ฝ่ามือเหรียญสลึง บน ฝ่ามือเหรียญสิบ
ภาพน่ารักที่ Treasury Garden
ถ้าวันพ่อเป็นวันที่ทุกคนคิดถึงพ่อเป็นพิเศษ ปฏิทินของฉันคงมีวันพ่อยาวต่อๆกัน เพราะฉันคิดถึงพ่อทุกวัน
เวลาที่เอ่ยถึงประเทศออสเตรเลีย ผู้คนส่วนมากมักนึกถึงโรงละครโอเปร่าเฮาส์ จิงโจ้ หมีโคอาล่า ไม่ก็โลชั่นยี่ห้อเดวิด โจนส์ที่เป็นของฝากยอดฮิตของนักชอปชาวไทย แต่สำหรับฉันเมื่อเอ่ยถึงชื่อประเทศฉายา downunder นี้ สิ่งแรกที่ผุดขึ้นในใจคือ เมืองเมลเบิร์น
ชั่วเวลาราวปีกว่าที่ฉันเดินทางมาร่ำเรียนและใช้ชีวิตที่เมืองแห่งนี้ จิตวิญญาณของความเป็นเมลเบิร์นบ่มกรำความคิดให้ฉันพีงใจและเข้าใจโดยดุษฎีว่าคำว่า เรียบง่าย และ เงียบสงบ เป็นคำพ้องความหมายกับคำว่า ความสุข
คนเมลเบิร์นรักสงบ และหลงใหลธรรมชาติ จึงไม่น่าแปลกใจที่เมืองนี้ได้รับสมญาว่า City of Gardens คนรักสีเขียวของต้นไม้อย่างฉันยืนยันจากประสบการณ์จริงและรองเท้าที่สึกไปแล้วไม่ต่ำกว่าสามคู่ว่า หากใครชอบเดินชมสวน คุณสามารถมาชอปปิ้งอากาศบริสุทธิ์และวิวแสนบรรเจิดได้ที่นี่ฟรีตลอดทั้งปี
เพราะทั่วทั้งเมืองเมลเบิร์นมีสวนสาธารณะสวยๆทั้งแบบขนาดย่อมชนิดเดินจงกรมได้หนึ่งรอบครึ่งภายในหนึ่งชั่วโมง ไปจนถึงขนาดใหญ่ชนิดที่ว่าหากจัดให้มีแข่งวิ่งผลัดรอบสวนสาธารณะ อาจต้องเหมาไม้ผลัดจากสมาคมกรีฑามาหมดสตอกเลยทีเดียว
พ่อแม่และนางฟ้าตัวเล็กๆ ที่หาดโมดิโอลอก
เสน่ห์อีกอย่างที่ฉันสัมผัสได้ของผู้คนเมืองนี้คือการเป็นคนรักครอบครัว วันหยุดเมื่อไรเป็นได้เห็นรถเข็นเด็กหลากสีหลายขนาดอยู่ตรงโน้นตรงนี้ทั่วเมือง ไม่ว่าจะในสวนหรือตามชายหาดใกล้เมือง ราวกับว่าคนเมืองนี้พร้อมใจกันสถาปนาให้ทุกวันหยุดเป็นวันเด็กแห่งรัฐก็ไม่ปาน
 Daddy Long Lake...
