Bloggang.com : Love At First Click : ไปดูตัวนักเขียน ที่งาน 'หนังสือเล่มหนึ่ง ยุติธรรม'

ไปดูตัวนักเขียน ที่งาน 'หนังสือเล่มหนึ่ง ยุติธรรม'

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา รุ่นพี่ที่ทำงานเก่าสุดที่รักของฉันซึ่งมีศักดิ์เป็น แฟนหนังสือแท้ๆของนิ้วกลม ชักชวนฉันไปร่วมงาน A BOOK FAIR ที่ห้างเซ็นทรัลเวิร์ล

ฉันเอานิ้วไล่สะกดอ่านชื่องานทีแรก A – Book – Fair อ้อ งาน ‘หนังสือเล่มหนึ่ง ยุติธรรม’ (จำได้นี่นา ครูเคยบอกว่า แฟร์ แปลว่า ถูกต้อง ยุติธรรม) แสดงว่ามันต้องเป็นงานขายหนังสือกฎหมายแน่ๆเลย

ขณะที่ยังงงๆว่ารุ่นพี่จะชวนฉันไปซื้อหนังสือกฎหมายทำไม รุ่นพี่ก็ยื่นข้อเสนอต่อมาอีกว่า เอ๋ของพี่ กับ คุณทรงกลดของหล่อน ก็จะมางานนี้ด้วยนะ

คำขยายแสดงความเป็นเจ้าของ ‘ของหล่อน’ ที่ต่อท้ายชื่อนักเขียนชื่อคุ้นๆ ทำเอาฉันสับสนว่าเจ้า’s นี้มันมีที่มาได้อย่างไร แต่ความมีฟอร์มเป็นสมบัติของกุลสตรียุคนี้ ทำให้ฉันไม่ต่อความยาว แต่สาวเอาเส้นตอกมาสานชะลอมเพื่อเตรียมไว้หิ้วเข้าบางกอกในวันอาิทิตย์ทันที

แล้วโครงการ ไปดูตัวนักเขียน แบบนัดบอดข้างเดียวก็เกิดขึ้นตามตั้งใจ แต่ช่วงเช้าฉันนัดซ้อนกับเพื่อนสนิทอีกคนไปเริงร่าที่สวนรถไฟกันก่อน กะว่าสีเขียวของต้นไม้จะช่วยให้ฉันหายตื่นบางกอกได้บ้าง ซึ่งฉันจะขอเล่าเหตุการณ์สุขสนั่นอลหม่านนี้ในตอนต่อไป

ย้อนกลับมาที่กิจกรรมช่วงบ่าย เมื่อฉันพบรุ่นพี่ที่เซ็นทรัลเวิร์ลตามนัดหมาย รุ่นพี่ก็นำฉันดิ่งไปหน้างาน

ปกติแล้ว เซ็นทรัลเวิร์ลอยู่แถวสี่แยกราชดำริ แต่บ่ายนั้นมันกลับไปตั้งอยู่ที่เขตบางอ้อเสียนี่ เพราะฉันพิ่งร้องอ๋อว่า A BOOK FAIR ที่เคยเข้าใจว่ามันคือ ‘งานหนังสือเล่มหนึ่ง ยุติธรรม’ นั้น ที่แ้ท้เป็นงานหนังสือของสำนักพิมพ์อะเดย์ต่างหาก

ฉันผู้็มีศักดิ์เป็นแฟนหนังสือแท้ๆของคุณก้อง ทรงกลด ไม่เคยพบเห็นหน้าตาพี่ท่านผ่านสื่อบ่อยนัก เลยตกใจเมื่ออยู่ๆ รุ่นพี่ก็เอาดัชนีนางชี้พุ่งไปในฝูงชน นั่นไง คุณก้อง...

