สัพเพเห'ร้อน'
ฤดูร้อนปีนี้ เกิดประวัติศาสตร์มากมายทั้งในทุกมุมโลก และในเสี้ยวชีวิตอันไม่สลักสำคัญของฉัน
ตั้งแต่เริ่มร้อนแล้ง จนกำลังล่วงถึงธรณีประตูของฤดูฝน อะไรต่อมิอะไรพัดมา หายไป และเกิดขึ้นใหม่ วนเวียนเหมือนลมร้อนและอองฝนที่พัดปะทะใจทุกๆวัน
เมื่อคืน ในความมืด ...ฉันทบทวนความทรงจำต่างๆตลอดฤดูร้อนปีนี้ และนำมาคัดแยก หมายเลือกเก็บเฉพาะที่ดีๆเอาไว้เป็นทุนรอนกำลังใจในฤดูกาลต่อไป
ห้างขายยาอังกฤษตรางูคงภูมิใจถ้ารู้ว่าฉันเป็นBrand ambassador ให้สินค้าเขาโดยไม่รับค่าจ้างมานานแล้ว และคงอมยิ้มถ้ารู้ว่า ฉันยกให้แป้งตรางูเป็นพระเอกประจำฤดูร้อนปีนี้ของฉัน
- 1 - น้องแป้ง
ฉันเป็นสาวกอันดับหนึ่งของแป้งเย็นตรางู รู้จักครั้งแรกตอนแม่เอามาโปะผิวแก้ผดให้เด็กขี้ร้อนอย่างฉัน สัมผัสผิวคล้ายเอาเข็มเล่มเล็กมาแทงให้จั๊กจี้เล่นสมชื่อจริงๆ ( prickly heat )
แล้วเลยติดใจถวายตัวเป็นสาวกมาแต่นั้น
ฤดูร้อนปี 2553 นี้ ร้อนแล้งและอบอ้าวสุดประมาณ แม้แต่พ่อยังออกปากว่า ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ไม่เคยเจอฤดูร้อนสาหัสเท่าปีนี้เลย
ฉันเองยังนึกอยกาทดลองเลยว่า ถ้าซื้อองุ่นมาวางทิ้งไว้บนโต๊ะ สักพักพอจะหยิบเข้าปาก องุ่นจะกลายเป็นลูกเกดเลยหรือเปล่า
ฉันนึกถึงตัวเองแปลงกายเป็นเสือลาดพาดกลอนทุกครั้งหลังอาบน้ำ ออกลายมาเลย ออกลายให้เห็น ด้วยคาถาเป่าเสกของแป้งตรางู
บางวัน ก็เลยเถิดจนกลายเป็นแป้งปาท่องโก๋ ที่ต้องเอาผงแป้งโรยให้ทั่วก่อนลงกระทะ
- 2- ทูตมิตรภาพ
ทุกหน้าร้อน ฉันมีนัดกับแผงขายมังคุด เพราะมีเหตุจำเป็นต้องไปจับจ่ายงบประมาณบริโภคมังคุดประจำปี ทำให้ได้รู้จักกับคุณป้าแม่ค้าเสียงเหน่อแบบชาวระยองแท้คนหนึ่ง
เราคุยกันถูกอัธยาศัย ฉันเลยกลับมาซื้อมังคุดกับป้าเรื่อยๆ ครั้งหลังสุด ฉันเอาแป้งตรางูไปฝากแกกระป๋องหนึ่ง แกจะได้สบายตัวเวลาขายผลไม้ในอากาศอบอ้าว ตัวเหนอะหนะ
รอยยิ้มกว้างของป้าตอนรับแป้งตรางูแทนมิตรจิตมิตรใจ เห็นแล้วชื่นใจกว่าตอนโปะแป้งโรยลงบนตัวเสียอีก
- 3 - เชิงเทียน
เมื่อคืนฝนตกหนัก พร้อมกับไฟฟ้าดับกว่าสามชั่วโมง เป็นครั้งแรกตั้งแต่ฉันพักที่นี่ที่ต้องผจญความมืดตอนกลางคืน
ฉันคลำทางหาเทียน และไม้ขีดไฟมาจุดสร้างบรรยากาศ พอได้อุปกรณ์ครบก็คว้าถ้วยตื้นๆ ใบเล็กใกล้มือมาเป็นเชิงเทียนแก้ขัด
มันคงโรแมนติกไม่น้อย ถ้าอากาศรอบตัวจะอบอ้าวน้อยกว่านี้
วิญญาณมารร้ายเริ่มออกฤทธิ์เมื่อฉันนั่งนิ่งก็แล้ว รำพัดก็แล้ว ( รำพัดที่ว่า คือการใช้นิตยสารเล่มหนาพัดลมเข้าตัวให้เย็น ต่างพัดลม) ยังไม่หายร้อน
ฉันเลยเดินเข้าห้องน้ำ หวังเอาน้ำชโลมตัวคลายร้อน
ไฟดับ ปั๊มไม่ทำงาน ... น้ำจึงไม่ไหล
ฉันนับหนึ่ง สอง สาม สงบอารมณ์ร้อน และเอาน้ำในถังที่มีอยู่หน่อยเดียวมาชโลมกายพอหายร้อนรุ่ม
เดินออกมา เช็ดตัว มองหาแป้งตรางูคู่กายในความสลัว โปะกายพอเย็นใจ แล้วก็จะปิดฝา
อ้าว ฝากระป๋องแป้งหายไปไหน หาไม่เจอ
จากรำพัด เริ่มอยากฟ้อนเล็บด้วยการกรีดผนังห้องและบีบน้ำตาพอเป็นพิธี
รู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาดถ้าไม่สามารถปิดฝากระป๋องแป้งได้ สุดท้ายฉันตัดสินใจเดินไปเอาเทียนมาช่วยหาด้วย
ถึงได้เจอว่า อ้าว เราเอาฝากระป๋องแป้งตรางูมาทำเป็นที่รองเทียนนี่เอง ....
ไฟฟ้ามาแล้ว ทุกอย่างรอบตัวสว่างไสวขึ้นทันตา
ฉันหันไปมองเทียนบนเชิงเทียนฝากระป๋องแป้ง ฝีมือตัวเองแล้วหัวเราะ
ฉันเดินไปปิดสวิตช์ไฟที่เปิดค้างไว้
และคงปล่อยให้เทียนวอมแวมอยู่อย่างนั้น
บางที ไฟฟ้าดับก็ดีเหมือนกัน
เพราะบางครั้ง
ความมืดก็ช่วยเว้นช่องไฟให้ความคิดได้ทำงาน
และได้พูดคุยกับตัวเองเงียบๆ
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 16:37:59 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 4314 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
