บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์ |
|
เมื่อวาน อ่านความคิดเห็น (คอมเม้นท์)ของเพื่อนที่เข้ามาอ่าน เที่ยวเมียนม่าร์ |
เธอว่า ผม ช่างสังเกต เนาะ คงจะมาจากไป คนเมียนม่าร์ที่ Inle ถ่ายลงน้ำโดยตรง หรือมีท่อส้วมจากบ้าน ลงหลุมใต้น้ำ ดูภาพห้องน้ำข้างบน |
กลับไปอ่านที่เขียนมา 555 จริงด้วย... |
แต่ก็มีอีก คน เป็น เธอ.. บอกว่า เรา(ไทย) น่าจะใช้ใยกล้วยมาทอผ้าเป็นคนแรก เมียนม่าร์ เขามี ผ้าใยบัว..แล้ว ผมเลยสนใจเข้าไปค้นหาที่กูเกิ้ล...ที่ไหนได้ มีคนทำแล้วที่ภาคเหนือ ของไทย รายการทุ่งแสงตะวัน นำเสนอ ตอน ผ้าใยกล้วย 1 ลงในยูทูป ว่าง ๆ เข้าไปดูนะครับ ข้างล่างเป็นภาพ ผ้าใยบัวของเมียนม่าร์ ข้างล่างเป็น ผ้าทอจาก ใยกล้วย ของไทย ลองเปรียบเทียบกันนะครับ ว่า....ผ้าไหนที่ใช้ได้จริง..ที่สำคัญ ราคา..ที่พอซื้อใช้ได้ |
เราอยู่ในทะเลสาป อินเล ตั้งหลาย ชม. ยังไปไม่ได้ 10 % ของพื้นที่ 116 |
ตารางกิโลเมตรเลย...กินอาหารเที่ยงเสร็จก็บ่ายโมงกว่าแล้ว |
เลยเดินย้อนกลับไปที่บ้าน ทำซิก้าร์ คือบ้านกับร้านอาหารมีทางเดินเชื่อมกัน แรกที่ฟัง |
มาเขาทำซิก้าร์ คิดว่า คงจะทำแบบ ซิการ์แบบฮาวานา ใช้ใบยาสูบพันจนแน่น |
ไปดูของจริง เขาใช้ยาสูบหั่นฝอยละเอียดตากแดด แล้วมวนด้วยใบตองอ่อน |
นาบด้วยความร้อนมาแล้ว |
|
ดูใกล้หน่อย... |
|
เราดูผ่าน ๆ เพราะไม่สูบบุหรี่แล้วค่อนข้างจะ ต่อต้านการสูบ เลยดูเครื่องเขิน |
เขาใช้ไม้ไผ่เหลาเป็นเส้นเล็ก สานเป็น ปิ่นโต ชาม จาน ฯ.... แล้วเคลือบด้วย ยางรัก |
น่าจะหลายชั้น กว่าจะเสร็จ เป็นงานที่ละเอียดมาก ๆ |
|
ฝีมือละเอียดมาก....สวย งานที่ทำเสร็จแล้ว มีเยอะมาก ลองดูชิ้นข้างล่าง ทายซิครับ ว่า ใช้ทำอะไร ? |
|
ผมจับดูงานชิ้นนี้ เบา...มาก ๆ คิดว่าเป็นที่ ใส่กระดูกคนตาย แหะ ๆ มันเหมือนโกฏ |
พอสอบถาม กลายเป็น ที่ใส่ข้าวถวายพระภิกษุที่วัด มีฝาปิดให้ความร้อนคงอยู่ |
เวลาพระฉัน ก็หยิบมาเปิด แล้วเทใส่จาน... เขาบอกว่า คนถวายข้าว หลายคน ถ้าพระ |
หยิบอันไหน คนนั้นก็ปลื้มใจ.... |
บอกให้คนไทยภูมิใจ ติ๊ด...โบราณนานมาแล้ว พม่าต้อนคนไทยที่เชียงใหม่ ที่มีฝีมือ |
ทำเครื่องเขิน ไปอยู่ที่ พม่าก็ แถวเมืองตองยี กับ พุกาม เลยทำมาหากินที่นี่แล้วก็ |
