สวัสดีค่ะคุณรักแรกคลิก

อ่านแล้วสดชื่น
ชอบทุกภาพที่มีรอยยิ้มของดอกไม้ป่าในดวงใจ เพราะเป็นดอกไม้ป่าซึ่งเป็นอนาคตของชาติ
ดูภาพพ้อยท์เท้าจิกแอ๊กท่าของเธอสิ น่ารักจัง สู้กล้องซะด้วย
เด็กหนอเด็กทำอะไรก็ดูน่ารัก เป็นธรรมชาติไปซะหมด
เห็นรองเท้าเจ้าหนูทั้งหลายแล้วขำ ๆ มอมดีจัง เมื่อเล็ก ๆ เราเคยถูกแม่เคี่ยวเข็ญให้ขัดรองเท้ามันวับไปโรงเรียนทุกวัน แต่พอมาเป็นลูกศิษย์ของแม่ แม่กลับไม่บังคับ เพราะอย่าว่าแต่จะหากีวี่มาขัดเลย รองเท้ายังไม่มีจะใส่ทำให้เราอดย้อนนึกถึงโรงเรียนเก่าของแม่เราไม่ได้น่ะ จ๊นจน จนนี่จนจริง ๆ เวลามีทุนการศึกษาให้นักเรียน แม่เรายังให้ซาวเสียงกันเลยว่า พวกเราจะให้ใคร คือแต่ละคนก็รู้ว่าตัวเองจนและกว่านั้นก็รู้อีกว่าใครจนกว่าตัวเอง น้ำใจนี่นะ..สร้างกันได้ตั้งแต่ตาดำ ๆ ใส ๆ อย่างนี้นี่แหละ
ครั้นมาถึงอาหารกลางวัน บางคนก็ไม่มี บางคนก็มีแต่ข้าวเหนียวเปล่า ๆ แม่ไปเยี่ยมบ้านนักเรียนลูกศิษย์ ก็ไม่สามารถจะเรียกว่าบ้านได้ น่าสงสารมากน่ะ ส่วนใหญ่เรียนจบป.6 แล้ว ก็ต้องออกไปช่วยแม่ทำมาหากิน แม่เคยเล่าว่าเด็กที่เรียนดี ๆ ของแม่น่ะ เก็บขยะขาย ผ่านหน้าโรงเรียนเพื่อดักรอและเก็บหนังสือมาฝากครู(แม่เรา) เพราะรู้ว่าครูชอบอ่านหนังสือ และแม่เราก็เป็นคนดูแลห้องสมุด(ห้องหนังสือ) ให้โรงเรียนด้วย นึกภาพเอาละกันว่า จะมีหนังสืออะไรบ้าง แต่เราก็ได้อ่านหนังสือดี ๆ หลายอย่างจากโรงเรียนจน ๆ ของแม่เช่นกันค่ะ เด็กที่ได้ดีมีบ้างไม่มากนัก
ตั้งแต่แม่เราเกษียณออกมา ก็ยังได้ไปช่วยผอ.ที่โรงเรียนเดิมบ้าง ทุกอย่างดีขึ้น แต่ห้องสมุดก็ยังไม่ค่อยได้รับการสนับสนุนเท่าที่ควร อาจจะมีส่วนในเรื่องการจัดการบรหารแบบที่คุณว่าก็ได้ สำหรับโรงเรียนที่มีความพร้อมในด้านอื่น ๆ แล้ว
ไม่รู้สิ สิ่งหนึ่งที่เราอยากให้ทุกรัฐบาลมีและทำให้เป็นรูปธรรมจริง ๆ คือเรื่องการให้โอกาสในการศึกษานี่แหละ ลุ้นมาทุกนัด ดอกไม้จะได้เติบโต เบ่งบาน สะพรึ่บสะพรั่ง สว่างไสวหลากสีสันบนโลกนี้ซะที

ว๊า..บ่นมากจัง คนแก่คนนี้นี่ อัดอั้นไม่ได้มาบล็อกสองวัน
ไม่ทำลายบรรยากาศสวยงามของที่นี่หรอกเนาะ
(เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์)
คิดถึง ๆ อยากเขียน อยากคุยด้วยค่ะ
คุณสบายดีนะคะ :)

สวัสดีครับรักแรกคลิก

ไม่ว่าจะไปที่ไหน
เวลาเห็นเด็กก็อยากถ่ายรูปเสมอ
เมื่อไม่นานมานี้กลับบ้านเกิดได้ไปโรงเรียนที่เพื่อนสอน
ไปกินข้าวกลางวันกับเด็กๆมา
ถ่ายเป็นวีดีโอไว้ยังไม่ได้ทำอะไร


คุณบอกว่า... ครั้งที่มีเด็กคนหนึ่งยิ้ม คงต้องมีดอกไม้สักดอก ในที่ไหนสักที่กำลังบานอยู่ด้วย

แล้วถ้าคนแก่ยิ้มล่ะ...

แสดงว่าต้องมีดอกไม้บานสองดอกใช่ไหมครับ ?

ดอกไม้รอยยิ้มบานเต็ม blog จริง ๆ ค่ะวันนี้ ^^

แอบมายิ้มด้วยคน

คุณภูเพยีย

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก น่าคิดจากบ้านไกล และโรงรียนของหนูในความทรงจำ

คุณพ่อพเยียคะ
สองดอก...น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ : )

จิ๊
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบลอกจ้ะ