ครอบครัวสุขสันต์ ที่ไพรเวศ แห่งวังน้ำเขียว

วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนดั่งมีปีกบิน ช่างเป็นคำเปรียบเทียบที่ตรงกับความเป็นจริงเหลือเกิน จำได้ว่า ปลาย ๆ เดือน ธันวาคม ปีที่แล้ว ลูกศิษย์ห้อง ม.3/5 แห่งมัธยมวัดธาตุทอง ได้มารับฉันไปสังสรรค์กับครอบครัวของพวกเขา ที่เขาใหญ่ แวะไปเล่นน้ำที่น้ำตกเจ็ดสาวน้อย หลานศิษย์แต่ละคนลงไปเล่นน้ำตกอย่างสนุกสนาน และนี่ ก็ผ่านไปแล้ว 1 ปี ฉันก็มีโอกาสได้มาเห็น "ครอบครัวสุขสันต์" ของห้อง ม.3/5 อีกครั้งหนึ่ง น่าปลื้มใจจริง ๆ กับภาพ "มิตรภาพ ที่ตกทอดไปถึงคนรุ่นลูก ๆ " อย่างเหนียวแน่น น่าชื่นชม

ปีนี้ จัดกันที่ วังน้ำเขียว ชื่อ ไพเวศ เจ้าของบ้านนี้ เป็นเพื่อนกับแดง ซึ่งเป็นภรรยาของสมศักดิ์ เราเลยได้ราคาถูก ค่าเช่าเพียง 2,000 บาท อยู่กัน 6 ครอบครัว นับว่าถูกมาก ๆ ทีเดียว

การพบปะสังสรรค์ของครอบครัวสุขสันต์ ปีนี้ จัดขึ้นวันที่ 21-22 ธันวาคม 56 ปีนี้ สมศักดิ์กับแดงมารับฉันที่บ้าน นัดกันตอน 6.30 น. ประมาณ 6.00 น. แดงโทรเข้ามือถือถามว่าฉันพร้อมยัง ฉันบอกแดงว่า แต่งตัวเสร็จแล้ว รออยู่ อิอิ เรื่องนัด ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ชอบผิดนัด ผิดเวลาอยู่แล้ว ยิ่ง เขาจะมารับด้วย ยิ่งต้องเตรียมให้พร้อม ไม่ใช่ให้เขามารอเราน่ะนะ ประมาณ 6.40 น. รถของสมศักดิ์ก็มาถึงบ้านฉัน แดงลงมาช่วยหิ้วกระเป๋าเดินทางของฉันไปไว้ที่ท้ายรถ ส่วนของขวัญที่จะนำไปเล่นเกมบัดดี้ ฉันหิ้วติดตัวไว้ เพราะด้านหลังรถ มีของกิน กระเป๋าเสื้อผ้าเต็มไปหมดแล้ว ฉันนำหนังสือ บทเรียนสำเร็จรูป เรื่องการผันวรรณยุกต์โดยไม่ต้องเทียบเสียงจากอักษรกลางให้พลอย ลูกของสมศักดิ์และแดงไป 1 เล่ม พอดีพลอยบอกว่า จะสอบเรื่องนี้วันจันทร์ด้วย ก็เป็นโชคดีของพลอย ถ้าจะเอาหลักที่ฉันเขียนไปใช้นะ

ปีนี้ พวกเรานัดเจอกันที่โลตัสแถวสุขาภิบาล 3 ปรากฎว่า รถของเราไปเป็นคันแรก พักใหญ่ ๆ ตามด้วยรถของติ้ม และของโอ เป็นค้นสุดท้าย ส่วนรถหน่อยกับปูจะตามไปเอง ไม่ต้องนัดเจอกันที่นี่ อาจจะเป็นเพราะเส้นทางจากบ้านของเขาสะดวกกว่า ส่วนครอบครัวปู ดูเหมือนจะติดงานลูกสาว เลยต้องมาเอาตอนเย็นน่ะ

