รอยหวายในรอยจำ
ฉันเคยสัญญากับเพื่อนคนหนึ่งว่า สักวันจะเล่าเรื่องแมวให้อ่านในบลอก ฉันเป็นคนรักษาสัญญา และวันนี้ฉันพาคำสัญญามาถึงปลายทางแล้ว
ตั้งแต่จำความได้ สัตว์เลี้ยงในบ้านเท่าที่จำแนกสายพันธู์ได้ คือ จิ้งจก หนู ยุง มด แมงมุม และแมว สัตว์พวกนี้มีที่ทางเป็นของตัวเองในแต่ละพื้นที่ของบ้าน แต่อย่างหลังสุดดูจะใกล้ชิดผูกพันกับฉันมากจนกล่าวได้เต็มปากว่าฉันเข้าอกเข้าใจวิสัยแมวเป็นอย่างดี
ถึงขนาดได้ยินเสียงร้อง ก็พอจะแปลเป็นภาษาคนได้ คล้ายๆนักวิชาการของสถาบันวิจัยแป้งเด็กแคร์
ที่ผลิดซีดีแปลเสียงเด็กทารก หัวข้อ เฮะ ออกมาให้คุณแม่ฮือฮาเล่นนั่นแหละ
ฉันเลี้ยงแมวมาหลายรุ่น ชื่อเสียงเรียงนามต่างกันไปแล้วแต่ความคิดสร้างสรรค์และความพิเรนทร์ของพี่ชาย แต่ตัวโปรดที่สุดเท่าที่หัวใจลำเอียงรักของฉันจะเปิดเผยได้ชื่อ โอ๊ยโหย (Oyoyo) มาจากคำอุทานที่อาราเล่พูดบ่อยๆ
สี และ ลักษณะแมวพันธุ์ที่คล้ายแมวโอ๊ยโหยของฉัน
เจ้าโอ๊ยโหยเป็นแมวตัวผู้ มีลายเสือสีน้ำตาลอ่อน บ้างก็ว่าเป็นแมวสีเหลือง ลายเหมือนการ์ตูนเหมียวไมเคิลทุกประการ ต่างที่หางมันกุด ฉันเคยคิดว่ามันช่างเป็นแมวโชคดี ได้เกิดเป็นแมวแล้วยังได้หางกระต่ายเป็นของแถม
ถึงอย่างนั้น ทุกครั้งที่มองหางของมัน ฉันมักเข้าข้างแมวในสังกัดตัวเองว่าหางมันสวยเสมอ
What's Micheal? การ์ตูนเรื่องโปรดสมัยเด็ก
มันชอบลับคมเล็บกับเก้าอี้หวายตัวเล็กที่ฉันชอบนั่งประจำ จนขาเก้าอี้มีรอยถลอกฉกรรจ์ยังกับว่าไปรับใช้ชาติมาหลายสมัย ฉันจึงมอบตำแหน่ง เก้าอี้ผ่่านศึกให้เฟอร์นิเจอร์ชิ้นนี้ไปเรีัยบร้อย
ของโปรดของมันคือ ข้าวเกรียบกุ้งฮานามิ รสดั้งเดิม ที่มันจะมีส่วนแบ่งราว 70 % ของขนมในทุกถุงที่ฉันฉีก ดังนั้นสโลแกนฮานามิสำหรับฉัน จึงต้องเปลี่ยนเป็น ข้าวเกรียบรวยแมว...
โอ๊ยโหยเป็นแมวที่มีนิสัยประหลาดพอๆกับเจ้าของ เวลานั่ง มันมักเอาขาหน้าสองขามาไขว้กัน มองคล้ายหนุ่มเรียบร้อยที่กุมมืออย่างสุภาพตลอดเวลา ถ้ามันเกิดเป็นคน มันมีแววจะเป็นบริกรตามร้านอาหารได้ เพราะอาชีพนี้ต้องกุมมือบ่อยๆ
โอ๊ยโหยชอบตามฉันไปทุกที่ มันไม่ใช่แมวไฮโซ เลยไม่มีที่นอนเบาะนุ่มๆเป็นเรื่องเป็นราว ที่นอนประจำของมันคือพื้นไม้หน้าห้องนอน เหมือนแมวหวงเจ้าของ ถึงตอนนี้ นึกแล้วก็แสนหมั่นไส้แกมเอ็นดูลึกๆ เกิดเป็นแมว ทำนิสัยยังกับหมารักเจ้าของ...
มันไม่เคยลิ้มลองวิสกัส เพราะสมัยนั้นถือเป็นของฟุ่มเฟือยสำหรับแมวบ้าน แต่ถึงมันจะยังชีพด้วยปลาทูคลุกข้าว มันก็เป็นแมวบ้าพลังที่มักชอบเล่นวิ่งไล่จับกับฉันบ่อยๆ
วิธีการคือปล่อยให้ฉันวิ่งรอบบ้าน แล้วมันจะวิ่งไล่ตาม ทำหน้าทำตา ทำหนวดชี้ๆ ราวกับวิ่งอยู่ในแดนเนรมิตก็ไม่ปาน พ่อเรียกเกมนี้ว่า วิ่งเอาเถิด
ฉันดีใจแทบตายเมื่อมันมีฝั่งมีฝาเสียที เจ้าสาวไม่ใช่แมวที่ไหน เป็นแมวสาวในบ้าน ตัวสีขาวที่ชื่ออีสวย นี่เอง
ช่างเลือกคู่ครองได้เหมือนแมวโปโกะจัง ในการ์ตูนเหมียวไมเคิลไม่มีผิด ถ้าหูไม่ฝาด ฉันว่าฉันได้ยินแมวหนุ่มข้างบ้านแอบนินทาว่าโอ๊ยโหยมันเป็นแมวพระยาเทครัว...
