| All Blog
|
หมอเถื่อน ณ บ้านไพร ตอนที่ 22  โอ้กานดา แม้เธอจะเป็นนางกากีของใครมาก่อนแต่ฉันก็รักเธอ ยอดกานดา หาญศึกนายทหารพ่ายรัก เขาเหมือนต้องคำสาปให้รักทั้งสองคนแม่ลูก กำแพงความรักมิอาจข้าม ความรักอันไม่มีวันสมหวังของเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นพลังให้สู้ต่อไป *** กากีเหมือนดอกไม้*** โอ้ มาลี นี้ใครชมเล่น กลีบเจ้าเป็น รอยช้ำ ใครทำให้เจ้าเฉา หรือภุมรา แกล้งมาภิรมย์ชมเจ้า มองแล้วพายิ่งเศร้า เจ้าเคยพริ้มเพรา กลับมาอับเฉา เพราะมือ คนชม ใครอยากจะรัก ใครอยากจะชม ใครอยากจะดม นิยม ว่าเด่นดี เปรียบกานดา โสภางามผ่อง โอ้รูปทองใจทราม มีนามว่ากากี สวยอรชร กลิ่นขจรหอมดังมาลี กรรมของนางเทวี เจ้างามโสภี แต่ใจบัดสี เพราะมีอารมณ์ ใจอยากจะรัก ใจอยากจะชม ใจกลับระทม เพราะลมสวาทเอย *ฟังเพลง กากีเหมือนดอกไม้ ได้ที่นี้ครับ* //www.4shared.com/file/78218623/727e2ad5/-14_-_.html?s=1 บทนี้ต้องอ่านทวนความจำในตอนที่ 13 ประกอบด้วยครับ เพราะจะแสดงอารมณ์ของตัวละครที่มีต่อกันและเชื่อมมายังบทนี้ได้ครับ มีเนื้อเพลง กากีเหมือนดอกไม้และภาพอิจเมจของ กานดาสาวชาวป่า แม่ของดาวพระเกตุประกอบด้วยครับ ------------------------------------------------------------------------- ผู้กอง กำลังคิดอะไรกับเด็กนี่อยู่เหรอครับ!? อย่าลืมนะว่าเธอเป็นลูกของกานดา ผู้หญิงคนนั่นนะครับ แล้วยังเรื่องของเณรกานต์อีกผู้กองจะทำมันยุ่งเหยิงเหมือนในอดีตอีกไม่ได้แล้วนะครับ!คำพูดเหมือนขวานผ่าซากของจ่า เขาตำหนิผู้กอง หาญศึกพยายามฝืนสู้ขับอารมณ์ความรู้สึกโกรธ จนสองแขนประคองอุ้มน้องรักต้องสั่นเทา เบือนหน้าหลบสายตา เกิดความขมขื่นสุดประมาณ หัวใจของนายทหารหนุ่มมันกำลังถูกกรีดเฉือนจากคำพูดนั้น จนมิอาจฝืนเก็บความรู้สึกอันอยู่ก้นบึงของจิตใจได้อีกแล้ว ก้มหน้า เเววตาอ่อนเเรง มองร่างบอบบางนั่นด้วยหัวใจทดถ่อ มือหยาบใหญ่ลูบปอยผมอันติดหน้าผากของน้องสาวต่างสายเลือดออกมา อย่างแผ่วเบา พูดทั้งหลบตานั้น ผมรักเกตุเหมือนน้องของผม ขอบคุณจ่ามากที่เตือนสติ เพราะคนรักของผม เธอคือ กานดา แม่ของเกตุ ผมไม่ควรคิดเลยเถิดกับลูกสาวของคนรักเลย ผมมัน...