คนมือบอนไกลบ้านอย่างฉันเห็นภาพอบอุ่นน่ารักแบบนี้จึงอดไม่ได้ต้องเก็บภาพมาไว้เป็นที่ระลึก พอแก้คิดถึงครอบครัวที่เมืองไทยไปได้บ้าง เช่นภาพคุณพ่อขายาวกับลูกชายข้างทะเลสาบและฝูงหงส์ที่สวนสาธารณะ อัลเบิร์ต พาร์ค / ภาพสามเราลุยสวนที่สวนสาธารณะเทรเชอรี่ การ์เด้น หรือภาพครอบครัวหรรษาที่เมืองชายหาดโมดิโอลอค
และไม่เพียงรักที่พ่อแม่มีให้ลูกเท่านั้น บรรดาลูกๆชาวเมลเบิร์นเขาก็มีวิธีแสดงออกความรักแก่ผู้ปกครองของเขาเช่นกัน
ฉันยังจำกลิ่นอายของเทศกาลวันพ่อที่นี่ได้ดี ช่วงนั้นโฆษณาในทีวีจะถี่ยิบไปด้วยการโหมตะโกนขายสินค้าเป็นของขวัญเพื่อคุณพ่อจากห้างร้านต่างๆ แผ่นพับลดราคาของขวัญสำหรับคุณพ่อเกลื่อนกล่นตามสถานที่สาธารณะและล้นตู้ไปรษณีย์ตามบ้าน
ฉันอ่านสำรวจผ่านๆ นึกขำที่เขาคงกังวลว่าผู้คนเมืองเขาจะมีปัญหาเรื่องเลือกของขวัญวันพ่อ เขาจึงแนะนำแพคเกจ The best gift for your best Dad พร้อมบอกราคาเสร็จสรรพตั้งแต่ระดับราคาย่อมเยาถึงราคาแบบคุณลูกบุญทุ่ม
ฉันหลีกเร้นตัวเองจากสื่อทุกชนิดไปแอบคิดถึงพ่อเงียบๆที่ท้องฟ้าจำลองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองมากนัก ก่อนกลับแวะเข้าร้านขายของที่ระลึก เลยได้ภาพน่ารักภาพหนึ่งที่มุมหน้าประตูของร้านนั่นเอง ฉันไปเที่ยวที่นั่นหนึ่งวันก่อนถึงวันพ่อออสเตรเลีย อาจด้วยเหตุนี้ป้ายชื่อ DAD จึงทำยอดขายถล่มทลายในช่วงนั้น
DAD Sold out - ป้ายชื่อ ผู้ชายชื่อ พ่อ... หมดสต๊อกแล้วคร๊าบ
เคยมีคนทำสถิติว่าชื่อยอดนิยมที่สุดทั่วโลกคือ John แต่ดูจากรูปนี้ ฉันคิดว่าคนชื่อ DAD น่าจะมีมากกว่า
ฉันโทรข้ามประเทศไปหาพ่อ บอกอ้อมๆว่าวันที่สามกันยายนเขาฉลองวันพ่อกันคึกคักที่นี่ ฉันไม่อยากตกสมัยนิยมก็เลยโทรมาหาพ่อกับเขาบ้าง แต่เหตุผลแท้จริงของการโทรหาไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าความคิดถึง แต่ละคนมีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อต่างกันไป สำหรับฉัน วันเวลาที่พ่อทุ่มเทให้ สั่งสมความทรงจำและหล่อหลอมให้ฉันเป็นฉันจนทุกวันนี้
พ่อเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันหอมแก้มได้ทุกคืนโดยไม่ต้องกลัวแฟนพ่อจะหึง
จนเมื่อออกประกาศิตว่าฉันขึ้นปอสี่เมื่อไหร่จะเลิกหอมแก้มพ่อ เพราะหนูโตเป็นสาวแล้ว
แก้มพ่อก็ร้างราจากความทรงจำสีจางของฉันไปจนวันหนึ่งที่ฉันพบว่าถึงฉันจะเลยปอสี่ไปนานโขแล้ว แต่แก้มพ่อก็ยังรอให้ฉันหอมอยู่เสมอ คราวนี้ ฉันรู้ว่าต่อไปข้างหน้า ถึงอายุฉันจะเดินหน้าไปจนขึ้นต้นด้วยเลขสี่ ฉันก็ไม่คิดอยากหยุดหอมแก้มพ่อ
พ่อเป็นคนแรกที่สอนให้ฉันหัดอ่านและเขียน อาจจะพร้อมๆกับที่ฉันกำลังหัดพูด ฉันเคยรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายที่มีพ่อเข้มงวด หัดให้ฉันท่องโคลงโลกนิติ์วันละหนึ่งบทเวลาพาฉันไปส่งที่โรงเรียน