ถ่ายทอดวิธีทำเครื่องเขินให้ |
|
ร้านแห่งนี้เรามิได้ซื้ออะไรมา |
เลย นั่งเรือไป บ้านที่ตีเหล็ก ก็อยู่ในทะเลสาปแห่งนี้แหละครับ |
|
ฝีมือในการตี ไม่แน่ใจว่าดีหรือไม่ คือไม่ค่อยมีความรู้ด้านนี้ พอขึ้นเรือนไปดู |
ช่างก็เข้าประจำที่ ดึงลูกสูบขึ้นลง เป็นการสูบ เป่าลม ให้เตาเผา |
คนอยู่ข้างล่าง ก็เสือกเหล็กเข้าไปเผาจนแดง... แล้วจับวางไว้บนทั่งเหล็ก |
คนตี 3 คนก็โยนค้อนตีลงทีละคน หมุนเวียนกันไป คนจับคอยเสือก บิดให้ฆัอนตีให้เหมาะ |
ดูเพลินดี |
|
เราก็ไปดูสินค้านานา ชนิด พอเมื่อยผมก็นั่งดูทั่ว ๆ ไป...ให้บังเอิญเห็น เครื่องเป่าลม |
ชนิดหอยโข่งตั้งอยู่ที่ เตาเผาเหล็กใกล้กัน ช่างคนเดียวเอื้อมมือไปเปิดสวิทไฟฟ้า |
สะเก็ดไฟฟุ้ง เหล็กเริ่มแดง ก็คีบด้วยคีมออกมาตีคนเดียว เก่งครับ |
|
ไม่นานมีเรือมาจอดเทียบ ฝรั่งผิวขาวขึ้นมา 5 คน เขาก็ปิดเครื่องปั้มลมหอยโข่ง |
ปีนขึ้นข้างบน นั่งสูบลมด้วยมือ คนข้างล่างเสือกเหล็ก จนแดง อีก 3 คนก็เริ่มตีเหล็ก |
จนได้ที่... ผมก็แอบถ่ายวิดิโอไว้ ด้วยความสนใจ ส่วนฝรั่งก็กดแชะ ๆ |
เขาแสดงวิธีสูบลมโบราณให้ดู |
ทีมเที่ยวเราก็ช่วยอุดหนุนสินค้า ชนิดอื่นแทนที่จะซื้อเหล็กกลับไทย 555 |
เราลงเรือ แล่นไปสู่เส้นทางใหม่ ไปดูวัดอะไรจำไม่ได้แล้ว ก็ที่ มีแมวกระโดดลอดห่วง |
มีคนโพสต์ว่า ทารุณสัตว์ พระเลยงดโชว์ ชื่อวัดหรืออะไรพวกนี้ ไม่มีป้ายภาษา อังกฤษ ที่เราอ่านออก ไม่รู้จะจดอย่างไร..ครับ |
|
|
...... ....... |
ผมก็ถ่ายภาพ นั่งพัก คอยสังเกตคนที่เข้าไปสักการะพระพุทธรูปพม่าแบบโบราณ |
แล้วก็ ไปดูสินค้า ในบริเวณวัด ก็แน่นอนฝ่ายหญิงของเรา ซื้ออีกแล้วครับ ท่าน 555 |
ที่นี่มีทั้ง สร้อยลูกหินสี เสื้อผ้า.. ปล่อยให้เขา เดินซื้อของ ผมเดินมาดูวิว ตรงระเบียง |
เราจากที่นั่น ลัดเลาะมาตามคลองซอยเล็ก เข้าสู่คลองโตหน่อย จริงแล้วไม่ใช่คลอง |
อะไรหรอกครับ เขาแหวกน้ำให้กว้าง ใช้บ้านปลูกในน้ำ เป็นแนวกั้น |
ดูภาพไปเรื่อย ๆ |
|
จ่ายค่าตั๋ว ล่วงหน้าค่ะ พี่ไวน์ ..
บ่ายๆ ค่อยเข้ามา ลัดเลาะ ซอกซอน ไปกะ พี่ไวน์ และ ครอบครัว นะคะ ..
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น