<<
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
27 กุมภาพันธ์ 2551

:::ชีวิตหวาน...ขมของรจนา:::









ชีวิตคนเรานั้นมันไม่มีหรอกที่จะเกิดมามันจะสบายอยู่ตลอดเวลา เหมือนที่เค้าบอกเอาไว้ว่ากลีบกุหลาบปูทางเอาไว้ให้เดินเรื่อยๆ .. หรือแม้กระทั้งคนที่เศร้าเกิดมาก็เจอแต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด มันก็ต้องมีบ้างแหละที่ว่าช่วงชีวิตหนึ่งที่ตัวเองเป็นสุขแต่มันก็สุขไม่ได้ตลอดเวลา นี่ล่ะ ชีวิตที่เราไม่สามารถไปคาดหวังอะไรกับมันได้เลย



อย่างเช่น เรื่องราวชีวิตของหญิงสาวคนหนึ่ง ... ที่เคยพุ่งสูงสุดจากคนธรรมดาสามัญมีชีวิตเหมือนทั่วไปเป็นเด็กสาวต่างจังหวัดตัวสูง ขายาว ผิวดำที่เธอเองก็ถูกล้ออยู่เนืองๆ สมัยเด็กที่ ณ ช่วงเวลาหนึ่งสิ่งที่เธอถูกล้อมันกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เธอโด่งดังมาเป็นนางแบบระดับอินเตอร์ ค่าตัวสูงลิ่ว ได้ทำงานกับดีไซน์เนอร์และแบรนด์ดังระดับโลกสุดหรู ใช้ชีวิตฟู่ฟ่าชนิดที่ว่าอยากได้อะไรเป็นได้ เสื้อผ้า รองเท้า น้ำหอม กระเป๋า ทุกอย่างแน่นอนเลยว่าของมียี่ห้อทั้งนั้น อย่างเสื้อผ้าชนิดที่เจ้าตัวบอกเลยนะว่าช่วงสูงสุดของชิวิตนั้นเธอเองใช้เสื้อผ้าซื้อมาทีไม่ต่ำกว่าตัวล่ะ 2 หมื่น และสูงสุดตัวละ 5 แสนบาท ... (โอ้ว My God!!! ) นี่ไงล่ะชีวิตเหมือนกราฟพุ่งสูงสุดของเธอ



แต่เมื่อขึ้นสูงสุดไปแล้วมันก็คงไม่ได้อยู่สูงเช่นนั้นเสมอไป อย่างคำที่เค้าว่าเอาไว้ว่า มีขึ้นแล้วก็ต้องมีลง .. ตอนนี้ล่ะ ขาลงที่มันเป็นไปเจ้าตัวบอกว่ามันตกต่ำสุดชนิดที่ว่า เธอดำดิ่งชนิดที่แทบจะบอกได้ว่าเธอไม่สามารถกลับมายืนได้อีกแล้ว ฟังดูแล้วมันจะเป็นเพราะอะไร ...



สิ่งที่ทำให้เธอเหลวแหลกดิ่งวูบลงจากที่สูง ไม่ใช่เพราะอะไรเลย แต่เพราะว่าตัวเธอเองคนเดียวที่หันเหไป “เทคโคเคน”ซึ่งแรกเริ่มก็ไม่ได้ติดอะไรเสพกันไปสนุกๆ ตามปาร์ตี้ แต่ใครจะรับประกันล่ะว่าไม่ติด เพราะแรกเริ่มก็เหมือนกับเทคเดือนละครั้ง แล้วก็ค่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นอาทิตย์ละครั้งและวันละครั้งในที่สุด ...



ฤทธิ์ของโคเคนนั้นขออนุญาตถ่ายทอดออกมาจากหนังสือบางส่วนสำหรับการเป็นข้อมูลให้เราๆ เห็นถึงความน่ากลัวของโคเคนกันว่า มันมีอย่างไรบ้าง



“โคเคนออกฤทธิ์กระตุ้นกาทำงานของระบบประสาทสวนกลาง ทำให้อารมณ์ครึกครื้น ตื่นเต้น จากนั้นอาจจะกลายเป็นหวาดกลัว มือไม้สั่น หัวใจเต้นเร็ว ความดันเลือดสูง ม่านตาขยาย หากเสพมากๆ อาจจะทำให้ตายได้เพราะระบบหายใจล้มเหลว การใช้โคเคนแบบเรื้อรังทำให้มีอาการคลื่นเหียน นอนไม่หลับ ระบบย่อยอาหารผิดปกติ นน.ตัวลดฮวลฮาบ .. และถ้ายิ่งใช้ระบบการทำงานของสมองจะยิ่งถูกทำลาย จากเดิมที่เคยจำได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็จะกลายเป็นคนที่จำอะไรไม่ได้เลย ”


เหล่านี้เป็นผลของโคเคนทั้งสิ้นที่จะทำให้คนที่เทคเกิดอาการเหมือนตกนรกทั้งเป็น น่ากลัวมากๆ ค่ะ เพราะเสพไปแล้วไมมีอะไรดีขึ้นเลย นอกจากความสนุกชั่วครู่แค่นั้นเอง แต่นอกเหนือจากความเลวร้ายมันก็ยังมีส่วนดีที่แอบแฝงแบบคนไร้สมองยอมทำคือ มันทำให้ นน.ตัวลดนี่เอง เหล่านางแบบเลยชอบใช้เพราะจะได้ควบคุมน้ำหนักได้ ... (โอ้ My God!!! คำรบสอง)



หลังจาก 8 ปีที่เธอทำงานมามีชื่อเสียงเงินทอง รจนา ก็กลับมาสู่บ้านเกิดเมืองนอนอย่างคนไร้อนาคต กลับมาเริ่มต้นอยู่เมืองไทยโดยที่แม่ก็ยังไม่รู้ว่าเธอเองติดยา และก็มารู้ทีหลังเอาพร้อมกับว่า เธอไม่ได้ติดเฉพาะโคเคน แต่เธอเริ่มติดยาบ้าด้วย เนื่องจากว่ากลับมาเมืองไทยมีคนคอยเอามาส่งเพราะรู้ว่าเธอติดยาก็เลยมีการนำเสนอแบบ delivery ... และแล้วความตกต่ำยังไม่ถึงที่สุด เธอเองก็ยังตรวจพบว่าเธอเองเองเป็นโรคไบโพลาร์ ดินออร์เดอร์อีกด้วย ซึ่งโรคนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดอารมณ์อย่างรุนแรง ...แต่สาเหตุของโรคนี้ไม่ได้เป็นก่อเกิดจากการเทคโคเคน แต่เป็นเพราะโรคนี้เกิดจากพันธุกรรมและทำให้มี “โอกาสเสี่ยงสูงมากมายในการเทคยา”