ระหว่างทาง ก็โทรศัพท์ ติดต่อกัน เพราะรถของติ้มยังไม่เคยมาที่ ไพรเวศ วังน้ำเขียว ส่วนแดงกับสมศักดิ์เคยมาน่าจะสองครั้งแล้ว จึงเป็นผู้นำ ขับตามกันไป มาแวะเจอกัน ซื้อไก่ปิ้ง หมูปิ้ง กับข้าวเหนียว ริมทาง กินกันไป เพราะยังไม่ได้ทานข้าวเช้ากัน ส่วนฉันทานข้าวต้มไปแล้ว เพราะต้องกินยาหลังอาหารด้วย แดง ซื้อ หมูปิ้งก่อน ตอนจอดปั๊มน้ำมัน ฉันกินไม้เดียวพอ เจ้าพลอนดูเหมือนจะ 4 ไม้ กับข้าวเหนียวซึ่งมีถุงเดียว เพราะยังไม่สุก อิอิ พ่อกับแม่เสียสละให้ลูกกินก่อนเสมอ นี่เป็นความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก

รถแล่นตามกัน ระหว่างทางนัดจอดรถเจอกันอีกครั้ง จอดตรงที่มีขนมจากขาย แดงซื้อขนมจากอีก 1 มัด ดูเหมือน 25 บาท น้ำมะพร้าวอีกสองขวด ส่วนติ้ม กำลังซื้อไก่ย่างให้เด็ก ๆ ซึ่งมากันหลายคน แถม ซื้อเผื่อฉันอีก 1 ไม้ ข้าวเหนียวอีก 1 ห่อ ฉันก็เลยอิ่ม เพราะใกล้มื้อเที่ยงแล้ว เรายังไม่ได้เข้าที่พักทำอาหารมื้อเที่ยงเลย

เรานัดกันจอดรถรอกันอีกครั้ง ตรงทางเข้าไปวังน้ำเขียวไพรเวศ เพื่อซื้อพวกน้ำดื่ม น้ำแข็ง และของที่จำเป็นบางอย่าง ฉันกับแดง อยู่ว่าง ๆ เห็นหน้าร้านเขาตกแต่งสวยงาม เลยควักกล้องถ่ายรูปมาถ่ายกันฆ่าเวลา อิอิ



หลังจากซื้อของเสร็จแล้ว รถคันเราก็ก็นำหน้าเพื่อเข้าบ้านพัก ไพรเวศ ระหว่างทาง สองฟากฝั่งของถนน มีทิวทัศน์ที่สวยงาม มีร้านค้า ต้นไม้ที่ขึ้นเขียวขจี บางช่วงมีบ้านพักให้เช่าพักด้วย มีชาวบ้านนำสินค้ามาขายตามหน้าบ้าน พวกผลไม้ โดยเฉพาะ พุทราน้ำนมที่ขึ้นชื่อของที่นี่ สมศักดิ์ บอกว่า เคยซื้อไปกิน มีกลิ่นคาว ๆ เขาว่าไม่อร่อย ฉันยังไม่เคยกิน ก็เลยไม่รู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร แต่แพงมากพอควร ขายเป็นถุง ๆ ถุงละ 60 บาท มีประมาณ 10 ลูกได้ ตกลูกละ 6 บาท เรามาดูทิวทัศน์ระหว่างทางที่ฉันถ่ายมาฝาก นะคะ ภาพสวย ๆ ทั้งนั้น





น่าจะประมาณเที่ยงครึ่งมั้ง พวกเราก็มาถึงที่พัก บ้านพักหลังใหญ่มากพอควร ชั้นล่างเป็นกระจกทุกด้านเลย ภายในบ้าน มีฟูกนอน ผ้าห่ม หมอนไว้ให้ด้วย คนที่เฝ้าบ้านสองสามีภรรยา มาให้การต้อนรับ แดง ซึ่งเป็นเพื่อนกับเจ้าของบ้าน และรู้จักกับสองสามีภรรยา ได้เข้าไปพูดคุยอย่างสนิทสนม ส่วนพวกเด็ก ๆ ก็ช่วยกันขนของ อาหาร เครื่องใช้ เตาแก๊สปิคนิก ผัก หอม กระเทียม กล่องโฟมใส่ของสด แดงน่ารักมาก หอบกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาและของฉันไปไว้ในบ้านพักก่อน ส่วนฉันมีหน้าที่เก็บภาพของ ครอบครัวสุขสันต์ ในหลาย ๆ อิริยาบถ รวมถึงทิวทัศน์รอบ ๆ บ้านพัก อากาศช่วงนี้ ถึงจะเป็นเวลาบ่ายก็ตาม อากาศเย็น ๆ ลมโชยมาอ่อน ๆ ทำให้หนาวมากขึ้น บริเวณหน้าห้องพัก เป็นลานหญ้ากว้างมาก สามารถกางเต็นท์ได้เป็นสิบ ๆ หลังทีเดียว คนเฝ้าบ้าน ดูแลบ้าน ก็มาช่วยกันกางเต็นท์ เด็ก ๆ นิยมนอนเต็นท์ แดงชวนฉันนอนในห้องพักดีกว่า เพราะอากาศหนาว ฉันก็เห็นด้วย มาชมฝากภาพทิวทัศน์ที่สวยงามที่ฉันถ่ายมาฝากนะคะ