คู่รัก คู่ทรหด
ชีวิตครอบครัวของพวกมันน่ารัก น่ายกย่อง ฉันเคยเห็นกับตาบ่อยๆ ที่อีสวย ** เอาแก้มตัวเองไปชนแก้มสามีแมวของมัน คล้ายอ้อนออเซาะอะไรสักอย่าง แล้วก็เดินก้นบิดจากไป ทิ้งให้เจ้าโอ๊ยโหยเข้าไปนอนกกลูกๆในตะกร้าบุผ้า ทำหน้าที่แทนแม่แมวจนกว่าอีสวยจะกลับมา
(** พี่ชายบอกว่าอีสวยนั้นชื่อจริงของมันคือ อีสวย ถ้าเรียก สวย เฉยๆ มันจะไม่หัน )
วันสุดท้ายที่ฉันเห็นโอ๊ยโหย ฉันได้อยู่ใกล้มันจนวินาทีสุดท้าย มันคงไปกินอาหารผสมยาเบื่อจากที่ไหนสักแห่ง ทั้งที่เราไม่เคยปล่อยให้มันอด
ฉันเห็นมันเดินเซื่องๆมาหา คิดว่ามันเซ็งโลก เลยเอาฮานามิมาล่อ
มันยังอุตส่าห์ฝืนกินเอาใจฉันไปสองอัน แล้วมันก็นอนแผ่ ฉันเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งไปเรียกพี่ชายให้มาช่วยดู พี่บอกให้ไปเอาไข่มาฟองนึง แล้วพี่ก็เขี่ยเอาแต่ไข่ขาวจับกรอกปากโอ๊ยโหย
ฉันร้องเสียงหลงบอกว่า อย่ากรอกดิบๆสิ มันไม่อร่อย
..
ประสบการณ์ชีวิตเมื่อโตขึ้นสอนฉันโดยปริยายว่า โลกไม่ได้มีแง่งามด้านเดียวเสมอไป อานุภาพของยาเบื่อขณะทำฤทธิ์กับเจ้าโอ๊ยโหยที่ฉันเห็นกับตาในวันนั้น น่าสะพรึงกลัว
และเพราะมันเกิดที่ลานดาดฟ้าของบ้าน เลยไม่มีกฎหมายบังคับเหมือนในทีวีว่า การนั่งดูแมวใกล้ตายด้วยยาเบื่อหนู เป็นภาพและเสียงที่เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีไม่ควรชม
ยาเบื่อหนูสูตรสากลที่ว่า มีผลข้างเคียงให้ฉันเบื่อโลกไปด้วยระยะหนึ่ง
หลังจากสิ้นสุดยุคสมัยของโอ๊ยโหย ฉันเลี้ยงแมวตัวอื่นหลายรุ่น แต่ไม่มีตัวไหน ยึดครองหัวจิตหัวใจของเจ้าของไปได้ เท่าเจ้าโอ๊ยโหย
ฉันไม่เคยรู้ตัวในข้อนี้ จนเมื่อมันจากไป เวลาเดินไปนั่งมองรอยหวายตรงขาเก้าอี้เงียบๆ แก้คิดถึง เลยเพิ่งรู้สึกได้ว่า อ้อ นี่เอง
"ความรัก"
ที่เรามักแก้ตัวว่า เพียงปริ่มๆ
ในระดับแค่ "แก้คิดถึง"
| Create Date : 13 มกราคม 2553 |
| Last Update : 13 มกราคม 2553 14:33:21 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 5598 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: warniie  วันที่: 13 มกราคม 2553 เวลา:15:27:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:8:22:07 น. |
|
|
|
| โดย: ภู เ พ ยี ย IP: 118.172.51.32 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:10:24:58 น. |
|
|
|
| โดย: psyche IP: 204.114.196.11 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:16:10:09 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:8:16:37 น. |
|
|
|
| โดย: ปอน ปอน IP: 115.67.6.230 วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:10:23:08 น. |
|
|
|
| โดย: ปะการัง (ชบาฉาย ) วันที่: 16 มกราคม 2553 เวลา:7:37:03 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 มกราคม 2553 เวลา:8:00:06 น. |
|
|
|
| โดย: 1 IP: 167.67.140.51, 203.146.20.17 วันที่: 17 มกราคม 2553 เวลา:6:30:19 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:6:18:49 น. |
|
|
|
| โดย: เล็ก IP: 222.123.187.152 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:9:17:57 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:11:41:16 น. |
|
|
|
| โดย: auau_pi วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:7:53:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
