมอญ เป็นถนนค่อนข้างดี วิ่งอีกฝั่งของอ่างเก็บน้ำเขื่อนวชิราลงกรณ์ |
เป็นถนนหมายเลข 323 มีไต่เขา ลงเขาบ่อยหน่อย ผมว่าขับสบาย เพียงแต่กะความเร็ว |
ให้พอดี ลงเขาให้รถวิ่งเร็วเร่ง ส่ง สู่ยอดเขาได้ง่าย ไม่เปลืองแรงรถ
|
ระยะทางน่าจะประมาณ 80 กม.จากอ.ทองผาภูมิ ฝนตกเกือบตลอดทางแต่ไม่เป็น |
อุปสรรคในการขับรถ เพราะหยาดฝนชะล้างฝุ่นในถนน ทำให้วิ่งง่าย |
|
ขับเพลินไม่นานก็ เจอทางแยกไปด่านเจดีย์สามองค์ เราไม่ไปหรอกเป้าหมายเราอยู่ |
ที่สพานมอญ เข้าถึงถนนเรียบตลาดสพานมอญ ดูคุ้น ๆ แหะ ๆ เคยดู
|
ในกูเกิ้ลนะครับ ยังไม่เคยมา จำได้ว่า ถ้าตรงดิ่งไป จะเป็น สพานคอนกรีต งั้นเลี้ยวซ้าย |
เข้าตัวเมือง ที่ค่อนข้างสงบ รถน้อยจนน่าใจหาย
|
เห็นป้ายบอกให้เลี้ยวขวา อีกไปเกือบ 100 เมตรได้มั้งเป็นถนนคอนกรีตแคบพอรถวิ่ง |
สวน ดิ่งต่อไปอีก จำได้อีกแหละ เส้นทางนี้แหละ |
ขับต่ออีกนิดเดียวก็เจอ ที่เราจองไว้ |
|
|
|
ความที่เราจองไว้ แต่มาเย็นเกือบมืด ท่ามกลางฝนพรำ พนักงานคงคิดว่า |
คงไม่มาแล้วมั้ง เลยให้เข้าพัก อาคารเดียวกัน แต่อยู่ติดดิน ตามภาพถ่าย ข้างล่างสุดเลย
ส่วนข้างบนที่กะว่าจะได้ |
พักก็ชื่อเดียวกัน มีคนพักเต็มหมดแล้ว ไม่เป็นไร เพราะเขามิได้บอกเลขห้องไว้ก่อนนี่นา |
เราเก็บของ ชาร์ทไฟเข้า มือถือ กล้องถ่ายภาพ แล้วออกมานอกห้อง ดูวิว...
สวย..ครับ ฝนตกพรำ ๆ
อากาศเริ่มเย็นลง ๆ แสงอาทิตย์เริ่มหาย แสงไฟสาดวับแวม ฟรุ้งฟริ้งแทน เลยวางแผนไปกินข้าว
ในตลาดที่ผ่านมา แต่ความที่ไม่เคยมาเที่ยวที่นี่ นึกภาพว่า น่าจะมีถนนคนเดิน
ไฟวับแวม 555 คือดูภาพถ่ายของกูเกิ้ลมาก่อน
ถนนในตัวตลาด น่าจะมีขายของ
แต่ระยะเวลาที่เราไป มืดลง ด้วยสายฝน และเกือบ ทุ่มแล้ว ร้านค้าปิดเป็นส่วนใหญ่
เราขับผ่าน ตลาดนัด ที่มี คนอยู่บ้าง ค่อนค้างหรอม แหรม
ขับรถดิ่งตรงไปเรื่อย ๆ เจอสามแยก ไปโรงพยาบาล เห็นร้านอาหารซ้ายมือ เปิดไฟสว่าง มีคนนั่งหลายโต๊ะ
เลยเข้าไปนั่ง รอกว่า 10 นาที ไม่มีคนมาต้อนรับ หรือรับออเดอร์
ลูกสาวหันไปมองฝั่งตรงข้าม เห็นชื่อร้านแบบนี้ จำได้ว่า มีลงในเวฟท่องเที่ยว เลยสะกิดกันเดินออก
ไปร้านฝั่งตรงกันข้าม
แต่ไม่ได้ถ่ายภาพมา เพราะกลัวร้านเดิม จะเรียก 555 เลยใช้ภาพถ่ายเวลากลางวันแทน
ร้านนี้ลูกค้าเยอะ นั่งสบาย โต๊ะกว้าง เป็นโต๊ะไม้ สมกับที่นี่ เคยเป็นเมืองป่าไม้มาก่อน
สั่งอาหารพักใหญ่ก็ทะยอยมา
....