เรื่องราวเหล่านี้ถ้าหากว่าอยากอ่านกันเต็มๆ ก็คิดว่าหาซื้อกันได้ค่ะกับพ็อกเก็ตบุ๊คตามแผงหนังสือ “รสหวาน ขม ของชีวิต รจนา เพชรกัณหา” อันนี้ไม่ได้โฆษณาให้แต่อย่างใด แต่แค่แนะนำว่าถ้าหากอยากอ่านชีวิติของเธอที่มีทั้งความหอมหวานที่แปรเปลี่ยนมาเป็นรสขมสนิท บทเรียนราคาแพงเหล่านี้คุณแค่ได้อ่านก็ถือว่าเป็นความโชคดีแล้วที่ไม่ต้องไปลองเองให้เสียเวลา



ประโยคหนึ่งที่ฉันชอบนักหนาที่ รจนา ได้พูดเอาไว้ก็คือ "ฉันเก็บเงินได้ราว 50 ล้านโคเคนเอาไปหมดเกลี้ยงทั้ง 50 ล้าน แต่เมื่อมองย้อนกลับไ ฉันรู้ว่าโคเคนไม่ได้เอาไปหรอก มันไม่ได้เอาเงินฉันไป ไม่ได้เอาชีวิตฉันไป ไม่ได้เอาการงานฉันไป แต่ทั้งหมดที่สูญเสีย ... ฉันเอาไปให้มันเอง”



และคำพูดข้างบนที่ รจนา ได้พูดเอาไว้ นั่นล่ะค่ะบทสรุปของทุกๆ เรื่อง จะดีจะชั่ว ก็อยู่ที่ตัวเราเองล้วนๆ ค่ะ ไม่มีใครจี้หรือว่าบังคับให้เราเลวได้ถ้าหากว่าเราไม่ยอมซะเอง “ใจ”เราเองสำคัญ มีอิทธิพลมากมายถ้าหากว่าใจเรายกให้เป็น “นาย” อย่างสม่ำเสมอ ... อย่าโทษคนอื่นถ้าตัวเองจะเลว เพราะมีแต่ตัวเองเท่านั้นล่ะค่ะที่เป็นคนทำ ....










Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 0:27:13 น. 74 comments
Counter : 1813 Pageviews.  

 
สวัสดีครับพี่สาวที่น่ารัก


โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:36:42 น.  

 
อยากอ่านมากเรื่องราวของเธอคนนี้ น่าอ่านมากจ๊ะนิด


โดย: grippini วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:45:52 น.  

 
ดีจ้ะ พู่นิด

สบายดีน้า เราไม่ได้อัพบล๊อคมานานพอดูจ้ะ

อ้อ ไม่ใช่สิ ไม่ได้ไปเยี่ยมใครเลยมา 2 เดือนเเล้วมั้ง

เรื่องของ รจนา ไม่รู้จะสงสาร หรือ รู้สึกยังไงกับเจ้าหล่อนอ่ะจ้ะ


โดย: คุงนุทออกจากหลุม (ปุ๊กกี้&คิตตี้ ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:50:56 น.  

 
สุดท้าย ก็ตัวเอง ทำตัวเอง
น้ะ ทำอะไรก็กระทบถึงตัวเองแบบนี้แหล่ะ
ฝันดีจ้ะ


โดย: pumorg วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:54:31 น.  

 
น่าเสียดายจังเลย อนาคต


โดย: Fullgold วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:02:50 น.  

 
อ่านแล้วเราก็เสียดายเวลากับโอกาสในชีวิตแทนเขานะ เฮ้อ คนเรามีกรรมเป็นของตัวเองจริงๆ นะพี่นิด


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:11:14 น.  

 
"ฉันเก็บเงินได้ราว 50 ล้านโคเคนเอาไปหมดเกลี้ยงทั้ง 50 ล้าน แต่เมื่อมองย้อนกลับไ ฉันรู้ว่าโคเคนไม่ได้เอาไปหรอก มันไม่ได้เอาเงินฉันไป ไม่ได้เอาชีวิตฉันไป ไม่ได้เอาการงานฉันไป แต่ทั้งหมดที่สูญเสีย ... ฉันเอาไปให้มันเอง”


ชอบตรงนี้เหมือนกันนิด อ่านแล้วเก็ตเลยว่ามันแปลว่าอะไร ไม่ใช่ใครหรอกเนอะ ตัวเรานี่ล่ะที่เป็นคนทำตัวเราเอง

อยากอ่านทั้งเล่มเลยง่ะ


โดย: Malee30 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:51:53 น.  

 

ดุเด็ดเผ็ดมันส์มากชีวิต ขอบคุณคุณพู่ที่นำมาฝากกันนะจ้ะ


โดย: p_tham วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:09:12 น.  

 
พี่ชอบเธอมากเลยนะตอนที่เธอเป็นนางแบบ เสียดายการใช้ชีวิตที่ผิดของเธอเนาะ



โดย: madam_ozzy วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:31:08 น.  

 
50ล้านแหนะ เสียดายจังอ่า


โดย: REX-REX วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:55:46 น.  

 
อนาคตดับ เพราะตัวเองแท้ๆ น่าเสียดายค่ะ
หน้าตาก็สวย แต่ไม่น่าพลาดเ้ลย


โดย: แม่น้องKevin and Jasmin วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:3:22:43 น.  

 
หวัดดีค่ะ คุณพู่

ชีวิตมีหลายรูปแบบ
มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีขึ้นมันก็ต้องมีลง
ไม่มีอะไรแน่นอนสำหรับชีวิต

เมื่อขึ้นสูงแต่ไม่รู้ว่าตัวเองมาจากไหน
ผลสุดท้ายก็ลงมาข้างล่าง
น่าเชื่ออนาคตที่สร้างไว้กับมาดับวูบ

ตอนบ้านนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ
เข้าที่เข้าทางยังเอ่ย....
งั้นก็ขอให้ลุล่วงไปด้วยดีนะคะ




โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:5:58:26 น.  

