ขมไม่ใช่เล่น ชัดเจนทุกอารมณ์
หน้าตาของเบียร์ VB. ที่กล่าวถึงในเรื่อง
(ขอบคุณภาพจากเวป google.com)
ฉันเปิดไปพบโฆษณาคลาสสิคของเบียร์ไทยชิ้นหนึ่งโดยบังเอิญที่เวป Youtube (https://www.youtube.com/watch?v=dI28STW2rTk )
เป็นเรื่องราวของนักพากย์มนุษย์เก้าเสียง ชื่อหม่อมหลวงรุจิรา อิศรางกูร ที่ในโฆษณาบอกว่าท่านพากย์มาตั้งแต่หนุ่มน้อยถึงหนุ่มมาก จนกลายเป็นหนุ่มบางเข้าไปทุกที ช่วงหนึ่ง ระหว่างท่านพากย์หนัง ท่านเอามือมาบังไมโครโฟนและร้องสั่งเบียร์มาเสิร์ฟถึงที่โต๊ะพากย์
ฉันผู้ซึ่งเกิดในสมัยภาพยนตร์ยุคเสียงในฟิล์มดูโฆษณานี้แล้วรู้สึกว่าระบบพากย์สดๆแบบเก่าช่างมีชีวิตชีวาและแสนขลัง และเป็นเหตุให้ความทรงจำเล็กๆน้อยๆของฉันเกี่ยวกับเบียร์ผุดพรายขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
คุณพ่อและพี่ชายของฉันทุกคนชอบดื่มเบียร์ ขณะที่ตัวฉันเอง ตั้งแต่เล็กจนปัจจุบันก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเจ้ารสขมแสนขมของน้ำสีเหลืองฟองขาวๆนั้นมีเสน่ห์ตรงไหน
สมัยฉันอยู่ประถม จำได้ว่าถ้าวันไหนพ่อกลับมาจากทำงานแล้วเรียกให้วิ่งไปเอาเบียร์เย็นหนึ่งขวดที่ร้านค้าใกล้บ้าน หมายถึงว่าวันนั้นพ่อเหนื่อยมาก ไม่ก็ครึ้มอกครึ้มใจกับเรื่องใดสักอย่าง
พ่อดื่มเบียร์ไม่บ่อยและครั้งละไม่มาก แต่เบียร์ที่พ่อดื่มต้องเย็นจัด ยิ่งถ้าจับเป็นเกล็ดบางๆ กระทั่งเวลาเทลงแก้วแล้วต้องขยอกเบียร์จากปากขวดนิดๆ รอยยิ้มมุมปากของพ่อจะล้นปรี่ไม่แพ้ฟองเบียร์บนปากแก้ว
พ่อเล่าว่าปู่ของฉันก็ชอบดื่มเบียร์ แต่สมัยที่ปู่ยังมีชีวิต ผู้คนยังไม่มีตู้เย็นใช้ทุกบ้านอย่างปัจจุบัน เบียร์ในความทรงจำของปู่จึงไม่มีพิธีรีตองเหมือนเบียร์ของพ่อ
พ่อเล่าว่าวันไหนพ่อกลับไปเยี่ยมปู่ที่บ้านแล้วเอาเบียร์ไปฝาก ปู่จะยิ้่มขรึมๆ แล้วไปแอบเปิดขวดละเลียดดื่มพอหายอยาก แล้วค่อยบรรจงเอาฝาปิด ขยักไว้รอดื่มมื้ออื่นอีก
เรื่องเล่าของพ่อเกี่ยวกับปู่และเบียร์อีกเรื่องที่พ่อเล่าได้บ่อยแต่ฉันไม่เคยเบื่อคือ ปู่เป็นคนขยันทำงานและมัธยัสถ์จนเป็นที่รู้กันทั้งบาง วันหนึ่งปู่เดินผ่านตลาดหลังจากเสร็จธุระเก็บเงินค่าข้าว