พี่ก้อง นูโว ?? ฉันหน้าตื่นพลางคิดในใจ อ้าว พี่ก้องนูโวก็เป็นแฟนหนังสืออะเดย์ด้วยหรือคะ

ก่อนจะเอ่ยปากถามคำถามบื้อๆออกไป รุ่นพี่ก็พาฉันเดินฉับไปประจันหน้าระยะร้อยเมตรกับชาวไทยร่างสันทัดคนหนึ่งเข้าเสียแล้ว

พ่อเคยสอนธรรมชาติศึกษาว่าด้วยพระอาทิตย์ทรงกลดให้ฉันฟัง ถ้าจะให้อธิบายอย่างง่ายตามประสาคนไม่เก่งวิทยาศาสตร์อย่างฉัน อาทิตย์ทรงกลดก็คือปรากฏการณ์ตะวันทับซ้อน ที่ถูกสายรุ้งขยายผลติดตาม และเข้าล้อมดวงตะวันไว้ได้โดยละม่อม

ตามปกติจะเห็นได้กลางแจ้ง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ปรากฏการณ์นี้มาทรงกลดให้เห็นจะจะกลางห้าง

บอกตามตรง ฉัน ’ เฉย’ เอามากๆกับการเจอคุณก้องตัวเป็นๆ ฉันวิเคราะห์ตัวเองแล้วก็มั่นใจว่าเราชื่นชมก็เพียงตัวหนังสือของเขา
ความเป็นชางหมู่ที่11ของเขา ( ช่างคิด)
โลกกว้างอบอุ่น กับอาณาจักรใต้โลกสีเขียวของเขา
ถึงจะเจอหรือไม่เจอ ก็ไม่แปลกอะไีร...
แต่ไหนๆก็มาแล้ว เอาหนังสือให้คุณนักเขียนเขาเซ็นเสียหน่อย จะได้ส่งเสริมการบริหารข้อมือให้เขาไม่เบื่อไปนัก

ก่อนเดินเข้าไปหาคุณนักเขียน ฉันหันไปมองหน้ารุ่นพี่แวบหนึ่ง เห็นประกายตามุ่งมั่นที่ถ่ายเทกำลังใจมาให้ฉันเต็มเปี่ยม เหมือนช่วงเวลาฮึกเหิมในช่อง 9 การ์ตูนตอนที่มีเสียงพูดก้องๆกลับไปกลับมาว่า สู้เข้านะ ไอ้มดแดงงงง อย่างไรอย่างนั้น

เหตุการณ์หลังจากนี้ ไอ้มดแดงงงง ของรุ่นพี่คล้ายจะเป็นลมแดดกลางห้างไปชั่วขณะ เลยไม่สามารถรายงานแผนประกอบคำรับสารภาพฉากต่อไปได้

จริงๆนะ ฉัน ‘เฉย’ เอามากๆกับการเจอคุณก้อง ตอนเดินออกมาฉันก็ยังปกติดี แต่ก้มลงไปมองที่ขา ฉันเห็นกระทิงแ่ว่บๆ

ไม่นะ ขาขวิด...ได้อย่างไรกัน

รุ่นพี่พาไปรักษาิอาการขาขวิดด้วยการเสนอกิจกรรมหาอะไรเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง รุ่นพี่ถามว่าอยากกินอะไร ฉันตอบประสาเด็กภูธรอ่อนต่อโลกว่า
ราเมง ละคร...
รุ่นพี่ทำหน้าละเหี่ยแล้วเลยจูงฉันลากชะลอมไปหยุดที่ร้านชื่อ - ฟูจิ -

ฉันเพิ่งรู้็เดี๋ยวนี้เองว่า ร้านขายฟิล์มและอุปกรณ์กล้อง หันมาเอาดีทางการขายอาหารญี่ปุ่นแล้ว บางกอกช่างมีอะไรแปลกตาให้ฉันค้นหาได้ตลอดจริงๆ

เมนูอาหารของร้านฟูจิขนาดเกือบครึ่งหนึ่งของบานพับหน้าต่าง ตัวเลขขวามือบอกราคาอาหารต่อจานในอัตราพอฟัดพอเหวี่ยงกับอัตราค่าแรงรายวันขั้นต่ำของแรงงานไทย

แต่ด้วยคำท้าที่ทางร้านบอกว่า สั่งเลยอร่อยทุกอย่าง ฉันเลยได้เห็นว่าสาหร่ายฟูจิ ก็หน้าตาดีไม่แพ้ฟิล์มสีฟูจิอยู่เหมือนกัน

รุ่นพี่และฉันเป็นหนอนหนังสือที่ผลัดกันตัวอ้วนกลม ไม่เนื่องด้วยฤดูกาลสัปดาห์หนังสือ แค่มีหนังสือ เราก็พร้อมใจกันจำศีลอยู่ได้นานๆ
ฉันเริ่มเชื่อกฎแรงดึงดูดที่ว่าคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน มักมีอะไรนำพาใ้ห้มาเกี่ยวพันกัน

