ดังน้ำทิพย์จิบจาริก แรมทาง
ฉันเคยเดินทางไปเที่ยวชนบททางภาคเหนือ และตื่นเต้นกับภาชนะดินเผาใส่น้ำ พร้อมกระบวยวางไว้ให้คนเดินทางหรือใครก็ตามที่ผ่านไปผ่านมาดื่มน้ำฟรี
มันอาจเป็นวิถีสามัญที่ชาวบ้านเขาปฏิบัติกันมานาน แต่สำหรับเด็กเมืองอย่างฉัน มันคือวิถีอารยะที่น่ารักอย่างมาก
ในเมือง ถ้าหิวน้ำ หากคุณไม่พกน้ำติดตัวคุณก็ต้องควักเงินซื้อน้ำดื่ม ไม่อย่างนั้นก็ต้องทำตัวเหมือนอูฐที่ดื่มน้ำตุนไว้ให้มากๆก่อนออกเดินทางครั้งเดียว แล้วต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้ตลอดวัน
เวลาฉันเดินทางไม่ว่าใกล้หรือไกล นอกเหนือจากน้ำดื่มที่พกติดตัวไว้เสมอแล้ว ฉันมักชอบแวะพักทักทายดอกไม้ริมทางถ้ามีโอกาส
ครั้งหนึ่ง ฉันพบกลุ่มดอกไม้สีขาว แฉกเล็กๆเหล่านี้ ใต้เตาปิ้งบาร์บีคิวอันเก่าๆที่ถูกทิ้งไว้ข้างทางเท้า ถึงจะขึ้นใต้ขยะที่ถูกทิ้งขว้าง แต่ดูพวกมันไม่อนาทรแหล่งกำเนิด และยังสดใสร่าเริงกันดี
มองเผินๆ เหมือนมีหิมะตก บนพื้นสนามหญ้าข้างทางกลางฤดูร้อน ฉันเลยตั้งชื่อมันว่า แม่เกล็ดหิมะฤดูร้อน(Miss summer snowflake)
บางทีก็มีบลูเบอรี่ ชีสเค้กนำเสนอข้างทางให้ตื่นเต้นเล่น
ขวัญใจริมทางแสนสวยกลุ่มนี้ ถ้าตั้งชื่อแนวญี่ปุ่น ฉันให้ชื่อว่า ม่วงโกะจัง แต่ถ้าออกแนวพม่า ต้องว่า ...แม่ม่วงเมี๊ยะ
สดสะพรั่งเหมือนสวนส่วนตัวหลังบ้าน ไม่น่าเชื่อว่ามันคือดอกไม้ริมทาง ข้างถนนจริงๆ
ภาพนี้ฉันถ่ายได้ ที่ซอยเล็กๆซอยหนึ่งในเมืองชลฯ ประเทศไทย เมื่อสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง
ไม่ว่าจะที่สี่แยก ริมรั้วไม้ข้างถนน หรือบนพื้นคอนกรีตแข็งๆของบาทวิถี ทุกที่เป็นปากคลองตลาด หรือเป็นแกลอรี่สาธารณะให้เราชมฟรีได้เสมอ
ถ้าน้ำในภาชนะหน้าบ้านพร้อมกระบวยอันจิ๋ว จะเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยจากชาวบ้าน
ดอกไม้ริมทางก็คงเป็นน้ำใจจากธรรมชาติ ให้คนแรมทางได้จิบแก้กระหายระหว่างทางได้เช่นกัน
Create Date : 16 กรกฎาคม 2553 |
|
13 comments |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2553 15:55:39 น. |
Counter : 1754 Pageviews. |
|
|
|
เคยถ่ายภาพน้ำต้นที่มีบวยวางข้าง ๆ
และเผลอนับ 1 2 3 .. ในใจก่อนกดชัตเตอร์..
บรรยายได้รื่นรมย์
และชอบบทจบค่ะ