พาหมาไปหาหมอ
พาหมาไปหาหมอ ปกติเวลาเราไปทำงานกลับมาบ้าน นี่ถามว่าใครจะดีใจที่สุดเวลาเห็นหน้าเรา ถ้าคนมีครอบครัวแล้ว ก้ต้องเป็นลูกๆที่น่ารัก ไม่ก็เมียที่เคารพ อิอิ แต่สำหรับผมแล้ว ขอตอบว่า ไอ้หูตั้ง แสนซน คนสวยครับ ทุกวันเวลาผมเลิกงานกลับมาบ้านไม่ว่าจะเช้าสายบ่ายเย็น ดึกดื่นมืดค่ำปานใด กลับมาบ้านเปิดประตูรถปั๊บมันจะรีบกระโดดมานั่งตักหอมแก้ม เลียหน้า เลียปาก จุ๊ฟๆ ด้วยความคิดถึง ปานจะขาดใจ นี่ถ้ามีแฟนมาทำแบบนี้น้า รับรองต้องจัดหนัก จัดเต็มจัดชุดใหญ่ให้แน่นอน อิอิ ฮั่นแน่ท่านผู้อ่านนั่งยิ้มกันน้ำลายยืดเชียว คิดอะไรอยู่ รู้นะจ๊ะ จัดหนักของผมหมายถึงว่า ต้องพาไปดินเนอร์ ดูหนังฟังเพลง ช๊อปปิ้งกันอย่างสาสมต่างหาก อารมณ์ค้างเลยละซี 555 มาวันนี้ไอ้หูตั้ง ไม่มาต้อนรับผมอย่างเช่นทุกวัน ถามพ่อก้ได้ความว่า มันไม่สบาย เห็นกินหญ้า แล้วไปอาเจียนอยู่กลางสนาม ไม่ได้การ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปหาหมอสักหน่อยดีกว่า เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นแต่เช้ามืด เพราะตั้งใจว่าจะพาเจ้าหูตั้งไป รพ.สัตว์ตรงเกษตร ซึ่งผมเคยได้ยินกิตติศัพท์มาว่าผู้คนและสิงสาราสัตว์มากมาย ไปสายอาจจะไม่ได้รักษา ผมก็จัดแจงพาหูตั้งไปขึ้นรถคันเก่า ขากลับจะได้ไม่ต้องทำความสะอาดมาก เพราะเจ้าหูตั้งเคยสร้างวีรกรรม อ้วกใส่รถผมเละเทะมาแล้ว คราวที่พาไปฉีดวัคซีน ต้องล้างเกือบตาย กว่าจะสะอาด แต่วันนี้เจ้ากรรมรถคันเก่าดันสตาร์ทไม่ติดอีก งั้นไปคันใหม่ก็ได้ฟะ ยิ่งรีบๆอยู่ เดี๋ยวเอาหนังสือพิมพ์ปูซะหน่อยกันเปื้อน การพาหมาไปหาหมอนี่ ถ้าไปคนเดียวไม่มีคนช่วย จะเป้นเรื่องที่ชุลมุนวุ่นวายที่สุด ที่บ้านผมก้ไม่มีใครซะด้วย เอาวะ ลองดูสักตั้ง หลังจากพยายามลากเจ้าหูตั้งมาขึ้นรถได้ เพราะตัวมันไม่ใช่เล็กๆหนักร่วม 20กว่า โลได้มั้ง ผมจับให้มันนั่งเบาะหลังอย่างดี รีบขับออกจากบ้าน มันนั่งมองซ้ายมองขวานิ่งๆมาสักพัก ยังไม่ทันพ้นปากซอย พอมันเห็นหมาเดินอยู่ข้างถนน มันก้กระโจนพรวดแบบไม่คิดชีวิตมาอยู่เบาะหน้า กระโดดไต่ข้ามตัวผม พยายามจะไปเห่าหมาที่เดิน นวยนาดอยู่ข้างถนนอีกฝั่งให้ได้ เล่นเอาผมแทบจุกเพราะโดนมันเหยียบตรงหว่างขาพอดี 555 หลังจากผมหายหน้าเขียว จึงได้จอดรถแล้วทำการลากมันกลับไปเบาะหลังได้ ก้ออกเดินทางต่อไป จนมาถึง รพ.สัตว์ได้อย่างทุลักทุเล วันนี้คนแยะเป็นพิเศษ หาที่จอดรถไม่ได้เลย พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีบัตรจอดรถ vip จอดได้ทุกสถานที่ ทุกเวลา ผมจัดแจงควักบัตรที่มีรูปในหลวง ใบสีแดงๆ เปิดกระจกโบกไปโบกมา สักแป๊บพี่ยามก็วิ่งมาอย่างเร็ว กุลีกุจอหาที่จอดให้รถผม เท่านั้นยังไม่พอ กลัวผมจะลำบาก รีบวิ่งกลับไปเอารถเข็นแสตนเลส มาอุ้มหมาผมใส่รถ เข็นไปส่งยันหน้าเคาร์เตอร์อย่างว่องไว แหม รพ.