เรื่องเล่าแห่งมหาภารตะยุทธิ์ (9)

เมื่อเหตุกาณ์การชิงตัวนางเทราปตีสงบลง
พี่น้องปาณฑพทั้งห้าจึงพากันไปเฝ้าท้าวทรุปัท
เมื่อท้าวทรุปัทเห็นเหน้าพี่น้องทั้งหลายก็รู้ว่า
พรที่ขอคราวนั้นสัมฤทธิ์ผลแล้วหนึ่งข้อ
คือได้อรชุน นักรบที่มายึดแคว้นปัญจาละคราวนั้นมาเป็นลูกเขย

พวกพี่นองปาณฑพก็อาศัยอยู่ที่แคว้นปัญจาละด้วยความสุขเรื่อยมา
แต่แล้ววันหนึ่งก็มีพราหมณ์เฒ่ากระหืดกระหอบเข้ามาหาอรชุน
แล้วบอกว่าแม่โคของตนนั้นถูกคนขโมยไป
อรชุนได้ฟังดังนั้นด้วยความร้อนใจที่จะออกไปช่วยพราหมณ์
จึงวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อหยิบอาวุธ
แต่ในห้องนั้นก็มีนางเทรปตีและยุธิษฐิระนั่งคุยกันอยู่

อรชุนคว้าอาวุธได้ก็วิ่งออกไปช่วยพราหมณ์ทันที
เมื่ออรชุนกลับมาก็รู้สึกตัวว่าตนเองละเมิดข้อตกลงกันไว้
อรชุนจึงต้องเดินทางออกไปพเนจรเป็นเวลา 12 ปี
ซึ่งช่วงเวลานี้ อรชุนก็ได้ภรรยาและลูกชายหลายคน
แต่คนที่เป็นนักรบที่มีชื่อในสงครามที่สุด ก็คือ อภิมันยุ
บุตรของนางสุภัทรา น้องสาวของพระกฤษณะ แห่งแคว้นทวารกานั่นเอง
ซึ่งพระนางกุณตีเองก็เป็นน้องสาวของของท้าววาสุเทพ บิดาของพระกฤษณะอีกด้วย

(นารายณ์อวตารปางที่ 8 กำเนิดของพระกฤษณะ)

หลังจากที่ท้าวธฤตราษฏร์ทราบข่าวว่าเหล่าพี่น้องปาณฑพยังมีชีวิตอยู่
จึงได้ปรึกษาหารือกับภีษมะว่าจะทำอย่างไร
เพราะหนึ่งแคว้นย่อมมียุพราชได้เพียงคนเดียว
และตอนนี้ก็ตกอยู่กับทุรโยธน์ จะคืนตำแหน่งให้ยุธิษฐิระก็ไม่ได้
ภีษมะจึงตอบว่า ให้แบ่งพื้นที่แคว้นกุรุออกเป็นสองส่วน
ส่วนหนึ่งให้พี่น้องปาณฑพอีกส่วนหนึ่งเป็นของพี่น้องเการพ
เมื่อได้ฟังดังนั้น ท้าวธฤตราษฏร์จึงเรียกทุรโยธน์และยุธิษฐิระมาเข้าเฝ้า

ทุรโยธน์เลือกส่วนที่เป็นกรุงหัสตินาปุระ อันเป็นเมืองหลวงในปัจจุบัน
ฉนั้นยุธิษฐิระจึงได้พื้นที่ส่วนนอกที่แห้งแล้งไป
และแล้วเหล่าพี่น้องปาณฑพก็เดินทางไปยังพื้นที่ ก่อร่างสร้างเมือง
ปรับพื้นที่แห้งแล้งให้เขียวชอุ่ม โดยความช่วยเหลือของพระกฤษณะ
แล้วจึงให้ชื่อเมืองหลวงของพวกตนว่า กรุงอินทปัฏฐ์

เมื่อทุรโยธน์ ได้เห็นว่าเมืองอินทปัฏฐ์นั้นเจริญก้าวหน้า ประชาชนมั่งคั่ง
ทุรโยธน์จึงกริ่งเกรงว่าต่อไปพลเมืองของตนอาจจะย้ายไปอยู่กับพวกปาณฑพจนหมดสิ้น
จึงไปปรึกษากับท้าวสกุณิ ผู้เป็นลุงอันเชี่ยวชาญการทอดสกาอย่างหาไม่อาจผู้ใดจะเปรียบได้
เพราะทุรโยธน์รู้ว่ายุธิษฐิระพี่ใหญ่ของพวกปาณฑพนั้น ติดการเล่นสกางอมแงม
มีบ้านขายบ้าน มีรถขายรถ จึงส่งสาร์นไปเชิญมาเล่นสกาด้วยกันที่กรุงหัสตินาปุระ

แม้ว่าพี่น้องทั้งหมดและนางเทราปตีจะห้ามปรามอย่างไร
ยุธิษฐิระก็หาฟังไม่ เมื่อต้องเล่นกับเซียนสกาอย่างท้าวสกุณิ
ยุธิษฐิระก็กลายเป็นสมันน้อยอย่างไม่ต้องสงสัย
ข้าวของทุกสิ่งที่ติดตัวมาหมดไปก็ยังไม่พอ ยังเดิมพันด้วยกรุงอินทปัฏฐ์
ไล่ไปจนถึงพี่น้องของตนเองและนางเทราปตีผุ้เป็นมเหสี
สุดท้ายยุธิษฐิระก็พนันกระทั่งตัวเอง

เมื่อแพ้พนัน ทุรโยธน์จึงให้กรรณะและพหุสาสันไปนำตัว
นางเทราปตีออกมายังท้องพระโรง มิไยที่พระนางจะห้ามปราม
แต่กรรณะและพหุสาสันก็ลากนางออกไปจนได้
เมื่อมาถึง ทุรโยธน์ก็เรียกนางไปนั่งที่ตัก
นางไม่ทำตามจึงถูกพหุสาสันจิกผมและดึงผ้านุ่งให้หลุดจากตัว

แต่เหมือนเทวดาเห็นใจไม่ว่าจะดึงผ้าอย่างไร
ก็เหมือนผ้านั้นจะมีความยาวไม่สิ้นสุด เป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก
เมื่อเรื่องราวเริ่มจะเกินเลยไปมากแล้ว
ท้าวธฤตราษฏร์จึงได้เข้ามาไกล่เกลี่ยให้เลิกแล้วต่อกัน
ให้การพนันครั้งนั้นเป็นโมฆะ

แต่นางเทราปตีนั้นสุดแสนจะแค้นใจ จึงกล่าวคำสาปไว้ว่า
ทุรโยชน์นั้นต้องถูกภีมะทุบเข่าจนหัก เพราะบังอาจเรียกนางไปนั่งที่ตัก
กรรณะจะต้องถูกอรชุนฆ่าตาย และทุหศาสันผู้ที่กระทำการหยาบช้าที่สุด
จะต้องถูก ภีมะแหกอกและดื่มเลือดจนตายจึงจะสมใจนาง

Create Date : 09 เมษายน 2552		3 comments
Last Update : 16 เมษายน 2553 9:57:12 น.
Counter : 952 Pageviews.
Share Tweet