ตอนนี้ ฉันก็ได้เห็นภาพที่น่ารักของครอบครัวสุขสันต์ ทุกครอบครัวซึ่งเตรียมอาหารมาคนละอย่างสองอย่าง ก็เริ่มลงมือประกอบอาหารของตนเอง บางครอบครัวก็มีลูกสาวมาเป็นลูกมือช่วยด้วย เช่นครอบครัวของหน่อย มีน้องแตงกวามาช่วยปั่นเครื่องปรุงเพื่อใส่พุงปลาไว้ เป็นปลาเผาสมุนไพร ส่วนฉัน ก็ช่วยแกะกระเทียมเพื่อทำน้ำราดใส่ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน โดยการทำน้ำราดเป็นหน้าที่ของสมศักดิ์ แกะกระเทียมเสร็จแล้ว ก็ไปช่วยห่อก๋วยเตี๋ยวลุยส่วน ฝีมือตอนห่อใหม่ ๆ ก็เส้นโต ไม่สวยเหมือน แดง ห่อ ฉันกับก้อย (ภรรยา หน่อย) ห่อไปก็หัวเราะกันไป ขำ ก๋วยเตี๋ยวที่เราห่อกัน รายการของติ้มกับติ๊ก มีต้มยำขาไก่ แกงส้มผักรวม เกี๊ยวซ่าทอด ส่วนรายการของโอ ขนมปัง มันฝรั่งทอด ไส้กรอก ไข่ดาว เป็นอาหารเช้าพรุ่งนี้ ทุกคนต่างก็ทำหน้าที่ของตนเองอย่างขมีขมัน มีการจัดตกแต่งสถานที่อีกด้วย ประดับไฟ ลูกโป่ง เอาของขวัญที่จะเล่นเกมบัดดี้โดยฉันไปช่วยจัดเป็นไว้บนโต๊ะให้สวยงาม เพื่อถ่ายรูปไว้ ให้ดูสวยงาม เรามาชมภาพแห่งความสุขของครอบครัวสุขสันต์กันนะคะ













เป็นไงคะ หน้าตาของอาหารของเรา ทานได้ตั้งแต่มื้อบ่ายไปถึงมื้อเย็นเลย หน้าตาของอาหาร น่ากินทั้งนั้นเลยใช่ไหมคะ รายการของครอบครัว ปู คือ กุ้งเผา หอยเผา ทอดมันของหน่อย ก็อร่อย เสียดาย มีน้อยไปหน่อย แปล๊บเดียวก็หมดแล้ว อิอิ เกี๊ยวซ่าทอดร้อน ๆ ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน น้ำราดนั้นรสแซบเหลือหลาย ยังมีน้ำพลั้น ฝีมือติ้ม แม่บ้านใหญ่อีกด้วย พอทำเสร็จ หน่อยก็เอามาให้ฉัน 1 แก้ว ฉันเลยเดาในใจว่า สงสัยหน่อยจะจับบัดดี้คือฉันแน่ ๆ ส่วนบัดดี้ของฉันที่จับมาได้ คือ ชาติ สามีของโอ นั่นเอง

ส่วนชัด สามีของติ้ม ก็นอนสบายพักผ่อนสักครู่ บ่นหิวน้ำพริกกระปิปลาทูของ สมศักดิ์ พวกเราเลยจัดเต็มให้ เพราะแกไม่ชอบกินอาหารอย่างอื่น ๆ ชอบแต่น้ำพริกปลาทู ฝีมือของ สมศักดิ์ ปลาทูทอดร้อน ๆ คลุกกับน้ำพริกกระปิและข้าวสวยร้อน ๆ ผักสด แตงกวา มะเขือเปราะ ฯลฯ อร่อยไม่น้อยเลยเหมือนกันนะเนี่ย