 
หวัดดียามเช้าครับคุณพู่


พอผมอ่านคำถามพี่อาคุงจบ
มาดามพูดแต่คำว่า

"บ้า..บ๊า...บ้า" 5555

ผมไม่แน่ใจว่าหมายถึงผม หรือหมายถึงพี่อาคุงนะครับ 5555

หรือว่า จะหมายถึงสองคน





วันนี้อากาศที่เชียงใหม่ขมุกขมัวมากครับ



โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:19:26 น.  

 
ถ้าผมจะบอกว่า "ผมไม่รู้จักเธอ" จะเชยเปล่าเนี่ย

จริงๆแล้วผมรู้จักดาราหรือนักร้องน้อยมาก
ไม่ใช่ไม่ได้ดูหนังดูละคร แต่ว่าดูแล้วไม่ได้จำชื่อ หรือ ผลงานเค้านั้นเอง

เรื่องยาเสพติดมีอย่างต่อเนื่อง....
ในทางภาคเหนือโดยเฉพาะเชียงรายเนี่ย...มีเยอะเลย
มีแล้วไม่ว่าพวกนี้ยังป่วนตลาดค้าขาย ทำให้ไม่มีราคาตลาด...เซ็งชะมัด

ย้อนมามองชีวิตผู้หญิงคนนี้...เค้าก็น่าเห็นใจ
แต่ชีวิตคนมีขึ้นมีลงเป็นธรรมดา

สำหรับผมขอให้มีชีวิตทุกวันที่มีความสุขกับคนที่เรารักก็พอ
ไม่ต้องรวย..ไม่ต้องมีชีวิตที่หรูหรา..มีเพื่อน มีคนเข้าใจ ก็เพียงพอแล้วครับ


โดย: Little Knight วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:20:16 น.  

 
รับรู้เรื่องราวของสาวคนนี้มาบ้าง
เสียดายเนอะ (เงินน่ะ)



โดย: C&C_BamBoo วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:25:00 น.  

 
ยาเสพติดก็ทำลายคนมาเยอะแล้ว อย่างนาโอมี่ แคมเบลก็ด้วย ไม่เข้าใจทำไมพวกนางแบบขอบเทคยากันเยอะจัง บ้านเราก็เยอะ


โดย: ปลายเทียน วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:26:21 น.  

 
อ่านแล้วเสียดายแทนจริงๆ นะคะ

คนที่ขึ้นที่สูงมากๆ น้อยคนจริงๆ ที่จะลงได้อย่างไม่เจ็บตัวน่ะค่ะ

เฮ้อ..




การเลี้ยงหมาก็อย่างนั้นแหละค่ะ

เค้าเป็นเพื่อนที่ต้องการการดูแลและให้เวลาค่อนข้างเยอะอยู่

สู้ๆ นะคะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:29:20 น.  

 


ตกใจหมดเลยนึกว่าคุณพู่ติดโคเคน อิอิ



โดย: หอมกร วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:35:57 น.  

 
ไม่รู้จักรจนา แต่ชอบคำนี้จังค่ะ
"โดดเดี่ยวแต่ไม่เดียวดาย"
เพราะรู้สึกแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง

แวะมาทักทายค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ


โดย: โบกี้ (Stand by bowky ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:51:51 น.  

 
...



อย่างน้อยเธอก็คิดได้แล้ว

หวังว่าจะมีสิ่งดีๆรออยู่



ชีวิตคนเรามันก็อย่างนี้ล่ะครับ

ขึ้นๆลงๆเป็นวัฏจักร

คนที่รู้เท่าทันก็จะไม่เต้นไปกันมันมากนัก

และไม่เป็นสุขหรือทุกข์จนเกินเหตุด้วย






โดย: The Legendary Midfielder วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:04:11 น.  

 


อ่านดูแล้วน่าจะเข้ากะเพลง ก้อนหินก้อนนั้น ของโรสค่ะคุณพู่


โดย: ดาวทะเล วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:04:31 น.  

 
ดีคะ

อ่านแล้วเฮ้อ...เข้าใจเลยคะ
จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเรา อย่าไปโทษใครหรืออะไรเลย
ต้องโทษตัวเอง...


โดย: aomamm (Forest-ic ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:09:38 น.  

 
สวัสดีครับคุณพู่
อ่านดูแล้วเศร้านะครับ สาเหตุหรืออีกหลายๆปัจจัยที่ทำให้คนเราตกอยู่กับสิ่งเสพติด
คนที่ติดเหล้า ก็หาสาเหตุว่าที่ดื่มเพราะต้องการลืมความทุกข์
คนอยู่ด้วยความประมาท เงินทองหาง่าย เลยไม่รู้ค่าของเงิน
คนติดยา ก็หาเหตุว่าเพื่อจะควบคุมน้ำหนักบ้าง ระบายความเครียดบ้าง พักสมองบ้าง
ถ้าถามว่าเวลานั้นทุกคนจะพูดเหมือรกันว่า ไม่ติด สนุกๆ สังคม เราสามารถควบคุมตัวเองได้ แต่พอเวลาผ่านไป การใช้มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว สุดท้ายขาดไม่ได้ กลายเป็นทาสสิ่งเสพติด สิ่งเหล่านี้ปั่นทอนทุกอย่าง ขอบคุณที่นำมาบอกต่อนะครับคุณพู่


โดย: ลุงกล้วย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:46:36 น.  

 
เคยได้ยินเรื่องของเธอมาบ้างเหมือนกันทางรายการโทรทัศน์
หวังว่าประสบการณ์ของเธอ คงมีประโยชน์ต่อตัวเธอเองต่อไปในอนาคต
ว่าจะไม่ทำพลาดซ้ำสอง (ถึงแม้โอกาสแบบเดิมแทบจะไม่มีทางหวนคืนกลับมา)
อีกอย่างนึงที่สำคัญ คนอื่นๆ ที่ได้อ่าน ได้รับรู้เรื่องของเธอ
คงได้เรียนรู้ทางลัดจากประสบการณ์นั้น
และหวังว่าจะไม่ทำผิดพลาดแบบเธออีก

อดีต ... ผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้
อนาคต ... ยังมาไม่ถึง
แต่ ปัจจุบัน ... นี่ซิสำคัญที่สุด
เรียนรู้จากอดีต แล้วทำปัจจุบันให้ดี เพื่ออนาคตจะได้ดีด้วย


โดย: สะเทื้อน วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:08:43 น.  