ไม่เคยซื้อตุ๊กตาหรือของเล่นสวยๆให้นอกจากหนังสือ และหนังสือ ไม่เคยพาไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าหรือสวนสนุกที่ไหนนอกจากโบราณสถานหรือพิพิธภัณฑ์ แต่ถึงวันนี้ เมื่อมองย้อนกลับไปในสิ่งที่พ่อทำ พ่อได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าฉันโชคดีเพียงใดที่เกิดเป็นลูกพ่อ
มือและนิ้วของพ่อใหญ่ เส้นลายมือหนักและลายเส้นชัดเจน ฉันเคยเอามือตัวเองทาบกับมือพ่อ ขนาดต่างกันราวกับเอาเหรียญสลึงมาทาบเหรียญสิบ ฉันถามลอยๆว่าทำไมมือพ่อถึงใหญ่ขนาดนี้ พ่อตอบเรียบๆว่าถ้ามือไม่ใหญ่อย่างนี้ จะเลี้ยงลูกๆไหวหรือ
วันพ่อปีนี้ฉันไม่มีโอกาสอยู่ใกล้ๆพ่อ ไม่สามารถเอามือเหรียญสลึงของฉันสัมผัสมือเหรียญสิบของพ่อ และหอมแก้มพ่อแบบที่เคยทำสมัยก่อนขึ้นปอสี่
ฉันไม่เก่งพอจะแต่งโคลงสี่สุภาพบอกรักพ่อให้ซาบซึ้ง
และฉันอยู่ไกลเกินกว่าจะพาพ่อไปเที่ยวโบราณสถานหรือพิพิธภัณฑ์รำลึกความหลัง แต่ฉันเชื่อว่าวันพ่อปีหน้าฉันคงมีโอกาสกลับไปทบทวนความทรงจำแสนดีกับพ่อ
ฉันอยากเอามือฉันทาบมือพ่อและบอกว่า ถึงมือฉันจะไม่ใหญ่มากนัก แต่คิดว่ามีเรี่ยวแรงและกำลังใจมากพอจะเลี้ยงพ่อไหว
| Create Date : 22 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 22 พฤษภาคม 2552 16:04:16 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1613 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ภูเพยีย  วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:18:10 น. |
|
|
|
| โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:22:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
สวัสดีค่ะคุณรักแรกคลิก
ค่อย ๆ อ่านด้วยความคิดถึงตัวหนังสือที่คุณถ่ายทอด
วันนี้ก็ไม่ผิดหวัง สงสัยต้องเรียกว่ารักทุกครั้งที่คลิกแล้วหละ55
หลงรักความสงบในเมลเบิร์นด้วยคน
เรียบง่าย และ เงียบสงบ เป็นคำพ้องความหมายกับคำว่า ความสุข
อาจจะเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับที่นี่
แต่ไม่เท่ากับนักเขียนอย่างคุณเล่านะ ดูอบอุ่นดีจัง
พื้นที่สีเขียวมันสดชื่นไปทั่วพื้นที่หัวใจสีเขียว
แม้แต่คนที่ไม่มีพ่อเลี้ยงดูใกล้ชิด หรือสอนโคลงโลกนิติแบบคุณพ่อคุณ
แต่ความรู้สึกมันแผ่ให้อุ่นถึง
เรามีความทรงจำกับพ่อตอนเด็กค่ะ จำฝังใจน่ะ
ทำไมลูกสาวถึงโหยหาอ้อมกอดอุ่น ๆ จากพ่อก็ไม่รู้นะ ทั้ง ๆ ที่อยู่กับแม่
โตมากับแม่และก็รักแม่มาก แต่ก็เหมือนขาดน่ะ
ทั้ง ๆ ที่แม่ก็เป็นเสมือนพ่อ แต่ก็ไม่ใช่ อันนี้คุณคงเข้าใจยาก
เพราะครอบครัวคุณอุ่นมากเลยล่ะ รู้หรือเปล่า
เราเป็นเด็กที่ไม่ชอบมีวันพ่อนะ
แต่ชอบคำเปรียบเทียบคุณจัง
น่ารัก น่าประทับใจ
เราไม่เคยกอดพ่อ สิ่งที่ทดแทนความรู้สึกได้แม้ไม่ดี
คือความอยากเป็นคนดีให้พ่อได้ชื่นใจน่ะคุณ
ขอบคุณเรื่องเล่าที่งดงาม
ให้เราได้คิดถึงพ่อ แม้จะไม่เหมือนกันในรายละเอียด
เราเชื่อว่าคุณมีความสุขนะคะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน