คำอธิษฐานที่ใครบนนั้นคงได้ยิน- ตอนจบ
(ต่อจากเอนทรี่ทีแล้ว)
- 3-
นอกเหนือจากแรงบันดาลใจจากโบที่ทำให้ฉันเห็นความดีงามของหนังสือเสียงแล้ว ฉันยังเคยประทับใจระบบห้องสมุดต่างประเทศที่ใส่ใจผู้อ่านและพยายามตอบโจทย์ทุกด้านของผู้ใช้บริการ
อย่างที่ประเทศออสเตรเลีย นอกจากจะให้ยืมหนังสือไม่จำกัดเล่มแล้ว หนังสือหนึ่งเรื่อง ยังมีให้เลือกยืมทั้งแบบตัวหนังสือขนาดธรรมดา แบบตัวหนังสือฟอนท์ใหญ่( Large print) และแบบหนังสือเสียง (Audio book) สำหรับคนสูงอายุ หรือผู้มีปัญหาทางสายตาอีกด้วย
เบียทริซ- เพื่อนสนิทอายุ 95 ปีของฉันก็ชอบอ่านหนังสือ แต่ด้วยปัญหาทางสายตาของผู้สูงวัย บางครั้งเธอก็ต้องพึ่งพาหนังสือเสียงอยู่เนืองๆ เพราะหนังสือแบบLarge print เล่มหนาและหนักเกินไป ฉันจึงอธิษฐานใจว่า สักวันฉันอยากเห็นบ้านเรามีหนังสือเสียงผลิตออกมามากขึ้น เพื่อบริการบุคคลเหล่านี้ให้ได้รับความสุขเท่าเทียมคนอื่นๆที่รักการอ่านทั่วไป

เมื่อหนังสือเล่มแรก 'บันทึกถึงเธอเบียทริซ' ออกมาเป็นรูปเล่มสมบูรณ์ ฉันเคยเปรยกับบรรณาธิการหนังสือของฉันว่า อยากทำเป็นหนังสือเสียง แต่ด้วยข้อจำกัดและอุปสรรคบางประการทำให้ความฝันที่ฉันเผยใจเป็นเพียงพลังงานไร้รูปที่แขวนลอยในอากาศ
ถึงอย่างนั้น สังคมของผู้บกพร่องทางสายตาก็ยังพัฒนาไปพร้อมๆกับพวกเรา มีหลายคนที่มุ่งมั่นตั้งใจมากกว่าฉัน และสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์หลายอย่างให้ผู้บกพร่องทางสายตาใช้ชีวิตง่ายขึ้น

ได้เลื่อนขั้นอย่างง่าย... ด้วยอักษรเบรลล์บนแผงกดเลือกชั้น ในลิฟท์

มือถือรุ่นพิเศษสำหรับคนตาบอด ไฮเทคกว่ารุ่นที่ฉันใช้เสียอีก


ของเล่นลับสมอง แยกแยะด้วยผิวสัมผัสที่แตกต่าง แทนสีสันของรูบิกแต่ละด้าน
เมื่อกล้องส่องทางใจ-หนังสือเล่มที่สองตีพิมพ์ ความมุ่งหวังที่อยากให้เป็นหนังสือเสียงก็ผุดขึ้นมาอีก ฉันส่งผ่านคำอธิษฐานและความตั้งใจดีไปรวมกับฝันเก่าๆที่ยังแขวนลอยในอากาศ และหวังว่าสักวันคำอธิษฐานของฉันคงเป็นจริง

- 4- เช้าวันหนึ่ง บรรณาธิการหนังสือของฉันโทรมา แจ้งว่ามูลนิธิแอมเวย์เพื่อสังคมไทยขอความอนุเคราะห์นำหนังสือในเครืออมรินทร์ไปผลิตเป็นหนังสือเสียง ในโครงการ One by one: หนึ่งเสียงเปิดโลกกว้าง หนึ่งในนั้นคือเรื่อง กล้องส่องทางใจ บก.ถามว่าฉันในฐานะผู้เขียนจะขัดข้องอะไรไหม ....
ฉันมั่นใจว่าเมื่อคืน หลังจากฉันสระผมเสร็จหมาดๆ ฉันใช้คัตตันบัตปั่นหูแห้งหมดจดดีแล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม อยู่ๆฉันจึงหูอื้อขึ้นมา...
บก.ที่ปลายสายยังรอคำตอบฉันอย่างใจเย็น ถ้าเหตุการณ์นี้เป็นฉากหนึ่งในละครหลังข่าว ฉันคงต้องทำท่ากรีดนิ้วและหยิกแขนล่ำๆของตัวเอง พลางแหงนหน้ามองเพดานและกระซิบกระซาบด้วยเสียงหวามไหวว่า โอ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ ท่านเจ้าคุณ...


โลโก้มูลนิธิฯและบางภาพจากโครงการ ( ขอบคุณภาพจากกูเกิ้ล)
ฉันตอบรับคำถามของบก.โดยพยายามเก็บอาการดีใจไม่ให้ออกนอกหน้าเกินไปนัก ฉันอยากเขียนจดหมายไปบอกสมาชิกมูลนิธิฯเหลือเกินว่าผู้เขียนยิ่งกว่ายินดีที่จะอนุญาตให้นำหนังสือไปร่วมโครงการดีๆเช่นนี้
ฉันนึกตื่นเต้นที่อีกไม่นานผู้พิการทางสายตา เด็กนักเรียนในโรงเรียนห่างไกล และผู้มีปัญหาทางสายตาคนอื่นๆจะได้พูดคุยกับความคิดของฉันผ่านเรื่องราวในหนังสือกล้องส่องทางใจ
ครูวิชาวิทยาศาสตร์เคยสอนว่า ลมเป็นพลังงานที่มองไม่เห็น แต่ฉันเรียนรู้จากนอกห้องเรียนวันนี้เองว่า
คำอธิษฐานก็มีสถานะไม่ต่างจากลม เพราะแม้มองไม่เห็น แต่มีพลัง
พลังที่คงมีอานุภาพมากพอ จนส่งต่อไปถึงปลายทาง ให้ 'ใคร' บนนั้นได้ยิน และตอบรับคำอธิษฐานของฉัน
Create Date : 04 พฤษภาคม 2553 |
|
22 comments |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 11:03:46 น. |
Counter : 2266 Pageviews. |
|
 |
|