ช่วงก่อนพระอาทิตย์ตกดิน บรรยากาศช่วงนี้ งดงามมากทีเดียว ดวงอาทิตย์กลมโต สีส้ม ยอดทิวมะพร้าว ต้นไม้ใหญ่ ฉันอิ่มมื้อบ่าย ซึ่งไปกินได้เอาน่าจะบ่ายสามเห็นจะได้ ฉันกับแดงไปที่ห้องพัก แดง ปูฟูกไว้ 5 ฟูก คงมี แดง ศักดิ์ ฉัน ส่วนครอบครัวโอ ปู แม่ของโอ และครอบครัวของหน่อย ไปนอนอยู่ชั้นบน ซึ่งไม่สะดวกเลย เพราะไม่มีห้องน้ำ ห้องน้ำที่ชั้นล่างมีห้องเดียว อยู่นอกห้อง มีอีก 2 ห้อง เด็ก ๆ นอนเต็นท์กัน ติ้มและชัดก็นอนเต็นท์ มีบรรดาน้องหมาในบริเวณนี้หลายตัว บางตัวเป็นแม่ลูกอ่อนมารออาหารจากพวกเราด้วย น่ารัก ๆ ทุกตัวเลย มาชมทิวทัศน์สวย ๆ กันนะคะ



น่าจะมืดแล้ว ครอบครัวของปูก็มาถึง อาหารมื้อเย็น ทั้งปลาเผาสมุนไพร กุ้งเผา หอยเผา ต้มยำขาไก่ แกงส้มผักรวม น้ำพริกกระปิ ฯลฯ ผลไม้มี ส้ม ฝรั่ง องุ่น ครบเครื่องเลยจ้ะ อร่อย ๆ ทั้งนั้น ฉันตักต้มยำขาไก่ น้ำพริก นั่งกินกับแดง เด็ก ๆ ไปตั้งวงกันที่สนามหญ้า พวกผู้ชายคอสุรามาครบเซ็ทแล้ว ตั้งโต๊ะ เจ้าโอ เจ้าหน่อย นักร้องประจำคาราโอเกะ ของวงติ้ม ก็เริ่มขับกล่อมพวกเราไป ช่วยกันปิ้งกุ้ง ปลา หอย กันไป อากาศตอนนี้หนาวเอาการอยู่ เด็ก ๆ เอาเทอร์โมมิเตอร์มาด้วย ดูเหมือนจะ 10 องศาแล้ว แต่โชคดี คนดูแลบ้าน เขาขนไม้มาให้พวกเราได้ก่อไฟ ผิงไฟ ได้ไออุ่นจากกองไฟ ทำให้คลายหนาวไปได้บ้าง ทุกคนมีความสุข นั่งคุยกันไป ทานข้าว กับข้าว เคล้าดนตรีไปด้วย ท่านลองชมภาพที่ฉันเก็บมาฝากซิคะ











คืนนี้ ได้ต้อนรับสมาชิกยามวิกาลอีกคนหนึ่งที่ขี่มอร์เตอร์ไซด์มาร่วมงาน หลังจากเสร็จงานที่บริษัทแล้ว นับถือหัวใจที่รักน้อง ๆ ของเขา อยากมาร่วมสนุกกับน้อง ๆ บุคคลผู้นี้ก็คือ โต๊ด ลูกชายของติ้มกับชัด นั่นเอง เด็ก ๆ พอรู้ว่า พี่ชายกำลังจะมา ดีอกดีใจ ติดรถขอไปปากทางเพื่อต้อนรับเขา ทั้ง ๆ ที่ต้องนั่งอยู่หลังรถกระบะ ซึ่งอากาศหนาวเย็นมาก พวกเขาก็ไม่หวั่น นี่แหละสายสัมพันธ์ของพ่อแม่ที่เหนียวแน่น ตกทอดไปถึงบรรดาลูก ๆ อีกด้วย เป็นภาพที่น่าชื่นชมอีกภาพหนึ่งนะ หลังจากที่มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว (โต๊ด ตอง และลูกของปู จะเป็นพี่กว่า ลูกของ แดง หน่อย ติ๊ก โอ อยู่หลายปีเหมือนกัน ปีนี้ ลูกชายคนโตของโอ ก็มาร่วมงานด้วย (ชื่อไร ฉันจำไม่ได้ เพราะเป็นหนุ่มที่ค่อนข้างเงียบขรึม อาจเป็นเพราะว่า เพิ่งมาครั้งแรกและเป็นรุ่นโตกว่าหลายปี อิอิ )

