| All Blog
|
เจ้าชายหิ่งห้อยกับเจ้าหญิงแสงจันทร์ บทที่ 14 สิ่งที่คลางแคลงใจเกี่ยวกับฐานะของบุญส่ง แนนนี่พึ่งจะได้มารับรู้คำตอบในใจในวันนี้เอง ภิกษุรูปหนึ่งกำลังกวาดลานวัดพลันหยุดมือเมื่อรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามา บุญส่งก้าวขาลงจากรถพร้อมกับหญิงสาวร่างระหง บุญส่งกราบหลวงพ่อแล้วก็กอดกันกลมอย่างรักใคร่ฉันพ่อลูก พระรูปนี้ก็คือนายพรชัยในอดีตเธอยังจำเค้าหน้าได้เพราะเป็นสามีของท่านหญิงดวงฤทัยผู้เป็นเจ้านายของพ่อ บุญส่งก็คือคุณชายดวงหทัยที่หายตัวไปจากวัง เธอรู้คำตอบในวินาทีนี้เอง พ่ออภิรักษ์ยังคงทำหน้าที่บ่าวของตระกูลชนะรัชไม่เคยเปลี่ยนแปลง ความโกรธเกลียดชิงชังมันปรากฏขึ้นในจิตใจ พ่อลูกผู้ดีตกยากคู่นี้เองที่แย่งเอาพ่ออภิรักษ์ของเธอจากมา ทำให้เธอต้องเป็นกำพร้าพ่อมานาน พาผู้หญิงที่ไหนมาอีกละบุญส่ง แนนนี่ก็ลูกสาวของอาอภิรักษ์ไงละครับ ตอนเด็กเราก็เป็นเพื่อนเล่นกัน ก่อนที่หลวงพ่อจะพาผมออกจากบ้านคุณตามาผจญภัยในโลกภายนอกไงครับ ความโกรธในใจของหญิงสาวแทบระงับไว้ไม่อยู่ ชายคนนี้รู้ฐานะของเธอมาตั้งแต่วันแรกแล้วว่าเป็นใคร ทั้งที่เธอรู้สึกแค่คลับคล้ายในวันแรกที่เจอเขา ไม่คิดว่าโลกมันจะบังเอิญพามาพบกับคนที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจอกันอีก สวัสดีค่ะท่าน หญิงสาวยังทำใจเย็น พนมมือไหว้เป็นปรกติ หนูแนนนี่เองรึนี่ ใช่จริงๆ ด้วย หลวงพ่อเกือบจำไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่เจอหนูคงอายุประมาณห้าขวบเองสินะ โตขึ้นแล้วสวยมากเลยเธอหน้าเหมือนพ่ออภิรักษ์มากโดยเฉพาะชอบกรีดขอบตาคมเหมือนกันแต่ก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว หลวงพ่อมาอยู่ที่นี่เองหรือคะ ดิฉันจำท่านเกือบท่านไม่ได้ สายตาคมมองสำรวจจีวรพระไปด้วย หลวงพ่อไม่ได้คิดถือสาในสายตาของหญิงสาว ตั้งแต่ภรรยาเสียชีวิต อาตมากับลูกในตอนนั้นก็เร่ร่อนอยู่พักใหญ่จนมาบวชอยู่ที่นี่ ท่านตอบอย่างอารมณ์ดีแล้วย้อนถามเธอว่าพบกับบุญส่งได้อย่างไร สายตาของหญิงสาวมองสำรวจพระสูงวัยตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเสียมารยาท เธอรับฟังเรื่องราวจากคนรุ่นก่อนมามาก รู้ว่าในอดีตชายที่ซ่อนอยู่หลังผ้าเหลืองคนนี้เป็นคนเจ้าชู้มักมากในกาม เป็นจิ้งจอกสังคม เที่ยวสร้างเรื่องราวอื้อฉาวเปื้อนราคีไปทั่วจนทำให้ท่านหญิงดวงฤทัยผู้เป็นภรรยาต้องตรอมใจตาย ก็เขาทำงานอยู่ในร้านดอกไม้ของพ่ออภิรักษ์ไงคะ เราก็เลยได้มาเจอกันอีก