โลกหมุนทุกนาที โลกหมุนทุกนาที ขณะที่เด็กเติบโตขึ้นทุกวัน งานประจำที่ฉันทำมีหน้าที่ในความรับผิดชอบหลากหลาย แต่งานที่ฉันมักใส่ใจและทำโดยไม่คิดว่าคือหน้าที่ แต่ทำเหมือนเป็นหัวจิตหัวใจคือโครงการเพื่อสังคมต่างๆ เป็นธรรมดาที่องค์กรธุรกิจเกิดขึ้นโดยมุ่งผลกำไรเป็นหลัก แต่ถ้าเอากำไรนั้นมาแบ่งปันสิ่งดีๆให้สังคมบ้าง คำว่าธุรกิจก็ไม่ได้มีเพื่อรับใช้ระบบทุนนิยมเพียงด้านเดียว ช่วงนี้พนักงานต่างชาติมาทำโปรเจกของบริษัทฯหลายสิบคน เราเห็นว่าภรรยาของพนักงานฝรั่งติดตามสามีมาอยู่เฉยๆ น่าจะคิดโครงการอะไรที่ให้เขามีส่วนร่วม และควรเป็นโครงการที่ยั่งยืนสักหน่อย โครงการสอนภาษาอังกฤษให้น้องนักเรียนในชุมชนจึงเกิดขึ้น โดยมีครูอาสาสมัคร ซึ่งก็เป็นบรรดาภรรยาพนักงานต่างชาตินี่แหละมาสอน ครูคาเรน และครูแซนดร้าของเด็กๆ เมื่อไปสำรวจพื้นที่ เราพบว่าเด็กนักเรียนในแต่ละโรงเรียนมีพื้นฐานความรู้ต่างกันมากจนน่าประหลาดใจ บางโรงเรียน เด็กๆผสมประโยคภาษาอังกฤษง่ายๆได้แล้ว ขณะที่บางโรงเรียนในพื้นที่เดียวกัน นักเรียนต่างโรงเรียนกลับยังท่อง A B C กันไม่ได้ ถึงจะอยู่ชั้นเรียนเดียวกันก็เถอะ ความแตกต่างก็ยังเห็นได้ชัด บางทียังลามไปถึงเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น ความสะอาดของหน้าตา-เนื้อตัว ชุดนักเรียน กระทั่งรองเท้าที่ใส่มาโรงเรียน หรือความต่างของจำนวนเงินที่เด็กแต่ละคนพกมาโรงเรียน (ฉันทราบข้อมูลนี้จากการพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับเด็กๆ ดูเหมือนคุยเล่นสนุกๆไม่จริงจัง แต่ฉันฟังอย่างตั้งใจและพบว่าข้อมูลที่ได้ บ่งบอกความจริงมากมายภายใต้ใบหน้าไร้เดียงสาของพวกเขา) เช่น ลูกที่มีแม่เป็นอบต. มีเงินมาโรงเรียนวันละ 100 บาท ขณะที่เพื่อนอีกคนซึ่งย้ายตามพ่อแม่ไปเรื่อยๆ แล้วแต่งานก่อสร้างจะไปทำที่ไหน ไม่เคยมีเงินมากินขนมที่โรงเรียน นั่งมองเพื่อนกินทุกวัน เว้นแต่วันไหนเพื่อนจะแบ่งให้ หรือมีคนมาบริจาค ครูใหญ่บอกว่า เด็กคนนี้เพิ่งถูกนำมาฝากเข้าเรียนได้ไม่ถึงสามเดือน และมีแนวโน้มว่าต้องย้ายตามพ่อแม่ไปเรียนเมืองอื่นในเทอมหน้า แต่โครงการเรามาเพื่อการสอนภาษาให้เด็ก ความต่างพวกนี้จึงเป็นเรื่องรองที่เราค่อยมาแก้ไข พูดถึงเรื่องการออกแบบการสอนให้น้องๆ เราปรับพื้นฐานการเรียนการสอนให้เด็กๆใหม่หมด โดยเริ่มตั้งแต่การสอน A B C เด็กบางคน A หมายถึง แอปเปิ้ล ขณะที่บางคน A หมายถึงมดแดงตัวน้อยๆ ฉันชอบเด็กชายคนนี้เป็นพิเศษ ไม่ได้อยาก 'เลี้ยงต้อย' แต่ฉันชอบสีหน้าเอาจริงเอาจังของเด็กชายมากกว่า โดยเฉพาะการวางตัวของคิ้ว... คิ้วน้องแกมันช่าง CUTE จริงๆ... โครงการสอนภาษาอังกฤษของเรา ยังดำเนินต่อไป เทอมหน้าจะมีเด็กๆในชุมชนอีกหลายคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ หรืออย่างน้อยเวลาเห็นตัวหนังสือภาษาอังกฤษ เขาจะไม่รู้สึกแปลกแยกกับมัน เด็กๆอาจจะนึกถึง มดแดงไต่ผลแอปเปิ้ล หรือนึกถึงครูฝรั่งผมทองที่มสอนให้เขาพูดและร้องเพลงเป็นภาษาฝรั่ง แต่ที่แน่ๆ เวลาเห็นฝรั่งต่างชาติ พวกเขาจะไม่วิ่งหนีราวกับเห็นสัตว์ประหลาด ฉันนึกขอบคุณพ่อและแม่อยู่เสมอที่ทุ่มเทเพื่อให้ลูกๆทุกคน รวมถึงฉันให้มีการศึกษาที่ดีที่สุด ถ้าเปรียบตัวฉันเป็นองค์กรธุรกิจองค์กรหนึ่ง กว่าจะเติบโตมาเป็นฉันถึงทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าใช้ทรัพยากรโลกหมดไปเท่าไหร่ ฉันรู้ดีว่ามันจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องทำอะไรตอบแทนสังคมบ้าง แม้ไม่ได้เป็นการตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ชนิดเปลี่ยนโลกก็ตาม และฉันกำลังทำมันอยู่ ทุกๆวัน   Create Date : 08 ตุลาคม 2552 4 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2552 9:11:06 น. Counter : 1535 Pageviews. Share Tweet