กิจกรรมคืนนี้ ก็คือ เกมบัดดี้ ซึ่งเป็นเกมสนุกสนานที่เคยจัดมาเมื่อปีที่แล้ว ทุกคนต่างก็อยากรู้ว่า บัดดี้ของตนคือใคร เดากันใหญ่เลย ปีนี้ ฉันเดาถูก บัดดี้ที่ต้องมาคอยเทคแคร์ฉัน คือ หน่อย ที่ฉันเดามาตั้งแต่ต้นแล้ว อิอิ ตา หน่อยพยายามเบี่ยงเบน ว่า แน่ใจเหรอ ปีที่แล้วผมก็จับได้เป็นบัดดี้กับอาจารย์แล้ว ปีนี้จะจับได้อีกอย่างไร แต่ฉันก็ไม่หลงกลนะ อิอิ ยืนยัน ว่าเป็นหน่อย ติ้มถามว่า ทำไมแน่ใจว่าเป็น หน่อย ฉันบอกติ้มว่า หน่อย เทคแคร์ฉันหลายเรื่อง เช่น ยกน้ำพลั้นมาให้ ถามว่า จะทานอาหารอะไร อะไรประมาณนั้น ในที่สุด เจ้าหน่อยหลอกฉันไม่สำเร็จ เลยยอมรับว่า ใช่ เป็นเรื่องน่าแปลก ปีที่แล้ว หน่อยก็จับชื่อฉันได้เป็นบัดดี้เขา ปีนี้เขาก็จับชื่อฉันได้อีก แล้วฉันก็มอบของขวัญให้บัดดี้หน่อย เป็นตะเกียบเงิน 5 คู่ (1 แพ็ค)ที่ฉันซื้อมาจากเกาหลีนั่นเอง ส่วนของขวัญของหน่อยที่ให้ฉัน เป็นขนมคุ้กกี้ 1 กล่อง แล้วก็จับคู่บัดดี้ คู่ต่อไป เป็นที่สนุกสนานกัน ฉันก็ถ่ายรูปมาให้ท่านผู้อ่านได้ชื่นชมกับรรยากาศที่น่าชื่นชมและประทับใจ จ้ะ







กิจกรรมเกมบัดดี้ สิ้นสุดลงแล้ว ก็มีกิจกรรมสำคัญอีกกิจกรรมหนึ่ง ที่ติ้มและเพื่อน ๆ ของเขาจัดให้กับ ปู นั่นคือ วันคล้ายวันเกิดของ ปู ถึงแม้ว่าจะยังเหลืออีก 3 วัน แต่ติ้มกับเพื่อน ๆ ก็จัดให้ล่วงหน้า เห็นแล้วน่าปลื้มใจกับความรัก ความใส่ใจที่พวกเขามีต่อกันและกัน เค้ก ได้ถูกนำมา พร้อมกับเทียนเล่มโตที่ชัด เอามาให้จุด ทำให้เกิดเสียงหัวเราะ ฮา กันใหญ่ คิดว่า คงหาเที่ยนเล็ก ๆ สำหรับปักเค้กวันคล้ายวันเกิดไม่ได้ เพื่อให้ขำ ๆ กัน เลยเอาเทียนเล่มใหญ่ อ้วน มา 1 เล่ม แถมมีคนแซวว่า ปีหน้าจะแบกเทียนพรรษามาให้ปู จุดเลย จุดเทียนแล้ว พวกเราก็ร้องเพลง สุขสันต์วันเกิด พร้อม ๆ กัน จบแล้ว ปูก็เป่าเทียน สบายมาก เพราะมีเทียนเล่มเดียว ไม่ต้องใช้แรงเยอะ อิอิ ชมภาพของฉันได้เลยค่ะ



หลังจากเสียงเพลงจบแล้ว เจ้าของวันคล้ายวันเกิดก็ตัดเค้ก แบ่งกันทาน ปูตัดเค้กใส่จานให้ฉันทาน 1 ชิ้น เป็นเค้กผลไม้ อร่อย ใช้ได้ หลังจากกิจกรรมจบแล้ว ก็ห้าทุ่มกว่า จะเที่ยงคืนแล้ว ฉันไปแปรงฟันเข้านอน ลืมไปว่า ติ้มยังไม่ได้ลอยโคมเหมือนปีทีแล้ว เด็ก ๆ ก็ไม่กล้าไปปลุกฉัน ทีจริง ฉันก็ยังไม่ได้นอนหรอก เห็นว่า ไม่มีอะไรแล้ว ปล่อยให้พวกเขาสนุกสนานกันไป อากาศข้างนอกค่อนข้างหนาวเลยเข้าห้องมานอนพัก ปีนี้เลยไม่มีรูปการปล่อยโคม ลอยทุกข์ ลอยโศก มาฝากให้ท่านผู้อ่านชมเหมือนปีทีแล้ว น่าเสียดาย ไม่มีใครถ่ายเอาไว้เลย (ฉันถามจาก แดง แดงก็ไม่ได้ถ่ายไว้ )

เมื่อคืนอากาศหนาวเอาการอยู่ เห็นเด็ก ๆ บอกว่า ประมาณ 8 องศา นอนไม่ค่อยเป็นสุขนัก ขนาดฉันใส่ถุงนอนผ้าไหมที่ซื้อจากเวียดนามนะ ผ้าห่มเขาบาง ๆ ได้ข่าวว่า คนนอนเต็นท์บอกว่า อุ่นกว่าในบ้าน จริงเหรอ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย

เช้านี้ ตื่นกันก็ไม่สายนักนะ แดง สมศักดิ์ ติ้ม หน่อย ตื่นเร็ว ทั้ง ๆ ที่นอนประมาณ ตี 3 ฉันตื่นประมาณ 6 โมงเช้า เข้าห้องน้ำแล้วมานอนต่อสักพัก ได้ยินเสียงหน่อยบอกว่า ของกิน โดยเฉพาะไข่ หมดแล้ว เมื่อคืนปิ้งไข่กินกัน กำลังจะออกไปตลาดเพิื่อซื้อกับข้าวเพิ่ม โห กินกันเก่งเหมือนกัน เมื่อคืนเห็นกับข้าวเยอะมากอยู่นี่นา

ออกมาที่ลานทำกับข้าว เห็นเด็ก ๆ ช่วยกันทอด มันฝรั่ง ไข่ดาว ปิ้งขนมปัง ทาเนย ทาแยม แล้วแต่ชอบ มีกาแฟ โอวัลติน พร้อม ก้อย ชงโอวัลตินให้ฉัน 1 แก้ว ขนมปังทาเนยและแยมอีก 1 แผ่น กินไส้กรอกไปสองชิ้นเล็ก จะรอกินข้าวต้มเครื่องมากกว่า ฉันช่วยเด็ดผักเสร็จ ก็ไปชมธรรมชาติยามเช้า ซึ่งอากาศสิบกว่าองศา ไม่หนาวจัดนัก ไปเดินชมธรรมชาติกับแม่ของโอ เดินไปชมไร่มันสำปะหลัง ถ่ายภาพยามเช้าของที่นี่ และถ่ายภาพทุกคน รวมทั้งเด็ก ๆ ด้วยช่วยกันทำอาหารเช้ากันอย่างสนุกสนาน มีแดงกับก้อย ช่วยล้างชาม จานด้วย สองคนนี้ขยันมาก ๆ โดยเฉพาะแดง ทั้งทำกับข้าว ทั้งล้างชาม ฉันต้องชมเขามากจริง ๆ เป็นศิษย์สะใภ้ที่ขยันขันแข็ง น่าชื่นชม มาชมภาพน่ารัก ๆ ของพวกเขากันค่ะ












น่าจะ 9 โมงกว่าแล้ว ข้าวต้มเครื่องหม้อร้อน ๆ มีหมึก กุ้ง แล้วมีเห็ดหอมสดใส่ด้วย กระเทียมเจียว พริกป่น พริกน้ำส้ม ตังฉ่าย ครบเครื่องเลย รสชาติอร่อยมาก ๆ ฉันตักชามโต ๆ ทานเกลี้ยงเลย

เที่ยงแล้ว มิ้อนี้ คือ ก๋วยเตี๋ยว ลูกชิ้น แฮกึ้น ฝีมือน้ำซุปของแดง อร่อยใช้ได้ทีเดียว ยายปูหิวก๋วยเตี๋ยว จึงเร่งให้ทำให้กินกัน ฉันกินสองชาม ก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารประเภทที่ฉันชอบทานเป็นพิเศษ ครอบครัวปู ต้องกลับก่อน เพราะมีธุระจะไปต่อ ฉันเลยให้ถ่ายรูปหมู่พร้อม ๆ กันไว้เป็นที่ระลึก จะได้ครบทุกครอบครัวนั่นเอง ลองดูภาพที่ฉันนำมาฝากนะคะ