กัดฟันพูดเพราะรู้สถานะของตนเองดี รู้ตัวก็ดีแล้วครับ เด็กเกตุเองยังรักผู้กองเช่นพี่ชาย ผู้กองควรยับยั้งใจเสียบ้าง ก่อนจะเลยเถิดไปกว่านี้ ลูกน้องรุ่นคราวพ่อ จ่าแจ๋วผู้เป็นเสมือนตัวแทนของบิดาของเขา ยืนกอดอกมองคนหนุ่มคนนี่อย่างสังเวชใจ พรางส่ายหัวการที่ผมเห็นไม่ขัดแย้งเรื่องที่เราออกนอกภารกิจมามาก ก็เพราะเห็นใจเรื่องของเณร เณรกานต์ไม่ใช่ลูกของไอ้ธงมันหรอก แต่เป็นสายเลือดเดียวกับผู้กองและ เรื่องนี้... หาญศึกเหมือนจะเหม่อลอยเอ่ยคำออกมา จ่า อยากจะบอกว่ากานต์เป็นลูกของคุณพ่อและเป็นน้องต่างแม่ของผมใช่หรือไม่ นายทหารหนุ่มผู้นี้ ผู้มีอดีตแต่หนหลังอันทุกข์ตรมเรื่องความรัก เขาทะเลาะขั้นรุนแรงกับพ่อชนิดจะตัดขาดกันได้ เพียงเพราะเเย่งผู้หญิงคนเดียวกัน พอผิดหวังจากผู้หญิงของพ่อ ก็มาใช้ชีวิตทำงานเป็นนายทหารชายแดน ทุกภารกิจซึ่งได้รับมอบหมาย เขาทำแบบตายเป็นตายไม่เสียดายชีวิต เพียงเพราะประชดชีวิต ที่คนรักถูกพ่อบังเกิดเกล้าแย่งชิงไป ชีวิตของเขาเลยไร้ค่าจนกระทั้งมาพบกับ... ผู้กอง กะอีแค่ผู้หญิงบ้านป่าไร้ค่า ไม่รู้หัวนอน ไม่รู้เป็นใครกันแน่ ผู้กองถึงกับทำร้ายพี่ชายด้วยอีกคนหนึ่ง จนเขาต้องหนีไปประจำอยู่ชายแดนไม่กลับบ้านอีกเลย จนมาตายไปเมื่อสี่ปีก่อน ผู้กองเคยรู้สึกเสียใจบ้างมั้ยคำพูดจี้ใจดำเพราะอีกฝ่ายมีอารมณ์โกรธ หาญศึกขบฟันแน่น ส่งแววตาอันไม่เคยเสียใจในการกระทำออกมา คนสนิทของบิดาถึงกับมองอย่างนิ่งอึ่งพี่สงครามคิดจะแย่งกานดาจากผม!... ใครแน่จริงก็ได้ไปซิ... ชักอยากประเคนฝ่าเท้าให้นายทหารสักที แต่มันก็เท่านั้นเพราะสุดท้าย ทั้งสองพี่น้อง ก็ผิดหวังหนีมาอยู่ชายแดนเหมือนกันทั้งคู่ การใช้ชีวิตแบบบ้าบิ้นไม่กลัวตายทุกภารกิจของนายทหาร ทำให้เขาเกือบจะพบกับ จุดจบ คล้ายพี่ชายเข้าไปทุกที จ่า มันผิดด้วยเหรอ? ที่ผมจะรักหญิงม่าย ลูกติดผัวตายอย่างกานดา ผมรักของผมอย่างจริงใจ และในชีวิตนี้ของผมไม่เคยคิดว่าจะรักผู้หญิงคนไหนได้อีก ผมไม่รู้สึกผิดต่อหมู่ธงสักนิด เพราะเขาก็ได้ตายไปนานแล้ว ผมมีสิทธิ์เต็มที่ ในความรักของตนเองครั้งนี้ แต่ ทำไม?...ทำไมทุกคนต้องรุมกีดกันผมด้วย ทั้งพ่อทั้งพี่ชายต่างก็คิดจะเเย่งกานดาของผมไป ท่านนายพลไม่เคยคิดเเย่งนังผู้หญิงคนนั้น แต่ผมไม่รู้จะบอกกับผู้กองยังไง เพราะท่านสั่งห้ามไว้ไม่ให้ผมพูดจ่าแจ๋วมีท่าทีอึดอัดใจมาก มีความจริงบางอย่างมันหนักอยู่ในปากแต่ไม่อาจจะพูดได้ความจริงมันไม่ได้เป็นไปตามที่ผู้กองคิดเลยนะครับ ทั้งพ่อทั้งพี่ชายต่างก็รักและหวังดี ในตัวผู้กองกันทั้งนั้น ไม่เคยคิดเเย่งของรัก แต่มันมีเหตุผลบาง อย่าง จำเป็นต้องปิดเอาไว้ ขอได้โปรดเข้าใจพ่อเเละพี่ชายด้วยเถอะครับ ทหารอาวุโสจะเดินมาจับบ่าปลอบใจอย่างที่เคยทำ แต่ก็ต้องผงะเพราะตาอันแข็งกร้าวของเขา เลยต้องถอนหายใจเฮือกถอยกลับ เพียงกล่าวคำพูดออกมาเรื่องนี่สักวันผู้กองต้องได้รับคำอธิบายแน่ ว่าทำไม? ทุกคนต้องห้ามไม่ให้ผู้กอง ใช้ชีวิตร่วมกับกานดา ท่านนายพลคุณพ่อของผู้กองท่านสั่งไว้ ให้ผมคอยคุมผู้กองกับหนูเกตุให้ดี และห้ามผมพูดความจริงท่าเรื่องมันไม่ถึงที่สุด คุณพ่ออีกแล้วเรอะ!?...อยู่ๆชายหนุ่มกัดฟันเดือดดาลเสียงดังขึ้นมา นัยน์ตาวาวโรจน์ยิ่ง การดิ้นกะทันหันด้วยอารมณ์ของเขา ทำให้เกตุดิ้นเสื้อคลุมหลุดลุ่ย เขาต้องหยุดค้างชะงัก หันมาเอาผ้าห่อตัวให้อีกครั้ง เพราะเธอ ผู้อยู่ในฐานะลูกสาวของคนรักของเขาเอง หาญศึกมองใบหน้างามหมดจดอันถอดรูปลักษณ์มาจากมารดา ผู้เป็นคนรักของเขาเอง ดวงตา คิ้วโค้งมน คาง ริมฝีปากดั่งกลีบกุหลาบ ทุกอย่างนี่แหละคือกานดา นิ้วมือลูบอย่างแผ่วเบาที่ผิวหน้านั่นอย่างถนุถนอมพลางพูดว่า ตอนนั่น ที่คุณพ่อพากานดามาอยู่ที่บ้านเรา เธอยังมีลูกสาววัยสองขวบติดมาด้วยคือเกตุ บ้านเราแทบแตกทันทีเพราะคุณหญิงแม่ไม่ยอมให้พ่อเอาเมียน้อยเข้าบ้าน คุณพ่อแก้ตัวไปได้น้ำขุ่นๆว่ากานดากับเกตุเป็นเมียและลูกของหมู่ธงที่ตายไปแล้ว สองแม่ลูกขาดคนเลี้ยงดูคุณพ่อเลยจะเอามาอุปการะเลี้ยงไว้เอง ท่านนายพลมีเหตุผลจำเป็นจริงๆครับ ผู้กองเป็นลูกโปรดเข้าใจท่านด้วยเถอะครับ ชายหนุ่มเกร็งกำปั้นแน่น ชูมา คุณพ่อเป็นคนเจ้าชู้มากเมีย!ผมไม่เชื่อ! แม้แต่ผมกับพี่สมครามก็เป็นพี่น้องคนละแม่กัน คุณพ่อยังมีเมียสองคนพร้อมกันได้เลย แต่เพราะคุณหญิงแม่มาทีหลังแถมได้เป็นเมียแต่งท่านเลยยอมให้คุณแม่ของพี่สมครามคนเดียวเท่านั้น แต่...กับผู้หญิงคนอื่นๆของคุณพ่อ ท่านไม่เคยยอมให้เลย คุณหญิงแม่เกลียดกานดามาก เลยพลอยเกลียดน้องเกตุไปด้วยรู้มั้ย! จ่าจะเอ่ยปากพูดแต่ไม่ทัน หาญศึกนิ่งงันกลืนน้ำลายลงคออย่างขมขื่น กานดาเป็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับผมแท้ๆ อายุแค่สิบหกปีเท่านั้น แต่มีลูกอายุได้สองขวบแล้ว เช่นนั่นกานดาเธอมิต้องเป็นเมียใครต่อใครตั้งแต่อายุสิบสี่ปีเหรอครับ มันจะไม่เด็กเกินไปหน่อยเหรอ ทั้งหมู่ธงและคุณพ่อน่ะอายุคราวพ่อคราวลุงของเธอแล้วนะ ทำไม!?ต้องฝักใฝ่ได้เด็กขนาดนั่นมาทำเมียด้วย นี่นะเหรอ!?ที่คนรุ่นจ่าเขาทำกัน! จ่าแจ๋วนั่นต้องยืนหน้าซีดตัวสั่นพยายามส่ายหน้าบอกว่าทุกอย่างนั่นมันไม่จริง หาญศึกรำพึงต่อ กานดาเธอกับลูกพอมาอยู่ในบ้าน เธอต้องทนรับความเกลียดชังจากคุณหญิงแม่ แล้วคุณพ่อยังคอยปกป้องสองแม่ลูกนี่อย่างออกหน้าออกตาเสมอ ข่มเหงน้ำใจของแม่มากขนาดไหน บ้านเราไม่เคยมีความสุขเลยสักนิด แต่สำหรับผมมันมีแต่ความสงสารให้กับกานดาจนมันเกิดเป็นความรักขึ้น ครั้งหนึ่งผมกับกานดาได้แอบได้เสียกันหลับหลังคุณพ่อ จนเธอได้ตั้งท้อง เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน ผมตกลงใจแล้วว่าจะพากานดากับลูกหนีไปสร้างครอบครัวใหม่ และเกตุจะต้องเป็นลูกเลี้ยงของผมด้วย แต่ พอเขารู้เรื่องเข้า เขากลับสั่งให้ลูกน้องกักผมทันทีให้อยู่ในกรมทหารไม่ให้ออกมา คุณพ่อควรจะปล่อยเราไปได้แล้ว แต่คุณพ่อกับพรากกานดาเมียผมไปด้วยความเห็นแก่ตัวของเขาเอง เวลาล่วงเลยจนกระทั้งกานต์คลอดออกมา คุณพ่อก็เอาไปใส่ชื่อในทะเบียนบ้านว่าเป็นลูกของเขา กานต์เป็นลูกของผมแท้ๆไม่ใช่ลูกของคุณพ่อสักหน่อย เขาแย่งเอาเมียเอาลูกผมไป!... แล้วคนพูดก็ต้องก้มหน้าสลดใจอีกครั้งพูดขึ้นมาอีก ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านมา ตาแก่นั่นจะพากานดาไปกกไปเสพสุขที่อื่น กานต์ก็เรียกผมว่า พี่ ทั้งที่ความจริงเขาเป็นลูกของผมเป็นน้องคนละพ่อกับเกตุ นายทหารผู้พ่ายรักให้กับพ่อของตนเองถึงกับเหลือบตาร้ายๆมาที่จ่าผู้สมรู้กับพ่อของเขาในการกักตัวเขาเอาไว้คราวนั้น เขากล่าวเสียงเหี้ยม ในวันครบรอบวันเกิดของน้องเกตุ เมื่อต้นปีคุณพ่อเอารถไปคว่ำ ข่าวคาวเรื่องนายพลใหญ่ ชิ่งรถคว่ำพร้อมกับเมียน้อยคราวลูก มันดังฉาวโฉ่ไปทั่ว เรื่องคราวนั้นคุณพ่อเลยต้องนั่งรถเข็นกลายเป็นคนพิการไปเลย ฮึๆ หมดปัญญาจะมาขัดขวางความรักของผมอีก แต่กานดาของผมก็ต้องมาตายไปด้วยในรถนั้น ทำไม!?คนที่ตายไม่ใช่ตาแก่นั่นทำไม!?...ต้องเป็นกานดาของผมด้วยเคยมีใครจะเห็นใจความรู้สึกของผมบ้างมั้ย! ผู้กองได้โปรดเถอะครับ อย่าพูดให้ร้ายพ่อตนเองอีกเลยเสียงอันเหือดแห้ง อย่างสุดปัญญาจะปราม ความอเนจอนาถนาจของคนในครอบครัวนี่ ก็เพียงเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว พ่อกับลูก พี่กับน้อง ต้องมาทะเลาะกันเรื่องผู้หญิง และตอนนี่ลูกสาวของหล่อนก็กำลังสืบทอดเรื่องยุ่งๆมาอีก คนที่เหมือนน้ำท่วมปากอย่างจ่านั่นสุดจะปวดร้าวแทนครอบครัวของผู้เป็นนายยิ่งนักผมเข้าใจความรู้สึกของผู้กองเวลานี้ดี ยังไงกานดาเธอก็ตายไปแล้วเหลือทิ้งไว้ก็แต่ลูกสาวหน้าเหมือนคนนี่เท่านั้น หากผู้กองจะรักเด็กคนนี้จริงๆละก็ ถึงเวลานั้นท่านนายพลก็คงต้องยอมยกให้ ตาแก่นั่งรถเข็นนั้นจะมีปัญญาขวางผมได้อีกเหรอ แต่เขาเหลือบตาอันมีแต่เส้นเลือดฝอยแดงฉาน ขอบคุณจ่ามากที่ย่ำให้ผมไม่ลืมว่าฐานะว่าผมเป็นอะไร หน้าผมยังมียางพอ เมื่อผมได้แม่แล้วจะไม่เอาลูกอีก วิญญาณของกานดาคงไม่สงบแน่หากผมจะเอาลูกสาวของเธอมาทำเมีย ผู้กองครับ?...เออ...อีกฝ่ายต้องนิ่งอึ่ง จนแก่คำ มองดูใบหน้าของเด็กสาวซึ่งถอดแบบมาจากกานดา คนรักของเขาเองอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ลูกสาวของคนรักกลับมาทำให้หัวใจของชายหนุ่มต้องระทมทุกข์อีกครั้ง เพราะมันเป็นรักต้องห้าม มิอาจสมหวังได้ เพราะเธอมองเขาเป็นแค่พ่อ หรือไม่ก็แค่พี่ชายเท่านั้น จ่า! เกตุเป็นลูกของหมู่ธง รึลูกของคุณพ่อกันแน่!? เรื่องนี้ผมสงสัยมานานแล้ว! ผมกำลังรักน้องสาวของตัวเองอยู่ใช่มั้ย!! ตาต่อตาประสานกัน ทหารอาวุโสยังจำแว่วตาอย่างนี่ได้เพราะมันเคยเป็นตาของท่านนายพล และเพื่อนทหารที่ตายไปแล้วของเขา ตาของคนบ้าที่พร้อมจะฆ่าคนเพราะคลั่งรัก หายศึกกลับมานิ่งงัน เต็มไปด้วยอารมณ์อีกครั้งหากไม่ติด ที่มีเกตุนอนอยู่บนตักด้วย ไม่รู้คนหนุ่มเลือดร้อนคนนี้จะลุกมาฆ่าจ่าแทนพ่อของตนหรือเปล่า เอาล่ะๆจ่าแก่เหมือนจะโบกมือยอมแพ้ผมจะยอมบอกความจริงบางอย่าง ที่พอบอกได้ให้ผู้กองฟัง มันอาจจะเจ็บปวดสำหรับผู้กองแต่...มันคือความจริง เพราะกานดาเธอเป็นแค่หญิงสาวชาวป่าคนหนึ่ง จากที่อันแสนไกล ที่ไอ้ธงมันหลงใหลจนถึงขนาดไปลักตัวมาจากสามีของหล่อน อะไรนะ!!กานดาถูกลักตัวมา โปรดเชื่อผมเถอะ ถ้ายังรักนับถือกันอยู่ ไอ้จ่าคนนี้ไม่เคยจะแต่งเรื่องโกหกใคร ไม่ว่าผู้กองจะคิดยังไงก็ตาม กานดาถูกไอ้ธงมันฉุดมาอดีตทหารคนสนิทของครอบครัว ผู้รู้ลึกถึงอดีตอันขมขื่น เรื่องระหว่างพ่อและลูกชาย พี่กับน้อง ความบาดหมางอันเกิดจากผู้หญิงคนเดียว และตอนนี้หล่อนยังสืบทายาท ลูกสาวหน้าเหมือนไว้สร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวนายทหารอีกครา จ่ายังคงยืนกรานอย่างหนักแน่นอยู่เช่นนั้น ผู้กองหนุ่มผู้สั่นสะท้านต่อคำพูด ได้แต่ส่ายหน้า บอกอย่างฟูมฟายว่าไม่จริงๆ ในภารกิจข้ามชายแดนครั้งหนึ่งเช่นที่เราทำอยู่นี้ ผม ท่านนายพลซึ่งตอนนั้นยังเป็นนายพันเอกอยู่ หมู่ธง ไอ้หมู่จำปา รวมสี่คน เราหนีการตามล่าของศัตรูข้ามป่าเขาอยู่หลายวัน จนมาบังเอิญมาเจอกับสองคนผัวเมียชาวป่าคู่หนึ่ง ฝ่ายเมียนั่นเธอก็คือกานดา ผู้หญิงชาวป่าคนนั้นงามมาก งามเหมือนวิญญาณภูตไพรแปลงกายมาหลอก