 
ท่านอาจารย์ชา แห่งวัดหนองป่าพงกล่าวไว้อย่างน่าคิดว่า

เธอจงระวังความคิดของเธอ
เพราะความคิดของเธอ
จะกลายเป็นความประพฤติของเธอ

เธอจงระวังความประพฤติของเธอ
เพราะความประพฤติของเธอ
จะกลายเป็นความเคยชินของเธอ

เธอจงระวังความเคยชินของเธอ
เพราะความเคยชินของเธอ
จะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ

เธอจงระวังอุปนิสัยของเธอ
เพราะอุปนิสัยของเธอ
จะกำหนดชะตากรรมของเธอชั่วชีวิต

การกระทำถูกกำหนดด้วยความคิดของเราเอง
ดังนั้นจงระมัดระวังให้จงดี

ควบคุมความคิดได้ จะควบคุมการกระทำได้
ควบคุมการกระทำได้ ย่อมได้ผลดีแก่ตนเอง



อ่านทั้งหมดแล้ว น่าสลดใจนะคะคุณพู่
คนเรา พอชีวิตพุ่งสูงสุด มักจะลืมตัวตนของตัวเอง
แต่พอ ตกลงมาสู่สามัญ แล้วก็ทำให้คิดได้

หลากหลายผู้คนในวงการบันเทิงบ้านเราก็มีเยอะค่ะ

ความจริงมีตัวอย่างให้เห็น ให้ศึกษา กันมากมาย
แต่พอถึงเวลา กลับไม่นึกถึง ไม่นำมาเป็นบทเรียน

ด้วยความที่คุณรจนา เธออายุยังน้อยมั้งค่ะ ตอนนั้น
อีกอย่างไปอยู่ต่างประเทศคนเดียวด้วย
ไม่มีคนนำทางที่ดีให้ ก็เลยหลงไปกับความฟุ้งเฟ้อ
ที่ถาโถมเข้ามาหาเธอ

ปลงค่ะ คุณพู่.....



โดย: นางฟ้าอรชร วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:48:45 น.  

 

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า







** คิดถึง ห่วงใย เสมอ นะจ้า **



เฮ้ออ น่าเสียดายเนอะ ตั้ง 50 ล้าน ..เนี่ยแหละชีวิต
ได้มาง่ายก็ไปง่าย ..

น้องนิคสบายดีนะจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:05:10 น.  

 
เห็นด้วยเลยค่ะพี่นิด
ใจเรานี่แหละสำคัญที่สุด
ใครจะมาเอาสิ่งต่างๆ ในชีวิตที่เป็นของเราไปได้ยังไง
ถ้าเราไม่ยอม

วันนี้จะไปเอารูป “ลำปาง”
ถ้าคืนนี้เนตที่บ้านไม่งอแง
อาจจะได้เอามาให้ชมนะคะพี่นิด
^^


โดย: I am just fine^^ วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:18:51 น.  

 
คุณพู่ช่างหาหนังสืออ่านจัง...แถมน่าสนใจอีกด้วย

ตุ๊กเองกลับไปเมืองไทยรอบนี้บอกเลยว่าไม่ได้ขนหนังสือ มีอยู่แค่กี่เล่มเองคะ ด้วยว่ากินพื้นที่ของกิน ...เห็นของกินสำคัญกว่าอีกแน๊ะ แล้วก็ของเจ้าตัวเล็ก เราเลยอด เพราะหากซื้อ คุณข้างๆ เค้าก็จะเอาด้วย.... เฮ้อ


โดย: marinesnow วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:21:02 น.  

 
แฟงไม่ได้คิดมากเลยพี่พู๋นะ ไม่ได้คิดจริงๆเรื่องอ้วนไม่อ้วนเนี้ย
ถ้าผอมแล้วทำให้ชิวีตลำบากลำบนขนาดนั้นก็ไม่ต้องผ่อมก็ได้มั้งขอแค่ร่างกายแข็งแรงอย่างเดียว
ไม่อยากที่จะป่วยไข้ไม่สบายง่ายๆ
ผอมแล้วมันทำให้ชีวิตไม่ได้กินอาหารที่ชอบและอร่อยไม่ได้ก็อย่าเลย( เพราะจะเสียดายมากๆๆ)
ผอมเพื่อทำให้ผู้ชายหันมามองก็อย่าเลย ชีวิตนี้คงไม่ได้สุขสำราญนักหลอก
เป็นอย่างที่เป็นอยู่ ใช้ชีวิตแสนสนุกกับการที่เป็นอยู่
ใครจะชอบจะรักก็เป็นอย่างที่แฟงเป็นอยู่นะดีกว่า
เพราะเค้ายอมรับแล้วที่เราเป็นตัวเรา ไม่ได้ต้องฝืนใจคบแบบลำบาก

.....
แฟงเคยดูรายการที่เคยเชิญผู้หญิงคนนี้มา
เค้าเล่าอะไรมากมายตอนนั้นแฟงก็โอ้โห้ชีวิตสุดยอดไปเลยพี่น้อง....
แฟงว่าชีวิตเค้าก็สอนให้เราได้รู้อะไรหลายๆอย่างน่ะนะ
แฟงก็ชอบประโยคที่พี่ชอบเหมือนกัน
"ฉันเก็บเงินได้ราว 50 ล้านโคเคนเอาไปหมดเกลี้ยงทั้ง 50 ล้าน แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันรู้ว่าโคเคนไม่ได้เอาไปหรอก มันไม่ได้เอาเงินฉันไป ไม่ได้เอาชีวิตฉันไป ไม่ได้เอาการงานฉันไป แต่ทั้งหมดที่สูญเสีย ... ฉันเอาไปให้มันเอง”
ซึ่งมันก็เป็นจริง ไม่ได้โทษใคร ทั้งหมดมันอยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้น



แต่....ฮ้อ เสียดายเงิน 50 ล้านจริงๆ


โดย: d_regen วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:33:40 น.  

 
บางครั้งกว่าจะรู้ตัวว่าพลาด มันก็ทำให้เราสูญเสียหลายอย่างในชีวิตไปนะคะ...