หลังจากถ่ายรูปหมู่กันเสร็จแล้ว ครอบครัวปูก็มาลาฉันและเพื่อน ๆ เพื่อไปทำธุระต่อ ส่วนติ้ม ก็จัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ ต่อ โดยมีเกมต่าง ๆ มาให้เด็ก ๆ ได้เล่มสนุกสนานกัน แล้วมีของขวัญ รางวัลให้ด้วย แถม นำเงินส่วนตัวใส่ของขวัญ เป็นกระเป๋าเล็ก ๆ ใส่เงินได้ คนละ 100 บาท เด็ก ๆ มีประมาณ น่าจะ 9-10 คน แล้วยังมีของขวัญอีกหลายชิ้น ที่จะมาให้เด็ก ๆ ที่เล่นเกมชนะอีกด้วย นับว่า ติ้ม เป็นคนรักลูกของเพื่อนประดุจลูกของตัวเองทีเดียว เสียสละเพื่อให้เพื่อน ๆ และหลาน ๆ มีความสุข สนุกสนาน ติ้มจึงเป็นที่รักของเพื่อน ๆ และหลาน ๆ ซึ่งฉันเห็นสมควรอย่างยิ่งที่ติ้มจะได้รับความรักจากเพื่อน ๆ ได้รับความเคารพรักจากลูก ๆ ของเพื่อน

ฉันนั่งเก็บภาพต่าง ๆ ของเกมที่ ติ้มให้เด็ก ๆ เล่นแล้ว รู้สึกสุขใจ เหมือนเกมที่ฉันและพวกลูกศิษย์เคยเล่นในสมัยเด็ก ๆ หลายเกมทีเดียว เกมแรก เป็นเกมที่ให้จับมือกัน โดยหันหลังจับมือ แล้วต้องเดินไปพร้อม ๆ กัน เพื่อไปตามหาสิ่งที่ตนเองไปซ่อนไว้ นั่นคือ พาเพื่อนไปยังที่ซ่อนของก่อนที่จะทันรู้ตัวว่า ต้องจับมือหันหลัง เพื่อไปตามสิ่งของที่ซ่อน หลังจากได้ของครบตามที่ได้ซ่อนไว้แล้ว ก็ถามเด็ก ๆ ว่า ได้ข้อคิดอะไร บ้าง ฉันจึงตั้งชื่อเกมนี้ว่า เกม สามัคคี เพราะทุกคนต้องสามัคคีกันไม่ให้มือที่จับกันไว้หลุดจากกัน ไปไหนก็ต้องไปพร้อม ๆ กัน ลองชมดูซิคะ



เกมต่อไป ก็เป็นเกมเหยียบลูกโป่ง เกมนี้ ก็เรียกเสียงเฮ ของผู้เชียร์ได้สนุกสนานเช่นกัน



เกม ต่อไป ก็เป็นเกมเก้าอี้ดนตรี เป็นเกมชิงไหวชิงพริบกันมากพอสมควร เป็นเกมเก่าแก่มาก สมัยฉันก็เคยเล่ม เป็นเกมที่สนุกสนานมากอีกเกมหนึ่ง



ของขวัญเหลือสองชิ้นสุดท้าย จึงให้จับคู่กัน แล้วแข่งกันคลานเข่าเพื่อให้ถึงที่ตั้งของของขวัญสองชิ้นนั้น เกมนี้โหดเหมือนกันนะ คลานเข่าหลายเมตรอยู่ ลงทุนหนัก เป็นเกมที่เรียกเสียงเชียร์ได้มากเหมือนกัน ปรากฏว่า เจ้าตัวเล็กที่สุดกับน้องพลอยเป็นคู่ที่ได้ชัยชนะ ฉันเรียกเกมนี้ว่า คลานเข่าชิงของขวัญ อิอิ



กว่าเกมจะเสร็จก็ 15.30 น. ได้แล้ว เตรียมเก็บของ สัมภาระ และจัดเก็บเครื่องตกแต่งสถานที่ พวกหลอดไฟ ที่เป็นสายยาว ๆ ส่วนลูกโป่งคงติดไว้ เผื่อเด็ก ๆ ที่นี่จะได้เก็บไปเล่น ส่วนอาหารที่เหลือก็จัดไว้อีกส่วนเพื่อให้กับคนดูแลบ้านไว้ทานได้ ส่วนของที่เหลือ ส่วนใหญ่จะเป็นของแห้ง ผัก เส้นหมี่ ผลไม้ ติ้ม ให้แดง เอากลับบ้านหลายอย่าง เพราะว่า บ้านติ้ม ไม่ทำกับข้าว ส่วน แดง เป็นคนชอบทำกับข้าว ส่วนฉันเอามะนาวเพียงอย่างเดียวกลับบ้านไปผสมกับโซดา น้ำผึ้ง





