รวยทันตา ไม่ต้องรองวดหน้า

เงินไม่ใช่ทุกสิ่ง...

แค่ยื่นแขนเฉยๆ เราก็เป็นเศรษฐี และเป็นฮีโร่กู้ชีพได้
คนเรานั้นถึงไม่ถ่ายเลือดเพื่อบริจาค ร่างกายเราก็จะขับถ่ายเลือดที่ใช้แล้วออกมาในรูปเหงื่อและผลิตเม็ดเลือดแดงใหม่ขึ้นมาทดแทน
ในความคิดของฉัน การบริจาคโลหิตก็เหมือนการต่อเทียน เทียนของเรายังสว่างและไม่ได้ถูกปันส่วนไปไหน แต่กลับทำให้คนอื่นได้มีแสงสว่างจากเทียนของเราต่อไปเรื่อยๆ เป็นการต่อชีวิตได้อีก อย่างน้อยๆก็ช่วยคนป่วยได้สามคนต่อการบริจาคหนึ่งครั้ง
ตอนฉันเรียนหนังสือต่างแดน ก็ยังเคยขวนขวายเป็นสมาชิกผู้บริจาคของสภากาชาดออสเตรเลียกับเขาด้วย
ระบบการบริจาคเลือดที่ออสเตรเลียค่อนข้างเคร่งครัดและต้องโทรจองคิวบริจาคล่วงหน้านานนับเดือน หากจะเปลี่ยนวันเวลาก็ต้องโทรมาเลื่อนนัดก่อน ซึ่งใช่ว่าจะเปลี่ยนได้ทันที แถมยังถูกซักประวัติสุขภาพละเอียดยิบหลายรอบ นอกจากจะมีเจ้าหน้าที่โทรมาขอสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ก่อนวันบริจาคจริงแล้ว พอถึงวันบริจาคก็จะถูกสัมภาษณ์สดจากพยาบาล ก่อนรอคิวเพื่อบริจาคอีกรอบหนึ่งด้วย
 บัตรสมาชิกพิเศษของฉัน โปรโมชั่น :ยื่นแขนวันนี้ ได้อิ่มใจฟรีอีกหลายวัน
แต่นั่นก็เป็นประสบการณ์ดีๆที่ทำให้ฉันได้รู้จักระบบการบริจาคเลือดของต่างชาติ และทำให้ฉันภูมิใจว่า ระบบสภากาชาดไทย ไม่แพ้ชาติไหนในโลก นับย้อนไปหลายปีก่อน ใกล้เปิดเทอมช่วงหนึ่ง ฉันแพ็คกระเป๋าหนีตามแม่มาพักร้อนกันสองต่อสองที่โรงพยาบาล มันเป็นช่วงเวลาหดหู่แต่หอมหวานช่วงหนึ่งของชีวิต เพราะฉันได้อยู่ดูแลแม่ราวกับเป็น 7-11 สาขาเฉพาะให้แม่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
แม้สภาพแวดล้อมในโรงพยาบาลจะไม่เอื้อกับการสร้างสรรค์บรรยากาศพิเศษ แต่ฉันก็ประดิดประดอยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในแต่ละวันให้แม่รู้สึกเหมือนมาตากอากาศกับลูกสาว
วันหนึ่งฉันเปิดตู้เย็นในห้องพัก แล้วพบถุงใสใส่ของเหลวสีเหลืองอ่อนอัดอยู่เต็มตู้หลายถุง ฉันเลยแซวแม่อย่างเอิกเกริกว่าแม่ไปเหมาน้ำเก๊กฮวยที่ไหนมา
วันนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันเรียนรู้ว่า เลือดสีแดงข้นของคนเรานั้น สามารถผ่านกระบวนการคัดแยก กลายเป็นเซลล์เม็ดโลหิต ( ฉันเรียกส่วนนี้ว่า น้ำกระเจี๊ยบ) นำไปรักษาผู้ป่วยที่เสียเลือดมาก
หรือจะนำไปสกัดเป็นพลาสม่าหรือเกล็ดเลือด ( ฉันให้ฉายาว่า น้ำเก๊กฮวย) เพื่อใช้รักษาภาวะการแข็งตัวของเลือดสำหรับผู้ป่วยที่มีปัญหาเกล็ดเลือดต่ำก็ได้
ฉันไม่รู้ว่าแม่ต้องใช้น้ำเก๊กฮวยนั้นกี่ถุง และใครบ้างที่เป็นเจ้าของเลือดที่บริจาคมาเพื่อการณ์นี้สำหรับแม่ แต่ฉันก็รู้สึกเป็นหนี้บุญคุณบุคคลนิรนามเหล่านั้น
ฉันไม่รู้จะขอบคุณพวกเขาอย่างไร ฉันเลยขอบคุณตามวิธีของฉันด้วยการตั้งใจว่า นับแต่นี้ ตราบใดที่ฉันยังแข็งแรงดี ฉันจะมีนัดหมายกับสภากาชาดไทยทุกๆสามเดือน