เถ้าแก่ร้านอาหารเก่าแก่ของตลาดบางคล้าสมัยนั้นก็ร้องเรียกปู่เข้ามาคุยกันในร้านเถ้าแก่ พอปู่ลงนั่ง เถ้าแก่ก็เดินไปเปิดเบียร์เสียงดังป๊อก แล้วเอามาวางให้ปู่พร้อมแก้ว ปู่ร้องเอะอะบอกว่าไม่ได้สั่ง เถ้าแก่จึงบอกเสียงเย็นเหมือนแก้วเีบียร์ว่า
ทิดกินเข้าไปเถอะ เราทำงานเหนื่อยแล้ว ต้องให้อะไรกับตัวเองบ้าง
แล้วเถ้าแก่ยังเดินเข้าครัวไปทอดแฮ่กึ๊นมาให้ปู่อีกจานเป็นกลับแกล้มด้วย ตอนเอามาวางที่โต๊ะ เถ้าแก่ยังสำทับว่า กินเถิดทิด กินๆ
อ้อ อั๊วคิดตังค์ด้วยนะ
ฉันเดาว่าการชอบเบียร์ของพ่อ และของพี่ชายแต่ละคนของฉันอาจถ่ายทอดมาจากพันธุกรรมก็ได้
ตอนฉันมาเรียนหนังสือที่เมลเบิร์น ฉันได้ทำงานเสิร์ฟอาหารเสริมประสบการณ์ชีวิตและหารายได้เล็กๆน้อยๆ จึงได้เรียนรู้ว่าเบียร์ท้องถิ่นที่ขึ้นชื่อของรัฐนี้ยี่ห้อหนึ่งคือ VB. ย่อมาจาก Victoria Bitter ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าแนวทางของรสชาติไปทางไหน ใครชอบเบียร์รสขมเข้มข้น ดื่มVB. จึงไม่ผิดหวังแน่นอน
แต่เบียร์ไทยก็มีชื่อเสียงในหมู่คอเบียร์ออสซี่เช่นกัน เบียร์ไทยถือเป็นเบียร์นำเข้า ราคาจึงแพงกว่าเบียร์ท้องถิ่นเกือบเท่าตัว เวลาลูกค้าคนไหนสั่งเบียร์ไทย จะดูเหมือนเขาวางท่ายืดๆ คล้ายว่าเขามีรสนิยมสูง ฉันเคยถามลูกค้าประจำคนหนึ่งว่าทำไมคุณถึงชอบเบียร์ไทยมากกว่า VB. เขาตอบฉันสั้นๆ พลางยิ้มพรายว่า เพราะมันขม
.
คำตอบยียวนของลูกค้าแม้ไม่กระจ่างแจ้ง แต่ฉันคิดว่าอารมณ์ของสาวกคนรักเบียร์คงลึกซึ้งเกินกว่าคนชอบดื่มน้ำส้มปั่นอย่างฉันจะเข้าใจ
พอฉันกลับมาบ้าน ฉันทดลองทำวิจัยเฉพาะกิจด้วยการถามพ่อว่าสมัยหนุ่มๆทำไมพ่อชอบดื่มเบียร์ พ่อตอบว่ามันเป็นความขมที่มีสกุลรุนชาติ ขณะที่คำถามเดียวกันนี้ พี่สาวของฉันที่เคยทำกิจการร้านอาหารช่วงหนึ่งตอบคำถามฉันด้วยการยกคำขวัญของร้านเธอมาอ้างว่า
ทำไมคนชอบดื่มเบียร์นะเหรอ อ๋อ เพราะมัน ชัดเจน
ทุกอารมณ์
| Create Date : 20 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 13:13:05 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1661 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
ยังไม่ได้อานเป็นจริงเป็นจัง
เพราะยังไม่ว่างตอนนี้
แล้วจะมาชมใหม่นะครับ