ข้างล่าง แกงเห็ดเผาะ หรือเห็ดถอบ... ตอนที่ขับรถผ่านมาหลายที่ เห็นเขาขายข้างทาง
เลยกะไว้ว่า จะต้องกินให้ได้
รสชาด เผ็ดปานกลาง กลิ่นชะอม ชะพลู ใช้ได้เลย พอเคี้ยวเห็ดเผาะ
เป็นเห็ด ไม่อ่อน ไม่แก่ กำลังสาวขบเผาะมั้ง เคี้ยวดัง ตุ๊บ แหะ ๆ เผาะ ๆ อร่อยมาก
จริงแล้วผมชอบ ที่แก่ดำ ๆ เคี้ยวมัน ๆ เฉพาะเห็ดนะครับที่ แก่กินได้ 555
ข้างล่าง เนื้อคอมะพร้าว กับกุ้งเมียนม่าร์ สดอร่อย หวาน เค็มนิด ๆ อร่อย
ข้างล่าง ต้มยำปลากดคัง... เนื้อสด รสชาดแซ๊ปหลาย ๆ
เมื่อก่อนผมไม่กินหรอก ปลากด ก็ ๆ ตอนเด็กชอบตกปลา เป็นปลากด ตอด อึ ลอยน้ำ ถ้าปลากด
กินเหยื่อติดเบ็ด ปลดทิ้งทันที แต่ต้องระวัง เงี่ยงมันจะยักเอา เจ็บปวด
แต่ปลากดคัง อยู่ในท้องน้ำอันกว้างใหญ่ เช่นลำน้ำซองกาเลีย แม่น้ำแคว บางที่ใช้เลี้ยงในกระชัง
นำอาหารเม็ด หรือพวกใส้ใก่เลี่้ยงในน้ำไหล เนื้อสดแข็งปั๋ง อร่อย ไม่คาว
ข้างล่าง เป็นเนื้อปลาอะไรไม่รู้จำไม่ได้ ชุบแป้งทอด เนื้อจืดหน่อย
ค่าอาหารเป็นปกติ ทั่วไป ขนาดจานและปริมาณ เท่า ๆ กับร้านอื่นคือ เท่าที่สังเกต
อาหารจะมีปริมาณเดียวกัน คงเป็นด้วย เป็นนโยบายของร้าน
หรือมีลูกค้าสั่ง กินไม่เกิน 2 อย่างมากไม่รู้ซิ
พอเราสั่งไปแบบนี้ ผลคือ กินไม่หมด โดยเฉพาะปลาชุบแป้งทอด
แน่นอน เช็คบิล แล้วให้ห่อกลับ ไปที่โรงแรมต่อ ไม่อายหรอก 555
ค่าอาหาร ข้าว น้ำดื่มธรรมดา ประมาณ 1,100 กว่าบาท
เราสามคน กลับเข้าพักที่รีสอร์ท ดูในห้องนอน สวย สะอาดใช้ได้เลย
ภายในห้องพัก ยับไปแล้ว ผมเลยนำภาพก่อน ไปกินอาหารมาให้ดูจะได้ไม่น่าเกลียดเนาะ
ในห้องน้ำ โอเค อุปกรณ์ครบ ไดร์เออร์ก็มี แต่ไม่ได้ใช้หรอกครับแหะ ๆ เส้นผมมีน้อย
ปกติแล้ว สระบ่อย ตอนเช้าก็สระแล้วที่บ้านป้าเกล็น แต่คืนนี้ต้องสระอีก เพราะเดินกรำฝน
หัวเปียก ขืนไม่สระหัว ไม่สบายเป็นใข้แน่นอน
เราเข้านอน ไม่เกิน 3 ทุ่ม...นั่งเช็คเฟชบุค กับ บล๊อกแก๊ง จากมือถือ เห็นว่าเพื่อน ๆ
เข้ามาเม้นท์ทักทาย แต่จะทักทายก็ไม่่สดวก นิ้วมันโต
เลยใช้โน๊ตบุค เปิดใช้เน็ตของรีสอร์ท เน็ตไม่แรงเลย ใช้ไม่ได้ เซ็ง จริง ๆ
เลยใช้มือถือ เปิดฮอตสปอต ใช้บลูธูท เข้าโน๊ตบุค ทักทายเพื่อน ๆ
ได้สบาย...
คงเป็นด้วย จองห้องพัก ไม่ได้ระบุเลขห้อง หรือชั้นที่ตั้งของห้อง เน็ตเลยใช้ไม่ได้
ก็เรา ได้ห้องพัก ติดดิน
ใครว่า เที่ยวแบบติดดินแล้ว ดี เสียตังค์น้อย แต่นี่ เสียเงินแบบไฮ.. ด้วย
เอาไว้เป็นบทเรียน เพื่อผม หรือเพือน ๆ ไปพักจะได้ใช้เน็ตเร็ว
นอนก่อนครับ พรุ่งนี้ออกเที่ยวต่อ
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end
visit บล๊อก 682,316 st
= งานเขียนประเภท Diarist
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
ตามพี่ไวน์มาเที่ยวด้วยคน
บรรยากาศหน้าฝน
เหมาะสำหรับไปพักผ่อนนอนเล่นนะครับพี่