เป็นเรื่องราวสอนได้ดีเลยค่ะพี่นิด

ปล. เห็นด้วยค่ะ ว่าเสื้อผ้า ทรงผมทำให้เราเปลี่ยนได้เยอะจริงๆ โดยเฉพาะเฮียตุ้งเนี่ย...


แต่ตัวตุ้งเอง เปลี่ยนไม่ค่อยเยอะแฮะ ยังไงก็อ้วนกลมเหมือนเดิม...


โดย: กวางตุ้งหวาน วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:36:03 น.  

 
เคยดูสัมภาษณ์ของเธอหลายหนแล้ว ดีนะที่มาเขียนหนังสือขาย จะได้มีรายได้ แล้วก็คนรู้จักอีกครั้ง

จริงๆมันก็ไม่ได้เริ่มกับโคเคนซะทีเดียวนะเราว่า บางทีอยู่ที่เราเลือกคบเพื่อนด้วย พอสังคมพาไปก็ไปตามๆกัน

ดูพวกเรายการแฟชั่นทีวี บางทีเค้าตามชีวิตนางแบบดังๆ บางคนเค้าก็กลับบ้านนอนไม่ชอบปาร์ตี้ เพราะรู้ว่าร่างกายมันเป็นจุดขาย เลยต้องพักผ่อน

แต่รจนาเค้ายังดีนะคือปล่อยวางได้ เริ่มจากศูนย์แล้วกลับมาศูนย์แบบทำใจได้ อันนี้เราไม่ได้อ่านหนังสือเค้านะ ฟังจากสัมภาษณ์น่ะ


โดย: KOok_k วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:06:56 น.  

 
เคยดูคุณรจนาเค้าออกรายการทีวีเหมือนกันคะ บางทีการมีชีวิตธรรมดาแบบเราๆก็ดีเหมือนกัน ในวงการมีอะไรมันล่อตาล่อใจเยอะ ถ้าคุมตัวเองไม่ได้ก็จะเป็นแบบนี้ ถึงจะดังก็ดับได้ถ้าเสพยา ดีที่ตอนนี้เธอกลับใจทำให้ชีวิตดีขึ้น บางคนไม่โชคดีแบบนี้


โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:25:56 น.  

 
จำได้คร่าวๆ ว่าเคยดูเธอให้สัมภาษณ์ในรายการทีวีอยู่เหมือนกันค่ะ
ตอนนั้นเธอเล่าถึงการต่อสู้เอาชนะตัวเองเพื่อจะเลิกยาให้ได้
ฟังแล้วก็น่าหดหู่ใจ แล้วก็น่าสงสารด้วยนะคะ
เพราะมันทรมานน่าดูเลย
เห็นใจคุณแม่ด้วยนะคะ

แต่วันนี้พอเธอลุกขึ้นยืนได้
ชีวิตเธอก็แกร่งขึ้นเยอะเลยนะคะ


โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:45:38 น.  

 
คุณพู่ครับ

หลังไมค์ด้วยครับ

...........


เธอเคยดังมากนะครับ
เมื่อหลายปีก่อน
ผมได้อ่านบทสัมภาษณ์กับดูสัมภาษณ์ในทีวี

ได้แต่เสียดาย
เพราะโอกาสดีดีในชีวิต
บ่อยครั้งที่มันเดินเลยผ่านเราไป
แล้วไม่มีวันหวนคืนกลับมาเลยครับ



โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:09:16 น.  

 
ฮาโหลๆๆ เค้าแวะมาหา


โดย: tanoy~ตะนอย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:31:03 น.  

 
อย่างน้อยเค้าก็คิดได้และไม่ได้โทษใคร นอกจากตัวเอง

ก็ได้แต่เอาใจช่วยให้เธอคนนี้มีช่วงชีวิตที่ขึ้นสูงกว่าที่เป็นอยู่ในวันนี้ สักเล็กน้อยก็ยังดีค่ะ


โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:42:14 น.  

 
นี่แหละชีวิต
มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

ถ้าใช้ชีวิต โดยไม่มีสติกำกับ
ก็จะเดินไปสู่ทางที่มืดมิดได้

ขอให้ก้าวต่อไปของชีวิต ของคุณ รจนา
เป็นย่างก้าวที่มีสติ


ปล.๑ เขียนเสร็จแล้ว ก็อ่านเองอีกรอบ จะได้เตือนตัวเองด้วย อิอิ


ปล.๒ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ คุณพู่


โดย: Sirinut วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:00:04 น.  

 
I remember and agree with her ka.


โดย: ostojska วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:30:19 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่ น่าเห็นใจนะค่ะ แต่อย่างว่าตัวเรา เราเลือกเอง ไปโทษคนอื่นและสิ่งอื่นไม่ได้นอกจากตัวเราเอง เมื่อเราเลือกสิ่งนั้นแล้ว ผลมันเป็นยังไงก็ต้องยอมรับเพราะเราเลือกเอง

ปล.อยากอ่านทั้งเล่มจังเลยค่ะ


โดย: Candydolls วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:34:06 น.  

 
โห...เศร้าแกรมมี่มัน...งกอ่ะ

ไม่ยอมให้ใส่เพลงในBlogแล้ว
ค่ายอื่นๆเค้าจะมาทำนองนี้เปล่าก็ไม่รู้


โดย: Little Knight วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:46:50 น.  

 
สวัสดีครับพี่สาว


โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:08:22 น.  

 
โอ้ ไม่รู้ข่าวเลยค่ะว่าเธอกลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว เฮ้อออออ นี่ละนะ คนเราพอมีเงินก็มีทางใช้กันไปตามกำลังเงินที่หามาได้ คนหาได้มากใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด แต่ถ้ามาเจอกับพวกยาเสพติดเข้าละก็เสร็จทุกราย

คุณนิดทราบมั๊ยคะว่าตอนนี้เธอสามารถรักษาให้หายขาดได้รึยัง


โดย: pim(พิม) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:46:47 น.  

 
รูปหัวบล็อกสวยจังเลยพู่

เพิ่งกินข้าวเสร็จ ท้องป่องจังเลย


โดย: KOok_k วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:39:46 น.  

 
ภาพหัวบล็อกใหม่สวยจังค่ะ

วันนี้ถืออมยิ้มมาด้วยเลยเม้นท์ได้ค่ะ ไม่งั้นทุกทีอ่านได้อย่างเดียว...


