เพื่อนเป็นแล้วรักษาไม่หาย
เพื่อนเป็นแล้วรักษาไม่หาย สมัยเรียนประถม จนถึงมัธยม ผมมีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุข กินข้าวด้วยกัน ทำรายงานด้วยกัน ลอกการบ้านกัน หนีโรงเรียนเที่ยวด้วยกัน พอเข้ามหาลัยได้ก้แยกย้าย จากกันไป ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ก็เริ่มขาดการติดต่อ นานๆเข้าก็หลงลืมกันไปตามกาลเวลา เช้าวันนึงขณะที่ผมกำลังพายเรือจะออกไปหาของกิน ก้มีโทรศัพท์เข้ามาพอดี ช่วงนั้นเป็นตอนที่ น้ำท่วมบ้านผมอยู่พอดี ผมรับโทรศัพท์ด้วยความดีใจ เพราะเสียงในสายคือ ไอ้ตั้ม เพื่อนสมัยประถมนุ่งขาสั้นโทรมาหา หลังจากถามไถ่ สารทุกข์สุขดิบกัน ได้ความว่า ไอ้ตั้มตอนนี้เป็นหมอทหาร อยู่ รพ.แห่งนึง มีเมียแล้ว เมียก้เป็นหมออีกด้วย มีลูกสาวคนนึงยังเรียนอยู่ ฐานะไอ้ตั้มก็น่าจะร่ำรวยตามประสาหมอทั้งทำงานประจำ ทั้งเปิดคลีนิค ผิดกับผมลุงเต๊ะ ผู้ยากไร้ หาเช้า กินทั้งวัน อิอิ ช่วงน้ำท่วมไอ้ตั้มโทรมาคุยกับผมทุกวัน ไม่มีขาด แนะนำเรื่องสุขภาพ อาหารการกิน ดูเป็นห่วงเป็นใยเทคแคร์เอาใจใส่ ประหนึ่งว่าผมเป็นน้องเมียมันก็ไม่ปาน ผ่านไป 2 เดือน น้ำที่ท่วมซอยบ้านผมก็ลดลงอย่างรวดเร็วเหมือนโกหก สาเหตุก็ไม่มีอะไรมาก แค่ชาวบ้านในซอยรวมตัวกันเอารถ6ล้อไปปิดถนนเท่านั้นเอง แปลกแต่จริง น้ำในซอยที่ท่วมขังมาเป็นเดือนๆ แห้งผากภายในเวลา 2วัน 555 ไอ้ตั้มสัญญากับผมด้วยเกียรติของลูกผู้ชายชาติทหารว่า หลังน้ำแห้งแล้ว จะแวะมาเยี่ยมผม ด้วยความคิดถึงใจจะขาด ยังกับว่าไม่ได้เจอกันมาหลายภพ หลายชาติ เช้าวันนั้น ไอ้ตั้มถึงกับลางาน ขับรถหรู มาหาผมถึงบ้าน นั่งคุยกันอยู่นาน หัวเราะเฮฮา เมื่อคุยถึงความหลังสมัย นุ่งขาสั้น ก่อนจะกลับ มันบอกว่ามีของดีมาฝาก แล้วก็วิ่งไปที่รถลากกระเป๋าใบใหญ่มาใบนึง ผมถึงกับซาบซึ้งใจ น้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ เพื่อนมันรักเราคิดถึงเรามาก แค่มาคุย มาหาถึงบ้านก้ดีจะแย่อยู่แล้ว นี่ยังหอบเอาของมาฝาก กระเป๋าใบเบ้อเริ่ม ไอ้ตั้ม กูรักมึงวะ อิอิ ผมรำพึงในใจ พลางเข้าสวมกอดมัน ด้วยความซึ้งใจ ไอ้ตั้มเปิดกระเป๋าด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ผมจ้องกระเป๋าที่มันบรรจงเปิดตาไม่กระพริบ และแล้วไอ้ตั้มก็ยกเครื่องหน้าตาเหมือนตู้แอร์เคลื่อนที่ออกมา วางต่อหน้าผม หะแรกผมดีใจสุดขีดที่จะได้ของฝากชิ้นใหญ่ แต่มีบางอย่างแวบ เข้ามาในหัวสมองว่า ของฟรีไม่มีในโลก พอผมเหลือบไปเห็นแคตตาล็อกปึกใหญ่ที่ ไอ้ตั้ม หยิบมากองไว้ตรงหน้าผมก้ ใจหายวาบทันที นึกในใจว่า โดนๆ ตูโดนอีกจนได้ เพราะยี่ห้อที่แปะบนแคตตาล็อคนี่มัน แบมเบย์ ชัดๆ แงๆๆๆอยากจะร้องไห้ ไอ้ตั้มนะไอ้ตั้ม ทำตูได้ เพราะไอ้เครื่องที่ผมคิดว่ามันเอามาฝากผมที่แท้ก้เป็นเครื่องฟอกอากาศ ราคา4 หมื่นกว่าแค่นั้นเอ๊ง เสนอขายให้ผมในฐานะเพื่อนสนิท ไม่ลดให้สักบาท นอกจากนั้นก็พยายามยัดเยียด สินค้าต่างๆประดามีให้ผมซื้อไว้ ให้ครบทุกไลน์ ทุกสายการผลิตก็ว่าได้ เท่านั้นยังไม่สาแก่ใจ ไอ้ตั้ม มันยังชักชวนให้ผมสมัครเข้าเป็นสาวกนิกายแบมเบย์ บรรยายถึงตำแหน่ง ชั้นยศที่ผมจะได้รับตั้งแต่ ไพลิน แพลตินัม ทับทิม ฝรั่ง มังคุด พุทรา เมื่อทำยอดขายได้ทะลุเป้า หลังจากฟังมันอธิบาย จนผมนั่งตาปรือ น้ำลายยืดได้ที่ ไอ้ตั้มก็พยายามปิดการขายทันที ผมจึงจำเป็นต้องตัดสินใจซื้อของมัน 1ชิ้นเพื่อตัดรำคาญ และเห็นแก่ความเป็นเพื่อน ท่านผู้อ่านลองทายซิครับว่าผมซื้อสินค้าอะไร ไอ้ตั้มเพื่อนจอมขายแหลกถึงยอมกลับไปได้ อิอิ ใบ้ให้ก็ได้ว่าถึงลุงเต๊ะ จะยากไร้ แต่ก็พอจะมีปัญญาซื้อ ของที่ไอ้ตั้มมาเสนอขายได้ทุกชนิดนะจ๊ะ555 ลองทายกันเล่นๆ ขำๆดูนะจ๊ะ จบแล้วจ้า
Create Date : 13 กรกฎาคม 2555 |
Last Update : 13 ตุลาคม 2559 15:52:03 น. |
|
389 comments
|
Counter : 5389 Pageviews. |
|
|