No. 497 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์ |
|
ผมเขียนบล๊อกมาได้ระยะหนึ่ง ก็หลายปีอยู่มาแล้ว ได้รู้จักเพื่อนบล๊อกเกอร์ด้วยกัน |
พูดคุยกันในกล่องเม้นท์ บางทีทางโทรศัพท์ |
บางครั้งโชคดี เพื่อนเขาเข้าใจ ให้พบตัวเป็น ๆ กัน หลายคน ผมปลื้มซะไม่มี |
|
บล๊อกเกอร์บางคน คาดจะสวยมาก ไม่ให้เห็นหน้าหรือทั้งตัว ส่วนใหญ่ให้เห็นแขน |
เรียวกับ รูปคาง เขียนเล่าไปกินอาหารโน้นนี้ บ่อย |
น่าสนใจ คงมีบางอย่างที่ไม่อาจเปิดเผยหน้าได้ มีคนเข้าไปทักทาย จะมีตอบทักทาย |
เป็นบางคน ส่วนใหญ่จะไม่ทักทายตอบ แน่นอนผมเข้าไปอ่านบ่อย แหะ ๆ เห็นคนสวยไม่ได้
เข้าไปทักทายเม้นท์เกือบทุกครั้ง นาน ๆ มากจะได้รับการแวะทักทายจากเธอ
ดู ๆ แล้ว คงเป็นบล๊อกส่วนตัวหรือเฉพาะกลุ่ม |
ผมเลยชิ่งหนี.... |
|
บล๊อกเกอร์บางคน เขียนเล่าเรื่องดีมาก เขียนทั้งสารคดี ท่องเที่ยว เวลามีคน |
เข้าไปทักทายในกล่องเม้นท์ จะพยายามตอบในบล๊อก บางครั้งไปเยี่ยมบล๊อก คนอื่น |
ด้วย แม้จะไม่บ่อยนัก แต่ดูออกว่า เธอทำ งานเยอะ หนัก |
เขียนตอบสุภาพ มีอารมณ์ขัน |
แฟนคลับตรึม... แบบนี้มีหลายคน
ระหว่างที่ผมเขียนบล๊อก เพื่อนหลายคนคงจะลุ้น รอดหรือไม่รอด บางคนก็ช่วยแนะนำหลังไมค์
เช่นคุณติ๋ว Tanya Taneeya คนที่สองจากซ้าย ช่วยแนะนำผมมากครั้ง
แต่ผมก็ยังคลานต้วมเตี้ยม ไม่เอาไหนเหมือนเดิม คุณติ๋วคงถอดใจแล้วหละ 555
|
|
มีบล๊อกเกอร์หญิงคนหนึ่ง เขียนเกี่ยวกับชีวิตทำงานบริษัทในแต่ละวัน ชีวิตทำงาน |
ออกกำลังกาย ผมอ่านทีแรก เฮอะ... เขียนมีสบถ |
แต่ที่น่าสนใจ เธอถ่ายทอด เป็นฉาก ๆ ที่เป็นความจริง มีโปรย..ให้รู้พื้นฐานของเรื่อง |
ที่จะเล่า แล้วก็เล่าสิ่งที่พบเห็น การปรับตัว ผลการเข้าสังคม |
และทิ้งท้ายว่า ชีวิตคงต้องดำเนินต่อไป...
|
บอกตรง ๆ ผมเข้าไปอ่านบ่อย แต่ ไม่กล้า add เป็นเพื่อน ยอมรับว่า กลัว 555 |
แต่พออ่านแล้วบ่อย เฮ้ย เธอเขียนดีแบบนักเขียนบรรทัดละ 8 บาท คือ พ.ต.ต.ประชา พูนวิวัฒน์ คือใช้คำพูดบุคคลแต่ละคนเป็นตัวเดินเรื่อง |
|
ปัจจุบันผมอ่านเธอเป็นประจำ และ add เป็นเพื่อนจะได้คลิ๊กเข้าอ่านได้ง่ายแล้วครับ |
|
มีเพื่อนบล๊อกเกอร์เป็นหญิง อยู่คนหนึ่ง เวลาผมจะพูดกัน |
สองคน หรือหลายคน ผมจะถอยห่างเธอหน่อย ไม่งั้นผมเมื่อยคอ ต้องก้มลง 555 |
คือตัวผมสูงเกินไป แต่พวกเราสนิทกันมาก.. |
|
ข้างล่างเป็นตัวอย่าง งานเขียนบล๊อกของเธอ
|
ให้บังเอิญผมไปเที่ยวกับ บริษัทกฏหมายที่ผมทำงาน บริษัทพาพวกเราพนักงาน |
ไปเที่ยวที่นครนายก... ตอนนั้นที่เที่ยวไม่ค่อยจะมีที่เที่ยวเท่าใด คือไม่รู้จักที่เที่ยว |
เลยพักรีสอร์ท นั่งเรือลง อ่างเก็บน้ำเขื่อนใหญ่ เข้าไปพักที่น้ำตก สองแห่งในอ่างเก็บน้ำ |
นานหน่อย ภูมิประเทศสวย เลยติดใจ น่าจะนำเป็นฉาก |
เขียนนิยายเดินป่า |
|
ผมเลย ผูกเรื่องเขียนเป็นนิยาย ได้หลายตอน ใช้ฉากป่า น้ำตก ป่าเขาในอ่างเก็บน้ำ |