เคยอ่านเรื่องของคุณรจนานานแล้วล่ะค่ะ อืมม์ เงินทองของนอกกายนะคะ หาใหม่แล้วกัน

ยังเหลือชีวิตอยู่ เป็นสุขดี ไม่ให้ชีวิตกับโคเคนไปด้วยก็็นับว่าดีมากแล้ว



โดย: SevenDaffodils วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:3:58:29 น.  

 
ชอบหัวบล๊อคใหม่จังเลยค่ะ สวยดี ไม่ทราบว่าคุณ JedNid ถ่ายรูปพวกนี้เองหรือเปล่าคะ สวยมากค่ะ เรื่องคุณรจนาก็เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน ก็ฟังแล้วได้ข้อคิดอะไรมากมายจากชีวิตของแก และพยายามดำเนินชีวิตของเราอย่างไม่ประมาท สิ่งที่แน่นอนที่สุดในโลกนี้คือความไม่แน่นอนค่ะ ใช้ชีวิตอย่างมีสติดีที่สุดค่ะ....


โดย: Suessapple วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:02:45 น.  

 
อืมมมม ไอ่ประโยคสุดท้ายนั่นเค้าพูดได้ดีนะพี่พู่ มันไม่ได้เอาไป ไม่มีใครเอาไป มีแต่ตัวเรา ใจเราแหละที่เอาไปประเคนให้มันเอง ชอบๆๆ พูดได้ดีๆ

----------------------

ขอโทษด้วยค่ะที่ไม่ได้แจ้งข่าว เพราะรู้แน่ๆว่าคงไม่มีโอกาสเจอกัน คิวแน่นเอี๊ยดตลอด เพราะคราวนี้บุพการีของคนใกล้ตัวติดตามไปร่วมสร้างความวุ่นวายด้วย
เวลาที่มีน้อยอยู่แล้ว ก็เลยแทบจะไม่เหลือเลย ทุกวินาทีที่พอจะมีเลยเอาไปทุ่มให้กับแม่+เจ้ากวางหมด เรียกได้ว่า ถ้าเค้า 2 คนไม่ต้องหลับนอนเอาแรง ก็คงจะไม่ได้มีเวลาได้เอนตัวล้มลงบนฟูกแน่ๆ นี่ก็กลับมาแบบเศร้าๆ อยากกอดแม่นานๆจัง จากนี้ไปก็ต้องเริ่มนับถอยหลังไปอีกเกือบ 2 ปี


โดย: Picike วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:50:20 น.  

 
สวัสดีครับ ชอบใจบล้อกนี้จัง ภาพสวย สีสันสะอาดตา
..............................

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมให้กำลังใจนะครับ จะบอกว่าทำงานรับจ้างออกแบบพิพิธภัณฑ์หนะครับ ถ้าเปนราชการงานแบบที่ไปขลุกอยู่ก็เนี่ยจะเรียก ว่าเจ้าหน้าที่ภัณฑารักษ์ เปนเอกชนนี่ อืม เรียกอะไรดีละ คนทำพิพิธภัณฑ์ ละกันเนาะ

ใช่แล้วละครับ พอเสร็จที่นี่ก็ต้องไปทำที่อื่นต่อ ตอนนี้ที่วิ่งรอกก็เป็นที่ พธ.สถานแห่งชาติสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เมืองลพบุรี และ พิพิธภัณฑ์เอกชนอีกสองสามแห่งครับ

แล้วจะเอามาอวดนะครับ


โดย: orcahappy (orcahappy ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:12:58 น.  

 
emoemoemo
จ๊ะเอ๋ คุณพู่ตื่นนอนหรือยังเอ่ย


โดย: หอมกร วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:25:39 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่พู่ สวัสดีตอนเช้า ๆ นะคะ

เรื่องกราฟชีวิตเนี่ย...จริง ๆ เลยค่ะ
เคยได้ยินคนเปรียบว่า ชีวิตเราก็เหมือนพระจันทร์
มีข้างขึ้น มีข้างแรม บางวันมืด บางวันสว่าง
มีวันสว่าง ก็ต้องมีวันมืด มีวันมืด ก็ต้องมีวันสว่าง
เป็นการคิดแบบกลาง ๆ ไม่ให้สุขหรือทุกข์เกินไป

ปอยเชื่ออย่างหนึ่งเลยล่ะค่ะว่า เมื่อกราฟชีวิตเรา
พุ่งขึ้นสูงมาก ๆ ๆ ๆ แบบคุณรจนาแบบนี้
เวลาตก มันก็จะตกมาก ๆ ๆ ๆ เพื่อความสมดุล
ไม่รู้ว่าความคิดตัวเองถูกหรือเปล่านะคะ
แต่ว่ากับตัวเองที่เกิดขึ้น เป็นอย่างนั้นเสมอ
ช่วงไหนมีเรื่องราวดี ๆ ถาโถมเข้ามามาก ๆ มาย ๆ
จะเริ่มรู้ตัวแล้วว่า เดี๋ยวโชคชะตาจะพาไป
ทำให้เรื่องร้าย ๆ เข้ามาประเดประดังเสมอ ๆ

ทำได้อย่างเดียว คือ ทำใจให้รู้เท่าทันกับกราฟ
สิ่งที่เข้ามาก็เป็นกลาง ๆ สิ่งที่ออกไปก็กลาง ๆ
เท่ากับรักษาระดับใจเราให้เป็นกลาง ๆ เอาไว้
เวลากราฟขึ้นก็ไม่กระเพื่อมใจเรามากนัก
เวลากราฟลง ก็ทำใจเฉย ๆ จะได้ไม่ต้องขึ้นลงเยอะ
มันเหนื่อยเป็นเหมือนกันนะคะ

...เห็นเรื่องกราฟชีวิตแล้วอยากแชร์บ้างน่ะค่ะ
เลยไม่ได้พูดถึงหนังสือเลย ฮ่ะ ๆ ๆ

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ (อีกทีหนึ่ง)
เปลี่ยนหัวบลอคอีกแล้ว สดใสดีจังค่ะ
alone ได้ยังไงคะ มีคุณพี่ผู้ชายแล้วก็แม็กกี้อยู่
ถึงยังไง ไม่ lonely ก็ดีแล้วนะคะพี่
ขอให้วันนี้เป็นวันดี ๆ แจ่มใส ๆ และอารมณ์ดีค่ะ


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:57:20 น.  