เมื่อวาน ฉันชวนพี่ชายไปบริจาคโลหิตที่โรงพยาบาล เพราะครบกำหนดสามเดือนที่เราจะบริจาคได้อีก
เรียกได้ว่าเป็นกิจกรรมประจำไตรมาสของเราสองพี่น้อง
ปกติแล้ว ที่โรงพยาบาลจะมีคนมาบริจาคไม่มากนัก และฉันไม่เคยต่อคิวยาวเกินสองคน แต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันประหลาดใจที่มีคนมาออ ต่อคิวหน้าห้องรับบริจาคเกือบสิบคน และยังเดินทางมาต่อเนื่อง
ฉันไม่เปิดทีวีรับข่าวสารตลอดวันเสาร์ เลยไม่รู้ว่าทางการเขาประกาศขอรับบริจาคเลือดเพื่อเตรียมการสำหรับเหตุไม่สงบในประเทศ
เห็นอย่างนี้แล้ว ฉันอดประทับใจไม่ได้ที่ถึงอย่างไร คนไทยก็มีจิตใจเอื้ออารีต่อกันเป็นสรณะ
เมื่อเสร็จภารกิจ ฉันกับพี่ชายก็ไต่บันไดลงมาชั้นล่างเพื่อเดินทางกลับ ฉันเห็นกลุ่มคนมายืนต่อคิวอยู่พอสมควรแถวทางเดิน ฉันฉงนใจว่าเขามาตั้งจุดรับบริจาคเลือดกันถึงข้างล่างเชียวหรือ แต่เมื่อเสเท้าเข้าไปดู ก็เพิ่งแจ้งใจว่า อ้อ ...วันที่ 16 เป็นวันหวยออกนี่นา เขามารอซื้อลอตเตอรี่หน้าแผงกันต่างหาก
ฉันอยากสะกิดบอกคนที่รอต่อคิวแถวนี้จังว่า ถ้าอยากรวยทันตา ไม่ต้องรองวดหน้า ขึ้นไปต่อแถวที่ชั้นสามไหมคะ
เราไปต่อคิวที่นั่นมาแล้ว บริจาคเลือดเสร็จ สุขยิ่งกว่าถูกหวย ไม่ต้องรอลุ้นเลขที่ออกตอนบ่ายๆด้วย
Create Date : 17 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2553 13:30:25 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1475 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:37:05 น. |
|
|
|
โดย: BeachBum วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:31:05 น. |
|
|
|
โดย: psyche IP: 124.121.247.223 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:41:40 น. |
|
|
|
โดย: ยัยลีลี วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:53:50 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้าใส หลักสี่ IP: 58.8.233.242 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:39:37 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:02:38 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:47:42 น. |
|
|
|
โดย: ยิปซีสีเลือด IP: 124.121.45.166 วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:16:49 น. |
|
|
|
โดย: จิ๊ IP: 183.89.192.94 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:6:43:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงจุดหนึ่ง
ความกลัวเข็มก็หายไป
ครั้งหลังสุดลูกชายเพื่อนผมเป็นธาลัสซีเมียชนิดรุนแรง
ผมไม่ลังเลที่จะบริจาคเลือดเลย
แต่น่าเสียดายเลือดกรุ๊ปเดียวกัน
แต่ไม่สามารถถ่ายเลือดให้ได้...
ความกลัวเราจะหายไป
เมื่อความสุขจากการเป็นผู้ให้
เดินทางเข้ามาแทนที่ความกลัวในใจเรานะครับ