อาจเป็นกฎเดียวกันกับที่ดึงดูดฉันข้ามเขตจังหวัดมาถึงบางกอกนี่ด้วย

รุ่นพี่และฉันช่วยกันกวาดหนังสือในงานราวกับเป็นเทศบาลสมมุติ ฉันสุดเ้สียดายที่ขอวีซ่าจากพ่อ เืพื่อพาตัวเองออกจากบ้านได้ไม่นานก็ต้องกลับ ถ้ากลับดึกเกินกำหนด การขอวีซ่าครั้งต่อไปอาจมีปัญหายืดเยื้อ

แต่ฉันรู้็้ดีว่า ประเดี๋ยวรุ่นพี่แสนดีก็จะโทรมารายงานเหตุการณ์เกาะติดให้ทราบต่อไป เลยเอ่ยปากลารุ่นพี่ ลาคุณก้องและทุกคนบนเวที รวมถึงลาพี่หมีในงานก่อนก้มหน้างุดเดินออกจากเซ็นทรัลเวิร์ล

ดูสิ พี่หมีอะเดย์ ยังเศร้าขนาดเอาชามปิดปาก เพราะไม่ใจกล้าพอจะเอ่ยปากลาก่อนกับเรา พอกลับบ้าน เอารูปจากกล้องมาดู พบว่าพี่หมี A DAY มีหลายขา นับแบบคร่าวๆแล้ว รูปนี้พี่หมีมีตั้ง 7 ขาแน่ะ ... ฉันต้องโทรไปบอกรุ่นพี่เสียหน่อยแล้วว่าที่คุณนิ้วกลมเขียนหนังสือ ‘โตเกียวไม่มีขา’ น่ะ เพราะขามันมากองที่พี่หมีตัวนี้นี่เอง

ฉันทำเวลาเพื่อรีบกลับถึงบ้านให้ทันเวลาหมดอายุของวีซ่ารายวันที่พ่อออกให้ อาศัยวิชาการทูตที่ครูพักลักจำเขามาด้วยการซื้อเงาะงามๆถุงใหญ่ไปเป็นบรรณาการจิ้มก้อง ( ที่ไม่ใช่คุณทรงกลด) ให้พ่อ

รู้็ว่าวันนี้ไปเริงร่านอกบ้านมาทั้งวัน ไม่ได้อยู๋บ้านดูแลพ่ออย่างเคย เลยเอาใจพ่อด้วยการแกะเงาะให้พ่อกิน แต่รจนาคนนี้ดูท่าจะเสี่ยงพวงมาลัยไม่เก่งเอาเสียเลย เพราะเงาะที่เธอเลือกแกะนั้น ผลงามก็จริง แต่พอแกะเข้าเท่านั้น น้ำจากผลก็พุ่งปรี๊ดเข้าชะโลมแขนพ่อเหมือนฉีดน้ำรีดผ้า

ฉันใช้เวลาที่ระบุไว้ในวีซ่าเต็มพิกัด ไม่เหลือไว้ให้ทดเวลาบาดเจ็บ ละอองน้ำจากผลเงาะไม่ทำปฏิกิริยาให้เกิดอาทิตย์ทรงกลดเสียด้วย ฉันเลยไม่รู้จะชี้ชวนพ่อดูอะไรให้ลืมเหตุการณ์แขนเปียกไปพลางๆ

ที่พอกู้สถานการณ์ ก็คงได้แค่ก้มลงไปค้นกุกกักในชะลอม และหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา

ฉันเห็นกระทิงแว่บๆอีกแล้ว แต่คราวนี้ ฉันเห็นแขนตัวเองขวิด ตอนกำลังเอาผ้าช่วยเช็ดแขนพ่ออยู่เหยงๆ ...

Create Date : 28 กรกฎาคม 2552

Last Update : 28 กรกฎาคม 2552 14:29:59 น.

5 comments

Counter : 2324 Pageviews.

ฮ่าๆๆๆๆ "ไม่นะ ขาขวิด..."

อยู่ดีๆก็นึกถึงสมัยม.ปลายที่เราตกหลุมรักหนุ่มข้างห้อง

มองเห็นหนุ่มคนนี้ในระยะห่างหลายเมตร นึกว่าตัวเองเฉยๆ แต่กลับไปเตะรองเท้าเพื่อนแป๊กหลุด ตามมาด้วยปัดแว่นเพื่อนอีกคนร่วง ส่วนตัวเองก็เดินชนโต๊ะโครมไปหลายตัว...

...ได้อย่างไรกัน

โดย: แม่แอมเบอร์

วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:11:09 น.

ฉันอาจจะเดาผิด แต่ก็ขอลองเดาดูว่า ตอนพิมพ์บล็อกตอนนี้ไป คุณรักแรกคลิกต้องมีอาการ "พิมพ์ไปยิ้มไป หัวใจพองโต" เป็นแน่แท้ (ถ้าทายผิด ให้ตีหัวคนข้างๆได้เล้ย)

ขอเดาต่อไปอีกว่า รุ่นพี่คนนี้นอกจากจะรสนิยมดี จิตใจดี สติปัญญาดี แล้วยังหน้าตาดีอีกด้วย (เช่นเดิม ถ้าทายผิด ให้ตีหัวคนข้างๆได้เล้ย)

"สู้ต่อไป ไอ้มดแดง!"

โดย: psyche IP: 124.121.247.223 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:25:05 น.

ขอมอบเพลงประกอบเรื่องนี้ให้รักแรกคลิก

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:26:15 น.

"ปีใหม่โล้ชิงช้า ชาวอาข่า"
ทัวร์เริ่มวันที่ ๒-๓-๔ กันยายน ๕๒
ความงดงามทางวัฒนธรรมของชนเผ่า และประเพณีที่หาดูได้ยากยิ่งในสมัยนี้
ร่วมสัมผัสประเพณี วัฒนธรรม วิถีชีวิตของชาวชนเผ่าอาข่าที่แฝงไว้ซึ่งความสวยงาม และเคารพในธรรมชาติ
ผู้ประสานงาน somsakbannok@yahoo.com
Tel 081-7655352 ;053-737373
www.hilltribeguide.com
//www.hilltribeguide.com/autopage/show_page.php?h=1&s_id=5&d_id=4

โดย: พรานไพร ณ.ดอยบ่อ (guide doi

) วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:08:10 น.

ยิ้มตั้งแต่เห็นคำแปลงานบุ๊คแฟร์แล้วคุณ
เพิ่งรู้นะคะว่าเป็นแฟนหนังสือคุณทรงกลด
นักเขียนเองก็มีไอดอล มีปลื้มนักเขียน ปลื้มตัวหนังสือด้วยเนาะ น่ารักจัง
เข้าใจอารมณ์นี้นะ เพราะก็เป็น..(เคยเป็น)
อารมณ์เขินมีเยอะ ก็เลยเลี่ยงที่จะเจอนักเขียนในดวงใจน่ะค่ะ
เป็นแฟน(ค)ลับแบบมี ค.ควายแต่แบบเงียบ ๆ
กลัวแฟนคลับเขาจะขับเอา
แอบนินทาเล็ก ๆ ละกันว่า คุณก้องเหมือน"ทาเคชิ"
ใน ไอ้มดแดงมากเล้ย
(เราคุ้นตัวหนังสือนิ้วกลมน่ะ เป็นเพราะอ่านมากกว่าด้วยมั้ง
และเพิ่งรู้ว่า นิ้วกลมเป็นคอลัมน์นิสต์ในขวัญเรือนอีกแน่ะ ดีใจจัง เพราะรับประจำ)

หลังจากอ่านหน่อไม้กับต้นไม้ใต้โลก
ก็คิดว่าอยากทำความรู้จักตัวหนังสือของคุณก้องต่อนะ-->>

ว่าแล้ว..อยากเห็นสาวน้อยหิ้วชะลอมสานเข้าบางกอกจัง
เก็บอาการอยู่ใช่มั้ย ขาไม่ขวิดใช่ปะ
นึกภาพต่อเลยว่าขณะที่คุณพิมพ์เอนทรี่นี้
ต้องยิ้มอย่างสุขสุด ๆ

โดย: ภูเพยีย

วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:04:50 น.