 
สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม มีความสุขมากๆ นะ


โดย: หน่อยอิง วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:05:06 น.  

 
น่าเสียดายที่คนเรามักจะมารู้ตัวเมื่อสายทุกทีไป

มีบทเรียนให้เห็นอยู่ตลอด แต่ก็มีคนเต็มใจเข้าไปในวังวนของยาเสพติดอยู่เสมอมา โดยเฉพาะกลุ่มดารา+ไฮโซ (อันนี้ยืนยันโดยซ้อเจ็ด... ) ซึ่งควรจะมีโอกาสได้รับข้อมูลข่าวสารเรื่องโทษของสิ่งเหล่านี้มากกว่าคนอื่น


โดย: คนทับแก้ว วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:39:32 น.  

 
แหะ ๆ ปอยผิดเองแหละค่ะ
พิมพ์หัวข้อไว้ ว่าจะอัพบลอค แล้วเผลอกดส่ง

แต่ว่าเม้นต์พี่พู่ได้แล้วล่ะค่ะ
ตอนนี้ก็อัพเสร็จแล้วพอดี เห้อ ๆ
แต่ไม่ได้ตั้งเป็นหน้าหลักน่ะค่ะ

อัพบลอคยังไม่ทันเสร็จก็มีเม้นต์มาแล้ว
งงเหมือนกันค่ะพี่ ผิดเองค่ะ ผิดเอง ฮ่ะ ๆ

เด๋วนะคะ กำลังจะงงเหมือนกัน
เด๋วมาตอบอีกทีค่ะ




โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:21:27 น.  

 

คุณนิดสบายดีมั๊ยค่ะ


โดย: yoja วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:53:17 น.  

 
หวัดดีค่ะ



โดย: มณีไตรรงค์ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:05:21 น.  

 
ขอบคุณมากๆนะจ๊ะสำหรับกำลังใจ


โดย: ณ มน วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:14:16 น.  

 
หวัดดีค่ะ ยามสายๆ ของวันพฤหัสฯ แล้ว


เป็นอีกเล่มที่น่าอ่านค่ะ สิ่งสำคัญ คือ สติ น่ะ

ชีวิตไม่ได้ดั่งใจที่ฝันไว้ทุกคนค่ะ ยาเสพติคก็คงเหมือนหวย(มั้ง)ค่ะ

มีคนแถวบ้าน เมื่อก่อนติดหวยงองแงม จากผู้เล่น ผันตัวเองมาเป็นผู้ขาย

เมื่อก่อนมันจะมีหวยหุ้นค่ะ เค้ารับเป็นเจ้ามือใหญ่เองด้วย

ช่วงนั้นเค้าคงกำลังขึ้นสู่จุดสูงสุดค่ะ ทั้งบ้าน ทั้งรถ โรงสี ที่ดิน ใส่ทองเพียบเลย

ส่งลูกๆ เรียน ม.เอกชน เข้า-ออก เข้า-ออก เป็นว่าเล่น ไม่สนใจเรียน

แม่ก็สนใจแต่หวย ไม่เคยสนใจลูกๆ เลย ไม่สนใจสามี จนต้องตรอมใจตาย

ตอนนี้ก็ชีวิตเค้าก็คล้ายๆ คุณรจนา นี้แหล่ะค่ะ สูงสุดคืนสู่สามัญ

บ้านที่อยู่อาศัยก็แทบจะไม่มี ทุกวันนี้ก็รอแค่ธนาคารเค้าจะมายึดไปเท่านั้นเอง

เราคงต้องใช้ชีวิตแบบมีสติให้มากขึ้นค่ะ




โดย: คนไม่เจียม.. วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:24:06 น.  

 
ไม่รู้จักเธอเลย...แต่เชื่อว่ามีหลายคนมากมายที่เป็นแบบนี้...
เป็นความประมาทในการใช้ชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง...
บางที..แค่การมีชีวิตอยู่อย่างธรรมดา ใช้ชีวิตมีความสุขแบบธรรมดาๆ ให้ได้ทุกๆ วัน ไม่ต้องมีมากมาย มีแค่พอเพียง และมีสติ ในทุกๆ เรื่อง ชีวิตก็ก้าวผ่านได้ด้วยดีนะคะ


โดย: Jiji&Kaka วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:06:23 น.  

 
ติดตามเรื่องราวของเธออยู่เหมือนกันครับ

ยาเสพติดนี่ น่ากลัวโคตรๆ
หลายคนรู้ แต่ทำไมถึงลองกันนักนะ
เฮ้ยยยยยย



โดย: แสง สีรุ้ง วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:16:23 น.  

 
ไม่บอกก็เดาได้ว่าเป็นเธอ..
ชีวิตมีรสชาติจริงๆ...
อย่างนี้เพราะเธออ่อนไหวค่ะ
คนที่ตกเป็นทาสอะไรง่ายๆเพราะความอ่อนไหวของตัวเอง...โทษใครไม่ได้จริงๆ..

เหมือนอย่างนางแบบชาวอังกฤษอีกคนนะคะ
ที่มีแฟนเป็นนักดนตรีPunk..
Kate Moss..แต่เธออยู่ในเมืองเธอเลยยังพอมีคนคอยดูแล..และพยายามบำบัด
แต่ถ้าไม่เลิกกับนักดนตรีคนนั้น..ก็ยากค่ะ
เพียงแต่พยายามรักษาภาพพจน์ภายนอกไว้..



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:48:50 น.  

 
ไปนั่งรอและใช้ชีวิอยู่ในโรงพยาบาลมาครึ่งวันครับคุณพู่
ทั้งที่หมอตรวจแป๊บเดียว
แต่รอ รอ รอ นานนนนนมากกกกกกกก

รอตรวจ รออัลตร้าซาวน์ รอจ่ายเงิน รอรับยา
นี่ขนาดเอกชนนะครับ
จินตนาการไม่ถูกเลย
ว่าถ้าเข้าสวนดอกจะขนาดไหน 5555


รายงานตัวครับ
วันนี้เชียงใหม่แดดดีมากครับ
เมื่อคืนก็ฝนไม่ตกนะครับ
มีแต่ลมนิดหน่อยครับ




โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:11:08 น.  

