เคยถ่ายภาพน้ำต้นที่มีบวยวางข้าง ๆ
และเผลอนับ 1 2 3 .. ในใจก่อนกดชัตเตอร์..

บรรยายได้รื่นรมย์
และชอบบทจบค่ะ

ที่บ้านปู่ ย่า ก็มีตุ่มน้ำวางไว้หน้าบ้านรองน้ำฝนไว้ให้คนกิน

เวลาผ่าน ....ตอนนี้หายไปหมดแล้ว

ส่วนเดี๋ยวนี้มองไปแถวบ้านเรา มองไปก็เห็นแต่ตู้น้ำหยอดเหรียญ


รูปสวยทุกรูปเลยนะ รู้ป่าว ดูแล้วมีความสุขจัง ^ ^

สวัสดียามเช้าครับ

คุณน้ำอ้อยเป็นคนช่างจินตนาการ ช่างคิดค้นคำน่ารักๆออกมาได้มากมาย
แค่อ่านชื่อดอกไม้ในแต่ละสัญชาติก็อมยิ้มแล้วครับ

น้ำบวยในฮ้านน้ำทางเหนือ

ตอนนี้เริ่มหายไปๆๆเรื่อยๆแล้วครับ
และบางบ้านมีโอ่งน้ำวางไว้
คนก็ไม่กล้าตักกินเหมือนก่อน

หรือความไว้ใจในมุนษย์เดี๋ยวนี้จะลดน้อยถอยลงครับ ?

พี่จะชอบคำพูดหนึ่ง ที่ติดใจอยู่เสมอ ไม่ลืม

'ความสวยงามนั้นมีอยู่ทุกที่ เพียงแค่ว่าเราจะมองเห็นมันรีเปล่าก็เท่านั้นเอง'

จริงมั๊ยคะ คุณรักแรกคลิก : )

จิบจาริก แรมทาง
โหย คิดได้ไง (อีกแล้ว)

สวัสดีค่ะ
เช้านี้ได้ทานมื้อเช้าเป็นข้าวคลุกน้ำพริกตาแดง และไข่ต้ม ซึ่งพ่ออุทิศตนตื่นเข้ามาต้มไข่ใบนี้ให้ลูกสาวโดยเฉพาะ

อันที่จริงจะต้มเองก็ได้อยู่ แต่นานๆที อ้อนพ่อให้ทำให้ ไข่ต้มมันเลยอร่อยกว่าที่เป็นหลายเท่า

พี่ภู
อยากเห็นภาพกระบวยน้ำที่พี่ถ่าย ภาพนั้นจังค่ะ

1
ตู้น้ำหยอดเหรียญเป็นวัฒนธรรมใหม่เนอะ เราดีใจที่เกิดทันยุคน้ำฝนสะอาด ตอนเด็กๆ เวลาฝนตกหนักๆ แม่มักตะโกนให้เราวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า เอาที่ครอบเสตนเลสออกเพื่อให้น้ำฝนไหลลงราง เอามาเก็บใส่ตุ่มไว้ดื่มไว้ใช้

น้ำฝนมีรสชาติเป็นเอกลักษณ์ที่น้ำกลั่นหรือน้ำแร่ที่ไหนก็เลียนแบบไม่ได้ มันหวานชื่นใจ เหมือนลิ้นเราได้วิ่งเล่นกลางสายฝน

คุณก๋า
เราเอง ถ้าพบที่ดื่มน้ำฟรีตามหน้าบ้าน ก็ลังเลจะดื่มเหมือนกัน มันไม่ชินน่ะค่ะ
ตามร้านอาหาร ก็ขายน้ำดื่มแบบขวดพลาสติกเป็นประเพณีไปแล้ว บางทีมาคนเดียว แต่เสียค่าน้ำดื่ม และค่าน้ำแข็งก้อนเป็นถังๆไปกว่า 20-30 บาทแน่ะ

คุณ Beachbum
อย่างที่เขาว่า Beauty is in the eyes of the beholder
นั่นแหละเนอะ

คุณยิปซีฯ
ไม่เจอตั้งนาน ดีใจค่ะ เราเข้าบล็อกคุณไม่ได้ เพราะอนุญาตเฉพาะสมาชิก เลยไม่ได้อ่านบล็อกของคุณเลย

มาแวะดื่มน้ำริมทางจากบล็อกนี้ค่ะ

ดอกไม้สีม่วงสวยมากๆ เลยค่ะ



เรื่องอูฐ นั่นสิคะ มันคงคิดถึงบ้าน แต่คิดว่าน่าจะเป็นอูฐจีนเองหละนะคะ เพียงแต่ต่อให้เป็นพื้นที่ในประเ้ทศเดียวกัน แต่คนละเมืองห่างไกลขนาดนี้ มันก็คงคิดถึงบ้านมันหละเนาะ