สัตว์นี่เค้าบริการประทับใจจริงๆ อิอิ หลังจากรับบัตรคิว นั่งรอเรียกชื่อ ผมก็สอดส่ายสายตา สำรวจดูตามที่นั่งรอนี่ มีสัตว์มาทำการรักษา สารพัดชนิดจริงๆ ตั้งแต่ หมา แมว นก เต่า หนู กระต่าย แต่ละตัวนี่ เจ้าของจะมีกรง มีตระกร้ามีกล่องสวยๆ ผูกโบว์น่ารักๆ เอาสัตว์ของตัวเองมากันทั้งนั้น กลับมาดูเจ้าหูตั้งของผม ช่างอนาถาเสียนี่กระไร ปลอกคอสวยๆก้ไม่มี สายจูงก็ใช้เชือกฟางพลาสติกสำหรับมัดของ หน้าตาก้มอมแมม แถมเหม็นอีกต่างหาก เพราะผมลืมอาบน้ำให้มันมาสัก 2เดือนได้มั้ง555 แต่การเลี้ยงดูนี่ ขอโทษ อาหารการกินขอบอกว่ากินดีกว่าผมอีก เพราะให้กินวันละ 3เวลา กินเนื้อต้มซีอิ้ว ตับหมูทอด กระดูกหมูอ่อน ของหวานคือนมเม็ดจิตรลดาวันละ3ซอง แถมด้วยคุ๊กกี้มั่ง ข้าวเกรียบกุ้งมั่ง เลย์มั่ง แถมเลือกไม่กินผัก เหมือนเจ้าของอีกตะหาก555 สัก ชั่วโมงผ่านไป เจ้าหน้าที่ก้เรียกชื่อผมไปซักประวัติ จนท.สาว ถามว่าเป็นอะไรค่ะ ผมก้ตอบไปว่า เป็นอาจารย์ครับ สอนหนังสือที่มหาลัย จนท สาวทำหน้าบอกไม่ถูก เอ่ยปากถามอีกครั้งว่า หมาน่ะหมา เจ้าหูตั้งน่ะไม่สบายเป็นอะไรมาค่ะ เอ้า ใครจะไปรู้นึกว่าหมายถึงผม 555 เริ่มต้น ก็วอนซะแล้ว ตู งั้นไปชั่งน้ำหนัก แล้วเข้าห้องตรวจเลยนะค่ะ ผมเลยรีบแบกไอ้หูตั้งไปชั่งน้ำหนัก เข้าไปรอในห้องตรวจต่อ มาถึงรพ นี่ เจ้าหูตั้งทำตัวเป็นนางเอกตลอด ผมต้องคอยอุ้ม สงสัยจาแปลกที่ เลยไม่ยอมเดินซะงั้น เป็นพระเอกนี่เหนื่อยจริงๆเล้ยย555 รอสักพัก คุณหมอหนุ่มหน้าหวานก้เดินเข้ามา สวัสดีครับคุณลุง เอ๊ย คุณพี่ หมาเป้นอะไรมาฮ้า เดี่ยววัดปรอทหน่อยนะฮ้า พุดพลางเสียบปรอทเข้ารูทวารอย่างว่องไว รวดเร็วปานจรวด เจ้าหูตั้งของผมไม่ทันตั้งตัวได้แต่ร้องซี๊ดดด เอ๊ย ร้องงี๊ดๆ ทำหน้าบอกไม่ถูก ท่าทางจะชอบเห็นตาปรือๆน้ำลายยืด 555 สักพักคุณหมอหนุ่มหน้าหวานก็บอกว่า มีไข้นิดหน่อย แต่อาเจียนแบบนี้ คงต้องให้น้ำเกลือนะฮ้า ผมได้ยินดังนั้นก้เข่าอ่อน แทบจะทรุดไปกองกับพื้น เพราะการให้น้ำเกลือนี่หมาไฮเปอร์ แบบเจ้าหูตั้งนี่ เจ้าของต้องอยู่เฝ้าตลอด ไม่งั้นมันทำเข็มที่เจาะเข้าเส้นไว้หลุดนี่จะ ยุ่งยากมาก แล้วกว่าน้ำเกลือจะหมดขวดนี่ มันตั้งหลาย ชั่วโมง เซ็งห่านอีกแล้วตู หิวข้าวก้หิว สุดท้ายผมก้ต้องนั่งน้ำลายยืดเฝ้าเจ้าหูตั้ง กว่าน้ำเกลือจะหมดขวด ปาเข้าไปบ่าย 2 จัดแจงแบกเจ้าหูตั้งกลับไปใส่รถนอนเบาะหลังอย่างดี จะได้ไม่มาวุ่นวายเวลาผมขับรถ ขากลับนี่รู้สึกเจ้าหูตั้ง จะทำตัวเรียบร้อย ดีมากไม่เดินไม่กระโดดเพ่นพล่าน สงสัยจาเพลีย เพราะโดนฉีดยา กับให้น้ำเกลือ ได้ยินแต่เสียงกรอบๆแกรบๆมาตลอดทาง พอมาถึงบ้าน เปิดประตูรถได้ มันรีบวิ่งเข้าบ้านอย่างไว ไปยืนหมุนหางควงสว่านยิ้มเผล่ ไม่มีอาการเจ็บป่วยให้เห็นแม้แต่น้อย แหมๆตอนอยู่ รพ ให้เราอุ้มตลอด นี่แหละน้า มารยาหมา พอผมจะไปปิดประตูรถ ภาพที่เห็นทำเอาผมแทบเป็นลม ล้มทั้งยืน เปล่าครับงวดนี้รถสะอาดมาก ไม่มีรอยน้ำลาย รอยอ้วกของเจ้าหูตั้ง แม้แต่น้อย เพียงแต่เบาะหลังหนังแท้ รถผม แหว่งหายไปคืบกว่าๆแค่นั้นเอ๊ง แงๆๆๆ ไอ้หูตั้ง อย่าหนีนะ จับตัวได้จะกัดให้หูแหว่งเล้ย คอยดูซี แงๆๆๆ จบแล้วจ้า
Create Date : 03 มิถุนายน 2555 |
|
270 comments |
Last Update : 13 ตุลาคม 2559 15:52:28 น. |
Counter : 4738 Pageviews. |
|
|
|