 


พอว่างเลยแวะหาสาวเหลือแยอะกว่าเรา
อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ว้าวววววววววววชีวิตทำไมมันทั้งสุขทั้งทุกข์น่าเหนื่อยจังค่ะ


แต่ดูเธอสวยจังเลยนะค่ะ
ชีวิตก็คืดชีวิต
เรามักเป็นคนลิขิตเองนะ

ถ้าอะไรเกิดก็ตัวเราเสมอนะค่ะ
โทษใครได้ละ


แต่จะขอสู้ๆๆนะ

แง้งงงงงงงงง
อินไปนั้น


มีความสุขมากๆๆนะค่ะหลบงานมาเยื่ยมจ้า


โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:14:55 น.  

 
แวะมาทักทายยามบ่ายก่อนไปปั่นจักรยาน

เดี๋ยวจะเก็บภาพท่องป่ากลางฝนมาให้ชมนะครับ

ท่าทางฝนจะตกแล้ว ยังจะไปอีกหรือเนี่ย


โดย: Little Knight วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:57:26 น.  

 
กลับมาแล้วค่ะ กลับมาเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้

กลับมาทันคุณ Jew Nid เปลี่ยนหัวบล็อกพอดิบพอดี

ขอบคุณมากมาย สำหรับคำอวยพรในวันเกิด เปิดบล็อกเข้ามา แล้วแอบยิ้มแก้มปริ สำหรับวันเกิดปีนี้ มีสิ่งดี ๆ เข้ามา รวมทั้งคำอวยพรของเพื่อนบล็อก :)

....

เพิ่งกลับมาจาก lonely beach พอดี แต่หัวบล็อกนี้ อิอิ Not lonely

ชีวิตคนเรามันอยู่ที่เราเลือกเหมือนกัน ไม่ได้ตรงกับคำว่าว่า ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ เมื่อเดินทางผิดไปแล้ว

อั้ยครั้นจะกลับตัวกลับใจ บางครั้งมันก็สายเกินไป แต่กระนั้น มันเริ่มต้นได้ใหม่เสมอ ถ้าคิดจะเริ่มต้น
รึเปล่าชักไม่แน่ใจ :)


โดย: วันวานที่ผ่านมา วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:12:03 น.  

 
ก็ เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนอื่น
สำหรับเจ้าตัว คงต้องหาโอกาสใหม่ให้ตัวเอง และไม่พลาดเหมือเดิมอีก

ชีวิตมันก็ เงียะ


โดย: angy_11 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:59:21 น.  

 
เมื่อวานนอกจากฝนไม่ตก
พระอาทิตย์ตอนเช้ายังสวยมากเลยครับ
เอาพานาตัวเก่ามาลุยซะฉ่ำปอด
เดี๋ยวจะเอาพระอาทิตย์เชียงใหม่มาอวดครับ อิอิอิ




โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:16:37 น.  

 
ตอนแรกที่อ่าน ยอมรับว่าไม่คุ้นชื่อของเธอเลยค่ะคุณพู่
แต่พอมีภาพประกอบเลยถึงบางอ้อ

เปิ้นว่าก็ดีนะคะ ทำให้คนที่ได้อ่านเอามาเป็นอุทธาหรณ์เตือนตัวเองได้
ไม่ให้ลุ่มหลงกับเจ้าพวกนี้...

มีความสุขนะคะ

ปล.ตอนนี้ไปบล้อกไหนมีแต่เพลงสากล อิอิ
คงเป็นเพราะแกรมมี่เป็นเหตุ เปิ้นก็ทยอยลบเพลงจากบล้อกเก่าๆออกบ้างแล้วคะ
แต่ยังไม่หมด แก้ไขไปวันละนิด เพราะสันหลังยาวมากเลยช่วงนี้



โดย: fonrin วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:34:31 น.  

 
หวัดดีค่ะ แวะมาทักทาย เรื่องของเธอคนนี้ เคยอ่านจากหนังสืออะไรจำไม่ได้แล้วล่ะค่ะ สุงสุดสูสามัญ "ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว"ค่ะ




โดย: a.miyazaki วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:41:19 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ
วันนี้คุณพู่ก็ยังไม่ได้อัพบล็อค...

แต่วันนี้เอ็กซ์เพิ่งอัพบล้อคอีกนะคะ
หลังจากเมื่อคืนได้อัพไปครั้งหนึ่งแล้ว

พอดีวันอารมณ์มันขึ้นนะคะ (อารมณ์อยากเขียน)


ก็แค่เล่าเรื่องของตัวเอง
ที่เคยทำอะไรโลดโผนไว้เท่านั้นเอง

หนุกหนุก...แต่ตอนนั้นคงไม่สนุกนักหรอก



โดย: นางฟ้าอรชร วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:22:06 น.  

 
โอ้ ชีวิต..ไม่น่าเลย


โดย: แมท (everything on ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:45:25 น.  

 
น่าอ่านจังเลยค่ะ แอบชอบใจประโยคนั้นด้วยคน
จะดีจะชั่วก็อยู่ที่ตัวเราเองนี่แหละเนอะ เฮ่้อ...


โดย: Complicatedgirl วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:39:15 น.  

 
เคยอ่านเรื่องราวของเธอมาแล้วค่ะ ชีวิตเธอขึ้นสูงแล้วก็ตกต่ำในเวลาไม่นานเลย แต่อย่างน้อยหลายคนคงได้ข้อคิดจากชีวิตเธอบ้างอ่ะนะ


โดย: haiku วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:05:10 น.  

 
ง่วงขาดใจเลยครับคุณพู่
เย็นนี้เมฆสวยมาก
กะก๋าจัดการเก็บภาพไว้ได้ด้วยพานาตัวเก่าขวัญใจตัวเดิม
555

พรุ่งนี้จะลองเลือกมาโชว์ดูครับ

ส่งท้ายการประกวดการเจิม 555

ฝันดีนะครับ



โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:10:58 น.  

 

สวัสดีตอนเย็นของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า







** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอ นะจ้า **


ภาพหัวบล็อกสวยมากเลยอะจ้าน้องนิค

ปล .. วันนี้ไปหาเดินถ่ายภาพดอกไม้มาเลยเอามาฝากจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:49:19 น.  

 


โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:54:03 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

JewNid
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [?]




[Add JewNid's blog to your web]