เมื่อตอนต้นเดือนเคยอัพบล็อกที่บ่นออกไปว่า ฉันอยากเขียน แต่ดันเขียนไม่ออก เพราะว่าดันไม่มีเรื่องราวอะไรใหม่ๆ ทุกวันเจอแต่สิ่ง เดิมๆ เข้ามาในชีวิตประจำวันมันก็เลยทำให้ขาดข้อมูล ขาดเรื่องราวในการเขียนไป แต่มาวันนี้ ... จริงๆ แล้วมีเรื่องราวในหัวมากมายที่อยากเขียนถึง แต่ว่าครั้งนี้กลับดันเขียนไม่ออกอีกเพราะดันมีเรื่องเยอะเกินไปและเพราะคง ไม่รู้ว่าจะเริ่มเขียนตรงไหนมันก็เลยกลายเป็นว่าเขียนไม่ออกอีกซะงั้น อ้าววววววววววววววววววววววว นี่ถ้าไปอยู่ใกล้ๆ ใครสักคนที่ได้ยินกันบ่นเป็นคำพูดออกมา ก็คงจะได้รับคำพูดตอบโต้กลับมาประมาณว่า "อ้าวเฮ๊ย พูดอย่างนี้ อารมณ์ศิลปินหนิ" ประมาณว่าจะทำอะไรสักอย่างก็ต้องบิ้ว ต้องเสริมให้มัน มีอารมณ์ร่วมแล้วถึงจะทำอะไรออกมาสักชิ้นให้ดี จริงค่ะ ไม่ผิดหรอกการจะทำอะไรสักอย่างฉันว่ามันต้องใช้ อารมณ์ ต้องมีความอยาก ต้องมีความที่ต้องการทำ นั่นหมายถึงบรรยากาศรอบตัว ก็มีส่วนไม่น้อยในการสร้างสรรค์ผลงานอะไรสักชิ้นออกมา ... มีนักเขียนอยู่ท่านหนึ่งที่ฉันชื่นชอบผลงานอยู่บ่อยครั้งถ้าหากว่า มีโอกาสฉันจะไม่พลาดที่จะต้องตามอ่านผลงานของเค้าเป็นประจำ นักเขียนที่ว่านี้ก็คือ คุณประภาส ชลศรานนท์ หรือพี่จิก (( สำหรับฉันเมื่อฉันรู้สึกชื่นชอบในผลงานใคร แม้จะไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว ไม่เคยได้พบเจอกันตัวเป็นๆ แต่ก็ด้วยความรักในงานของเค้าก็เลยดันอยากนับญาติ กับเค้าไปด้วย เลยขอเรียกว่าพี่จิกแล้วกันนะคะ )) พี่จิกเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่นิยมชื่นชอบมาก ... ด้วยความเก่งกาจรอบตัว เป็นชายหนุ่มที่ทำอะไรสร้างสรรค์ออกมาได้หลายอย่างมากมาย จนบางทีเราต้องบอกว่า คนบ้าอะไร (ฟร่ะ) เก่งไปซะหมด ใช่ค่ะ เค้าคนนี้ความเก่งกาจรอบตัวมากทำอะไรก็ต้องพูดเลยว่าทำได้เก่ง ทำได้ดีไปซะหมด โดยเฉพาะตัวหนังสือของเค้าเขียนอะไรออกมาก็น่าอ่านไปหมด พี่จิกเป็นคนช่างคิด ช่างเขียน ฉันไปเซิร์ชหาเรื่องราวของเค้า อ่านทางเน็ตเค้าบอกว่า เขาเขียนหนังสือตอนเช้า อาทิตย์หนึ่งเขียน 2-3 วัน เขียนบทความ 1 วัน เขียนอย่างอื่นอีก 2 วัน สำหรับฉันๆ ว่านี่ล่ะ เค้าเรียกว่าเป็นนักเขียนอาชีพแล้วล่ะ เพราะแต่ละวันก็มีงานเขียนเรื่อยๆ แต่เจ้าตัวเค้าบอกว่า เค้าไม่ได้เป็นนักเขียนอาชีพถ้าหากว่าต้องเทียบกับ คนอื่นๆ แล้วเค้าอาจจะทำงานน้อยกว่าเพราะไม่ได้ทำงานทุกวัน และสไตล์ของเค้า ก็ไม่คอยเหมือนคนอื่น โดยเค้ายกตัวอย่างในวิธีการทำงานของนักเขียน ท่านอื่นๆมาให้อ่านกัน และฉันสุดท้ายก็มองว่า ทุกคนก็ทำงานของตัวเอง โดยอิงกับการเขียนที่มี อารมณ์ร่วม ทั้งนั้น เพราะไม่อย่างนั้นแล้วคงจะเขียนไม่ออกล่ะ หรือว่าออกแต่ว่าก็ไม่โดนใจ เพราะฉะนั้นอารมณ์นั่นล่ะสำคัญดีนักแล ที่ฉันชอบพี่จิกสำหรับงานเขียนนั้น .. เป็นเพราะสไตล์การเขียน ของพี่จิกเป็นอะไรที่เรียบๆ ง่ายๆ อ่านได้เพลิน อารมณ์ในการอ่านนั้น เหมือนตัวหนังสือถูกถ่ายทอดออกมาจากเพื่อนคนหนึ่ง ที่เขียน ออกมาแล้วทำให้เรารู้สึกอบอุ่น ... และไม่ได้รู้สึกแปลกแยกเลยว่า เฮ้ย เค้าคือ ใคร ... เขียนอะไร (หว่ะ) ?? เพราะฉะนั้นเวลาฉันอ่านงานเขียนของเค้าทีไรมันจะทำให้เกิด อารมณ์อยากนั่งลงเขียนอะไรสักชิ้นออกมาเสมอ น่าชื่มชมไปซะหมดจริงๆ นะค่ะ ไม่ได้โม้ แต่วันนี้ .. ขอโทษนะคะ ... แรงกระตุ้นในการเขียนงานอะไรสักชิ้น มันยังมีไม่มากพอ แต่กลับดันอยากอ่านงานของพี่อีกเรื่อยๆ ... เพิ่มพูนอารมณ์ และความรู้สึก เพราะฉะนั้นวันนี้มีเวลาก็ชะแว๊บอ่านงานของพี่จิกเค้า ต่ออีกเรื่อยๆ ดีกว่า เผื่อว่าจะมีไอเดียในการเขียนอะไรบ้าบอเพิ่มเติมคงได้ นี่ล่ะคะ ... ช่วงโหมด อารมณ์อยากอ่าน ...กำลังทำงานดี เพราะฉะนั้นระยะนี้เลยถือว่าเป็นระยะทองของการหยิบจับหนังสือ ถือว่าเป็นเวลาที่ดีนะคะ เพราะว่าจะได้มีไอเดียในการอยากเขียนบล็อก หรือว่าเรียงลำดับความอยากเขียนได้มากขึ้นกว่าเดิม

Create Date : 21 กันยายน 2552
Last Update : 21 กันยายน 2552 8:52:46 น.		117 comments
Counter : 1645 Pageviews.
Share Tweet