จนไอ้ธงมันหลงใหลอย่างไม่ได้สติเช่นที่ผู้กองเป็นอยู่ตอนนี้ หากจะว่าก็ว่าผมคนเดียว โปรดอย่าว่าน้องเกตุเธอไม่ผิดเขายังคงปกป้องเด็กสาว ในตอนนั้น ไอ้ธงมันออกนอกลู่นอกทางไปลักตัวเธอมา จนผัวของหล่อนพาพวกมาตามล่า ส่วนพอได้ตัวมา พวกเราก็ยังฆ่ากันเองอีกเพราะผู้หญิงคนนี้ เธอทำให้ นายกับลูกน้องต้องฆ่ากันตาย ไอ้ธงสุดท้ายมันก็ถูกผัวชาวป่าของหล่อนตามมาฆ่าตายไป ไอ้หมู่จำปามันก็บ้าไปอีกคน จนท่านต้องยิงมันทิ้งกลางป่าเลย ส่วนผมไม่เคยคิดแย่งกับใคร ผมกับท่านจึงนำกานดามาแอบเลี้ยงดูไว้จนเธอคลอดลูกนั้นคือหนูเกตุคนนี้ ผู้หญิงชาวป่า ไร้ค่าคนหนึ่งผ่านมือชายมาหลายคนแล้วไม่คู่ควรให้ผู้กองรักหรอก! คำพูดของจ่าอันก้องสะท้อนในหูของเขา นัยน์ตาของจ่าลุกวาวทันที เมื่อมองจ้องมาที่ร่าง อันนอนแน่นิ่ง หลับอย่างไม่ได้สติ บนตักของนายทหาร จ่าพูดต่อไปด้วยอารมณ์ไอ้เจ้าคนป่านั้น ไอ้ธง ไอ้จำปา และท่านนายพลผมไม่รู้หรอกนะว่า ใคร? เป็นพ่อของหนูเกตุ หาญศึกส่ายหน้าพูดลิ้นพันกัน ไม่อาจควบคุมสติมัน ไม่ใช่ ความผิดของกานดาสักนิด ทุกคนทำร้ายเธอ กานดาเธอ เป็นเหยื่อความหน้ามืด ตัณหาราคะของทุกคน จ่าแจ๋วเสียงดังมาอีกแต่ที่แน่ๆหล่อนคนเดียวทำให้ ธงกับจำปามันตาย ท่านนายพลบ้านแตก ขนาดหล่อนตายไปแล้ว ยังอุตสาห์ทิ้งลูกสาวที่เหมือนหล่อนทุกอย่างไว้ให้ แม่เป็นนางกากีลูกสาวก็ต้อง ผู้กองอย่าใกล้ชิดกับเด็กนี้อีกเลย ชายหนุ่มอุ้มเกตุลุกขึ้น เดินห่างออกไปทันทีอย่างหวงแหนและพูดว่าน้องเกตุยังเป็นเด็กไม่ประสา ใสซื่อ บริสุทธิ์ เธอมานี้เพื่อมาตามหาน้องชายเท่านั้นไม่ได้ตามมายั่วผมเสียงพูดห้วนๆของเขา กานดาก็เป็นผู้หญิงใสซื่อเหมือนกัน และผมบอกแล้วไงว่าหนูเกตุเหมือนแม่ไปทุกอย่าง เหมือนราวกับว่าเป็นคนๆเดียวกัน และตอนนี้ หนูเกตุก็กำลังทำให้ผู้กองหลงจนเสียสติเหมือนแม่ของเธออีก เธอเป็นนางกากีเหมือนแม่นั้นแหละ! อกสะท้านขึ้นลงหายใจหอบแรงอย่างกลั้นอารมณ์ให้ถึงที่สุดของหาญศึกก่อนจะค่อยๆผ่อนลง หาญศึกเปลี่ยนเอาเกตุมาพิงซบไหล่ อุ้มแนบไว้กับลำตัว จากนั้นค่อยๆสอดแขนรองไว้ใต้ศีรษะ คล้ายอุ้มเด็กเล็ก เช่นเดียวกับในอดีตที่เขาเคยช่วยกานดาเลี้ยงลูกของเธอคนนี้ กานดาเป็นเมียของผม และจะเป็นตลอดไปและ ผมจะรักลูกสาวของเธอให้เหมือนลูกสาวของผมด้วยเช่นกัน ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น ผมจะพิสูจน์ให้เห็นว่าความรักของผมกับกานดามันคือรักแท้บริสุทธิ์ ไม่ได้เห็นแก่ตัวเช่นคนรุ่นจ่าหรอก ส่วนเณรกานต์ไม่ว่าเขาจะเป็นลูกของคุณพ่อรึลูกของผม จะเป็นน้องหรือจะเป็นลูก ยังไงก็สายเลือดตระกูลเสนานรงค์เช่นกัน ผม...