หลังอ่าน

ใครเลยจะรู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับพิณพิรินทร์ หรือ พิณ ที่อยู่ๆวันแต่งงานได้รับดอกไม้และการ์ดข้อความหนึ่งแล้วจู่ๆความทรงจำในสิ่งที่เป็นปัจจุบันของเธอมันหายไป เธอมองดูตัวเองในชุดสีขาวพร้อมในงานแต่งงาน  ทำไมล่ะเมื่อไม่นานเธอเป็นเพียงแค่นศ.ที่เตรียมไปเรียนเพื่อจะเตรียมสอบอีกไม่กี่วันข้างหน้าแต่ว่าทำไมเธอกลับกลายมาสวมชุดขาวในวันสำคัญและได้เจอกับเจ้าบ่าวของเธอ– จิณณ์แต่เธอกลับไม่รู้จักเขาเลย ... เขาเป็นใคร???  เธอเลือกที่จะหนีไป หนีไปหาคนที่เธอคิดว่าเธอรู้จักเขาดี...  เธอกลับไปหาเขา  ธรรม์นลัท หรือ พี่ลัทรุ่นพี่ที่เธอแอบหลงรักเสมอมา  และเมื่อทั้งสองได้เจอกัน ธรรม์นลัทก็รู้ว่านี่คือ “ใจ” ของเขาที่หายไปเมื่อ  10 ปีก่อนและเมื่อได้เจอกันครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้ใจของเขาหายไปไหนอีกแล้ว   ส่วนพิณพิรินทร์แม้จะแปลกใจในรูปร่างลักษณะของ พี่ลัท ของเธอที่เปลี่ยนไป แต่เธอก็มั่นใจว่าเขาเป็นคนที่เธอไว้วางใจที่สุดในตอนนี้สิ่งที่เธอจดจำได้ดีที่สุดมันคือช่วงตอนเป็นนักศึกษาที่เขาและเธอได้เจอกันและนั่นมันก็เป็น10 ปีก่อนเชียวนะ  แล้วช่วง 10ปีที่เธอย้อนกลับเข้ามาชีวิตตัวเอง ชีวิตรักของตัวเองมันเป็นอย่างไร  เธอเฝ้าเพียรถาม พี่ลัท เสมอว่ามันเกิดอะไรขึ้นแม้ว่าร่างกายเธอจะเป็นคนวัย 30 ปีแต่ทำไมความทรงจำตอนนี้ของเธอมันกลับเป็นช่วงเวลาตอนเรียนที่เธอและเขาได้อยู่ด้วยกันเหมือนมันเพิ่งจะเกิดมาไม่นานนี้เอง แล้วช่วงเวลา 10 ปีที่เขาและเธอห่างเหินกันไปนั้นมันเป็นเพราะอะไร .....นั่นเป็นคำถามที่เธอถามตัวเองตลอดเวลาและธรรม์นลัทเองก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างและช่วยเหลือคนที่เขารักเสมอ

เรื่องนี้เป็นแนวรักอีกเรื่องหนึ่งที่พล็อตค่อนข้างแปลกดีตรงที่ว่า ผสมกับความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในตอนต้นแต่ผลของมันทำให้ปัจจุบันสมบูรณ์และก็กลับเจอกับสิ่งมหัศจรรย์อีกครั้ง... ถือว่าถ้าหากว่าอ่านแบบคิดหน่อยก็อาจจะสงสัยว่าเอ๊ะ มันเป็นไปได้หรอกเหรอแต่ว่าถ้าไม่คิดเยอะถึงตรรกะและเหตุผลนักและคิดแค่ว่าสิ่งมหัศจรรย์มันมักจะเป็นสิ่งที่ทุกคนเรียกร้องอยากให้มีและเกิดขึ้นกับตัวเอง เมื่อคิดแบบนี้แล้วความสุขในการอ่านมันก็อิ่มเอมค่ะเพราะเรื่องนี้เป็นนิยายแห่งความรักและ ....ความสุขของชายหญิงที่มีความรักต่อกันและหวังในความสมบูรณ์แห่งคู่ชีวิตจริงๆ ค่ะ ใครเลยจะคิดว่า สิ่งที่ตัวเองพลาดหวังไปแล้วจะได้หวนคืนกลับมาอีกอย่างที่ตัวเองไม่คาดคิด ...เหมือนตัวพระเอกอย่างพี่ลัทเองไม่คาดคิดว่าเขาจะมีโอกาสได้กลับมาแก้ตัวในเรื่องความรักของตัวเองกับพิณพิรินทร์อีกครั้ง จังหวะสิ่งแปลกๆได้เกิดขึ้นที่ตัวนางเอกเองก็ดันความทรงจำหายไป ไม่รู้ว่าทำแต่งงานและเจ้าบ่าวก็ไม่รู้จักแต่เธอเลือกที่จะไปหาพระเอกที่ห่างเหินกันไป 10 กว่าปี ช่วงเวลาแห่งการได้กลับไปอยู่ด้วยกันอีกทีก็เลยทำให้คนอ่านได้กลับไปรู้จักกับช่วงเวลาสมัยเรียนของทั้งคู่ สลับกับการเล่าเรื่องปัจจุบันที่นางเอกได้ไปใช้ชิวิตช่วงความทรงจำหายไปกับพระเอก เรียกว่าทั้งเรื่องจะเป็นเรื่องราวแฟลชแบ็คสลับไปมาส่วนนี้ต้องบอกว่านักเขียนทำได้ดีนะคะ ส่วนสำนวนนั้นลื่นไหลอย่างงาดส่วนตัวไม่คิดว่ามีอะไรสับสน เพราะเล่าได้เป็นลำดับแบบที่เราได้รู้จัก เขาและเธอได้มากขึ้นเรื่อยๆ ... แต่ก็มีบางส่วนที่เห็นว่ามันขาดการอธิบายไปนิดสำหรับแต่ว่าถ้าไม่มองถึงส่วนยิบย่อย ( ในความเห็นส่วนตัวฉัน ) ... ก็อาจจะไม่มีอะไรค่ะเพราะถือว่าเป็นเรื่องรักอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราอบอุ่นหัวใจกับความรักที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง หวานจิกหมอนได้ตั้งหลายฉากเลยค่ะขอบอกว่าบทหยอดของพระเอกนั้นเล่นเอาเขินได้โขเลยค่ะ พระเอกคนนี้จัดอยู่ในโหมด ขยันหมั่นหยอด ได้เลยค่ะ ชอบหวาน ชอบฟินเรื่องนี้รับรองได้ว่ารู้สึกแน่เพราะพระเอกเธอช่างอบอุ่นเหลือเกินค่ะ