"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ฉันจึงไม่ยอมปล่อยให้เวลาผ่านไป ถ้าฉันรู้สึกดีๆกับใครสักคน"

...นั่นสิ...

...รักนะ...

เพลงนี้เราคุ้นทั้งที่พี่หมิงร้อง และที่คุณดอน ร้องค่ะ
(คิกคิก ใจมันคิดพิลึก
ทำเป็นตลกดันไปนึกถึงคนชื่อ ดอน จมูกบาน หรือ ดอน สอนระเบียบไปซะฉิบ)

เราเคยไม่ชอบงานของแวนโกะห์
เพราะเรารู้สึกว่ามันรุนแรง(ความรู้สึกจากทีแปรง)
แต่หลัง ๆ ชอบแล้วล่ะ..
ภาพThe Starry Nightสวยงามมาก..
เราชอบลวดลายของท้องฟ้า
ชีวิตของแวนโกะห์น่าสงสารนัก..
แต่อย่างน้อยเขายังโชคดีที่มีน้องชายอันเป็นที่รัก
เราอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
ทำให้มีโอกาสได้ดูผลงานภาพเขียนของเขาบ้าง
บางทีเป็นงานแสดงร่วมกับศิลปินอื่น
บางทีเป็นงานแสดงที่มีงานของเขาเป็นหลักแซมด้วยงานของศิลปินอื่น
แล้วแต่หัวข้อที่ทางผู้จัดเขาจะตั้งคอนเซ็ปต์
ครั้งหนึ่งเมื่อปี ๒๕๔๗ ได้ดูงานของเขาหลายชิ้นมาก
หลายภาพในนั้นคือ ภาพดอกทานตะวัน
และภาพ Madame Roulin Rocking the Cradle
ภาพดอกทานตะวัน(ซึ่งแวนโกะห์วาดไว้หลายภาพ)
และภาพMadame Roulin มีความเกี่ยวข้องกัน
แวนโกะห์มีความคิดที่ว่า
ภาพ Sunflowers และภาพ Madame Roulinนั้นควรติดประดับโดยวางภาพเรียงกัน
โดยครั้งแรกคิดว่า
"วางประดับโดยรวมทั้งหมดแล้วประมาณ ๗ ถึง ๙ รูป"
หรือ
"ในระหว่างรูปดอกไม้ ๔รูป วางรูปผู้หญิงไว้ ๒ รูป"
แต่ผลสุดท้ายหลังจากทดลองเอาวางดูแล้วได้ข้อสรุปว่า
"นำภาพผู้หญิงวางตรงกลาง โดยมีรูปดอกทานตะวันขนาบซ้ายขวา"
โดยแวนโกะห์ได้เขียนความคิดของเขาเป็นจดหมายถึงTheoน้องชายของเขา
(ข้อมูลต่าง ๆ นี้ได้จากไหนหว่า :P
เราเขียนกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้หลังจากที่ได้ไปดูงาน
คิดว่าเป็นข้อมูลที่ได้จากสูจิบัตรของงานค่ะ
แหะแหะแบบว่าหลายปีแหล่ว
แถมไม่ยอมเขียนที่อ้างอิงน่าตีจริง..)

งานแสดงนิทรรศการต่าง ๆ เหล่านี้
นอกจากได้เห็นผลงานของศิลปินต่าง ๆ แล้ว
ยังเป็นโอกาสได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ
ทั้งชีวประวัติ,ทฤษฎีและประวัติศาสตร์ศิลป์
และอื่น ๆ ตามแต่คอนเซ็ปต์ในแต่ละนิทรรศการนั้น
หากสนุกกับสิ่งที่เขานำมาป้อนให้
จะเพลิดเพลินกับการเสพย์ศิลป์มากเลย..
.
.
.
คุณรักแรกคลิกคะ
เราขี้โม้เนาะ
แวะมาครั้งแรกล่อซ้าา...

คิดถึงนะ

คุณ silly ให้ข้อมูลที่เราไม่เคยรู้เยอะเลย ขอบคุณมากค่ะ


คุณ psyche กับคุณ 1
เขินจัง ... me too

น่าจะตัดหูไปให้แฟนมั้ง