ข้าวไข่ต้มน้ำพริกตาแดง กินด้วยหัวใจสีชมพูเลย น่ารักจังอ่ะบ้านนี้

( บังคับให้ท่านพ่อทำ 555 )

ดีใจเช่นกันที่ได้เคยลิ้มรสน้ำฝน ถ้าเกิดหลังจากนี้คงไม่รู้่ว่าเป็นไงอ่ะ

ตอนนี้เลยกลายเป็นฝนกรดซะ

ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวัน รักษาสุขภาพด้วยเน้อ ดญ.รักแรกคลิก ^ ^

แม่เกล็ดหิมะฤดูร้อน(Miss summer snowflake)
บลูเบอรี่ ชีสเค้ก
ม่วงโกะจัง
แนวพม่า ต้องว่า ...แม่ม่วงเมี๊ยะ


ตั้งชื่อได้น่ารักทั้งนั้นเลยคะ
สมัยก่อนยังเคยเห็นนะคะเรื่องตั้งน้ำให้หน้าบ้าน หรือสมัยนี้ก็ยังพอมีคะ แต่ว่าต้องเข้าไปในย่านหมู่บ้านชาวบ้านชาวสวน จริงๆ ก็ยังจะพอเห็นคะ แต่ว่าไปแล้วเดี๋ยวนี้หาก ไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็น่ำขวดนี่แหละคะ น่าจะสะอาดแล้ว(แต่บางทีเราก็เห็นข่าวบ่อยๆนะคะว่าโรงผลิตน้ำพวกนี้ไม่สะอาด)
ถ้าน้ำในภาชนะหน้าบ้านพร้อมกระบวยอันจิ๋ว
จะเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยจากชาวบ้าน

ดอกไม้ริมทางก็คงเป็นน้ำใจจากธรรมชาติ
ให้คนแรมทางได้จิบแก้กระหายระหว่างทางได้เช่นกัน

อ่านเพลินจังเลยคะ

สมัยเด็กๆ มีโอกาสได้ไปอยู่ทางภาคเหนือ
ชอบวัฒนธรรมน้ำต้นหน้าบ้านเหมือนกันค่ะ
ซื้อน้ำต้นที่เป็นดินเผามาไว้ที่บ้าน แล้วไม่กล้าใช้ ยังเก็บไว้ดีอยู่เฉย
แต่ตัวกระบวยไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว ต้องไปหาซื้อมาเพิ่มเติม

และเมื่อคราวที่ไปเที่ยวเมืองโบราณ ไปพบซุ้มน้ำต้นอย่างนี้หลายแห่ง
ถ่ายภาพมาก็เยอะ ถ้ามีเวลาจะลงไว้ให้ชมในบล็อกนะคะ

โอกาสที่จะไปด้อมๆ มองๆ ถ่ายภาพดอกไม้ริมทางในกรุง แทบไม่มีเลย
อยากมีชีวิตเป็นคนต่างจังหวัดมากกว่า

แต่...ช่วงนี้ ชีวิตเลือกไม่ได้..อยู่อย่างพอเพียง ดีที่สุดค่ะ

สวัสดีค่ะ..คุณน้ำอ้อย

ช่วงนี้หนึ่งวุ่นๆ กับการเตรียมเอกสารไปต่อวีซ่ากับ work permit ให้บรรดานายๆ ทั้งหลายค่ะ

วันนี้โอเคล่ะ

แต่ก็ยังมีงานอีกที่ต้องเร่งทำกันอีก

มื้อกลางวันหนึ่งไปกินข้าวหมูแดงนายดอกไม้มาค่ะ
ที่อยู่ตรงตลาดล่าง แถวๆ ธนาคารกสิกรไทยอ่ะ
อร่อยดี ให้เยอะด้วย

เดี๋ยวหนึ่งตามกลับมาอ่านนะคะ
ขอเคลียร์งานก่อนค่ะ

กลับมาอีกรอบแล้วจ้า....

ตามถนนหนทางมีดอกไม้สวยๆ แบบนี้ด้วยเหรอเนี้ย
ชอบจัง แม่เกล็ดหิมะฤดูร้อน
ทำให้นึกถึงน้ำแข็งเกล็ดหิมะอ่ะ
ยิ่งอากาศร้อนๆ ได้มาสักถ้วย สดชื่นขึ้นเป็นกองเลยเนอะ

วันนี้หนึ่งชวนไปไหว้พระใหญ่ด้วยกันค่ะ

ดอกไม้สวยมากค่ะ