น้ำเสียงนั้นเย็นชา เธอเลี่ยงที่จะพูดชื่อจริงของอดีตเพื่อนเล่นในสมัยเด็ก หลวงพ่ออดแปลกใจในความใจเย็นของเธอไม่ได้เลยเฉลยให้ฟังว่าตนเป็นคนเปลี่ยนชื่อคุณชายดวงหทัยในอดีตให้เป็นบุญส่งเอง ขอให้เรียกชื่อของเขาว่าบุญส่งต่อไปเถอะนะ ก็เหมาะกับฐานะของเขาดีนี่คะ เป็นเด็กส่งดอกไม้เองแต่ก็ยังดีกว่ามาเป็นเด็กวัดเสียอีก ในแววตาและคำพูดของหญิงสาวมิได้มีความรู้สึกผูกพันหรือความยำเกรงแม้แต่นิด สองพ่อลูกไม่ได้สนใจต่อคำพูดเชิงดูถูกเย้ยหยันนั้น พวกเขาผ่านช่วงเวลาที่หนักหนามากกว่านี้ในอดีตหลายเท่านัก บุญส่งเดินกอดเอวหลวงพ่อพากันเดินเข้าไปในวัดโดยมีหญิงสาวเดินตามมาห่างๆ ในใจของเธออยากพูดให้สองพ่อลูกเจ็บปวดมากกว่านี้หากแต่ยังเกรงผ้าเหลืองอยู่บ้าง ยังมีโรงเรียนภายในวัดเด็กนักเรียนกับครูในสนามหญ้าพากันมาพนมมือไหว้หลวงพ่อ ผู้มีฐานะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน บุญส่งเฮฮามากเมื่อพวกเด็กกับครูต่างชี้นิ้วไปที่หญิงสาวแสนสวยผู้ยืนทำหน้านิ่งเฉยราวกับหุ่น ถามกันยกใหญ่ว่าเธอคือแฟนของเขาหรือเปล่า บุญส่งเอาแต่ยิ้มหันไปมองเธอแต่ไม่กล้าให้คำตอบ อย่าให้เด็กเข้าใจผิดว่าฉันเป็นแฟนนายเซียวล่ะ เธอเดินทิ้งห่างออกไปด้วยใบหน้าเฉยชาสมกับความเป็นนางแบบ กุฏิของพระพรชัยใหญ่โตโอ่อ่ามาก สร้างอย่างวิจิตรงดงาม คอมเพรสเซอร์แอร์วางเรียงเป็นตับทำงานเต็มที่ให้คนข้างในอยู่อย่างสุขสบาย ในโรงรถมีรถเบนซ์ไว้ใช้งานพร้อมคนขับรถ นี่ไม่ใช่วัดจนๆ เลย แนนนี่มองรอบตัวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ท่านคงจะทำเครื่องรางของขลังไว้ให้เช่าบูชาด้วยซินะคะ วัดนี้ถึงได้ดูร่ำรวยขนาดนี้ เธอปรายตามาถาม ท่านหันมาเพียงนิดแล้วตอบอย่างใจเย็น อาตมาเป็นแต่สวดมนต์ไหว้พระธรรมดา ทำของแบบนั่นไม่เป็นหรอก วันพระก็เทศนาธรรมให้ญาติโยมฟังเท่านั้นแต่ที่วัดใหญ่โตถึงเพียงนี้ก็เพราะมีคนใจบุญมาช่วยสร้างให้ งั้นหรือคะ ลิ้นของเธอแตะกระพุ้งแก้ม กอดอกมองรถยนต์หรูอีกหลายคันในโรงจอดรถ ถึงขนาดนี้แล้วพ่อลูกคู่นี้ไม่เคยจะได้รับความทุกข์ร้อนในการใช้ชีวิตเลย หลังจากตระกูลชนะรัชหมดสิ้นทรัพย์สินก็มาบวชหากินอยู่ในผ้าเหลืองอยู่ที่นี่เอง มิน่าถึงไม่มีใครได้พบเจออีก ลูกชายก็เป็นได้แค่เด็กส่งดอกไม้ สำหรับหญิงสาวมีแต่ความรู้สึกสมน้ำหน้ามากกว่าเขาได้เป็นแค่นี้ แต่ที่เธอต้องมองอย่างเงียบงันก็คือสถูปขนาดใหญ่บรรจุพระอังคารของเจ้านายพระองค์หนึ่งซึ่งเป็นผู้สร้างวัดและโรงเรียนวัดแห่งนี้ แนนนี่ต้องตกตะลึงว่าพระองค์ก็คือเจ้านายของพ่อ หน้าแท่นมีพวงมาลัยพวงสวยวางไว้บูชา เธอจำได้ทันทีว่ามันเป็นฝีมือของพ่อแน่ พ่ออภิรักษ์ยังคงทำหน้าที่บ่าวประจำตระกูลชนะรัชมาจนถึงบัดนี้ แล้วก็จริงเมื่อร่างสูงใหญ่ในชุดสีชมพูเดินถือธูปเทียนเทียนออกมาจากข้างสถูป นัยน์ตามองเธออย่างตำหนิ เมื่อกี้ฉันได้ยินที่พูดนะ แกไม่สมควรพูดจายังงั้นกับหลวงพ่อ เดี๋ยวใครได้ยินเข้าจะหาว่าฉันไม่รู้จักสั่งสอน ก็แล้วทีพ่อทำไมถึงไม่ยอมพูดความจริงออกมาก่อนละคะว่ามาอยู่ที่นี่ทำไม! ตอนนี้ลูกรู้แล้วเพราะแบบนี้เอง คนพรรค์นี้มีดีอะไรให้พ่อต้องไปภักดีด้วย เอะ! นังเด็กนี่เถียงคำไม่ตกฟาก โรสเงื้อมือจะตบ ลูกสาวจ้องตอบนัยน์ตาแข็งกร้าว ก็เอาซิคะ! ตบหน้าลูกเลยน้ำตาของหญิงสาวมันไหลลงสองแก้มถึงขนาดนี้แล้วพ่อยังคงเห็นคนอื่นสำคัญกว่าลูกเสมอ! ถึงขนาดทิ้งลูกทิ้งเมียมาปรนนิบัติพ่อลูกอัปยศอยู่ที่นี่เอง ...... มือที่ง้างค้างอยู่แค่นั้น โรสได้แต่กัดฟันกรอด ใบหน้าแดงก่ำ แนนนี่ก็ไม่เคยลดราวาศอกให้คนเป็นพ่อเลยทั้งที่น้ำตาไหลพราก ตั้งหน้าขึ้นเสียงใส่พ่ออย่างรุนแรงอีก หลวงพ่อพรชัยเองก็พูดไม่ออก ไม่คิดว่าเรื่องมันจะลงเอยแบบนี้ บุญส่งเห็นท่าไม่ดีคว้าข้อมือของเธอวิ่งออกมาทันที อย่าทะเลาะกับผู้ใหญ่เลยนะครับมันไม่ดี ทั้งสองมานั่งอยู่ในรถ บุญส่งคว้าข้อมือสวยมาจูบอย่างถือสนิท เธอสะบัดมือออกมา ไปให้พ้นจากหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ดวงตาคู่สวยบัดนี้แข็งกร้าวมาก บุญส่งเองรู้สึกว่าตนอยู่ผิดที่ผิดเวลาเสียแล้ว ผมรักคุณแนนนี่นะครับแต่..ได้โปรดอย่าได้พูดจาอย่างเมื่อกี้อีกเลย รักเรอะ! นายรักเงินของฉันมากกว่า! เธอสตาร์ทเครื่องยนต์ เหยียบคันเร่งดังกระหึ่ม มือตบเกียร์อย่างแรง แต่เราเคยมีอะไรกันแล้วนะครับ น้อยหน่อยเถอะเจ้าเด็กส่งดอกไม้ อย่ามาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของฉัน เรื่องในวันนั้นที่โรงแรมมันก็แค่อุบัติเหตุแล้วฉันก็ให้เงินนายไปแล้วด้วย นายไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไรอีก กุมารแดงยอดเสน่หาทำให้เขาได้ลิ้มลองหญิงสาวเป็นครั้งแรก แรกคิดว่าแนนนี่รักเขาจากใจจริงแต่แท้จริงเขาคงถูกกุมารแดงเล่นกลใส่เข้าให้แล้ว คุณแนนนี่ไม่ได้มีอะไรกับผมเพราะความรักหรอกเหรอครับ เด็กเอ๊ย นายมันเด็กจริงๆ เธอส่ายหัว ยิ้มดุคิดว่าเซ็กซ์มันจะต้องมาจาก ความรักเท่านั้นรึไง สำหรับฉันมันก็แค่ใช้เงินหาความสุขใส่ตัวเป็นครั้งคราว คนรักตัวจริงของฉันเขาเป็นชนชั้นสูงมีหน้ามีตาในสังคม ทำไมฉันจะต้องทิ้งเขามาหานายด้วยเจ้าเด็กส่งดอกไม้ ในที่สุดก็ถูกไล่ลงจากรถ บุญส่งได้แต่ยืนมองรถเบนซ์สปอร์ตควบตะบึงจากไป ลูกเจ้านายงั้นเหรอ ลูกบ่าวอย่างฉันจะทำให้ดูว่านายด้อยศักดิ์ศรีแค่ไหน มันคือคำพูดด้วยความคับแค้นใจของหญิงสาว แผนการแก้แค้นกำลังจะเริ่มขึ้น กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ดอกไม้มาส่งครับ! บุญส่งกับดอกไม้ของเขาพึ่งจะมาถึง มองซ้ายมองขวาหาเธอคนนั้น ภายในคฤหาสน์อันแสนวิจิตร ฉากหนึ่งในกองถ่ายทำละครมีแต่ทีมงานวิ่งกันวุ่น นางเอกกำลังนั่งให้ช่างระบายสีแต่งหน้า เธอเพียงชายตามองมาตามเสียงกระดิ่งทองอย่างเย็นชา ก่อนจะหันกลับไปที่เดิมราวกับไม่เห็นเขาเลย บุญส่งไม่อยากจะคิดมากอีก เธอเหมาดอกไม้จากเขา เป็นหน้าที่จะต้องเอาดอกไม้ไปส่งให้ถึงมือเธอทุกวัน ก่อนจะไปถึงบุญส่งต้องยืนอ้าปากค้าง ชายร่างสูงสมาร์ทใส่ต่างหูเพชรเข้ามายืนกอดอกขวางหน้า จำได้ทันที่ว่าคือพระเอกละครชื่อไมค์ บุญส่งรู้สึกว่าแววตาของชายคนนี้ที่มองตนไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย มันเต็มไปด้วยความอิจฉาและไม่อยากให้ใครได้ดีเกินตัว เป็นคนที่พร้อมจะเรื่องวิวาทกับใครก็ได้ เมื่อนึกถึงภาณุคนรักของพี่ญาดา ชายคนนี้ช่างเทียบกับภาณุไม่ติดเลย น้องชายดอกไม้นี่ให้ฉันเถอะ ไม่ได้นะครับนี่เป็นดอกไม้ของคุณแนนนี่ ต้องได้สิน้อง ไมค์ควักเงินแบ้งส์พันยัดใส่ในกระเป๋าเสื้อทักซิโดของเขาหน้าตาเฉย บอกว่าเขาจะเอาดอกไม้ไปมอบให้แนนนี่กับมือเอง บุญส่งไม่ยอมท่าเดียวเกิดการยื้อยึด หญิงสาวเพียงชายตามองแวบเดียว ปล่อยให้สองชายยื้อยุดกันโดยที่ไม่คิดจะห้าม ไอ้น้องพี่ได้ยินว่าพักนี้มีหนุ่มหน้าสวยใส่ชุดทักซิโดเอาดอกไม้มามอบให้แฟนของฉันทุกวันคงจะเป็นน้องเองสินะ ที่แท้เป็นเด็กส่งดอกไม้นี่เองคงจะเป็นความเข้าใจผิดมากกว่า แววตาไม่เป็นมิตรของไมค์ขณะมองและหัวเราะในความตัวเล็กของบุญส่ง พร้อมกับจับคอเสื้อของบุญส่งเขย่าไปด้วย ปล่อยผม ผมเพียงเอาดอกไม้มาส่งให้คุณแนนนี่ตามที่เธอสั่งเท่านั้น หนุ่มร่างเล็กปัดมือนั้นออกจากคอเสื้อของตน ฝ่ามือใหญ่หนา สัมผัสกับแก้มของหนุ่มนักส่งดอกไม้แม้ไม่แรงแต่บุญส่งก็รู้สึกชาไปทีเดียว ชายคนนี้ไม่เป็นมิตร รู้สึกว่าเขาจะหึ่งหวงแนนนี่และพร้อมจะมีเรื่องวิวาทกับผู้ชายทุกคนที่มาใกล้ชิดกับเธอ แนนนี่กลับขำมากกว่า หันมาส่งเสียงเอะอะขึ้นอีกครั้งเพื่อให้ทั้งสองชายหยุด บุญส่งตัวเล็กแต่สู้คนมากเพื่อจะปกป้องดอกไม้ ไมค์ไม่คู่ควรกับดอกไม้ของเขา นี่! นายคนนั้นน่ะเมื่อไหร่จะเอาดอกไม้มาให้ฉันซะที