เขื่อนขุนด่านปราการ เขียนเรื่องการเดินป่า มีพรานนำทาง
|
ในเรื่องมีสาว ๆ หลายคนไปเที่ยว มีสาวโสด ที่ไม่ยอมให้ใครจีบอยู่ด้วย |
ตัวชูโรง.. แล้วตัวเอก จับได้ว่า นายพรานที่รับจ้าง เป็น กรรมการ ผจก.บริษัทนำเข้า |
เนื้อกวางจากออสเตรเลีย แอบมารับจ้างนำทาง เพราะอยากเที่ยวป่า
|
ผลปรากฏว่ามีคน เข้าไปอ่านน้อยมาก น่าจะไม่ถึง 500 คน..ใจผมฝ่อ แต่ได้ |
บล๊อกเกอร์หญิง คนนี้ มาเม้นท์ให้กำลังใจ... ทั้งที่ใจผมไม่อยากเขียนอะไรต่อ
เธอคงจะสงสัยว่า นายไวน์นี่โม้ |
ในอ่างเก็บน้ำมันจะมีป่าใหญ่ได้ยังไง 555
|
ก็ถิ่นของเธอนี่นา |
หลังจากนั้นผมก็เขียน บล๊อกเกี่ยวกับ งานหลายอาชีพที่เคยทำมา |
แต่เขียนไม่เก่ง ก็แป๊กอีก |
เลยเขียนนิยาย เดินป่า ผสม ทำสมาธิ... บอกตรง ๆ นิยายเรื่องนี้ผมผูกเรื่องไว้ และเก็บ |
รายละเอียดในป่าที่ตนเคยไปอยู่ ไปหลงป่า เคยสลบ 3 ครั้ง หนีไฟป้า..เจอฝน เจอหนาวไม่มี |
อะไรจะห่ม หิว... ซึ่งเป็นเรื่องจริง ผสมใส่ไข่ให้สมจริง 555
|
แน่นอนเธอมาเยี่ยมเยียน ให้กำลังใจมาตลอด |
มีคนให้ความเห็นว่า ในเนื้อเรื่องมีการ นั่งห้าง รอยิงกวางไม่อยาก |
ให้มีมันบาป.. บางคนก็ถามว่าป่านั้นอยู่ตรงไหน ค่อย ๆ แพรมว่า อยู่ป่าติดพม่า |
คนเข้าไปอ่านมากขึ้น เขียนได้ 41 ตอนได้มั้ง ป่านนี้ยังเขียนไม่จบ.. |
|
นิยายเรื่องนี้ที่ทำให้ ผม กับบล๊อกเกอร์หญิงหลายคน สนิทกัน รวมทั้งบล๊อกเกอร์ |
ที่เป็นข้าราชการ นครนายก คนนี้ |
พวกเรานัดกันไปเที่ยวต่างจังหวัด หรือไม่ก็ไปปาร์ตี้ |
คือพวกเราไปเป็นกลุ่ม คือคนนี้ครับ..
|
ยังไม่รู้ว่าคนไหนใช่เปล่า งั้นรูปเดี่ยวก็แล้วกัน
|
คือ Kapeak
ตอนนั้นพวกเรา 4 คนไปเที่ยวนครนายกกัน หลังจากเพื่อนเปี๊ยก เพิ่งย้ายเข้า กท.
ข้างล่างคุณเปี๊ยก กับ คุณต้อ หรือ แม่สามข้าวที่ร้าน Crab Cafee อ.ทองผาภูมิ พวกเราไปเที่ยวกัน
คุณต้อ กับ คุณโภชน์ กรุณาไปทำความสะอาด บ้านพักริมน้ำ ให้พวกเรา คุณโอ คุณบี๊
คุณเปี๊ยก กับผม ไปค้าง กลุ่มพวกเราสนุกกันมาก เจอ ต๊กโต (ตุ๊กแก) มาทักทายด้วย
ข้างบนเป็น บ้านพักหลังใหญ่มาก อยู่ริมน้ำ ของคุณต้อ คุณโภชน์ เปิดให้เราเข้าพัก
มีเพื่อนไปสมทบ คุณมด ที่เขียนเกี่ยวกับ เด็ก ศาสนาคริสต์
รวมทั้ง บล๊อกเกอร์แม่โอที ที่ชอบเลี้ยงหมา 555 แต่คงชอบทำโอทีที่กองสลาก
ผมกับ เพื่อนเปี๊ยก ไม่เคยทะเลาะกันเลย ที่พูดกันมากที่สุด
นานที่สุด ก็คราวนั่งรถไปนครนายกกัน 555 ก็เธอ
พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ
เพื่อนที่ผมจะเล่ามีหลายคน ถ้ามีเวลา จะเขียนเล่าอีก แต่ลงภาพหลาย ๆ
คนไว้ก่อน
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ รวมทั้งงานเขียนส่วนหนึ่ง
end
visit บล๊อก 675,037 st
= งานเขียนประเภท Diarist
|
แก๊งค์นี้..ทำกับข้าวเก่งกันทุกคน..นับถือค่ะ
มีเรื่องราวให้เล่ามากมายเน้อะ..อิอิ