จะต้องช่วยเณรกลับออกมาให้ได้แน่นอน จ่าแจ๋วนั้นสุดจะระงับอารมณ์ทางสีหน้า ความหมางเมินความปวดร้าวของพ่อลูกคู่นี้มีแต่คนกลางอย่างเขาเท่านั้นที่รับรู้ ร่างสูงใหญ่นั้นอุ้มเด็กสาวผู้หลับใหล ลึกขึ้นอย่างไม่อยากเสวนาต่อ ก่อนจากไปผู้กองกล่าวทิ้งท้ายจ่า หากต่อไปนี้! ผมได้ทำอะไรลงไปกับน้องเกตุ ไม่ว่าจ่าจะเห็นเป็นเช่นไร ขอให้รู้ไว้ด้วยว่า ผม! ทำในฐานะ พี่ชายและพ่อ ของเธอ
โอ้ เพื่อนหมอใจงาม เอางั้นเลยเรอะ ยำเละเหมือนผมเลย555 เรามีแนวทางเหมือนกันคือยำรวมมิตรครับ แต่ของผมจะคลุกไม่ค่อยละเอียดและใส่กุ้งแห้งน้อยไปหน่อยนะครับ
แวะมาเยี่ยมเยือนเพื่อนครับ แวะมาขอบคุณคอมเม้นท์ด้วยครับ ตอบช้าไปเพราะเพิ่งมาครับ หลังจากไปไปรักษาสุขภาพ ไปก่อนนะครับ ขอให้เพื่อนสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆ 22 ตอนแล้ว เพื่อนหมอใจงามพากเพียรมากครับ ขอให้เรทติ้งพุ่งๆ เหมือนราคาทองครับเพื่อน โดย: เพื่อนโน IP: 110.164.123.98 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:00:26 น.
วู้! หายไปนานนะเพื่อนโนบิตะ ไม่มีอัพเดทผลงานอะไรออกมาเลยนะ นึกว่าจะลากันไปแล้วสะอีกแฮะๆ
 โดย: คุณหมอเถื่อน (doctorwar
 ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:00:55 น. |
แจ็ค ในสวนถั่ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ยินดีต้อนรับสู่บ้านของคนชอบคิดชอบเขียนครับ
|
|||||||||||||
มาถึงบทนี้เนื้อเรื่องจะแรงนะครับ ความสัมพันธ์ต้องห้ามในครอบครัว ความจริงหมอเถื่อนฯเป็นเรื่องที่ผมจะเขียนให้ออกแนวดราม่า-ผจญภัย-ลึกลับ จะออกเหลือเชื่อด้วยซ้ำ ดังนั่นผมจึงต้องปูพื้นซะยาวให้ตัวละครแต่ละตัวออกมาดูเป็นคนธรรมดาที่สุดก่อน แล้วจึงลงเนื้อจริงๆลงไป
ผมมีความสนใจอย่างหลากหลาย มีทั้งวิทยาศาสตร์ ไสย์สาน์ส การทหาร ภูมิศาสตร์ระหว่างประเทศ ปัญหายาเสพติดฯลฯ โอ้ยสารพัดที่ผมจะยำลงไปในเรื่อง อาจจะเลอะเทอะไปบ้าง ต้องขออภัย
มาที่ตัวละครกานดากันครับ ผมได้ต้นแบบมาจากนางกากี นางในวรรณคดีไทย(ว่าไปโน่น แฮะๆ)นางกากีนักอ่านทุกคนคงพอจะรู้จักดีอยู่แล้วว่าเป็นยังไง กานดาเป็นแม่ของเกตุและคนรักของหาญศึก และจะเป็นอิมเมจของนางเอกเราด้วย แต่นางเอกของเราจะอาภัพเหมือนแม่หรือเปล่ายังงี้ก็คอยติดตามดูกันครับ