แพะตะลุง
ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดก็จริง แต่เกิดในย่านชุมชนและใกล้ตลาด จึงไม่ค่อยได้สัมผัสธรรมชาติแบบในเรือกในสวนใกล้ชิด
ตอนเด็กๆ เวลาพ่อขับรถพาออกไปไหน ถ้าผ่านทุ่งนาฉันมักชอบมองวัวและควาย พลางหวังว่าสักวันคงได้ขี่ควายเท่ๆแบบที่เห็นตัวเอกพระ-นางเขายืดอกผึ่งผายในละครแผลเก่า
ไปครั้งไหนก็เห็นแต่วัว กับควาย จึงคิดว่าในทุ่งนามันมีสัตว์สี่ขาแค่สองชนิด
แต่วันหนึ่ง พ่อพาซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปทำธุระ เส้นทางช่วงหนึ่งต้องผ่านทุ่งนาที่แวดล้อมด้วยดงต้นตาลและทุ่งขจรจบริมทาง ฉันตกใจกับเจ้าสี่ขาตัวประหลาดที่ยืนเล็มหญ้าแถวนั้นอยู่สามสี่ตัว ฉันตะโกนถามพ่อเสียงตื่นเต้น แหวกอากาศตรงเบาะหน้ารถมอเตอร์ไซค์ออกไปว่ามันคือตัวอะไร
พ่อคงละเหี่ยใจไม่น้อยว่าเลี้ยงลูกสาวเปลืองข้าวสุกไปหลายกระสอบแล้ว คุณเธอยังไม่รู้จักแพะ...พอพ่อบอกว่าเจ้าสี่ขาที่มีหนวดหลิมๆน่าหมั่นไส้แถวคางนั้นคือแพะ ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เพราะแพะที่ฉันเคยเห็นในหนังสือนิทานนั้น หน้าตามันน่ารักกว่าแพะของจริงหลายเท่า
เพื่อสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตลูกสาว ไม่นานฉันเลยได้ลิ้มรสนมแพะอุ่นๆ ที่พ่ออุตส่าห์ไปตามหาแขกเลี้ยงแพะและขอซื้อปันมาครั้งละขวด แม้จะได้ดื่มนมแพะไม่บ่อยนัก แต่ฉันก็ซึ้งใน ค่าน้ำนมแพะ และนึกเห็นใจลูกแพะอยู่บ้างที่ฉันเคยแย่งนมของแม่มันมาดื่มในบางวัน
พอโตขึ้น ฉันได้ข่าวคราวของพี่น้องแพะอยู่เนืองๆ ตามข่าวในทีวี ทั้งสกูป ข่าวการเมือง ข่าวอาชญากรรม ฯลฯ นึกขันที่บุคคลในข่าวเหล่านั้นเป็นคนอยู่ดีๆวันนี้ วันต่อมากลายเป็น แพะ ไปเสียแล้ว
ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอแพะตัวเป็นๆแบบใกล้ชิดติดเคราอีก กระทั่งวันที่ฉันไปเยี่ยมหมู่บ้านบ่อเจ็ดลูก- หมู่บ้านเล็กๆในจังหวัดสตูล และได้เจอฝูงแพะโดยบังเอิญที่นั่น
ฝูงแพะฝูงนี้เป็นแพะของชาวเลที่เขาเลี้ยงไว้แบบบุฟเฟ่ต์ กล่าวคือพี่ๆชาวเลแถวนั้นเขาเลี้ยงแบบให้แพะหากินกันเองริมหาด ดูๆไปช่างน่าอิจฉาฝูงแพะัฝูงนี้ที่มันมีโอกาสได้ดินเนอร์ริมทะเลทุกวัน ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินทุกเย็น
ฉันยืนสังเกตุการณ์ดูเงาของฝูงแพะกระโดดโลดเต้นใต้แสงสุดท้ายของวันอยู่เงียบๆ
ภาพซิลลูเอ็ต( ภาพแสงเงาสีดำที่เกิดจากการถ่ายย้อนแสง) ของแพะสองสามตัวที่วิ่งมาชนเฟรมในเลนส์กล้องของฉันข้างหน้า มองดูคล้ายฉากเล็กๆของหนังตะลุง ที่โรงละครนี้ใช้แสงอาทิตย์แทนไฟตะเกียง และใช้ท้องฟ้าทั้งผืนแทนจอ
ชีวิตอิสระของแพะน่าอิจฉา แต่ฉันมีความสุขไปกับแพะเกินกว่าจะไปนึกอิจฉามันจริงๆจังๆ บางครั้งฉันเห็นแพะบางตัวหยุดยืนมองดูฉัน คงแปลกใจว่าเงาตะคุ่มๆของเจ้าสองขาประหลาดนี้มายืนจ้องมันทำไมอยู่ได้ตั้งนาน
หรือเผลอๆ แพะตัวเล็กมันคงร้องถามพ่อของมันเป็นภาษาแพะว่า พ่อๆ นั่นตัวอะไรน่ะ หน้าตาประหลาดจริงๆ...
Create Date : 14 กันยายน 2552 |
Last Update : 14 กันยายน 2552 9:28:10 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1311 Pageviews. |
|
|
|
เรื่องเล่าน่ารักมาก
ชอบ...ชอบ