ฉันนึกขอบคุณพ่อและแม่อยู่เสมอที่ทุ่มเทเพื่อให้ลูกๆทุกคน รวมถึงฉันให้มีการศึกษาที่ดีที่สุด ใช่ ๆๆๆ เห็นด้วยมาก ๆ ค่ะ นอกจากนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวเราเองด้วย ทุกสิ่งดี ๆ ที่คุณได้รับและได้เห็นมา คุณยังสานต่อ แบ่งปันและเป็นผู้ให้ต่อ ๆ ไปอีก ดีใจที่เห็นความงดงามเหล่านี้ โลกใบนี้ยังสวยงามได้อีก หากมีใครคิดตอบแทนสังคมแบบคุณ.. (ในใจก็เชื่อว่ามีคนดี ๆ แบบคุณเยอะค่ะที่กำลังทำอยู่) ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน อย่างไร-- มันก็สุขทั้งผู้ให้และได้รับเนอะ ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ จากคุณในวันนี้นะคะ คงได้เห็นอะไรดี ๆ จากคุณไปเรื่อย ๆ เชื่อแบบนั้นค่ะ อะแฮ่ม ๆๆ ชอบคิ้วเจ้าหนูด้วยคน ช่างcuteซะจริง   โดย: ภูเพยีย 8 ตุลาคม 2552 10:58:15 น.

ทำความดี มีความสุขครับ   โดย: พ่อพเยีย 8 ตุลาคม 2552 16:58:30 น.

"โลกหมุนทุกนาที ขณะที่เด็กเติบโตขึ้นทุกวัน" ส่วนพวกเราก็... "...ไม้นี้คงเก่าไปตามกาล ชีวิตคงเก่าไปด้วยกรรม..." (จากเพลงเรื่องราวบนแผ่นไม้ - เฉลียง)   โดย: psyche IP: 204.114.196.11 9 ตุลาคม 2552 17:39:36 น.

ชวนไปทำ Photo-Video-Music Gallery แกลเลอรี่แบบไฮเทคกันที่ www.gallerygang.in.th   โดย: ภัทรพล (360D Gallery ) 14 ตุลาคม 2552 13:15:49 น.