หลังจากเก็บของขึ้นรถกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ล่ำลากัน ต่างคนต่างขึ้นรถของตัวเอง ขับตามกันไป อำลา วังน้ำเขียว ไพรเวศ ทิวทัศน์อันสวยงามที่ให้พวกเราได้จัดงานพบปะสังสรรค์กันของครอบครัวแสนสุขทั้ง 6 ครอบครัว ระหว่างทางก็มีการโทรถามกันบ้างเพื่อให้รู้ว่าถึงไหนกันบ้าง ฉันอยากได้เห็ดหอมกลับบ้าน ระหว่างทาง สมศักดิ์ จึงจอดรถที่ร้านขายของให้ มีของกินขายเยอะแยะหลายร้าน ได้เห็ดหอม 1 ถุง 80 บาท และซื้อเห็ดหยอง 3 กระป๋อง 100 บาท ฉันฝากแดงไป 1 กระป๋อง มาเจอกับติ้มก็กำลังซื้อของฝากเหมือนกัน เขาเลยซื้อพุทราน้ำนมให้ฉัน 1 ถุง ฉันบอกไม่ต้องหรอก เขาก็ไม่ยอมซื้อให้จนได้ แถมบอกว่า อร่อยมากนะ เพื่อนบ้านฝากเขาซื้อ ถุงละ 60 บาท มีแค่ 10 ลูก เท่านั้น นับว่าแพงมากนะ พวกเราแยกกันที่นี่

ขากลับ เนื่องจากสองทุ่มแล้ว ทุกคนท้องร้องว่า หิว แล้ว สมศักดิ์พามาทานบะหมี่ร้านริมถนน แถวพระโขนง สามคนพ่อแม่ลูกทานสองอย่าง คือ บะหมี่เกี๊ยว และข้าวหมูแดง ส่วนฉันไม่ไหว ทานบะหมี่เกี๊ยวชามเดียวเท่านั้น อิ่มกันแล้ว พวกเราก็ขับรถออกจากที่ร้าน สมศักดิ์ขับรถมุ่งหน้าไปส่งฉันที่บ้าน ถึงบ้านก็ประมาณ 3 ทุ่มเศษ สมศักดิ์กับแดง ช่วยหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า และของขวัญ บัดดี้ ของขวัญปีใหม่ จากติ้ม จากหน่อย จากโอ มาส่งฉันที่บ้าน ฉันกล่าวขอบใจสมศักดิ์และแดง ที่มารับไปร่วมงานพบปะสังสรรค์ของห้องเขาและพามาส่ง เขาทั้งสองคนเทคแคร์ฉันเป็นอย่างดี เป็นที่ซาบซึ้งใจฉันเป็นอย่างยิ่ง

ความสุขของฉันที่อยู่ท่ามกลางเด็ก ๆ ก็ได้ผ่านพันไปอีกปีหนึ่งแล้ว ฉันต้องขอบใจพวกเขา ที่มอบความสุข ความสบายใจให้กับฉันมาหลายปีแล้ว พาฉันไปพักผ่อน ร่วมสนุกสนานกับพวกเขา ฉันเบิกบานใจทุกครั้งที่ได้ไปร่วมทริปกับพวกเขา ได้เห็นมิตรภาพที่งดงามของพวกเขา และมิตรภาพอันดีงามนี้ ได้สืบสานสายใยแห่งมิตรภาพไปถึงรุ่นลูก ๆ ของพวกเขาด้วย โดยมีแม่บ้านติ้ม เป็นผู้ประสานเชื่อมโยงมิตรภาพที่ดีงามนี้ และด้วยความร่วมมือร่วมใจ มีน้ำใจของเพื่อนๆ ทุกคน จึงทำให้งานที่จัดทุกครั้งเป็นไปอย่างราบรื่น และมีความสุขถ้วนหน้ากัน ทำให้ฉันได้ซาบซึ้งและได้เห็นภาพมิตรภาพอันแน่นแฟ้นของพวกเขา ฉันขอให้ พวกเขารักกัน รักษามิตรภาพที่แสนอบอุ่นนี้ตลอดไป ตราบนานเท่านาน ค่ะ

Create Date : 30 ธันวาคม 2556		6 comments
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2558 12:26:46 น.
Counter : 1839 Pageviews.
Share Tweet