เธอไม่แม้แต่จะเรียกชื่อของบุญส่งด้วยซ้ำ พระเอกละครตรงหน้าก็เหมือนผู้ร้ายในสายตาของบุญส่งมากกว่า รึว่าแนนนี่จะจงใจให้เขามาส่งดอกไม้ที่สตูริโอแห่งนี้พื่อให้มาถูกหยามกันแน่ ดอกไม้ถูกชิงไปอีกแล้ว ไมค์เอาให้ถึงมือแนนนี่แต่กลับถูกตำหนิมากกว่า ธุระไม่ใช่ฉันสั่งซื้อดอกไม้ของฉันทุกวันอยู่แล้ว นายมายุ่งอะไรด้วย ก็ผมเจอเจ้าหนุ่มใส่ชุดทักซิโด้ที่เป็นข่าวกับคุณไง บอกมาซิที่เป็นข่าวมันยังไงกันแน่ เธอโยนดอกไม้ลงถังขยะเสมือนหนึ่งสิ่งไร้ค่าอีกครั้ง นายเปี๊ยกนี่เป็นเพียงเด็กส่งดอกไม้ที่ร้านของพ่อ บางครั้งที่ฉันต้องช่วยขับรถไปส่งให้เพราะอยากช่วยงานที่ร้าน พวกนิตยสารปาปารัสซี่มันถ่ายภาพได้ก็เลยเขียนข่าวมั่วไปเอง ฉันไม่ตาต่ำไปยุ่งกับคนพรรค์นี้หรอก ตอนเย็น ในภัตตาคารแห่งหนึ่ง นักธุรกิจหนุ่มใหญ่บุคลิกดี เหมาภัตตาคารให้เป็นเวลาส่วนตัวกับหญิงสาวเท่านั้น แนนนี่แช่มชื่นขึ้นมาก นายไมค์เป็นเพียงรักโปรโมตในวงการเท่านั้น รักที่แท้จริงก็คือเสี่ยเจษฎาผู้นี้ แม้วัยของเธอกับเขาจะต่างกันมากแต่เธอชอบในบุคลิกที่สุขุมนุ่มนวลของเขามากกว่า นักพยากรณ์ชื่อดังต่างทำนายทายทักไว้ว่าเธอจะต้องเป็นเมียน้อย ต้องเป็นรองของผู้หญิงคนอื่น มันเป็นสิ่งที่คอยทิ่มแทงจิตใจของนางแบบสาวอย่างเธอยิ่งนัก เจษฎารู้ดีว่าการแอบคบหากับเธอเป็นสิ่งที่สังคมครหาได้เพราะเขายังได้ชื่อว่าเป็นชายที่มีภรรยาอยู่แล้ว การพบปะกันจึงทำได้อย่างไม่เปิดเผยแต่นับวันข่าวคาวเสียหายของหญิงสาวยิ่งมากขึ้นจนมันเริ่มจะกระทบกับงานของเธอ ไม่ต้องกังวลนะแนนนี่ อาจะรีบจัดการทุกอย่างให้มันเรียบร้อย อาแยกกันอยู่กับผู้หญิงคนนั้นมาสองปีแล้ว หากเธอไม่ยอมรับเงินแล้วเซ็นใบหย่าซะ อาจะฟ้องหย่าเอง ต่อไปเราจะได้มานั่งในภัตตารที่มีผู้คนนั่งไม่ต้องมาหลบหน้าขนาดนี้ หนูรู้สึกผิดจังเลยค่ะที่เรามาคบหากันอย่างนี้ มันไม่ใช่ความผิดของแนนนี่เลย ยังไงอาก็ต้องแยกทางกับผู้หญิงที่เห็นแก่เงินพรรค์นั้นอยู่ดี เขาแต่งงานกับอาก็เพราะหวังในทรัพย์สินเท่านั้น มีแต่เวลาที่อยู่กับแนนนี่ที่ทำให้อามีความสุขจนอยากมาใช้ชีวิตร่วมด้วยมากกว่า นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วางมือลงบนมือเรียวของเธอส่งผ่านความรู้สึกอบอุ่น เธอยิ้มอย่างเป็นสุขถ้าพ่อโรสของเธอดีได้อย่างอาเจษฎาซักนิดก็คงดี ตั้งแต่ได้พบกัน ชายคนนี้ให้ความรู้สึกอบอุ่นใจอย่างที่เธอใฝ่หามาตลอด รูปร่างหน้าตาก็สมาร์ทคล้ายพ่อโรสตอนแต่งหนุ่มมาก กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ดอกไม้มาส่งครับ บุญส่งกับเสียงกระดิ่งทองดังอยู่ที่หลังประตู แนนนี่ยิ้มได้ทันทีรีบสั่งให้บริกรไปเปิดรับ เธอเป็นคนสั่งดอกไม้มามอบให้ถึงที่นี่เอง ดอกไม้ถูกนำมามอบให้ถึงมือของหญิงสาวอีกครั้ง หากแต่ในแววตาของบุญส่งกำลังสั่นไหว เป็นอีกครั้งที่เธออยู่กับผู้ชาย มีอาการสนิทสนมราวกับคนรักกัน เขารู้สึกผิดหวังในตัวผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก เธอคบหากับชายหนุ่มในตอนกลางวันแต่มาคบกับหนุ่มใหญ่ในตอนเย็น ตนเองคงเป็นได้แค่ของเล่นนอกเวลาของเธออย่างที่พูดไว้จริง เธอคบหาเป็นคนรักกับใครกันแน่ บุญส่งอยากจะถามให้มันรู้แน่เสียตอนนี้ เจษฎากลับมองบุญส่งอย่างไม่กระพริบตา ความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างมันประดาประดังเข้ามาทันทีที่เห็นเด็กหนุ่มคนนี้เข้ามาใกล้ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นช่างเหมือนดวงตาของคนสำคัญที่สุดในชีวิตของตน น้องชายเราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่า เจษฎาถาม บุญส่งฝืนใจตอบทั้งที่ยืนคอตก ไม่นี่ครับ เอาล่ะเสร็จหน้าที่แล้วนายแล้วกลับไปได้ มือเรียวของนางแบบสาวสวยเท้าคางหันมองไปทางอื่น ไม่มองมาเลย ยังไงก็ไม่ถึงเอาดอกไม้ของเขาทิ้งลงถังขยะเหมือนทุกที บุญส่งแอบใจหาย ความรู้สึกมันบอกให้ต้องเจียมตัวและหันหลังเดินจากไปเสียที ครับ ได้แต่ยืนคอตก ต้องเดินกลับไปอย่างเศร้าสร้อย ความรู้สึกอกหักคงเป็นเช่นนี้แน่ ยังก่อนอย่าพึ่งไป เจษฎาถึงกับลุกจากโต๊ะเดินมาจับต้นแขนของเด็กหนุ่มรั้งไว้ รู้สึกถูกชะตาด้วยอย่างบอกไม่ถูกโดยเฉพาะดวงตาเศร้าสร้อยคู่นั้นช่างเหมือนท่านหญิงดวงฤทัยมากเหลือเกิน เขาปฏิเสธตนเองไม่ได้ว่าที่คบหากับกันแนนนี่เพราะเธอมีส่วนละม้ายท่านหญิงอยู่เกือบครึ่งหนึ่งแต่กลับเด็กหนุ่มคนนี้เขาเหมือนเห็นเงาของท่านหญิงมาปรากฏอยู่ตรงหน้าเลย น้องชายโลกนี้น้อยครั้งนักที่พี่จะรู้สึกถูกชะตาคนมากขนาดน้องเลย ถ้ายังไงมีปัญหาเรื่องการงานการเงินอะไรก็มาหาอาได้นะ เงินนี่อาให้เอาไปกินขนมนะ ธนบัตรปึ๊กใหญ่พร้อมกับนามบัตรถูกยัดใส่กระเป๋าเสื้อทักซิโด้ บุญส่งมองหนุ่มใหญ่ตรงหน้าจนตัวสั่นเทา เขาคนนี้ช่างดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี บุคลิกน่านับถือ ต้องใช่คนรักของแนนนี่แน่ตนเองควรตัดใจจากเธอได้แล้ว
|
แจ็ค ในสวนถั่ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ยินดีต้อนรับสู่บ้านของคนชอบคิดชอบเขียนครับ
|
|||||||||||||
